Interpretacja indywidualna z dnia 2 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.406.2024.1.DK

Dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy: - obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez Spółkę będzie mogło zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. – jest prawidłowe -Spółka będzie mogła w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i Ustawy updop w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. – jest prawidłowe

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z dnia 25 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez Spółkę będzie mogło zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. – jest prawidłowe
• Spółka będzie mogła w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i Ustawy updop w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. – jest prawidłowe

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) z siedzibą w (…) jest producentem wysokiej (…)

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym w zakresie wynikającym z zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

W ramach prowadzonej na terenie SSE działalności Wnioskodawca ponosił wydatki na wytworzenie i nabycie środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej „Ustawa pdop”).

Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanych w ramach działalności środków trwałych według metody liniowej, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do Ustawy o pdop (dalej jako: „Wykaz”).

Spółka w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. planuje dokonać od początku kolejnego roku ustalenia rocznej stawki amortyzacji podatkowej na poziomie 0,11%.

Spółka ponadto nie wyklucza, że będzie w przyszłości dokonywać zmiany stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże zawsze będą to stawki ustalone zgodnie z art. 16i Ustawy o pdop i zmiana stawki, zgodnie z zobowiązującymi regulacjami (przepisami przejściowymi), będzie dotyczyć środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Pytanie

1.Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez Spółkę będzie mogło zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.?

2.Czy Spółka będzie mogła w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i Ustawy o pdop ,w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła dokonać obniżenia do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. (do dnia 31 grudnia 2020 r.)

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł w przyszłości dokonywać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej podwyższanie lub obniżenie mając na uwadze ograniczenia wynikające z art. 16i Ustawy o pdop, w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Ad. 1. Zgodnie z art. 16i ust. 5 Ustawy pdop podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Z kolei dodany od 1 stycznia 2021 r. ust. 8 w tym samym artykule wskazuje, że przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Równocześnie, art. 14 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123) stanowi, że przepisy art. 22i ust. 8 i art. 22j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 16i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Przepis art. 16i ust. 5 wyraża zatem generalną zasadę pozwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych, która od 1 stycznia 2021 r. ograniczona jest jedynie postanowieniami zawartymi w art. 16i ust. 8. Jednakże przepis przejściowy pozwala, aby podatnicy bez żadnych ograniczeń mogli dokonywać zmian stawki amortyzacyjnej dotyczącej składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. Ustawodawca nie przewiduje w zakresie środków trwałych wprowadzonych do ewidencji do 31 grudnia 2020 r. żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż to wynika z art. 16i Ustawy o pdop.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

• 13 kwietnia 2021r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.70.2021.1.MZA Dyrektor KIS potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki: „ Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%) stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.(do dnia 31 grudnia 2020 r.) mogło być dokonane przez Spółkę. Obniżenia takiego Wnioskodawca będzie mógł również dokonać w przyszłości.”
• 21 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS, w treści której Organ stwierdził, że: „Wnioskodawca będzie mógł obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji’’;
• 16 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.260.2019.1.KK, w której Organ potwierdził następujące stanowisko wnioskodawcy: ,,(...) obniżenie stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogło/może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%)”;
• 22 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.587.2018.1.MBD, w której Organ podatkowy stwierdził, iż: „Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu). Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że stosując tzw. metodę liniową, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, miał prawo, począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego, do obniżenia stawek amortyzacyjnych do 0%”;
• 12 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW, w której Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa także dolnej granicy obniżania stawek przez podatnika. Posługując się zatem wykładnią językową wspomnianego przepisu należy uznać, że podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacji do dowolnego poziomu, w tym również do poziomu bliskiego 0% i takie działanie jest zgodne z brzmieniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
• 19 stycznia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.715.2016.1.MJ, w której Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,1%”.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego Spółka będzie mogła dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego ich podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z regulacji art. 16i Ustawy o pdop oraz jedynie w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji do dnia 31 grudnia 2020 r.

