Interpretacja indywidualna z dnia 2 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.349.2024.2.MK

Czy w związku z wypłatą na rzecz Kontrahenta zagranicznego należności z tytułu nabycia Certyfikatów CO2 na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika WHT, w tym pobór WHT, dochowanie należytej staranności, uzyskanie certyfikatu rezydencji Kontrahenta, przygotowywanie informacji o rozliczeniach WHT (CIT-10Z) i składanie informacji na formularzu IFT-2R?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lipca 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 27 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z wypłatą na rzecz Kontrahenta zagranicznego należności z tytułu nabycia Certyfikatów CO2 na Państwu będą ciążyły obowiązki płatnika WHT, w tym pobór WHT, dochowanie należytej staranności, uzyskanie certyfikatu rezydencji Kontrahenta, przygotowywanie informacji o rozliczeniach WHT (CIT-10Z) i składanie informacji na formularzu IFT-2R.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 sierpnia 2024 r., które wpłynęło tego samego dnia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania i przetwarzania (…)

W zakres pozostałej działalności Wnioskodawcy wchodzą (…)

Wnioskodawca na mocy zawartej umowy processingowej z podmiotem mającym siedzibę na terytorium Polski - spółką kapitałową (dalej jako: „…”) zobowiązany jest do dostarczenia (…) uprawnień do emisji CO2 (dalej jako: „Certyfikaty CO2”) w ilości odpowiadającej faktycznej emisji z instalacji (…) przypisanych do Procesorów. Procesorami, zgodnie z postanowieniami umowy processingowej, są dwa podmioty mające status spółek kapitałowych: Wnioskodawca oraz Procesor 2 (łącznie dalej jako: „Procesorzy”). Trzecią stroną umowy jest (…), która na mocy umowy processingowej dokonuje przerobu surowców dla Procesorów.

Wnioskodawca zamierza zakupić Certyfikaty CO2 od podmiotu posiadającego siedzibę oraz rezydencję podatkową na terytorium Singapuru (dalej jako: „Sprzedający”). Sprzedający jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Konieczność nabycia oraz umorzenia Certyfikatów CO2 wynika z obowiązujących regulacji prawnych na poziomie zarówno unijnym, jak i krajowym. Obowiązek zmniejszania poziomów emisji gazów cieplarnianych lub zakupu uprawnień do emisji został uruchomiony w 2005 r. System European Union Emissions Trading System (dalej jako: „ETS”) działa w fazach handlu. System znajduje się obecnie w czwartej fazie obrotu (2021-2030). Rynek ruszył w 2005 roku i ustawodawca podzielił go na okresy zwane fazami - I faza (2005-2007), II faza (2008-2012), III faza (2013-2020), IV faza (2021-2030).

Kolejne fazy to okresy, w których były wprowadzane zmiany w systemie ETS.

Fazy dawały czas przedsiębiorstwom na dostosowanie się do zmian w systemie. W tym czasie do systemu ETS przystępowały nowe państwa oraz był on rozszerzany o nowe branże. Ustawodawca wprowadzał zmiany, których celem było podniesienie ceny uprawnień. Przykładowo wprowadzano ręczne mechanizmy powodujące wzrosty cen, mechanizm backloadingu - wycofanie części uprawnień z rynku, zmniejszano również współczynniki darmowych uprawnień, wprowadzono tzw. MSR (mechanizm stabilizacyjnej rezerwy, mający na celu usunięcie części uprawnień w celu podniesienia jej ceny). Ramy prawne systemu zostały określone w Dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych. W polskim prawodawstwie system funkcjonuje m.in. na podstawie ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisji gazów cieplarnianych i innych substancji oraz ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i kolejnych nowelizacji.

Emisje CO2 są obliczane według faktycznej pracy instalacji rafineryjnych. Przykładowo emisja w styczniu 2024 r. przypisana do Wnioskodawcy to 28,8148% łącznej emisji Rafinerii, a w listopadzie 2023 r. - 31,7824%. W każdym miesiącu procent emisji CO2 Procesorów ulega zmianom.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa właściciele instalacji zgłoszonych do systemu ETS otrzymują darmowe uprawnienia, których liczba jest niższa od faktycznej emisji. Darmowe uprawnienia są otrzymywane przez Rafinerię, natomiast Wnioskodawca na mocy zawartej umowy processingowej jest zobowiązany do dostarczenia uprawnień Rafinerii. W ramach obowiązującego systemu ETS, celem prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z wymogami dotyczącymi emisji CO2 należy obniżyć emisje CO2, jeśli jest to możliwe lub dokupić na rynku pierwotnym (aukcje krajów członkowskich UE) lub wtórnym (giełdy towarowe, brokerzy, banki inwestycyjne, itp.) brakującą ilość uprawnień do emisji CO2.

