Zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2024 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej, sygn. DOP4.8221.88.2023.GEFH

Skoro uprawnienie do stosowania stawki preferencyjnej jest możliwe tylko w okresie (miesiącach/kwartałach), w których suma przychodów nie przekracza limitu 1 200 000 euro, to podstawową stawkę opodatkowania (19%) należy stosować od następnego miesiąca/kwartału, następującego po miesiącu/kwartale, w którym takie uprawnienie było jeszcze możliwe.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.432.2019.2.RK, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu^[1] wymienioną interpretację uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania obniżonej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych w 2019 r.– jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Wnioskiem z 23 września 2019 r. X. Spółka z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) zwrócił się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania obniżonej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych w 2019 r.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcaprowadzi działalność edukacyjno-szkoleniową na terenie całego kraju wg PKD 2007 85.59.B. Wnioskodawca działa na podstawie wpisu do Rejestru Instytucji Szkoleniowych, prowadzonym przez (…) Urząd Pracy w Y.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe w oparciu o ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca realizuje m.in. projekty unijne finansowane z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalny Program Operacyjny na lata 2014-2020 (RPO) oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 (POWER).

Dofinansowanie, które otrzymuje Spółka na podstawie umowy stanowi dochód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie:

–art. 17 ust. 1 pkt 47: „dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach” oraz

–art. 17 ust. 1 pkt 52: „płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców” ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość otrzymanych dotacji w roku bieżącym (2019) przekroczy kwotę 6 mln złotych.

Spółka, oprócz realizacji projektów, zajmuje się także organizacją i przeprowadzaniem kursów zawodowych jako podwykonawca dla firm i instytucji, które otrzymują dofinansowanie na realizację Projektów w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój lub Regionalnego Programu Operacyjnego współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.

W poprzednim roku podatkowym (2018) przychody ze sprzedaży w ramach tej działalności będącej działalnością komercyjną firmy nie przekroczyły 1,2 mln euro. Spółka przewiduje, że również w bieżącym roku podatkowym (2019) przychody ze sprzedaży z tego tytułu także nie przekroczą 1,2 mln euro.

Podatnik nie jest objęty listą wyłączeń przewidzianą w art. 19 ust. 1a-1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie przyporządkowane do przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczy okresu podatkowego 2019-2020.

Pismem z dnia 22 listopada 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe o informację, zgodnie z którą rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W poprzednim roku podatkowym (2018) przychody Wnioskodawcy ze sprzedaży w ramach działalności będącej działalnością komercyjną firmy nie przekroczyły 1,2 mln euro. Spółka przewiduje, że również w bieżącym roku podatkowym (2019) przychody ze sprzedaży z tego tytułu także nie przekroczą 1,2 mln euro.

Pytanie

Czy Spółka w bieżącym roku podatkowym 2019 może zastosować obniżoną stawkę 9% podatku dochodowego od osób prawnych, biorąc pod uwagę zarówno przychody ze sprzedaży, jak i otrzymane dofinansowanie na realizację projektów z EFS?

Stanowisko Wnioskodawcy

Spółka może zastosować obniżoną stawkę 9% podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ spełnia następujące warunki:

1)podatnik jest małym podatnikiem lub podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności.

Wedle art. 4a pkt 10 „Ilekroć w ustawie jest mowa o: małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł”.

Wartość przychodów ze sprzedaży komercyjnych usług szkoleniowych w poprzednim roku podatkowym (2018) nie przekroczyła 1,2 mln euro;

2)w roku podatkowym przychody podatnika nie przekroczą 1.200.000 euro.

Spółka stoi na stanowisku, że do przychodów podatnika w roku bieżącym nie wlicza się dochodów wolnych od podatku w postaci dofinansowania na realizację projektów z EFS na podstawie: art. 17 ust. 1 pkt 47 „dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach” oraz art. 17 ust.1 pkt 52 „płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców” ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

3)podatnik nie jest objęty listą wyłączeń przewidzianą w art. 19 ust. 1a-1c tej ustawy.

Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.432.2019.2.RK uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa, ponieważ zdaniem organu interpretacyjnego, przekroczenie wartości przychodów osiągniętych w roku podatkowym, odpowiadających równowartości kwoty 1 200 000 euro, powodowało – na podstawie art. 25 ust. 1g ustawy o CIT^[2]– konieczność obliczania zaliczek według wyższej stawki podatku dopiero od następnego miesiąca/kwartału, odpowiednio do wybranego przez podatnika sposobu odprowadzania zaliczek.