Art. 16i ust. 5 Ustawy o pdop stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z kolei dodany od 1 stycznia 2021 r. ust. 8 w tym samym artykule wskazuje, że Przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Równocześnie art. 14 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123) stanowi, że przepisy art. 22i ust. 8 i art. 22j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 16i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji do 31 grudnia 2020 r. mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy maksymalnymi stawkami określonymi zgodnie z art. 16i Ustawy o pdop, stanowiącymi górną ich granicę, a wartością ustaloną na najniższym poziome, tj. w praktyce równą zero. Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę dla ww. środków trwałych w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w art. 16i Ustawy o pdop, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

• 30 stycznia 2024 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.702.2023.2.JKU, gdzie organ potwierdził, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy: „Podsumowując, Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu (i wyższego od 0% rocznie).”
• 21 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS, w treści której Organ stwierdził, że: „Wnioskodawca będzie mógł dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji jednak do wysokości nie wyższej niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie” (interpretacja dotyczy przedsiębiorcy działającego na podstawie Decyzji o Wsparciu - dopisek Wnioskodawcy);
• 16 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.265.2019.1.KK, w której Organ uznał za prawidłowe w całości następujące stanowisko wnioskodawcy: „Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego”;
• 12 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW, w której Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdził, iż Spółka może obniżać/podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz może dokonywać wielokrotnych zmian stawek amortyzacyjnych tego samego środka trwałego, tj. podwyższać je lub po raz kolejny obniżać, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”;
• 18 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.27.2017.1.BJ, w której Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”;
• 19 stycznia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.719.2016.1.MJ, w której Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego będzie ona mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu”.

Podobnie, Szef KAS 8 maja 2023 r. wydał opinię zabezpieczającą o sygnaturze DKP3.8082.1.2023 dla planowanej przez Wnioskodawcę „….dalszej modyfikacji obniżonych już stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub dalsze obniżanie (np. w przypadku, kiedy zmienią się warunki wykorzystywania danego środka trwałego)….”.

Podsumowując, zdaniem Spółki, począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego Spółka będzie mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z ograniczeń wskazanych w art. 16i Ustawy o pdop.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

Powołany przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie zabrania odpowiednio podwyższenia czy obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem, ww. przepis umożliwił podatnikom podwyższenie/obniżenie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Jednocześnie, zauważyć należy, że od 1 stycznia 2021 r. weszły w życie nowe przepisy dot. m.in. art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123), do art. 16i został dodany nowy ustęp 8, zgodnie z którym przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Przy czym, stosownie do art. 14 ustawy zmieniającej z 28 listopada 2020 r. przepisy m.in. art. 6i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym w zakresie wynikającym z zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanych w ramach działalności środków trwałych według metody liniowej, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do Ustawy o pdop (dalej jako: „Wykaz”). Spółka w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1stycznia 2021 r. planuje dokonać od początku kolejnego roku ustalenia rocznej stawki amortyzacji podatkowej na poziomie 0,11%.

Spółka ponadto nie wyklucza, że będzie w przyszłości dokonywać zmiany stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże zawsze będą to stawki ustalone zgodnie z art. 16i Ustawy o pdop i zmiana stawki, zgodnie z zobowiązującymi regulacjami (przepisami przejściowymi), będzie dotyczyć środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Jak wyżej wskazano wprowadzony ustawą zmieniającą art. 16i ust. 8 updop stanowi, że przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym – w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Równocześnie z tym ograniczeniem ustawodawca w przepisach przejściowych ww. ustawy zmieniającej z dnia 28 listopada 2020 r. w art. 14 wprowadził regulację stanowiącą m.in. o tym, że ograniczenie z art. 16i ust. 8 updop stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji po dniu 31 grudnia 2020 r. Oznacza to, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wprowadzone do ewidencji do tego dnia podlegają amortyzacji zgodnie z dotychczasowym stanem prawnym tj. zgodnie z przepisami, które nie przewidują dodatkowych ograniczeń przy modyfikowaniu stawek amortyzacji dla podmiotów prowadzących działalność w SSE.

Ponadto w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

a) Środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

b)Środków pozostających już w ewidencji – dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy stwierdzam, że zgodnie z rozumieniem art. 16i ust. 5 omawianej ustawy, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca stworzył więc możliwość obniżenia/podwyższenia stawek określonych w Wykazie, a decyzję w tym zakresie pozostawił podatnikowi. Jednocześnie brzmienie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie pozostawia wątpliwości co do momentu, w którym może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu – jest to (w odniesieniu do środków będących już w ewidencji) – pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, na podstawie art. 16 i ust. 5 updop, będą Państwo mogli obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11%). Spółka będzie mogła także w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i updop ,w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Mając powyższe na względzie Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 oraz nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).