Interpretacja indywidualna z dnia 15 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.592.2024.4.MJ

Możliwość zmiany stawki amortyzacyjnej środka trwałego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 14 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lipca 2024 r. uzupełniony pismem z 14 lipca 2024 r. (wpływ 15 lipca 2024 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej dla środka trwałego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 września 2024 r. (wpływ 12 sierpnia 2024 r.) oraz pismem z 12 września 2024 r. (wpływ 12 września 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Opisuje Pan swoją sytuację, jako podatnika czynnego podatku VAT, pełniącego JDG. W sierpniu 2013 roku zakupił Pan samochód osobowy, prywatnie pomimo prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż była ona w stanie zawieszenia. Kwota brutto wyniosła (…) PLN, a wystawiona faktura VAT w salonie w Polsce za nowy samochód zawierała tylko Pana imię i nazwisko, bez nazwy firmy i bez Pana NIP. Pomimo składania kwartalnych deklaracji watowskich, transakcja ta nie pojawiła się w rejestrach, gdyż była przez Pana uważana za prywatną i nie przysługiwało Panu odliczenie naliczonego VAT, wynoszącego (…) PLN.

Od dnia 16 lipca 2018 r. firma była aktywna (odwieszona), w związku z tym zaczął Pan księgować wydatki związane z tym samochodem prywatnym na firmę, wnosząc do KUP 20% tych wydatków i odliczając 50% VAT.

Samochód prywatny był wykorzystywany do celów służbowych. To trwało do dnia 30 grudnia 2021 roku, kiedy zdecydował się Pan wciągnąć ten samochód do majątku firmy, jako środek trwały, po cenie zakupu - cenie brutto z faktury VAT.

Amortyzował Pan ten samochód aż do teraz, uwzględniając limit 150 tys. przez cały rok 2022 i 2023, tak więc przez dwa lata amortyzacja zaliczona do KUP wyniosła 60 tys. PLN.

Amortyzacja nie jest zakończona, samochód ma niezerową wartość księgową. Ale od 2024 roku na gruncie podatku dochodowego jest Pan na ryczałcie, więc nie ma ona sensu. Zdecydował się Pan przyjąć ten samochód z powrotem do majątku prywatnego. W okresie, kiedy rozliczał Pan koszty eksploatacji samochodu w kosztach uzyskania przychodu firmy, były to tylko koszty eksploatacyjne, napraw, wymiany ogumienia, czy konserwacji oraz ubezpieczeń, w szczególności nie powodujące wzrostu wartości środka trwałego.

Uzupełnienie

Przyjął Pan uwagi, że nie powinno być wariantowości zdarzenia przyszłego, opisanego przez Pana, czyli sposoby likwidacji środka trwałego (samochodu) w postaci albo jego przysunięcia, albo zbycia. Zdecydował się Pan to połączyć w jednym pytaniu, uważając, że na gruncie podatku VAT te dwa sposoby “pozbycia się” samochodu z majątku firmy są obarczone tymi samymi przepisami i obowiązek naliczenia tego VAT byłby określany wg dokładnie takich samych kryteriów. To Pana wyjaśnienie, dlaczego pojawiła się wariantowość.

Na początek jednak wyjaśnia Pan, że nie prosi Pan o poradę prawną, a jedynie o wyjaśnienie poprawności (bądź nie) Pana własnej interpretacji prawa podatkowego, przedstawionej w stanowisku, które przyjął Pan odnośnie zdarzenia przyszłego (pytanie o VAT), a także odnośnie zdarzenia przeszłego (pytanie o podatek dochodowy i amortyzację). Przedmiotem pytań są kwestie, które choć w języku polskim są niby precyzyjne, to jednak na gruncie prawnym już nie, jak choćby , ten zwrot “przekazany do użytkowania” przy określaniu początku okresu przedawnienia korekty VAT.