Właścicielem instalacji zgłoszonych do systemu ETS jest Rafineria. Na mocy zawartej umowy processingowej obaj Procesorzy zobowiązani są dostarczyć brakującą ilość uprawnień na rachunek Rafinerii w celu ich umorzenia. Rafineria do 30 września roku następującego po roku faktycznej emisji zobowiązana jest do umorzenia uprawnień w ilości wynikającej z faktycznej emisji. Termin umorzenia wynika z prawodawstwa UE i został implementowany do polskiego porządku prawnego w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (art. 92 ust. 1 ustawy).

Umorzenie Certyfikatów CO2 polega na fizycznej eliminacji uprawnień znajdujących się w obrocie, aby nie zostały użyte ponownie - system ETS wymaga zmniejszenia emisji lub ponownego zakupu nowych uprawnień, co ma być kosztowne i zachęcać do zmniejszania emisji CO2.

Wnioskodawca w celu wypełnienia obowiązku wynikającego z umowy processingowej musi dostarczyć do (…) uprawnienia do emisji CO2 zakupione na rynku (w przypadku Wnioskodawcy - na rynku wtórnym). W tym celu niezbędne jest podpisanie umowy z podmiotem zewnętrznym (tj. Sprzedającym), który posiada dostęp do rynku giełdowego i zakupi stosowną ilość uprawnień na rynku SPOT.

Wnioskodawca nie zamierza dokonywać transakcji terminowej celem zakupu Certyfikatów CO2 (w ramach tzw. kontraktów futures), gdyż jego polityka zarządzania ryzykiem związanym z towarowymi instrumentami finansowymi nie przewiduje takiej możliwości, a co więcej, rynek giełdowy nie oferuje odpowiedniej płynności na kontrakcie.

W zakresie transferu Certyfikatów CO2 do (…) Wnioskodawca rozważa dwie możliwości:

 a) dostarczenie Certyfikatów CO2 na rachunek obrotowy w systemie ETS należący do Wnioskodawcy,

 b) bezpośrednia dostawa na rachunek (…) przez Sprzedawcę. Wnioskodawca rozważa także ten wariant z uwagi na potencjalne problemy z założeniem rachunku obrotowego dla Wnioskodawcy w systemie ETS, a co za tym idzie, zagrożenie nieumorzenia Certyfikatów CO2 (…) w terminie do 30 września 2024 r.

W ramach zakupu Certyfikatów CO2 zakupione zostaną jednostki (…) (dalej jako: „jednostki …”). Jedna jednostka (…) upoważnia do emisji jednej tony CO2. Walutą rozliczeniową transakcji będzie euro. Certyfikaty CO2 zostaną sprzedane do (…) i dostarczone na jej rachunek obrotowy w systemie ETS. Jak już wskazano, proces zakupu oraz dostarczenia Certyfikatów CO2 do Rafinerii musi zostać przeprowadzony przed 30 września 2024 r., gdyż jest to termin umorzenia w systemie ETS.

Pytanie

Czy w związku z wypłatą na rzecz Kontrahenta zagranicznego należności z tytułu nabycia Certyfikatów CO2 na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika WHT, w tym pobór WHT, dochowanie należytej staranności, uzyskanie certyfikatu rezydencji Kontrahenta, przygotowywanie informacji o rozliczeniach WHT (CIT-10Z) i składanie informacji na formularzu IFT-2R?

Państwa stanowisko w sprawie

Dokonanie płatności z tytułu nabycia Certyfikatów CO2 nie rodzi obowiązków płatnika WHT po stronie Wnioskodawcy, w tym poboru WHT, dochowania należytej staranności, uzyskania certyfikatu rezydencji Kontrahenta, przygotowywania informacji o rozliczeniach WHT (CIT-10Z) i składania informacji na formularzu IFT-2R.

Art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”) stanowi, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Jako że Sprzedający nie posiada w Polsce siedziby, zatem podlega on w Polsce CIT tylko w zakresie dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane przez podmiot zagraniczny na terytorium Polski uważa się między innymi dochody (przychody) z:

a) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Polski w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających oraz

b) należności wypłacanych lub potrącanych przez podmioty mające siedzibę na terytorium Polski.

