Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 września 2024 r., sygn. II SA/Ol 456/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) asesor WSA Grzegorz Klimek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 września 2024 r. sprawy ze skargi R. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym ważnego badania technicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 23 lutego 2024 r. Naczelnik (...) Urzędu Celno-Skarbowego w O., nałożył na R. M. (dalej jako: strona lub skarżący), karę pieniężną w wysokości: 200 zł określoną w załączniku nr 4 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 2201 ze zm., dalej jako: u.t.d.) pod pozycją 15.1, tj. wykonywanie przewozu drogowego pojazdem nieposiadającym ważnego aktualnego badania technicznego potwierdzającego jego zdatność do ruchu drogowego.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że 22 września 2023 r. na drodze krajowej S7 (...) funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej zatrzymali do kontroli drogowej samochód ciężarowy marki DAF o nr rej. (...) i naczepę marki (...) o nr rej. (...). Pojazdem realizowany był krajowy transport drogowy rzeczy na trasie S. - I. W trakcie kontroli ustalono, że pojazd silnikowy marki DAF nie posiada aktualnych badań technicznych, co potwierdzono na podstawie systemu Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców (CEPiK). Na okoliczność kontroli sporządzono protokół, do którego kontrolowany nie wniósł uwag, ani zastrzeżeń. W toku przeprowadzonego postępowania ustalono, że w dniu kontroli przewóz drogowy przedmiotowym pojazdem był wykonywany przez firmę Usługi (...), w której strona pełni funkcję zarządzającego transportem (informacja z systemu KREPTD). Podano, że pełnomocnik strony wniósł o umorzenie postępowania w całości, ewentualnie o odstąpienie od nałożenia kary i poprzestanie na pouczeniu strony, gdyż niezwłocznie po stwierdzonym naruszeniu zostało przeprowadzone badanie techniczne pojazdu, a zarządzający transportem wraz z przewoźnikiem wprowadzili w przedsiębiorstwie plan naprawczy celem wyeliminowania niebezpieczeństwa powtórzenia się w przyszłości podobnych naruszeń. W ocenie pełnomocnika uzasadnia to wniosek o odstąpienie od nałożenia kary i poprzestanie na pouczeniu, w myśl art. 189 § 2 pkt 1 oraz art. 189f § 3 k.p.a. Rozpoznając sprawę organ pierwszej instancji wskazał, że art. 1 ust. 2 pkt 2 u.t.d. określa odpowiedzialność podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, kierowców, osób zarządzających transportem oraz innych osób wykonujących czynności związane z przewozem drogowym za naruszenia obowiązków lub warunków wykonywania przewozu drogowego ujawnione w wyniku kontroli. Podano, że obowiązek przeprowadzania corocznie okresowych badań technicznych wynika z art. 81 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zaś odpowiedzialność za zabezpieczenie spełnienia wymogów w zakresie wyposażenia kierowcy w dokumenty oraz utrzymania i konserwacji pojazdów spoczywa na stronie jako zarządzającym transportem. Zgodnie zaś z art. 92a ust. 2 u.t.d. zarządzający transportem, osoba, o której mowa w art. 7c, a także każda inna osoba wykonująca czynności związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 zł do 2000 zł za każde naruszenie. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków przewozu drogowego, o których mowa w ust. 2, wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia, a w przypadku niektórych naruszeń numer grupy naruszeń oraz wagę naruszeń wskazane w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, określa załącznik nr 4 do u.t.d. Podkreślono, że wskazane w tym załączniku kary pieniężne zostały ustalone w sposób sztywny, co oznacza, że wysokość tych kar jest niezależna od uznania organu administracji publicznej. Za stwierdzone w niniejszej sprawie naruszenia ustawodawca określił karę pieniężną w wysokości 200 zł. Odnosząc się do wniosku strony o umorzenie postępowania w całości, ewentualnie odstąpienie od nałożenia kary i poprzestanie na pouczeniu strony organ pierwszej instancji wskazał, że nie może zostać on uwzględniony, gdyż wprowadzenie czynności naprawczych nie znajduje odzwierciedlenia w art. 92c ust. 1 u.t.d. Nie zaistniały bowiem jakiekolwiek nieoczekiwane i nie dające się przewidzieć zdarzenia, które spowodowały ujawnione naruszenie i zwalniałyby z odpowiedzialności administracyjnej. W tej sytuacji nie może mieć również zastosowania art. 189f § 2 pkt 1 k.p.a. Podkreślono, że odpowiedzialność zarządzającego transportem ma charakter administracyjny i nie jest oparta na zasadzie winy, zaś kary administracyjne mają przede wszystkim znaczenie prewencyjne i ich celem jest przymuszenie do respektowania nakazów i zakazów.