Interpretacja indywidualna z dnia 16 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.385.2024.1.AW

Ustalenia czy wartość firmy, powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy (jako instytucji (…)) przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wydanej w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 189 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tak dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz z funduszu gwarancyjnego banków udzielonej Wnioskodawcy przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w trybie ww. ustawy (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2024 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość firmy, powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy (jako instytucji (…)) przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wydanej w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 189 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tak dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz z funduszu gwarancyjnego banków udzielonej Wnioskodawcy przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w trybie ww. ustawy (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Opis stanu faktycznego

V. S.A. (wcześniej: B. S.A., dalej: „Wnioskodawca”) jest instytucją (…) utworzoną przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny (dalej: „BFG”) zgodnie z (…) ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2253 ze zm., dalej: „ustawa o BFG”).

Na podstawie decyzji BFG nr (…) z dnia (dalej: „Decyzja”) wszczęta została przymusowa restrukturyzacja wobec A. S.A. w (…).

W ramach tej przymusowej restrukturyzacji do Wnioskodawcy, jako instytucji (…), z dniem (…) przeniesiono ze skutkiem określonym w art. 191 ust. 1 ustawy o BFG przedsiębiorstwo A. S.A., obejmujące ogół praw majątkowych A. S.A. według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, tj. (…), ujętych w jego ewidencji, w tym ewidencji księgowej lub informatycznych systemach księgowych, z wyłączeniem praw majątkowych wskazanych w Decyzji (pkt 5 ppkt 1) Decyzji).

Do Wnioskodawcy zostały przeniesione m.in. wszystkie depozyty klientów A. S.A., a także kredyty w złotych. Jednocześnie do Wnioskodawcy przeniesiono zobowiązania A. S.A., obejmujące ogół zobowiązań A. S.A. według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, tj. (…), ujęte w jego ewidencji, w tym ewidencji księgowej lub informatycznych systemach księgowych, z wyłączeniem zobowiązań wskazanych w Decyzji (pkt 5 ppkt 2) Decyzji).

Wśród wyłączeń znalazły się m.in. prawa majątkowe i zobowiązania dotyczące umów kredytów hipotecznych denominowanych w walucie obcej lub indeksowanych kursem waluty obcej wraz z roszczeniami z nich wynikającymi.

Decyzja, zgodnie z art. 101 ust. 12 i 12a ustawy o BFG, zawiera oszacowanie wartości aktywów i pasywów A. S.A. w postaci „Raportu z Oszacowania 1” i „Raportu z Oszacowania 2”, sporządzone przez C. sp. z o.o. sp.k. (dalej łącznie: „Oszacowania”).

Zgodnie z art. 191 ust. 1 ustawy o BFG, z dniem określonym w Decyzji Wnioskodawca wstąpił w miejsce A. S.A. w zakresie przejętych praw majątkowych i zobowiązań, w tym do postępowań sądowych.

Zgodnie z pkt 6 Decyzji, zapłata wynagrodzenia za przejęte przedsiębiorstwo banku A. S.A. nastąpiła przez przejęcie przez Wnioskodawcę zobowiązań A. S.A. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że wartość przenoszonych zobowiązań A. S.A. przekraczała wartość przenoszonych praw majątkowych, z uwzględnieniem wskazanych wierzytelności od Systemu Ochrony Banków Komercyjnych S.A., różnica pomiędzy wartością przenoszonych zobowiązań a wartością przenoszonych praw majątkowych A. S.A. miała zostać pokryta dotacjami udzielonymi przez BFG.