Ustawa o CIT w art. 21 ust. 1 zawiera katalog rodzaje należności wypłacanych przez podmioty polskie, w przypadku uzyskania których podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem CIT, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski (m.in. odsetki, należności licencyjne, wynagrodzenie z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, prawnych oraz świadczeń o podobnym charakterze).

Zryczałtowany podatek dochodowy (tzw. podatek u źródła, dalej jako: „WHT”) od wskazanych w ustawie o CIT należności pobierany jest na zasadach przewidzianych w art. 26 Ustawy o CIT.

Przepisy ustawy o CIT stosuje się jednakże z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania unikaniu podwójnemu opodatkowaniu (dalej jako: „UPO”), których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT).

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie można pogodzić z umową.

Katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w tym przepisie. Zatem, aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, powinno ono spełnić takie same przesłanki albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z Kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W Państwa ocenie, przychody (dochody) z Certyfikatów CO2 w ramach realizacji Kontraktów Terminowych nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym katalogu należności podlegających opodatkowania podatkiem u źródła. Przychody te nie są bowiem wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie stanowią one odsetek i należności licencyjnych ani nie mogą zostać zaliczone do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń czy świadczeń o podobnym charakterze. Istota i charakter płatności z tytułu sprzedaży Certyfikatów CO2 w ramach realizacji transakcji zakupu Certyfikatów CO2 różnią się bowiem od należności wskazanych w Ustawie o CIT.

Stanowisko to jest potwierdzane w wydawanych na gruncie analogicznych stanów faktycznych interpretacji indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, i tak:

- w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.204.2019.2.JC stwierdzono: „(...) należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że prawa do emisji nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a u.p.d.o.p. (w szczególności usługi te wypełniają inne funkcje - inna jest ich istota niż usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń). Nie można zatem uznać analizowanych świadczeń za usługi o podobnym charakterze do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. Mając na uwadze powyższe w przypadku wypłaty przez Spółkę należności, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w tym zakresie, Spółka nie będzie zatem zobowiązana do uzyskania certyfikatu rezydencji”,

- interpretacja indywidualna z 24 lipca 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.232.2023.3.AK zawierała następujące uzasadnienie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy: „(...) stwierdzić należy, że przychód z Certyfikatów CO2 w ramach realizacji Kontraktów Terminowych nie mieści się w definicji należności licencyjnych ujętym w art. 12 UPO Niemcy/Dania. Przychody z Certyfikatów CO2 w ramach realizacji Kontraktów Terminowych nie stanowią także świadczeń o charakterze dywidendowym (art. 10 UPO Niemcy/Dania) oraz odsetkowym (art. 11 UPO Niemcy/Dania). Skoro do tych należności nie może mieć zastosowania art. 10, 11 i 12 UPO Niemcy/Dania, stosowany powinien być art. 7 regulujący opodatkowanie zysków przedsiębiorstw. Tym samym, przychody z Certyfikatów CO2 w ramach realizacji Kontraktów Terminowych nie będą podlegać podatkowi w Polsce, a Wnioskodawca, nie będzie miał obowiązku pobierania podatku u źródła oraz nie będzie zobowiązany do składania informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT2/IFT-2R.

Przechodząc na grunt UPO Polska-Singapur, która ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie, zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO Polska-Singapur: „określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania każdego prawa autorskiego, oprogramowania komputerowego, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej”.

Jak stanowi art. 10 ust. 5 UPO Polska-Singapur: „określenie „dywidendy” użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z udziałów (akcji) lub z innych praw do udziału w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochód z innych praw w spółce, który zgodnie z prawem podatkowym Umawiającego się Państwa, w którym spółka wypłacająca te dywidendy ma siedzibę, jest traktowany jak dochód z udziałów (akcji).”

Definicja odsetek została uregulowana w art. 11 UPO Polska-Singapur: „określenie odsetki użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zabezpieczonych jak i niezabezpieczonych hipoteką i zawierających bądź nie prawo do udziału w zyskach osiąganych przez dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.”

W świetle analizy powyższych przepisów należy stwierdzić, że przychód z Certyfikatów CO2 w ramach sprzedaży nie mieści się w definicji należności licencyjnych ujętym w art. 12 UPO Polska- Singapur.