Chodzi o sformułowanie zawarte w art. 90b ustawy o VAT: „Przy samochodach, których wartość przewyższa 15.000 zł dokonanie korekty będzie możliwe przy przekazaniu w okresie 5 kolejnych lat po zakończeniu roku, w którym został przekazany do użytkowania.” Nie wiadomo, czy chodzi o przekazanie do użytkowania auta przez salon samochodowy - klientowi, czy może przez producenta auta - do dystrybutora aut, a może chodzi o przekazanie do majątku firmy przez dotychczasowego właściciela, czyli byłoby liczone użytkowanie w firmie jako środek trwały.

Wyjaśnia Pan również, że sformułowanie we wniosku: “zdecydowałem się przyjąć ten samochód z powrotem do majątku prywatnego” oznacza wyrażenie zamiaru podjęcia tej czynności, ale nie oznacza jej zrealizowania. Podał więc Pan od razu wyjaśnienie, że to nie nastąpiło do teraz. Samochód dalej jest środkiem trwałym w majątku firmy. Dlatego określił Pan to pytanie pierwsze jako odnoszące się do zdarzenia przyszłego.

Tak jak podał Pan na wstępie sekcji z pytaniami, tylko pierwsze dwa pytania odnoszą się do zdarzenia w przyszłości. A trzecie do zdarzenia w przeszłości. Natomiast pytanie drugie jest wariantowe, o możliwość korekty VAT i jej parametry, gdyby odpowiedź na pytanie pierwsze dała odpowiedź taką, że jednak musi Pan naliczyć VAT przy zmianie statusu środka trwałego.

Pytanie trzecie z wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczyło zdarzenia przeszłego. A więc, okres podatkowy, jakiego dotyczy, to rok 2024.

Firma została zarejestrowana dnia 1 maja 2004 roku, po czym po kilku miesiącach zawieszona, w stanie zawieszenia przerejestrowana do nowego miejsca zamieszkania w (…), następnie odwieszona 16 lipca 2018 r. i jest aktywna od tego dnia.

Od samego początku głównym kodem klasyfikacji był 62.02.Z, czyli Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki.

Do końca 2023 r. opodatkowywał Pan dochody z firmy na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.

Stosuje Pan liniową metodę amortyzacji.

Zastosowana stawka amortyzacji wynosiła do końca 2023 r. 20%. Przy uwzględnieniu limitu cenowego 150 tys. złotych dało to łącznie rocznie odpis amortyzacyjny w kwocie 30 000 PLN, przez dwa lata, na rok 2022 i 2023.

Okolicznością umożliwiającą obniżenie stawki amortyzacyjnej jest początek każdego roku księgowego, przed pierwszą amortyzacją. W tym roku 2024 obniżył Pan w styczniu, przed pierwszą amortyzacją, stawkę amortyzacji do 0,0%, w związku ze zmianą formy opodatkowania z zasad ogólnych na ryczałt.

Tak, jak już informował Pan i jest to w sekcji pytań w oryginalnym wniosku: tylko pierwsze dwa pytania odnoszą się do zdarzenia przyszłego. Tak więc trzecie - do zdarzenia przeszłego, które zaistniało.

Jednocześnie przeprosił Pan, że nie było to czytelne, że samochód jest dalej w majątku firmy. W zacytowanym zdaniu określił Pan tylko fakt zaistnienia decyzji, a nie fakt wdrożenia tej decyzji w życie.

Obecnie amortyzuje Pan auto dalej, a jego wartość księgowa nie zmienia się w czasie. Czeka Pan na interpretację od szacownej instytucji, jaką jest KIS, aby Pan mógł zdecydować o terminie realizacji swojej decyzji.

Data wprowadzenia samochodu jako środek trwały do firmy, czyli data rozpoczęcia użytkowania w firmie to jest 30 grudnia 2021 r. Miesiąc pierwszej amortyzacji, to jest styczeń 2022 r.

Pytania

1. Czy przesuwając ten majątek (samochód osobowy) z firmowego na prywatny musi Pan naliczyć podatek VAT? Jeśli tak, to od jakiej wartości - od wartości księgowej środka trwałego, czy wartości rynkowej (z ubezpieczenia AC)?