Zgodnie z postanowieniami Decyzji, na podstawie oświadczenia z dnia (…) o udzieleniu instytucji (…) wsparcia w formie dotacji z Funduszu Gwarancyjnego Banków i dotacji z Funduszu Przymusowej Restrukturyzacji Banków (dalej: „Oświadczenie”), w wykonaniu uchwały zarządu BFG nr (…) z dnia (…) , BFG udzielił Wnioskodawcy wsparcia w formie dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz dotacji z funduszu gwarancyjnego banków (dalej łącznie: „Dotacja”). W dniu (…) r. Wnioskodawca złożył oświadczenie o przyjęciu wsparcia w formie Dotacji na warunkach wynikających z Oświadczenia. Na tej podstawie nastąpiła wypłata środków z Dotacji na rzecz Wnioskodawcy.

Na dzień (…) Wnioskodawca dokonał wyceny składników majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa A. S.A. Przeprowadzona wycena wykazała, że wartość rynkowa składników majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa jest niższa niż wartość zobowiązań A. S.A. przejętych przez Wnioskodawcę. Otrzymana przez Wnioskodawcę Dotacja pokryła tę różnicę jedynie w części. Innymi słowy, nadwyżka wartości przejętych przez Wnioskodawcę zobowiązań (stanowiących cenę za przejęte przedsiębiorstwo określoną w pkt 6 Decyzji) nad wartością rynkową przejętych składników majątkowych, stanowiąca wartość firmy (goodwill), nie została w całości pokryta Dotacją.

Zaznaczyć należy, że na podstawie Decyzji nie doszło do przejęcia banku (tutaj: A. S.A.), a jedynie do przejęcia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa banku. W związku z przejęciem przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie wyemitował akcji i nie wydał ich za przyjęte przedsiębiorstwo. Na skutek zastosowania powyższego instrumentu przymusowej restrukturyzacji nie ustał byt prawny instytucji, w stosunku do której instrument ten został zastosowany, tj. A. S.A. Postanowieniem z dnia (…) Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość A. S.A. Równocześnie, na podstawie art. 429 ust. 4 ustawy Prawo upadłościowe, kuratorem dla A. S.A. został Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

Pytanie

Czy wartość firmy, powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy (jako instytucji (…)) przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wydanej w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 189 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (t.j. Dz.U.2022 r., poz. 2253 ze zm.), podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy p.d.o.p., a tak dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy p.d.o.p., z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz z funduszu gwarancyjnego banków udzielonej Wnioskodawcy przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w trybie ww. ustawy (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy p.d.o.p.).

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość firmy, powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy (jako instytucji (…)) przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wydanej w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 189 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (t.j. Dz.U.2022 r. poz. 2253 ze zm.), podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa p.d.o.p.”), a tak dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy p.d.o.p., z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz z funduszu gwarancyjnego banków udzielonej Wnioskodawcy przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w trybie ww. ustawy (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 16g ust. 2 ustawy p.d.o.p., wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki nie będącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki albo spółki nie będącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy p.d.o.p., za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Zgodnie zaś z ust. 5 tego artykułu, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy p.d.o.p., amortyzacji podlega, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy p.d.o.p., niezależnie od przewidywanego okresu używania, wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze: a) kupna, b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający, c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Zgodnie z art. 16c pkt 4 ustawy p.d.o.p., amortyzacji nie podlega wartość firmy, jeżeli ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a ustawy p.d.o.p.

Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m ustawy p.d.o.p. stanowią koszt uzyskania przychodów (art. 15 ust. 6 ustawy p.d.o.p.).

Przy czym, zgodnie z art.16 ust. 1 pkt 48 ustawy p.d.o.p., nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wartość firmy ujawnia się wówczas, gdy cena nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przewyższa rynkową wartość aktywów netto przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa). W takiej sytuacji nabywca wydaje na nabycie więcej niż wynosi rynkowa wartość składników majątku przedsiębiorstwa. Ta nadwyżka stanowi wartość firmy, zgodnie z art. 16g ust. 2 ustawy p.d.o.p.

Z art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a ustawy p.d.o.p. wynika, że dla celów podatkowych ustawodawca ogranicza powstanie wartości firmy do sytuacji, w których następuje nabycie „przedsiębiorstwa” lub „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”. Należy przyjąć, że chodzi tu o przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym, zgodnie z art. 55¹ k.c. w zw. z art. 4a pkt 3 ustawy p.d.o.p. lub o zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a ust. 4 ustawy p.d.o.p.

W analizowanym stanie faktycznym bez wątpienia mamy do czynienia z nabyciem przedsiębiorstwa. Wnioskodawca, jako instytucja (…), w ramach wszczętej wobec A. S.A. przymusowej restrukturyzacji, na podstawie art. 188 ust. 1 ustawy o BFG, w oparciu o Decyzję nabył przedsiębiorstwo A. S.A. obejmujące ogół praw majątkowych A. S.A. według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, tj. (…), ujętych w jego ewidencji, w tym ewidencji księgowej lub informatycznych systemach księgowych, z wyłączeniem praw majątkowych wskazanych w Decyzji. To, że przedmiotem nabycia było przedsiębiorstwo, wynika wprost z treści Decyzji (pkt 5 ppkt 1) Decyzji).

Zgodnie z art. 176 ust. 1 ustawy o BFG, z dniem określonym w decyzji, o której mowa w art. 174 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o BFG, podmiot przejmujący wstępuje w miejsce podmiotu w restrukturyzacji w prawa majątkowe wchodzące w skład przejętego przedsiębiorstwa oraz w przejęte zobowiązania, w tym w zakresie przejętych praw majątkowych i zobowiązań również w postępowania sądowe i administracyjne. Przepis ten przewiduje więc sukcesję uniwersalną częściową po stronie instytucji (…), jaką jest Wnioskodawca.

Jednocześnie jednak przepisy ustawy o BFG nie przewidują sukcesji podatkowej po stronie instytucji (…), na którą przeniesione zostało przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa podmiotu w restrukturyzacji. Do takiej sytuacji nie odnoszą się również dotyczące sukcesji podatkowej przepisy Ordynacji podatkowej, tj. art. 93 i nast. Ordynacji podatkowej. Brak sukcesji podatkowej po stronie instytucji (…) potwierdzają interpretacje indywidualne (zob. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyr. KIS”) z 4 listopada 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4017.2.2020.2.RK; pismo Dyr. KIS z 17 listopada 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4017.5.2022.1.MZA).

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy p.d.o.p., amortyzacji podlega, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy p.d.o.p., niezależnie od przewidywanego okresu używania, wartość firmy (ustalona zgodnie z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy p.d.o.p.), jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w jeden ze sposobów wskazanych w tym przepisie. W niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z przypadkami określonymi w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. b) i c) ustawy p.d.o.p. W ocenie Wnioskodawcy mamy jednak do czynienia z nabyciem przedsiębiorstwa w sposób tożsamy ze sposobem określonym w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p.

Przepis art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p. stanowi o nabyciu przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) w drodze kupna. W orzecznictwie wskazuje się, że w języku potocznym używa się terminu „kupno”, „kupować”, „zakup”, jako synonimu sprzedaży. Wskazuje się również, że art. 535 i nast. k.c., regulujące umowę sprzedaży, posługują się pojęciami kupującego oraz sprzedającego jako stron tej czynności, a tam, gdzie przepisy k.c. odwołują się do praw lub obowiązków nabywcy sprzedawanej rzeczy, posługują się terminem kupna (lub terminami o tym samym rdzeniu leksykalnym), jak np. w art. 583 § 2 k.c. mowa jest o cenie kupna, w art. 594 k.c. o kupionej rzeczy, w art. 596 k.c. o pierwszeństwie kupna, o kupnie stanowi też art. 765 k.c. Na tej podstawie stwierdza się, że w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p. chodzi o nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na podstawie umowy sprzedaży. Jednocześnie jednak podkreśla się, że prawo polskie nie definiuje pojęcia „kupna”, w szczególności nie wyjaśniają tego terminu przepisy ustawy p.d.o.p. (zob. np. wyrok NSA z dnia 10 września 2020 r., sygn. akt II FSK 1263/18; wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1594/16; wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 759/09).

W takiej sytuacji właściwe wydaje się stwierdzenie, że gdyby zamiarem ustawodawcy było zawężenie zakresu przedmiotowego art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p. do nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze umowy sprzedaży, to użyłby funkcjonującego w polskim porządku prawnym terminu „umowa sprzedaży”. Zakładając racjonalność ustawodawcy i mając na uwadze zasady wykładni przepisów prawa, nie sposób różnym pojęciom używanym przez ustawodawcę przypisywać to samo znaczenie.

Podkreślić przy tym należy, że również ustawodawca podatkowy, w tym także w ustawie p.d.o.p., posługuje się pojęciem „sprzedaży” (zob. np. art. 4a pkt 10, art. 12 ust. 4 pkt 17, art. 15a ust. 4, art. 16b ust. 2 pkt 3 lit. c), art. 16g ust. 4, art. 16n ust. 1 pkt 20, art. 17 ust. 1 pkt 1, art. 17c, art. 17d).

W takiej sytuacji uzasadnione wydaje się stanowisko, że art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p. obejmuje nie tylko nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze umowy sprzedaży, ale również te wszystkie przypadki, w których następuje nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w zamian za zapłatę określonej ceny (wynagrodzenia) na podstawie zdarzenia prawnego (czynności prawnej) co do istoty tożsamego z umową sprzedaży, a zapłacona przez nabywcę cena (wynagrodzenie) przewyższa kwotą wartość rynkową składników majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części).

Wskazać należy, że takie rozumienie pojęcia „kupna” użytego w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p. prezentowane jest również przez organy podatkowe, na co wskazują interpretacje indywidualne potwierdzające możliwość amortyzacji podatkowej wartości firmy wygenerowanej w drodze datio in solutum (zob. interpretacja indywidualna Dyr. IS. w Warszawie z 6 kwietnia 2016 r., Znak: IPPB5/4510-92/16-3/AK; interpretacja indywidualna Dyr. IS w Katowicach z 9 marca 2015 r., Znak: IBPBI/2/423-1479/14/AP).

Przepis art. 55¹ k.c., definiując przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym, wskazuje, że stanowi ono zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, podając przy tym przykładowe elementy wchodzące w jego skład, stanowiące w większości prawa o różnej postaci i treści. Jednocześnie z art. 55¹ k.c. wynika, że do składników przedsiębiorstwa nie zalicza się zobowiązań (długów) związanych z jego prowadzeniem (zob. postanowienie SN z 20 października 2011 r., sygn. akt IV CSK 53/11; E. Gniewek, P. Machnikowski (red.) Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 11, W-wa 2023). Po zmianie dokonanej nowelą z 14 lutego 2003 r. komentowany przepis nie wymienia zobowiązań i obciążeń związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W uzasadnieniu projektu do tej nowelizacji wskazano, że wszelkie umowy dotyczące przeniesienia przedsiębiorstwa przenoszą na nabywcę właśnie jego aktywa. Zobowiązania natomiast obciążają te aktywa i przejść na nabywcę bez zgody wierzyciela nie mogą. Ostatecznie zobowiązania pomniejszają aktywa i same jako takie nie stanowią wyodrębnionego składnika przedsiębiorstwa. Pozostawienie poza zakresem pojęcia przedsiębiorstwa zobowiązań związanych z jego prowadzeniem jest konsekwencją nawiązania przez polskiego ustawodawcę do wąskiego ujęcia mienia, obejmującego wyłącznie aktywa (art. 44 k.c.) (zob. W. Pawlak (w:) J. Gudowski (red.) Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, cz. 1 (art. 1-55(4)), WKP 2021).

Zbycie przedsiębiorstwa nie powoduje więc przejścia na nabywcę pasywów (długów) przedsiębiorstwa, a jedynie generuje po stronie nabywcy solidarną odpowiedzialność ze zbywcą za te zobowiązania, zgodnie z art. 55⁴ k.c. Przeniesienie na nabywcę przedsiębiorstwa związanych z nim zobowiązań może nastąpić jedynie na podstawie odrębnej czynności prawnej (odrębnych czynności prawnych) na zasadach właściwych dla przejęcia długu (art. 519 i nast. k.c.).

Przepisy ustawy o BFG regulujące przymusowe postępowanie restrukturyzacyjne nie modyfikują powyższej reguły, skoro nie zawierają odrębnej definicji przedsiębiorstwa. Jednocześnie w ustawie o BFG odróżnia się wyraźnie przeniesienie do instytucji (…) przedsiębiorstwa oraz przeniesienie zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji (art. (…) ustawy o BFG). Również z Decyzji wynika wprost, że przejęte przez Wnioskodawcę zobowiązania A. S.A. nie stanowią części przejętego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 191 ust. 1 ustawy o BFG, z dniem określonym w Decyzji Wnioskodawca wstąpił w miejsce A. S.A. w zakresie przejętych praw majątkowych i zobowiązań, w tym do postępowań sądowych. W odniesieniu do zobowiązań oznacza to skutek tożsamy ze skutkiem określonym w art. 519 k.c., a więc Wnioskodawca wstąpił w określone zobowiązania w miejsce A. S.A. jako dłużnika i tym samym stał się zobowiązany do spłaty przejętych zobowiązań, zaś A. S.A. został z określonych długów zwolniony (zmniejszyły się jego zobowiązania). Jedyna różnica jest taka, że - inaczej niż to ma miejsce w przypadku przejęcia długu w trybie art. 519 k.c. - skutek ten nastąpił bezpośrednio na mocy Decyzji, bez konieczności uzyskiwania zgody wierzycieli.

Jednocześnie przepisy ustawy o BFG wskazują wyraźnie, że przeniesienie na instytucję (…) zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji (skutkujące przejęciem tych zobowiązań przez instytucję (…), a tym samym zwolnieniem z długu podmiotu z restrukturyzacji) stanowi wynagrodzenie, jakie płaci instytucja (…) za nabywane przedsiębiorstwo podmiotu w restrukturyzacji.

Potwierdza to art. 188 ust. 4 ustawy o BFG, zgodnie z którym wartość zobowiązań przenoszonych do instytucji (…) nie może przekraczać łącznej wartości przenoszonych praw majątkowych oraz przekazanych do instytucji (…) praw majątkowych lub środków pochodzących z innych źródeł. W przypadku przeniesienia przedsiębiorstwa na instytucję (…) BFG może przekazać instytucji (…) środki z funduszu gwarancyjnego banków albo funduszu gwarancyjnego kas do wysokości różnicy między wartością przenoszonych zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji a wartością przenoszonego przedsiębiorstwa (art. 188 ust. 5 pkt 1 ustawy o BFG).

Zgodnie zaś z art. 190 ustawy o BFG, jeżeli ustalona zgodnie z art. 137 ust. 2 i 3 ustawy wartość przenoszonych praw majątkowych przekracza wartość przenoszonych zobowiązań, przeniesienie następuje za wynagrodzeniem, w wysokości różnicy wartości przenoszonych praw majątkowych nad wartością przenoszonych zobowiązań.

Na kanwie tego przepisu w doktrynie wskazano, że „przeniesienie praw majątkowych na instytucję (…) zawsze ma charakter ekwiwalentny i od tej zasady nie ma wyjątków. Regułą jest, że przeniesienie odbywa się w sposób niepieniężny, tzn. przez przejęcie zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji odpowiadających wartości aktywów będących przedmiotem przejęcia. Jeżeli jednak wartość przenoszonych praw majątkowych przekracza wartość transferowanych zobowiązań, przeniesienie następuje za wynagrodzeniem (wynagrodzenie nadwyżkowe)” (P. Sierakowski [w:] Ustawa o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Komentarz, red. P. Zawadzka, P. Zimmerman, R. Sura, Warszawa 2017, art. 190).

Rozwiązanie takie uwzględnia również Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/EU z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającej dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2093/2010 i (UE) nr 648/2014 (dalej: „BRRD”), której postanowienia implementuje ustawa o BFG. W art. 40 ust. 4 lit. b BRRD wyraźnie przewidziano możliwość zapłaty przez instytucję (…) wynagrodzenia na rzecz instytucji objętej restrukturyzacją, w przypadku, gdy przeniesienie na instytucję (…) nastąpiło w drodze przeniesienia niektórych lub wszystkich aktywów lub zobowiązań instytucji objętej restrukturyzacją na instytucję (…).

W świetle art. 36 ust. 4 lit. e BRRD m.in. dla potrzeb ustalenia tego wynagrodzenia sporządzona zostaje wycena zlecona przez organy ds. restrukturyzacji.

Powyższe potwierdza też jednoznacznie treść Decyzji, która w pkt 6 wprost wskazuje, że zapłata wynagrodzenia za przejęte przedsiębiorstwo banku A. S.A. następuje przez przejęcie przez Wnioskodawcę zobowiązań A. S.A. Wartość przenoszonych zobowiązań została wyceniona i określona w Oszacowaniu załączonym do Decyzji.

Powyższe oznacza, że przejęcie przez instytucję (…) zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji wskazanych w decyzji BFG stanowi wynagrodzenie płacone przez instytucję (…) za nabywane przedsiębiorstwo. Wartość przejętych zobowiązań stanowi więc, inaczej mówiąc, cenę płaconą przez instytucję (…)za nabywane przedsiębiorstwo.

Mając dodatkowo na uwadze, że w związku z przeniesieniem przedsiębiorstwa podmiotu w restrukturyzacji do instytucji (…) w analizowanej sytuacji nie doszło do ustania bytu prawnego A. S.A., ani do automatycznego postawienia go w stan likwidacji, można powiedzieć, że opisane w niniejszym wniosku przeniesienie przedsiębiorstwa podmiotu w restrukturyzacji na instytucję (…) na podstawie Decyzji BFG jest w istocie tożsame z odpłatnym zbyciem przedsiębiorstwa przez jego sprzedaż.

Powyższe prowadzi do wniosku, że różnica między zapłaconą przez Wnioskodawcę ceną za przedsiębiorstwo (tj. wartością przejętych przez Wnioskodawcę zobowiązań) a wartością rynkową przejętych przez Wnioskodawcę składników majątku przedsiębiorstwa stanowi wartość firmy (goodwill), do której, zgodnie z przedstawioną wyżej argumentacją, mają zastosowanie postanowienia art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p., a więc tak powstała wartość firmy, w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy na podstawie Decyzji przedsiębiorstwa A. S.A. w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i art. 189 ustawy o BFG, co do zasady, podlega amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy p.d.o.p.

Otrzymanie dotacji na nabycie lub wytworzenie składnika majątku należy uznać za zwrot poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie tego składnika. Mając na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy p.d.o.p., przyjąć więc należy, że nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej części ustalonej w powyższy sposób wartości firmy, która została pokryta otrzymaną przez Wnioskodawcę Dotacją.

Jednakże, jak wyżej podniesiono, dokonana przez Wnioskodawcę wycena wartości rynkowej składników majątkowych wchodzących w skład przejętego przedsiębiorstwa A. S.A. na dzień tego przejęcia wskazała, że otrzymana przez Wnioskodawcę Dotacja nie pokryła w całości różnicy pomiędzy wartością przejętych przez Wnioskodawcę zobowiązań A. S.A. (stanowiących cenę nabycia przedsiębiorstwa) a wartością rynkową przejętych składników majątkowych.

Oznacza to, że Wnioskodawca poniósł ekonomiczny ciężar zapłaty ceny za przejęte przedsiębiorstwo w kwocie odpowiadającej wartości przejętych zobowiązań niepokrytych Dotacją. Cena ta została przez Wnioskodawcę poniesiona (poprzez przejęcie zobowiązań A. S.A. generujących określone ciężary i obowiązki po stronie Wnioskodawcy) i nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona.

Tym samym odpisy amortyzacyjne od wartości firmy (stanowiącej różnicę między wartością przejętych zobowiązań i składników majątku A. S.A.) w części niepokrytej Dotacją mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji oznacza to, że wartość firmy, ustalona zgodnie z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy p.d.o.p. jako różnica między wartością zobowiązań A. S.A. przejętych przez Wnioskodawcę na podstawie Decyzji, stanowiących wynagrodzenie za nabyte przedsiębiorstwo, a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład przeniesionego do Wnioskodawcy na podstawie Decyzji przedsiębiorstwa A. S.A., obejmującego ogół praw majątkowych tego banku według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy p.d.o.p. Tym samym przepis art. 16c pkt 4 ustawy p.d.o.p. nie ma tu zastosowania.

W rezultacie, odpisy amortyzacyjne od wartości firmy powstałej w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy na podstawie Decyzji przedsiębiorstwa A. S.A. w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i art. 189 ustawy o BFG, stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy p.d.o.p., z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą Dotacji (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy p.d.o.p.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”),

Kwestię odpisów amotyzacyjnych reguluje art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, zgodne z którym

Natomiast, w świetle art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:

a) kupna,

b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,

c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Zgodnie z art. 16c ust. 4 ustawy o CIT,

Z kolei definicję wartości początkowej firmy określa art. 16g ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym

W myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16g ust. 10 ustawy o CIT,

w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

 1) suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;

 2) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT,

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że w ramach przymusowej restrukturyzacji do Wnioskodawcy, jako instytucji (…), z dniem (…) przeniesiono ze skutkiem określonym w art. 191 ust. 1 ustawy o BFG przedsiębiorstwo A. S.A., obejmujące ogół praw majątkowych A. S.A.

Do Wnioskodawcy zostały przeniesione m.in. wszystkie depozyty klientów A. S.A., a także kredyty w złotych. Jednocześnie do Wnioskodawcy przeniesiono zobowiązania A. S.A., obejmujące ogół zobowiązań A. S.A.

Zgodnie z pkt 6 Decyzji, zapłata wynagrodzenia za przejęte przedsiębiorstwo banku A. S.A. nastąpiła przez przejęcie przez Wnioskodawcę zobowiązań A. S.A. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że wartość przenoszonych zobowiązań A. S.A. przekraczała wartość przenoszonych praw majątkowych, z uwzględnieniem wskazanych wierzytelności od S. S.A., różnica pomiędzy wartością przenoszonych zobowiązań a wartością przenoszonych praw majątkowych A. S.A. miała zostać pokryta dotacjami udzielonymi przez BFG.

Na dzień (…) Wnioskodawca dokonał wyceny składników majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa A. S.A. Przeprowadzona wycena wykazała, że wartość rynkowa składników majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa jest niższa niż wartość zobowiązań A. S.A. przejętych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie, wskazują Państwo, że na podstawie Decyzji nie doszło do przejęcia banku, a jedynie do przejęcia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa banku.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy wartość firmy, powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy (jako instytucji (…)) przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy o CIT, a tak dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz z funduszu gwarancyjnego banków udzielonej Wnioskodawcy przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w trybie ww. ustawy (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT).

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że w opisie sprawy wskazali Państwo, że na podstawie Decyzji nie doszło do przejęcia banku, a jedynie do przejęcia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa banku.

Z przepisu art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w zw. z art. 16c ust. 4 ustawy o CIT wprost wynika, że amortyzacji podlega niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wyłącznie w drodze kupna; przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający lub wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Ponadto, zgodnie z art. 535 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 1061),

Dokonując wykładni zacytowanych przepisów należy zauważyć, że art. 16b ma charakter przepisu ogólnego, który wskazuje jakie wartości niematerialne i prawne oraz na jakich warunkach podlegają amortyzacji. Do tych wartości niematerialnych i prawnych zalicza się wartość firmy, ale tylko pod warunkiem, że powstała ona w sposób enumeratywnie w tym przepisie wskazanym (wymienione pod literą a-c), co więcej przepis art. 16g ust. 2 ustawy o CIT wskazuje w jaki sposób ustalić dodatnią wartość firmy (stanowiącą podstawę amortyzacji) nawiązując przy tym do treści art. 16b ust. 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT amortyzacji podlega, niezależnie od okresu używania, wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna.

Mając na uwadze reguły wykładni językowej oraz systemowej, należy przyjąć, że na gruncie analizowanego przepisu chodzi o cywilistyczne rozumienie nabycia w drodze czynności sprzedaży. Nabycie w drodze kupna, to wynik sprzedaży i należy założyć, że ustawodawca nadał temu pojęciu właśnie takie znaczenie albowiem fakt, że w art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT ustawodawca wskazuje tylko na niektóre formy nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (wymienione pod lit. a-b), nie pozwala na szerokie rozumienie zwrotu „nabycie w drodze kupna”. Wobec czego, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, amortyzacji może podlegać wartość firmy nabytej w drodze czynności sprzedaży, gdzie przedmiotem świadczenia kupującego jest zawsze cena wyrażona w pieniądzu.

Przy czym cech takich nie nosi czynność polegająca na przeniesieniu na rzecz Wnioskodawcy przedsiębiorstwa A. S.A. na skutek przymusowej restrukturyzacji w zamian za przejęcie zobowiązań tego podmiotu.

Skoro pojęcie „kupna” użyte w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT rozumieć należy jako sprzedaż, to brak jest podstaw do amortyzacji wartości firmy powstałej w drodze przymusowego przeniesienia na Wnioskodawcę przedsiębiorstwa A. S.A. w zamian za zobowiązania tego podmiotu.

Z opisu sprawy wynika, że wartość firmy w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, nie powstała na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. b i c ustawy o CIT, tj. drodze przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający lub wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Opisana we wniosku wartość firmy nie powstała również w wyniku nabycia przedsiębiorstwa w drodze kupna.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że opisane we wniosku przedsiębiorstwo zostało wniesione do Wnioskodawcy na skutek przymusowej restrukturyzacji w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę zobowiązań A. S.A.

Wobec powyższego, nabycie opisanego we wniosku przedsiębiorstwa nie nastąpiło w drodze kupna tylko na skutek przymusowego przejęcia zobowiązań A. S.A. przez Wnioskodawcę.

Zatem, wartość firmy powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. nie może podlegać amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w zw. z art. 16c ust. 4 ustawy o CIT.

W związku brakiem możliwości amortyzacji powstałej wartości firmy, nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości firmy na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy wartość firmy, powstała w związku z przeniesieniem do Wnioskodawcy (jako instytucji (…)) przedsiębiorstwa oraz zobowiązań A. S.A. na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wydanej w trybie art. 188 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 189 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, podlega amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 2, 3 i 5 ustawy o CIT, a tak dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, z wyłączeniem jednakże odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części wartości firmy, która została pokryta kwotą dotacji z funduszu przymusowej restrukturyzacji banków oraz z funduszu gwarancyjnego banków udzielonej Wnioskodawcy przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w trybie ww. ustawy (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT), należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ nie odniósł się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, gdyż interpretacje te oraz orzeczenia zostały wydane w sprawach innych podatników i nie wiążą Organu w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz.2383 ze zm.).