Wyrok SN z dnia 30 lipca 2024 r., sygn. II CSKP 296/24

Prawo zatrzymania nie przysługuje stronie, która może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, szczególnie w kontekście umów kredytowych z konsumentami, gdzie wykonanie tego prawa naruszałoby ich ochronę prawną zgodnie z dyrektywą 93/13. Odsetki za opóźnienie przysługują konsumentowi od chwili powstania wymagalności roszczenia, mimo zarzutu zatrzymania zgłoszonego przez przedsiębiorcę.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Tomasz Szanciło (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Agnieszka Jurkowska-Chocyk

SSN Piotr Telusiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 30 lipca 2024 r. w Warszawie ‎skargi kasacyjnej M.M. i P.M.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie ‎z 20 czerwca 2022 r., I ACa 1029/21, ‎w sprawie z powództwa M.M. i P.M. ‎przeciwko Bank AG w W. Oddział w Polsce ‎o zapłatę, 

I. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1 (pierwszym) i oddala apelację w zakresie, w jakim nie została oddalona w punkcie 2 (drugim) zaskarżonego wyroku;

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 27 października 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od pozwanego Bank w W., działającego za pośrednictwem Bank Oddział w Polsce, na rzecz powoda P. M. kwotę 186 220,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 23 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie i zasądzając na rzecz powoda koszty procesu. Sąd ten uwzględnił podział między byłymi małżonkami M. zobowiązań finansowych, wynikającą z umowy podziału majątku dorobkowego.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że P. M. i M. M. zawarli z Bank S.A. Oddział w Polsce (poprzednik prawny pozwanego) umowę o kredyt hipoteczny. Na jej podstawie bank udzielił powodom kredytu w kwocie 1 200 000 zł, indeksowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego (CHF), przeznaczonego na zakup lokalu mieszkalnego. Okres kredytowania miał wynosić 480 miesięcy.

P. M. prowadzi od 1 lipca 2010 r. działalność gospodarczą, zaś M. M. prowadzi działalność gospodarczą od lat 2013-2014. Powodowie są po rozwodzie. Dom stanowi własność powoda, który zobowiązał się do samodzielnego spłacania kredytu hipotecznego i do zwolnienia – na podstawie art. 392 k.c. – M. M. z obowiązku jego spłacania. Zgodnie z zaświadczeniem z 14 lutego 2017 r. powód spłacił z tytułu kredytu kwotę 338 366,26 zł.