Interpretacja indywidualna z dnia 28 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.340.2024.3.MR

Obowiązek złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem minikoparki gąsienicowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 5 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem minikoparki gąsienicowej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 26 lipca 2024 r. (wpływ 26 lipca 2024 r.) oraz pismem z 26 lipca 2024 r. (wpływ 13 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 2 kwietnia 2024 r. Wnioskodawca – podatnik podatku VAT – zakupił od kontrahenta z Niemiec – podatnika podatku od wartości dodanej, minikoparkę gąsienicową (…) o pojemności 854 cm³ i mocy silnika 9,6 kW, którą podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności.

Wnioskodawca, złożył do Urzędu Skarbowego w (…) deklarację VAT-23 oraz dokonał zapłaty podatku, wypełniając obowiązki wynikające z przepisów, o których mowa w art. 103 ust. 5 ustawy i zapłaty podatku VAT, wynikającym z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy w związku z nabyciem minikoparki.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W piśmie z 26 lipca 2024 r. (wpływ 13 sierpnia 2024 r.), wskazała Pani, że:

1.Minikoparka gąsienicowa, o której mowa we wniosku, nie może być wykorzystywana do transportu osób lub towarów.

2.Minikoparka gąsienicowa, o której mowa we wniosku, nie spełnia warunków technicznych do poruszania się po drogach publicznych.

3.Mobilność minikoparki gąsienicowej polega na wykonaniu swojej głównej funkcjonalności w danym miejscu i musi być przemieszczona innym środkiem transportu na inne miejsce.

4.Ww. minikoparka gąsienicowa nie posiada licznika kilometrów tylko wskaźnik godzin roboczych, który wynosi 740 godzin.

5.Ww. minikoparka gąsienicowa została dopuszczona do użytku w 2017 r. i maszyna nie wymaga rejestracji i badań technicznych. Za stan maszyny odpowiada właściciel minikoparki.

Pytanie

Czy podatnik postąpił prawidłowo składając deklarację VAT-23 oraz płacąc podatek od nabycia wewnątrzwspólnotowego wyżej wymienionej minikoparki?

Pani stanowisko w sprawie

Dokonany przez Wnioskodawcę zakup spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy i Wnioskodawca powinien z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Dodatkowo, na podstawie art. 103 ust. 3 ustawy – w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 103 ust. 5 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z ustalonym wzorem, informację o nabywanych środkach transportu.

Powołując się na definicję, środkiem transportu mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej, tj. napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata.

Jak wskazano wcześniej, zakupiona minikoparka jest użytkowana na terytorium RP, posiada własny napęd pozwalający na transport rzeczy z jednego miejsca na drugie. Przeznaczona jest do wykonywania wykopów w gruncie i przenoszenia go na inne środki transportowe lub na składowisko na terenie budowy. Napędzana jest silnikiem o pojemności przekraczającej 48 cm³ oraz mocy większej niż 7,2 KW.

Zdaniem podatnika, składając deklaracje VAT-23 i płacąc podatek postąpił On prawidłowo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wnioskujest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 10 lit. a ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 3 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi z art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle art. 99 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 103 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 103 ust. 5 ustawy:

Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu”, jak i „innych środków transportu”.

Powołując się na definicję zawartą w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak niespełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Aby można uznać jakąkolwiek maszynę za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2 ze zm.) brzmi:

W art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona; Dz. Urz. UE .L 2011 Nr 77, str. 1 ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie wykonawcze 282/2011”) zawarta została definicja „środka transportu”.

Z kolei w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazano, że:

Stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego 282/2011:

Analiza regulacji art. 38 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w definicji „środka transportu” zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.

Z opisu sprawy wynika, że 2 kwietnia 2024 r. zakupiła Pani od kontrahenta z Niemiec (podatnika podatku od wartości dodanej) minikoparkę gąsienicową o pojemności 854 cm³ i mocy silnika 9,6 kW, którą wykorzystuje Pani w prowadzonej działalności. W związku z nabyciem minikoparki, złożyła Pani deklarację VAT-23 oraz dokonała zapłaty podatku. Minikoparka gąsienicowa została dopuszczona do użytku w 2017 r. Maszyna nie wymaga rejestracji i badań technicznych. Minikoparka gąsienicowa, nie może być wykorzystywana do transportu osób lub towarów oraz nie spełnia warunków technicznych do poruszania się po drogach publicznych. Mobilność minikoparki gąsienicowej polega na wykonaniu swojej głównej funkcjonalności w danym miejscu i musi być przemieszczona innym środkiem transportu na inne miejsce. Ww. minikoparka gąsienicowa nie posiada licznika kilometrów tylko wskaźnik godzin roboczych.

Pani wątpliwości dotyczą wskazania, czy postąpiła Pani prawidłowo składając deklarację VAT-23 oraz płacąc podatek od nabycia wewnątrzwspólnotowego wyżej wymienionej minikoparki.

Dla oceny Pani stanowiska, związanego z przedstawionym opisem stanu faktycznego i wyrażonymi wątpliwościami, kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie, czy nabyta minikoparka gąsienicowa jest środkiem transportu. Przepis art. 2 pkt 10 lit a ustawy zawiera rozumienie pojęcia „nowy środek transportu” w odniesieniu do pojazdu lądowego. Natomiast ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „środek transportu”. Zatem wyłączając z definicji „nowego środka transportu” (w odniesieniu do pojazdu lądowego) te elementy, które wskazują na jego status jako przedmiotu nowego (przejechany dystans nie większy niż 6000 kilometrów lub czas jaki upłynął od momentu dopuszczenia do użytku, nie dłuższy niż 6 miesięcy), okazuje się, że o uznaniu danego pojazdu za środek transportu decyduje jego przeznaczenie do przewozu osób lub towarów.

Definicja „środka transportu” zawarta została natomiast w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego 282/2011, wskazując, że objęte nią są pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Użyty w tej definicji zwrot, wskazujący na przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, należy odczytywać dokładnie w kontekście przykładowego katalogu pojazdów, zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nabyta przez Panią minikoparka gąsienicowa nie jest „środkiem transportu” w rozumieniu jakie wynika z przepisów ustawy lub rozporządzenia wykonawczego 282/2011. Jak wynika z opisu sprawy, minikoparka gąsienicowa nie może być wykorzystywana do transportu osób oraz towarów, a także nie spełnia ona warunków technicznych do poruszania się po drogach publicznych. Nie posiada licznika kilometrów tylko wskaźnik godzin roboczych, który wynosi 740 godzin. Ponadto, mobilność minikoparki gąsienicowej polega na wykonaniu swojej głównej funkcjonalności w danym miejscu i musi być przemieszczona innym środkiem transportu na inne miejsce. Ww. minikoparka gąsienicowa została dopuszczona do użytku w 2017 r. i maszyna nie wymaga rejestracji i badań technicznych.

Skoro zatem minikoparka gąsienicowa, nabyta przez Panią od kontrahenta z Niemiec, nie stanowi środka transportu w rozumieniu ustawy oraz rozporządzenia wykonawczego 282/2011, to do czynności jej nabycia nie znajdą zastosowania przepisy art. 103 ust. 4 i ust. 5 ustawy. Tym samym, nie ma Pani obowiązku przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23 oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Podsumowując, w odpowiedzi na Pani pytanie należy stwierdzić, że nie postąpiła Pani prawidłowo składając deklarację VAT-23 oraz płacąc podatek od nabycia wewnątrzwspólnotowego opisanej we wniosku minikoparki.

Zatem, Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).