Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2024 r., sygn. I OSK 115/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędziowie: sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia del. WSA Joanna Skiba (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K., B. H., F. K., M. R., N. Ż. i O. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Wa 106/22 w sprawie ze skargi W. K., B. H., F. K., M. R., N. Ż. i O. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 grudnia 2021 r. nr DN.gn.625.170.2021 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 czerwca 2022r. sygn. akt I SA/Wa 106/22, oddalił skargę W W. K., B. H., F. K., M. R., N. Ż. i O. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 grudnia 2021 r. nr DN.gn.625.170.2021 w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

Sąd I instancji uznał, że w realiach tej konkretnej sprawy, prymat należało dać zasadzie stabilizacji porządku prawnego wynikającego z indywidualnego aktu administracyjnego, który wywołał skutki wiele lat temu. Zasada ta wywodzona jest z ogólniejszej zasady demokratycznego państwa prawnego przewidzianej w art. 2 Konstytucji RP. Jednakże zaznaczył, że jeżeli Trybunał Konstytucyjny uzna, że regulacja z art. 2 ust. 2 ustawy zmieniającej jest niezgodna ze wskazanymi wzorcami konstytucyjnymi, to w takim przypadku strona będzie mogła żądać wznowienia niniejszego postępowania administracyjnego w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (art. 145a k.p.a.).

Skargę kasacyjną na powyższe rozstrzygnięcie została złożona przez W. K., B. H., F. K., M. R., N. Ż. i O. M. zaskarżając wyrok w całości. Orzeczeniu zarzucono:

a) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2021 r. poz. 1491) – dalej zwana "ustawą zmieniającą" w zw. z art. 2 i art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. poprzez umorzenie z mocy prawa postępowania administracyjnego dotyczącego wniosku Skarżącej w trakcie jego merytorycznego rozpoznawania, na skutek zastosowania art. 2 ust. 2 ustawy zmieniającej, która to norma jednakże nie powinna znaleźć zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż w stanie faktycznym i prawnym sprawy jest ona oczywiście sprzeczna z art. 2, art. 21, art. 64 i art. 77 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, gdyż narusza zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez niego prawa, a także pozbawia obywateli wynagrodzenia za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej i zamyka obywatelom dochodzenie przed sądem powszechnym wynagrodzenia za szkodę w postaci pozbawienia obywatela własności mienia na skutek niezgodnego z prawem działania organów władzy publicznej.