Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 sierpnia 2024 r., sygn. I SA/Ol 198/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy sędzia WSA Anna Janowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 16 kwietnia 2024 r., nr 2801-IOV-2.4103.34.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 2019 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 16 kwietnia 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej jako: "organ odwoławczy", "Dyrektor") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z 28 listopada 2023 r. ( dalej jako: "Naczelnik", "organ I instancji"), którą w stosunku do B. Polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (dalej jako: "strona", "spółka", "skarżąca") w przedmiocie podatku od towarów i usług: określono zobowiązania podatkowe za maj i czerwiec 2019 r; ustalono dodatkowe zobowiązania podatkowe za maj i czerwiec 2019 r. oraz umorzono postępowanie podatkowe za styczeń-kwiecień 2019 r.

Z akt sprawy i uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w rezultacie postępowania podatkowego i poprzedzającej to postępowanie kontroli celno-skarbowej organ pierwszej instancji zakwestionował stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego w łącznej kwocie 41.946,48 zł wynikającej z 5 faktur VAT wystawionych przez P. Sp. z o.o. W ocenie organu, faktury, na których jako wystawca widnieje ww. podmiot, nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm., dalej jako: "ustawa o VAT"), gdyż dotyczyły czynności, które nie zostały przez ten podmiot dokonane. W ocenie organu, podatnik miał świadomość przyjęcia do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie potwierdzały czynności wykonanej pomiędzy stronami wskazanymi na fakturach, co wyłączało konieczność badania tzw. "dobrej wiary" i uzasadniało ustalenie na podstawie art. 112c ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za maj i czerwiec 2019 r. w łącznej wysokości 41.602 zł.