Postanowienie NSA z dnia 10 października 2024 r., sygn. II GZ 423/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 10 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "T." Sp. z o.o. w L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 lipca 2024 r. sygn. akt III SA/Wr 136/24 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi "T." Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 16 lutego 2024 r. nr 0201-IOA.4246.81.2023 w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji, bez zezwolenia lub bez dokonania wymaganego zgłoszenia postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
I.
T. Sp. z o.o. w L. (dalej: skarżąca, Spółka) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 16 lutego 2024 r. (nr 0201-IOA.4246.81.2023) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier hazardowych na automatach poza kasynem gry. W treści skargi skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 4 lipca 2024 r., sygn. akt III SA/Wr 136/24, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2024 r. poz. 935, dalej: p.p.s.a.) oddalił wniosek spółki uznając, że skarżąca nie uzasadniła w przekonujący i rzetelny sposób przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej. Zdaniem Sądu, skarżąca starała się przedstawić analizę sytuacji finansowej spółki wskazując, że wykonanie decyzji doprowadzi do utraty przez nią płynności finansowej, a w konsekwencji do zwolnienia pracowników i konieczności ogłoszenia upadłości, lecz do wniosku załączono wybiórczą dokumentację finansową oraz podatkowo-pracowniczą. W ocenie Sądu zabrakło pełnej informacji na temat aktualnej sytuacji spółki, w jakiej znajduje się ona na dzień wniesienia skargi, tj. na dzień 26 marca 2024 r. Okolicznością, która ma – zdaniem spółki – przemawiać za uwzględnieniem wniosku, jest zagrożenie płynności finansowej prowadzonego przedsiębiorstwa na skutek wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca nie podała jednak aktualnych informacji dotyczących możliwości finansowych przedsiębiorstwa, ani nie przedłożyła na tę okoliczność wyczerpujących dokumentów. Sąd zwrócił uwagę, że z wniosku oraz towarzyszącej wnioskowi dokumentacji w szczególności nie wynika, że wykonanie zaskarżonej decyzji może przekraczać możliwości finansowe spółki. Wprawdzie strona skarżąca argumentowała, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje straty finansowe spółki, co w konsekwencji doprowadzi do utraty płynności finansowej, jednakże twierdzenia nie zostały uprawdopodobnione. W ocenie Sądu, argumentacja skarżącej opiera się na fakcie zaistnienia obawy co do popadnięcia w przyszłości w problemy finansowe, jednakże aktualnie skarżąca takich problemów nie wykazała. Przeciwnie, z przedstawionego bilansu z rocznego sprawozdania finansowego za rok 2022 wynika, że brak jest podstaw, aby wykonanie zaskarżonej decyzji doprowadziło do utraty płynności finansowej spółki. Zdaniem Sądu trudno przyjąć, że podmiot, który gromadzi w ramach swojego majątku aktywa o wartości [...] zł znajduje się w trudnej sytuacji finansowej. Sąd zwrócił również uwagę, że przy takiej wartości zgromadzonego majątku nawet ewentualna administracyjna egzekucja należności pieniężnej celem wyegzekwowania przedmiotowej administracyjnej kary pieniężnej w kwocie 300.000 zł nie potwierdza zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącej znacznej szkody. Sąd dokonując analizy zgromadzonej w sprawie dokumentacji dostrzegł, że skarżąca na potwierdzenie uzyskiwanych dochodów nie przedstawiła rocznego zeznania podatkowego, które by jednoznacznie wskazywało na uzyskiwany przez nią dochód. Zdaniem Sądu, na podstawie przedłożonego przez skarżącą materiału dowodowego nie można wyprowadzić wniosku, że dobrowolne lub przymusowe wykonanie zaskarżonej decyzji zagrozi istnieniu dalszej działalności lub nawet płynności finansowej spółki. Sąd pierwszej instancji uznał za gołosłowne twierdzenia spółki, że: "prawie od roku stale odnotowuje ona stratę", "nie dysponuje środkami, które mogłaby wycofać z działalności". W ocenie Sądu, z przedłożonej dokumentacji w żadnym razie nie wynika, by faktycznie skarżąca pozostawała w trudnej sytuacji ekonomicznej, a wykonanie zaskarżonej decyzji mogło narazić ją na znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki.