Interpretacja indywidualna z dnia 4 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.641.2024.1.JS

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w celu uzyskania stopnia doktora nauk prawnych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w celu uzyskania stopnia doktora nauk prawnych. Wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 września 2024 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Decyzją Ministra Sprawiedliwości z (...) 2023 r. został Pan powołany na stanowisko Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w A. po Komorniku Sądowym C.D.. 18 czerwca 2024 r. złożył Pan wymaganą dokumentację do Uniwersytetu (...), celem podjęcia nauki aby uzyskać stopień doktora nauk prawnych. Rozprawa doktorska będzie ściśle związana z tematyką z zakresu egzekucji sądowej. Przedmiotowa nauka jest odpłatna. Oferowany model nauki niestacjonarny przez uczelnię, która jest w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t. j. Dz. U. 2005 nr 164 poz. 1365) Uczelnią Wyższą nie koliduję z wykonywaną pracą na stanowisku Komornika Sądowego i wypełnianiu obowiązków służbowych a nauką, celem uzyskania stopnia doktor nauk prawnych (zajęcia odbywają się zdalnie oraz w wyznaczone zjazdy weekendowe).

Zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy o komornikach sądowych z dnia 22 marca 2018 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 771):

Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury oraz Krajowej Rady Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, minimum szkoleniowe komorników i asesorów oraz sposób dokumentowania wykonywania przez nich obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych, uwzględniając efektywność wykonywania tego obowiązku oraz funkcjonujące systemy punktowe.

W związku z wydanym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2019 r. w sprawie minimum szkoleniowego komorników sądowych i asesorów komorniczych oraz sposobu dokumentowania wykonywania przez nich obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych, komornik sądowy jest na mocy tego rozporządzenia do podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Brak podnoszenia kwalifikacji i wypełniania obowiązku szkoleniowego prowadzi do wydalenia z zawodu komornika sądowego (postępowanie dyscyplinarne), a więc jest konieczne do wykonywania zawodu komornika sądowego a zatem, zabezpieczenia przychodów z działalności prowadzonej przez komornika sądowego.

Zgodnie § 6 ww. rozporządzenia wypełnianie obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych odbywa się poprzez rozwój zawodowy lub przez rozwój naukowy.

Zaś zgodnie z § 8 ust. 1 przez rozwój naukowy rozumie się m.in.: uzyskanie stopnia naukowego doktora z zakresu nauk prawnych.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych z dnia 22 marca 2018 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 771) komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej.

Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.

Do komornika stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Jednocześnie należy wskazać, że Komornik Sądowy jest obowiązany działać na podstawie przepisów prawa. W obecnym stanie prawny często przepisy prawne są nie jasne i nie spójne, dalsza nauka i uzyskanie stopnia doktora nauk prawnych (w konsekwencji pozyskanie szerszej wiedzy, prawidłowości interpretacji przepisów) przełoży się na zmniejszenie ilość uchyleń czynności w trybie art. 767 oraz art. 759 kpc.

Zgodnie z art. 166 ustawy o komornikach sądowych z dnia 22 marca 2018 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 771):

1.W ramach nadzoru judykacyjnego komornik przy wykonywaniu czynności podlega orzeczeniom sądu, w tym wydanym w trybie art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.

2.W przypadku stwierdzenia oczywistego naruszenia prawa przez komornika sąd sygnalizuje ten fakt prezesowi właściwego sądu rejonowego.

3.Odpisy zarządzeń wydanych w trybie art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego sąd przesyła prezesowi właściwego sądu rejonowego. W przypadku stwierdzenia uchybień mniejszej wagi lub jeżeli wydane zarządzenia dotyczą kwestii organizacyjno-technicznych przepisu zdania pierwszego nie stosuje się.

4.Sąd, rozpoznając sprawę w ramach nadzoru judykacyjnego, w przypadku stwierdzenia rażącej obrazy przepisów, niezależnie od innych uprawnień, wytyka uchybienie komornikowi. Przed wytknięciem uchybienia sąd poucza komornika o możliwości złożenia na piśmie wyjaśnień w terminie 7 dni. Wytknięcie uchybienia wymaga uzasadnienia, a odpis postanowienia, w którym je zawarto, doręcza się komornikowi. W przypadku gdy uchybienie wytknął sąd pierwszej instancji, a sprawa, w której wytknięto uchybienie, jest przedmiotem postępowania odwoławczego, sąd drugiej instancji może z urzędu zmienić treść wytknięcia lub je uchylić.

W związku z tym, nauka i zdobycie stopnia doktora nauk prawnych przełoży się ze względu na zdobyta wiedzę do ilości zmniejszenia skarg na czynności komornika i braku rażącego naruszenia przepisów prawa. Co w konsekwencji będzie prowadzić do braku możliwość złożenia wniosku o odwołanie komornika z pełnionej funkcji przez organy nadzorcze. Konkludując ten wątek należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym nauka i zdobycie stopnia doktora nauk prawnych służy zabezpieczeniu przychodów z prowadzonej działalności kancelarii Komornika Sądowego.

W Pana interpretacji wobec nałożenia przez Ministra Sprawiedliwości obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych, które chce Pan podnosić poprzez naukę aby uzyskać stopień doktora nauk prawnych służy zabezpieczeniu przychodów z prowadzonej kancelarii komornika i ma bezpośredni wpływ na możliwość jej prowadzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3499/16 wskazał, że:

(…) pojęcie kosztów uzyskania przychodów oparte jest na klauzuli generalnej, a to oznacza, że do tej kategorii zaliczyć można wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów (ich zabezpieczenia lub zachowania).

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

Uzyskiwane dochody w ramach wykonywanych czynności jako Komornik Sądowy opodatkowuje Pan podatkiem liniowym.

Dla celów podatkowych prowadzi Pan dokumentację w postaci księgi przychodów i rozchodów.

Informuje Pan, że rozprawa doktorska będzie obejmowała tylko i wyłączenie tematykę egzekucji sądowej. Na chwilę obecną nie jest Pan w stanie wskazać, czy będzie to tematyka egzekucji sądowej z nieruchomości, czy też może z ruchomości lub wierzytelności. Dokładny temat będzie ustalany dopiero z promotorem.

Pod pojęciem opłaty za naukę celem uzyskania stopnia doktor nauk prawnych należy rozumieć – koszty uczestnictwa w Kolegium Doktorskim organizowanym przez Uniwersytet (...) oraz opłata za postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora w trybie eksternistycznym to trzykrotność minimalnego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego profesora uczelni publicznej, określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 137 ust. 2 ustawy, zaokrąglona w dół do pełnych złotych.

Pod pojęciem „koszt materiałów dydaktycznych” należy rozumieć, przede wszystkim, koszty związane z zakupem innych publikacji naukowych, komentarzy ale również materiałów piśmienniczych.

Pod pojęciem „koszty koniecznego udziału w tematycznych seminariach naukowych” należy rozumieć koszt dojazdu na przedmiotowe seminaria naukowe.

Pod pojęciem koszty dojazdu na zajęcia i seminaria należy rozumieć koszty paliwa, ewentualnie koszty zakupu biletów komunikacji zbiorowej celem przejazdu z miasta A. do miasta B. gdzie zajęcia będą się odbywać.

Koszty, które zamierza Pan ponieść w celu uzyskania tytułu doktora nauk prawnych są wydatkiem związanym z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne Panu w ramach wykonywanych czynności jako Komornika Sądowego. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2019 r. w sprawie minimum szkoleniowego komorników sądowych i asesorów komorniczych oraz sposobu dokumentowania wykonywania przez nich obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych Komornik Sądowy ma za zadanie podnosić swoje kwalifikacje zawodowe (również: art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych).

Zgodnie z § 6 powołanego rozporządzenia wypełnianie obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych odbywa się poprzez rozwój zawodowy lub przez rozwój naukowy.

Konkludując dalej zgodnie z § 8 ust. 1 tego rozporządzenia: przez rozwój naukowy rozumie się m. in.: udział w seminariach i konferencjach naukowych z zakresu prawa; uzyskanie stopnia naukowego doktora nauk prawnych.

Brak podnoszenia kwalifikacji (poprzez brak uzyskania stopnia doktora nauk prawnych) a zatem działanie niezgodne z ww. rozporządzeniem, będzie rodzić odpowiedzialność dyscyplinarną i grozić wydaleniem ze służby komorniczej, a więc opłaty, wydatki te stanowią zabezpieczenie osiąganych przychodów.

Ponadto uzyskanie stopnia doktorat nauk prawnych, a zatem stopień wyżej niż magister prawa przełoży się również na trafność wydawanych orzeczeń w ramach prowadzonych postępowań zatem zmniejszenia ilości skarg jak również brak możliwości zasądzenia od Pana jako Komornika Sądowego kosztów postępowania skargowego. Zgodnie bowiem z art. 767 § 6:

W przypadku stwierdzenia oczywistego naruszenia prawa przez komornika, sąd uwzględniając skargę, stosownie do okoliczności, może go obciążyć kosztami postępowania wywołanego skargą. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz komornikowi.

Wydatki zostaną poniesione po przyjęciu Pana do Kolegium Doktorskiego Uniwersytetu (...), rekrutacja ma się zakończyć 30 września br.

Wydatki zostaną udokumentowane, umową z Uniwersytetem (...), potwierdzeniem przelewu za czesne, rachunkami, fakturami.

Pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy wydatki, które zamierza Pan ponieść, tj. opłaty za uczestnictwo w Kolegium Doktorskim organizowanym przez Uniwersytet (...), opłata za postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora w trybie eksternistycznym, koszty dojazdu na zajęcia i seminaria (koszty paliwa, ewentualnie koszty zakupu biletów komunikacji zbiorowej celem przejazdu z miasta A. do miasta B. gdzie zajęcia będą się odbywać), zakup publikacji naukowych niezbędnych do napisania rozprawy doktorskiej będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, o który będą mogły być pomniejszone przychody uzyskane w związku z prowadzoną Kancelarią Komornika?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, opłaty za naukę celem uzyskania stopnia doktora nauk prawnych oraz inne obligatoryjne koszty wyznaczone przez Uczelnię (koszty materiałów dydaktycznych, koszty koniecznego udziału w tematycznych seminariach naukowych, koszty dojazdu na zajęcia i seminaria) będą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o który będą mogły być pomniejszone przychody uzyskane w prowadzonej przez Pana Kancelarii Komornika Sądowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 33 ust. 1, ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1691 ze zm.):

1.Komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej.

2.Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.

3.Do komornika stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1230) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2561, z późn. zm.), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), o podatku dochodowym od osób fizycznych komornicy są zatem podatnikami podatku dochodowego, a przychody uzyskiwane przez komorników z tytułu nałożonych na nich obowiązków wynikających z ustawy o komornikach zaliczane są do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Tym samym komornik jest również uprawniony do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

W świetle art. 22 ust. 5 ww. ustawy:

U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast według treści art. 22 ust. 6 ww. ustawy:

Zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy:

W przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

•został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

•jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

•pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

•poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

•został właściwie udokumentowany,

•nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Do stwierdzenia, czy poniesione opłaty za studia doktoranckie i koszty im towarzyszące, o których mowa we wniosku, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest zatem ustalenie:

•czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością, czy też,

•wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc który, co do zasady mają charakter osobisty.

Innymi słowy, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3499/16 wskazał, że:

(…) pojęcie kosztów uzyskania przychodów oparte jest na klauzuli generalnej, a to oznacza, że do tej kategorii zaliczyć można wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów (ich zabezpieczenia lub zachowania) z wyjątkiem taksatywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. Przy tym pozostawanie danego wydatku poza katalogiem określonym w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. nie uprawnia do przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie są z mocy prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczą przesłankę, jaką jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum.

W opisie sprawy wprost Pan wskazał, że w (...) 2023 r. został Pan powołany na stanowisko Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w A.. W czerwcu 2024 r. złożył Pan wymaganą dokumentację do Uniwersytetu (...) celem podjęcia nauki, aby uzyskać stopień doktora nauk prawnych. Rozprawa doktorska będzie ściśle związana z tematyką z zakresu egzekucji sądowej.

Wyjaśnił Pan również, że jako Komornik Sądowy jest Pan zobowiązany do podnoszenia kwalifikacji zawodowych, a brak ich podnoszenia i wypełnienia obowiązku szkoleniowego prowadzi do wydalenia z zawodu (postępowanie dyscyplinarne). Dodał Pan, że kwestie związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych przez Komorników Sądowych są uregulowane w rozporządzeniu z 24 stycznia 2019 r. Ministra Sprawiedliwości w sprawie minimum szkoleniowego komorników sądowych i asesorów komorniczych oraz sposobu dokumentowania wykonywanych przez nich obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Powołał się Pan na § 6 ww. rozporządzenia w którym wskazano, że wypełnianie obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych odbywa się poprzez rozwój zawodowy lub przez rozwój naukowy. Zacytował Pan również§ 8 ust. 1 pkt 4 tego rozporządzenia który stanowi, że przez rozwój naukowy rozumie się uzyskanie stopnia naukowego z zakresu nauk prawnych. Dlatego też uzyskanie tytułu doktora nauk prawnych ma służyć zabezpieczeniu przychodów z prowadzonej przez Pana działalności.

Dodatkowo wskazał Pan, że jest Pan zobowiązany działać na podstawie przepisów prawa. W obecnym stanie prawny często przepisy prawne są niejasne i niespójne, dalsza nauka i uzyskanie stopnia doktora nauk prawnych (w konsekwencji pozyskanie szerszej wiedzy, prawidłowości interpretacji przepisów) przełoży się na zmniejszenie ilość uchyleń czynności w trybie art. 767 oraz art. 759 Kodeksu postępowania cywilnego. Dlatego też nauka i zdobycie stopnia doktora nauk prawnych przełoży się ze względu na zdobytą wiedzę do ilości zmniejszenia skarg na Pana czynności i braku rażącego naruszenia przepisów prawa. Co w konsekwencji będzie prowadzić do braku możliwość złożenia wniosku o odwołanie Pana z pełnionej funkcji przez organy nadzorcze.

Ponadto dodał Pan, że koszty, które zamierza Pan ponieść w celu uzyskania tytułu doktora nauk prawnych są wydatkiem związanym z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne Panu w ramach wykonywanych czynności jako Komornika Sądowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzam, że wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów doktoranckich nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy, tym samym w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. A zatem do stwierdzenia, czy wydatki które zamierza Pan ponieść na:

•opłaty za uczestnictwo w Kolegium Doktorskim;

•opłata za postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora w trybie eksternistycznym;

•koszty dojazdu na zajęcia i seminaria oraz

•zakup publikacji naukowych niezbędnych do napisania rozprawy doktorskiej

mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest czy wydatki te związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzam, że udokumentowane ww. wydatki, które zamierza Pan ponieść i które są związane ze studiami doktoranckimi podnoszącymi Pana kwalifikacje zawodowe w zakresie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (wykonywanych czynności jako komornika sądowego) oraz służące zabezpieczeniu i zachowaniu tego źródła mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z tej działalności.

Tym samym stanowisko Pana zgodnie z którym:

Opłaty za naukę celem uzyskania stopnia doktora nauk prawnych oraz inne obligatoryjne koszty wyznaczone przez Uczelnię (koszty materiałów dydaktycznych, koszty koniecznego udziału w tematycznych seminariach naukowych, koszty dojazdu na zajęcia i seminaria) będą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o który będą mogły być pomniejszone przychody uzyskane w prowadzonej przez Pana Kancelarii Komornika Sądowego

uznałem za prawidłowe.

Podkreślam jednak, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wyjaśniam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).