Interpretacja indywidualna z dnia 24 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.549.2024.3.DP

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem kampera.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 26 lipca 2024 r. oraz 17 września 2024 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W (...) 2024 r. zawarł Pan umowę leasingu samochodu specjalnego typu kamper. Pojazd ten w Pana firmie jest przeznaczony wyłącznie na wynajem. Zgodnie z wpisem do dowodu rejestracyjnego nie jest to samochód osobowy, a samochód specjalny z przeznaczeniem kempingowy o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 t. Dodatkowo wartość pojazdu przekracza 150 000 PLN netto.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku z 19 lipca 2024 r. wskazał Pan:

1)Przedmiotem wniosku ma być interpretacja dotycząca przesądzenia, że pojazd, o którym mowa w opisie zdarzenia nie jest samochodem osobowym oraz możliwości zaliczenia do kosztów 100% wydatków związanych kamperem.

2)Jest to pojazd wykorzystywany wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą - PKD 77.11.Z oraz 77.39.Z, czyli wynajem. Ponadto nie jest to auto osobowe, tylko pojazd specjalny z przeznaczeniem kempingowy.

3)Prowadzi Pan zarejestrowaną pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pojazdów samochodowych od (...) 1999 r.

4)Umowę leasingu samochodu typu kamper zawarł Pan w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.

5)Umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej (...)% normatywnego okresu amortyzacji kampera.

6)Suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej kampera.

7)Nie zawarł Pan umowy leasingu finansowego, o którym mowa w art. 23f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

8)Wartość samochodu wynikająca z zawartej w (...) 2024 r. umowy leasingu wynosi (...) zł netto.

9)Na pytanie:

Czy w umowie leasingu zostało sprecyzowane co składa się na tę wartość? Jeśli tak – to prosimy, żeby Pan to opisał (w tym również w odniesieniu do kwot).

Podał Pan tylko:

Pojazd Kempingowy (...)

10)Kamper będzie przez Pana wykorzystywany tylko i wyłącznie do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

11)Na pytanie:

O jakich konkretnie kosztach jest mowa w zadanym przez Pana pytaniu? Prosimy, żeby dokładnie Pan je opisał w opisie stanu faktycznego.

Wskazał Pan: Koszty rat leasingu, koszty serwisów, koszty wyposażenia kampera, koszty części.

12)Zgodnie z dowodem rejestracyjnym jest to samochód specjalny z przeznaczeniem kempingowy o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 t.

13)Jest to pojazd specjalny, tj. taki, że z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że pojazd ten jest pojazdem specjalnym, tj. pojazdem samochodowym lub przyczepą przeznaczoną do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W uzupełnieniu wniosku z 17 lipca 2024 r. wskazał Pan:

Pojazd, którego dotyczy sprawa jest pojazdem specjalnym – kamper o typie zabudowy alkowa.

Został wyposażony w specjalistyczne wyposażenie, m.in.:

–„przetwornica (...) pełen sinus z wyprowadzeniem 2 gniazdem w części hotelowej”;

–kompletna instalacja solarna (...) z regulatorem napięcia podglądem ładowania oraz stanu baterii w aplikacji;

–akumulator (...) Ah;

–oświetlenie markizy LED z pilotem RGB;

–kompletna instalacja telewizyjna z telewizorem SMART + antena DVBT do telewizji naziemnej;

–modem internetowy;

–zewnętrzne przyłącze gazu;

–prysznic zewnętrzny;

–system dwóch butli gazowych aluminiowych 11 kg z możliwością tankowania na stacjach benzynowych, zestaw redukcji na całą Europę;

–reduktor (...);

–ogrzewanie (...) z wpięciem do zbiornika paliwa i regulatorem w części hotelowej kampera;

–wysokiej jakości mata zewnętrza dwuczęściowa na przód kampera;

–system antykradzieżowy oparty na wpięciu się w instalację CAN – auto odpala tylko po wbiciu kombinacji klawiszy, lokalizacja GPS, zdalne wyłączenie zapłonu kampera;

–czujnik gazów propan-butan, narko gazy;

–zawieszenie pneumatyczne, dwa zegary niezależne z kompresorem oraz kołyskowe regulowanie plus zewnętrzne wyjście ciśnieniowe;

–bagażnik rowerowy na 4 rowery;

–hak holowniczy;

–podgrzewanie szarej wody tak aby można było korzystać w zimie;

Dodatkowo w pojeździe znajdują się:

–specjalistyczna kuchnia;

–toaleta chemiczna;

–kabina prysznicowa;

–specjalistyczna lodówka z zamrażarką przy wykorzystaniu elektryki lub gazu.