Część druga, odnośnie tego samego zdarzenia przyszłego, dotyczy sytuacji, w której jest odpowiedź twierdząca na pytanie pierwsze, a teraz dotyczy możliwości korekty.

2. Jeśli powyższe pytanie da odpowiedź twierdzącą, to czy możliwa jest korekta podatku VAT, nieodliczonego w momencie zakupu, czyli 100% VAT? Jeśli jest możliwa, to czy przyjąć datę przekazania do użytkowania tożsamą z datą przekazania na stan firmy? Czy korygowałby Pan wtedy cały VAT, czyli 100% VAT z faktury, oczywiście proporcjonalnie do pozostałego okresu amortyzacji?

3. Czy możliwe jest przyznanie zerowej stawki amortyzacji na początku roku i amortyzacja środka trwałego z taką stawką w Pana sytuacji?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Odpowiedź w zakresie pytań Nr 2 i 3 dotyczących podatku od towarów i usług udzielona została odrębnie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 3

Pana stanowisko odnośnie ustanowienia z początkiem roku księgowego stawki amortyzacji 0,0% jest pozytywne, dlatego że przepisy tego nie wykluczają. Przepisy nie pozwalają podnosić stawek amortyzacji (co do zasady, wyjątkiem jest de minimis), ale nie zna Pan przepisu, który uniemożliwiałby obniżenie tej stawki amortyzacji do zera. Nie ma tutaj sytuacji alternatywnej, gdyż samochód pozostaje w majątku firmy, jest środkiem trwałym, ma obecnie stawkę amortyzacji zero %. Bardzo prosi Pan o potwierdzenie swojego stanowiska, że dobrze zinterpretował Pan przepisy podatkowe odnośnie podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

W myśl art. 12 ust. 2 ww. ustawy :

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 4 ww. ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że składnik majątkowy może być uznany za środek trwały w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny techniczne i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy :

Na podstawie art. 22f ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Według art. 22h ust. 4 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 22i ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie zaś do art. 22i ust. 2 ww. ustawy:

W świetle art. 22i ust. 3 ww. ustawy:

Na mocy art. 22i ust. 4 ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 22i ust. 5 ww. ustawy:

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej, tzn. jej zmniejszenia bądź zwiększania, począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, na zasadach określonych w art. 22i ust. 2 – 5 ustawy. Podatnik ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym jednak zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest więc dowolna i pozostaje w gestii Podatnika (z uwzględnieniem dotyczącym stawki wynikającej z Wykazu).

Powyższe przesądza o tym - co podkreśla również doktryna (Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz fragment: Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz red. Dr Krzysztof Gil, Aleksandra Obońska, Adam Wacławczyk, Agnieszka Walter 2019) – że uprawnienie do obniżenia stawki amortyzacyjnej wobec poszczególnych środków trwałych obejmuje także całkowite wstrzymanie odpisów amortyzacyjnych (tj. obniżenie stawki amortyzacyjnej do zera).

Jednakże w myśl art. 22i ust. 8 ww. ustawy:

Z treści wniosku wynika, że do końca 2023 r. opodatkowywał Pan dochody z działalności gospodarczej według skali podatkowej. W działalności gospodarczej wykorzystuje Pan samochód osobowy stanowiący środek trwały. Stosuje Pan liniową metodę amortyzacji. Zastosowana stawka amortyzacji wynosiła do końca 2023 r. 20%. Od 2024 r. Pana przychody z działalności gospodarczej są opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Wątpliwość Pana budzi kwestia możliwości obniżenia do zera stawki amortyzacyjnej od początku 2024 r.

Stosownie do powołanego wcześniej art. 22i ust. 8 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy nie mogą obniżyć stawki podanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której przychody podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Wobec tego, nie jest możliwe w Pana sytuacji obniżenie stawki amortyzacyjnej dla środka trwałego, tj. samochodu, do 0% z uwagi na opodatkowanie Pan przychodów z działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Zatem Pana stanowisko należy za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 7 lipca 2023 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz.U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).