Postanowienie NSA z dnia 25 stycznia 2024 r., sygn. II OSK 2629/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. T. i J. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 października 2023 r. sygn. akt II SA/Wr 451/23 odrzucającego skargę M. T. i J. T. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia ... 2022 r. Nr ... w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic P. i D. we W. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 października 2023 r., sygn. akt II SA/Wr 451/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.), odrzucił skargę M. T. i J. T. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia [...] 2022 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic P. i D. we W.

M. T. i J. T. złożyli skargę kasacyjną, którą zaskarżyli powyższe postanowienie w całości, zarzucając Sądowi I instancji, na zasadzie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a.:

1) naruszenie prawa materialnego, a to:

a) przepisu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 z późn. zm.; dalej jako u.s.g.), przez jego błędną wykładnię, sprzeczną z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.; dalej jako: Konstytucja RP), polegającą na przyjęciu, że możliwość naruszenia uprawnień właścicielskich wynikających z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm., dalej jako: k.c.) na skutek wprowadzenia zaskarżonych postanowień planu miejscowego nie uzasadnia prawa do skierowania skargi do sądu administracyjnego podczas gdy pogląd ten jest sprzeczny z poglądami orzecznictwa i przedstawicieli doktryny oraz prowadzi do ograniczenia prawa skarżących do sądu;