Powyższe wyposażenie oraz fakt, że jest to pojazd specjalny z zabudową typu kamper wykluczają możliwość traktowania go jako samochód osobowy.

Wskazał Pan, że nie ma możliwości zakupu nowego pojazdu tego typu w kwocie do (...) PLN, w przeciwieństwie do samochodów osobowych koszt zakupu kampera to minimum (...) PLN.

Ponadto podaje Pan, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie na wynajem. Uznanie pojazdu tego typu za samochód osobowy wyklucza możliwość prowadzenia działalności zajmującej się wynajmem kamperów, ponieważ nie mam możliwości odliczenia całych kosztów (przede wszystkim raty leasingu) od dochodu, co generuje dochód, którego de facto nie ma, oraz jest Pan zmuszony do zapłaty podatku dochodowego od nie istniejącego dochodu.

Opisany kamper jest wykorzystywany jako zespół pojazdów (pojazd + przyczepa o dopuszczalnej masie całkowitej do 5,5 t), ponieważ dodatkowe wyposażenie uniemożliwia transport bagaży wraz z pasażerami, aby nie przekroczyć dopuszczalnej masy całkowitej.

Ponownie informuje Pan, że zgodnie z dowodem rejestracyjnym jest to samochód specjalny z przeznaczeniem kempingowy o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 t, do przewozu maksymalnie 5 osób.

Pytanie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku z 19 lipca 2024 r.)

Czy w związku z tym, że pojazd jest wykorzystywany w firmie tylko w celach związanych z prowadzoną działalnością (wynajem) oraz jest to samochód specjalny o wartości powyżej 150.000 zł ma Pan prawo do pełnego „odliczania kosztów związanych z tym pojazdem od podatku dochodowego”?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w pierwotnym wniosku o wydanie interpretacji)

Uważa Pan, że jeżeli nie jest to samochód osobowy to ma Pan prawo do „odliczania 100% kosztów od podatku dochodowego”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

–został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

–jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

–pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

–poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

–został właściwie udokumentowany,

–nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przepisów tych wynika zatem, że – co do zasady – jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Ustawa z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadziła z 1 stycznia 2019 r. zmiany dotyczące m.in. zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem osobowym, wykorzystywanym także do celów prywatnych.

Do art. 23 ust. 1 dodany został pkt 46a, zgodnie z którym:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z uzasadnienia do ustawy zmieniającej wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystana będzie w tym zakresie ewidencja stosowana dla celów podatku od towarów i usług).

W myśl art. 23 ust. 5a tej ustawy:

Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Natomiast, stosownie do art. 23 ust. 5g tej ustawy:

Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Kluczowe jest zatem ustalenie, czy wykorzystywany w Pana w działalności pojazd jest samochodem osobowym, czy też innym niż osobowy.

Stosownie bowiem do art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

– klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

– z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

–agregat elektryczny/spawalniczy,

–do prac wiertniczych,

–koparka, koparko-spycharka,

–ładowarka,

–podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

–żuraw samochodowy,

d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5d ww. ustawy podatkowej:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:

1)art. 5a pkt 19a lit. a i b stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;

2)art. 5a pkt 19a lit. c stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2024 r. poz. 1251):

Pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

W myśl cytowanego uprzednio art. 5a pkt 19a lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione warunki powinny być zrealizowane łącznie, o czym świadczy spójnik „i”. Oznacza to, że pojazdem specjalnym w rozumieniu tej regulacji będzie wyłącznie pojazd o przeznaczeniu określonym w jednym z tiret, spełniający wymagania zawarte we właściwych przepisach, a także (jednocześnie) w przypadku, którego status „pojazdu specjalnego” potwierdza stosowna dokumentacja wydana zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W związku z tym, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla przyznania danemu pojazdowi przymiotu „pojazdu specjalnego” konieczne jest nie tylko wykazanie się wymaganymi dokumentami określonymi w przepisach o ruchu drogowym, ale także jednoczesne zakwalifikowanie pojazdu pod jedno z przeznaczeń wymienionych w przepisie art. 5a pkt 19a lit. c ww. ustawy.