Istotą sprawy jest ustalenie, czy Spółka w roku podatkowym 2019 może zastosować obniżoną stawkę 9% podatku dochodowego od osób prawnych w związku z treścią art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, podatek, z ustawowymi zastrzeżeniami, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jednocześnie, jak wynika z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, obniżoną stawkę podatku stosują podmioty, które korzystają ze statusu małego podatnika. „Małym podatnikiem” jest podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro (wyrażonej w złotych); przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł (art. 4a pkt 10 ustawy o CIT).

Jak wynika z treści wniosku, Spółka prowadzi działalność edukacyjno-szkoleniową na terenie całego kraju, w ramach której realizuje projekty unijne, finansowane w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój. Otrzymywane przez Spółkę dofinansowanie stanowi dochód wolny od podatku. Wartość otrzymanych dotacji w roku bieżącym (2019) przekracza kwotę 6 mln zł, podczas gdy w poprzednim roku podatkowym (2018) przychody ze sprzedaży w ramach działalności komercyjnej firmy nie przekroczyły kwoty 1,2 mln euro. Wnioskodawca przewiduje, że w bieżącym roku podatkowym (2019) przychody ze sprzedaży z tego tytułu także nie przekroczą kwoty 1,2 mln euro. Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że nie jest objęty listą wyłączeń (art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania przez niego stawki obniżonej, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w bieżącym roku podatkowym, tj. w 2019 r.

Z treści art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, regulującego możliwość zastosowania stawki 9% podatku w związku z art. 25 ust. 1g tej ustawy, wynika warunek nieprzekroczenia przez podatnika wskazanej w przepisie wartości przychodów osiągniętych w roku podatkowym odpowiadających równowartości 1 200 000 euro, po przekroczeniu której podatnik traci prawo do stosowania stawki obniżonej. Przepis ten odnosi się do wszystkich przychodów, tj. także do takich, które prowadzą do osiągnięcia dochodu zwolnionego z opodatkowania. W rezultacie, wbrew temu co twierdzi Spółka, kwoty dofinansowania należy włączać do wskazanego w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT limitu przychodów, uprawniającego do stosowania obniżonej stawki 9% (por. wyrok NSA z 13.07.2023 r., sygn. akt II FSK 106/21).

Preferencja w korzystaniu z możliwości wpłat zaliczek w wysokości 9% dotyczy wyłącznie okresu (miesięcy/kwartałów), w których przychody podatnika osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wskazanego limitu 1 200 000 euro. Wynika to bezpośrednio z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, zgodnie z którym podatnicy mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za okresy (miesiące, kwartały), w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro.

Przykładowo, jeżeli przychody podatnika przekroczyły limit 1 200 000 euro we wrześniu, to ostatnim miesiącem, za który zaliczka może być obliczona w wysokości 9% podstawy opodatkowania jest sierpień. Zaliczka za wrzesień musi być już obliczona wg stawki 19% podstawy opodatkowania.

W rezultacie należy uznać, że w okresie (miesiącu/kwartale), w którym suma przychodów przekroczy limit 1 200 000 euro, nie jest już możliwe stosowanie stawki 9%. Należy przy tym wskazać, że z powyższą treścią przepisu koresponduje jego część in fine. Ostatnie zdanie art. 25 ust. 1g ustawy o CIT stanowi bowiem, że począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 (19%).

Ustawodawca wskazał zatem, że skoro uprawnienie do stosowania stawki preferencyjnej jest możliwe tylko w okresie (miesiącach/kwartałach), w których suma przychodów nie przekracza limitu 1 200 000 euro, to od następnego miesiąca/kwartału, następującego po miesiącu/kwartale, w którym takie uprawnienie było jeszcze możliwe, należy stosować podstawową stawkę opodatkowania (19%).

Z tych powodów dokonano zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji z 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.432.2019.2.RK, biorąc pod uwagę jej nieprawidłowość.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które zostało przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi^[3]).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

–w dwóch egzemplarzach na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

–w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP:/bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

^[1] Zob. art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.); dalej: Ordynacja podatkowa.

^[2] Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.).

^[3] Dz. U. z 2024 r., poz. 935.