Przychody z Certyfikatów CO2 nie stanowią także świadczeń o charakterze dywidendowym (art. 10 UPO Polska-Singapur) oraz odsetkowym (art. 11 UPO Polska-Singapur).

Jeżeli do tych należności nie mogą mieć zastosowania art. 10, 11 i 12 UPO Polska-Singapur, oznacza to, iż stosowany powinien być art. 7 regulujący opodatkowanie zysków przedsiębiorstw.

Art. 7 ust. 1 UPO Polska (winno być: UPO Polska-Singapur) stanowi, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W przypadku rozważanej transakcji Sprzedający nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski w formie zakładu, a zatem należy stwierdzić, iż zyski z tytułu sprzedaży Certyfikatów CO2 nie są opodatkowane w Polsce.

Podsumowując, w Państwa ocenie przychody ze sprzedaży Certyfikatów CO2 nie będą podlegać obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a Państwo nie będziecie mieli obowiązku pobierania WHT z tego tytułu oraz nie będziecie Państwo zobowiązani do uwzględniania kwot wypłat z tytułu transakcji zakupu Certyfikatów CO2 w deklaracji CIT-10Z ani w informacjach IFT-2/IFT-2R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

 1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

 2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że:

Na podstawie art. 22a ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z wypłatą na rzecz Kontrahenta zagranicznego należności z tytułu nabycia Certyfikatów CO2 na Państwu będą ciążyły obowiązki płatnika WHT, w tym pobór WHT, dochowanie należytej staranności, uzyskanie certyfikatu rezydencji Kontrahenta, przygotowywanie informacji o rozliczeniach WHT (CIT-10Z) i składanie informacji na formularzu IFT-2R.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu, w tym stanie rzeczy należy zgodzić się z Państwem, że płatności z tytułu sprzedaży Certyfikatów CO2 nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a ustawy o CIT (w szczególności usługi te wypełniają inne funkcje - inna jest ich istota niż usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń). Nie można zatem uznać analizowanych świadczeń za usługi o podobnym charakterze do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Mając na uwadze brzmienie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT oraz art. 22a ustawy o CIT, zasadne jest odwołanie się do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 443, dalej „UPO”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Singapur dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. 2018 r., poz. 1369, dalej: „Konwencja MLI”).

Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 10 ust. 5 UPO Singapur-Polska:

Zgodnie z art. 11 ust. 4 UPO Singapur-Polska:

W myśl art. 12 ust. 3 UPO Singapur-Polska:

Zgodnie z art. 7 UPO Singapur-Polska:

 1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

 2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

 3. Przy ustalaniu zysków zakładu zezwala się na potrącenie wydatków, w tym kosztów zarządzania i ogólnych kosztów administracyjnych, które zostały poniesione na rzecz zakładu bez względu na to, czy wydatki te zostały poniesione w Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.

 4. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.

 5. Przy stosowaniu poprzednich ustępów ustalanie zysków zakładu powinno być dokonywane rok do roku w taki sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby postąpić inaczej.

 6. Jeżeli zyski obejmują części dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, wówczas postanowienia niniejszego artykułu pozostaną bez wpływu na postanowienia tych artykułów.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że przychody z Certyfikatów CO2 w ramach realizacji zawartej umowy z zagranicznym Kontrahentem (tu:„Sprzedający”) nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych ujętym w art. 12 UPO Polska-Singapur. Przychody z Certyfikatów CO2, o których mowa we wniosku nie stanowią także świadczeń o charakterze dywidendowym (art. 10 UPO Polska-Singapur) oraz odsetkowym (art. 11 UPO Polska-Singapur). Zatem do tych należności nie może mieć zastosowania art. 10, 11 i 12 UPO Polska-Singapur, stosowany powinien być art. 7 regulujący opodatkowanie zysków przedsiębiorstw. W analizowanej sprawie, skoro jak wynika z wniosku Sprzedający posiada siedzibę oraz rezydencję podatkową na terytorium Singapuru, i jak sami Państwo wskazują nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski w formie zakładu, to przychody z Certyfikatów CO2 nie będą podlegać podatkowi w Polsce, a Państwo, nie będą mieli obowiązku pobierania podatku u źródła oraz nie będą Państwo zobowiązani do składania informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium rzeczypospolitej polskiej IFT2/IFT-2R.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).