Ponadto w art. 5d ust. 1 ustawodawca wprowadził obowiązek potwierdzenia statusu pojazdu samochodowego innego niż osobowy, odpowiednio, zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów lub odpowiednio dokumentami wydanymi zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Odnosząc się do kwestii, o której mowa w pytaniu zauważyć należy, że z opisu sprawy wynika, że:

–zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego samochodu typu kamper, który wykorzystuje Pan w prowadzonej działalności gospodarczej, jako przedmiot najmu na rzecz osób trzecich;

–jest to pojazd wykorzystywany wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli wynajem;

–wartość pojazdu, zgodnie z umową leasingu przekracza 150 000 zł;

–pojazd konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu maksymalnie 5 osób;

–zgodnie z dowodem rejestracyjnym jest to samochód specjalny z przeznaczeniem kempingowy o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 t.

Z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym nie wynika jednak, że pojazd ten jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 5a pkt 19a lit. c), tj.: agregatem elektrycznym/spawalniczym; do prac wiertniczych; koparką, koparko-spycharką; ładowarką; podnośnikiem do prac konserwacyjno-montażowych; żurawiem samochodowym.

Tymczasem tylko pojazdy specjalne o takim przeznaczeniu nie są traktowane dla potrzeb przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako samochody osobowe.

W świetle przedstawionego opisu zdarzenia oraz analizy przepisów pojazd, o którym mowa we wniosku, jest samochodem osobowym zgodnie z uprzednio przytoczoną definicją, zawartą art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, że z wniosku wynika, że samochód typu kamper wykorzystywany będzie wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i że jest to samochód osobowy, to w Pana sytuacji będzie miał zastosowanie cytowany uprzednio przepis 23 ust. 5g tej ww. ustawy, tj.:

(…) jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym koszty eksploatacyjne nie będą podlegały ograniczeniu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. może Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków eksploatacyjnych (tj. koszty serwisu, koszty wyposażenia kampera, koszty części).

Natomiast zgodnie z art. 1 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159), w art. 23 w ust. 1 po pkt 47 dodano pkt 47a.

Zgodnie z tym przepisem od 1 stycznia 2019 r.:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W myśl art. 23 ust. 5a tej ustawy

Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Z przepisów tych wynika zatem, że zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że podatnik do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych wraz z podatkiem od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi – nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Wobec tego w sytuacji, w której oddaje Pan leasingowany samochód w najem innym podmiotom w zakresie, w jakim to przekazanie samochodu dokonywane jest w ramach działalności gospodarczej zastosowanie znajdzie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu wyjaśnić należy, że przepis ten wprost wskazuje, że dotyczy on umów leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1, umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Bez znaczenia pozostaje jednak okoliczność, że oddaje Pan leasingowany pojazd w najem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli Pan (korzystający) ponosi opłaty wynikające z umów leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1 (z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego) to znajdzie tu zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby wolą ustawodawcy było umożliwienie podatnikom pełnego odliczenia kosztów leasingu (rat leasingowych), uczyniłby to jak w przypadku określonym w art. 23 ust. 5b ww. ustawy, w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych.

Wyjaśnić bowiem należy, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 5b omawianej ustawy

Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z literalnego brzmienia przepisów wynika, że ograniczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy nie dotyczą sytuacji, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie, np. umowy leasingu albo umowy najmu. Istotne znaczenie ma zatem rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, kwota rat leasingu (część kapitałowa) na pojazd typu kamper opisany we wniosku, który jest przedmiotem leasingu operacyjnego podlega limitowi wynikającemu z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Pana stanowisko, że

(…) że jeżeli nie jest to samochód osobowy to mam prawo do odliczania 100% kosztów od podatku dochodowego.

jest nieprawidłowe.

Nieprawidłowość Pana stanowiska polega na błędnym zakwalifikowaniu kupionego przez Pana Kampera – zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych – jako samochodu specjalnego, który podlega wyłączeniu z definicji samochodu osobowego. Z powołanych uprzednio przepisów wywiodłem bowiem, że „kamper” jest samochodem osobowym. W związku z tym nie może zaliczyć Pan do kosztów uzyskania przychodów 100% kosztów dotyczących rat leasingowych. Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może Pan natomiast zaliczyć 100% wydatków eksploatacyjnych (koszty serwisów, wyposażenia kampera, części) jeśli faktycznie pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie – jak wynika z okoliczności sprawy – w zakresie najmu, a w konsekwencji nie jest Pan zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zdarzenia.

Zaznaczam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu tej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2838 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2838 ze zm.).