Interpretacja indywidualna z dnia 28 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.372.2024.1.AK

Opłata operacyjna stanowi koszt wymieniony w art. 24aa ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT i podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ustawy o CIT. Natomiast Opłata operacyjna nie jest uwzględniana w kalkulacji podatku od spółek (tzw. podatek minimalny) zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowi elementu kalkulacyjnego podstawy opodatkowania na podstawie art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a lub lit. b ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłata operacyjna:

 1) podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności, czy stanowi ona jeden z tytułów kosztów wskazanych w art. 24aa ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

 2) jest uwzględniana w kalkulacji podatku od spółek zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności czy stanowi element kalkulacyjny podstawy opodatkowania na podstawie art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a lub lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) została utworzona w Polsce w 2000 r. i jest polskim rezydentem podatkowym zarejestrowanym dla celów podatku VAT w Polsce. Spółka jest podmiotem produkcyjnym działającym na rynku (…).

Wnioskodawca jest częścią Grupy (…), która (…). Bezpośrednim udziałowcem Spółki jest X z siedzibą w Holandii. Grupa jest (…).

Y z siedzibą w Szwajcarii (dalej: „Pryncypał” lub „Y”) oraz Wnioskodawca są stronami „Umowy o produkcję i dostawę”/„…” (dalej: „UPD”).

y jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

W ramach UPD, będącej umową dotyczącą produkcji i dostaw, Wnioskodawca jest odpowiedzialny za produkcję, wykonywanie kontroli jakości, pakowanie, magazynowanie, dostarczanie produktów do klientów i fakturowanie klientów. Natomiast y realizuje funkcje strategiczne, kontroluje wartości niematerialne dla Grupy i ponosi związane z tym istotne ryzyko operacyjne, głównie w obszarze prac badawczo-rozwojowych, odpowiedzialności za produkt, produkcji oraz zmian na rynku. Stosowany w Grupie mechanizm cen transferowych powoduje, że konsekwencje finansowe materializacji różnych rodzajów ryzyka ponoszone są przez Y.

Wnioskodawca jest zobowiązany do zarezerwowania swoich mocy produkcyjnych na potrzeby wykonywania zleceń produkcyjnych od Y oraz do sprzedaży swoich produktów klientom Grupy zgodnie z instrukcjami Y.

Aby umożliwić Wnioskodawcy wykonywanie jego obowiązków, Y zapewnia Spółce dostęp do:

- poprawy doskonałości operacyjnej, w tym ustala strategię i zapewnia wytyczne dotyczące wdrażania i realizacji strategii;

- własności intelektualnej, takiej jak patenty Grupy, marka, znaki towarowe, know-how i technologia;

- technologii informatycznych, takich jak sprzęt, infrastruktura i systemy.

Y jest również odpowiedzialna za doradztwo lub wsparcie w związku z ogólną administracją i zarządzaniem kluczowymi klientami oraz sprzedażą i działaniami marketingowymi.

Biorąc powyższe pod uwagę, współpraca między Y i Wnioskodawcą jest określana jako model produkcji kontraktowej, w którym Y pełni rolę pryncypała w Grupie, a Wnioskodawca jest producentem kontraktowym.

W standardowych warunkach Wnioskodawca sprzedałby wytworzone na zlecenie produkty do zleceniodawcy po cenie rynkowej, która byłaby ustalana na podstawie poniesionych kosztów powiększonych o narzut zysku. Natomiast model biznesowy realizowany przez Grupę zakłada, że jednostka produkcyjna wystawia faktury klientowi, a tym samym rozpoznaje całość przychodów oraz ponosi koszt produktów wytworzonych i sprzedanych.

Wnioskodawca jako producent kontraktowy powinien uzyskać ograniczony, ale stosunkowo stabilny zysk, który odzwierciedlałby jego funkcje, zaangażowane aktywa i poniesione ryzyko. W związku z tym, Wnioskodawca zgodnie z UPD w odniesieniu do swojej działalności ma prawo do osiągania zysku z produkcji równego kosztom operacyjnym i rynkowemu poziomowi narzutu oraz pozostałym wkładom.

W konsekwencji, wszelkie pozostałe zyski operacyjne powyżej docelowego zwrotu z produkcji są przypisywane Y i wypłacane w formie opłaty operacyjnej (dalej: „Opłata operacyjna”), która reprezentuje wartość funkcji, aktywów i ryzyk ponoszonych przez Pryncypała.

Opłata operacyjna jest kalkulowana odrębnie dla każdej z dywizji biznesowych Spółki w Polsce i jest rozliczeniem mającym na celu zapewnienie poszczególnym dywizjom oraz całej Spółce zysku na poziomie rynkowym.

Opłata operacyjna stanowi rekompensatę dla Y z tytułu pełnionej przez Y roli przedsiębiorcy i wykonywania najistotniejszych funkcji, w ramach których kontroluje znaczące wartości niematerialne i prawne oraz ponosi znaczne ryzyko związane z działalnością Grupy.

Jednocześnie, zgodnie z UPD, Y może również wypłacić rekompensatę Spółce, jeśli wyniki działalności produkcyjnej są poniżej docelowego poziomu zysku. W takiej sytuacji rekompensata dla Wnioskodawcy będzie równa różnicy między rzeczywistym a docelowym poziomem zwrotu z produkcji. W ten sposób Y jako pryncypał przyjmuje na siebie ryzyko rynkowe związane z działalnością produkcyjną Wnioskodawcy.

W związku z tym, Opłata operacyjna jest rozliczeniem mającym na celu zapewnienie Wnioskodawcy zysku na poziomie rynkowym. Aby określić rynkowy poziom rentowności producenta kontraktowego, przygotowano stosowną analizę porównawczą.

W związku z powyższym, zgodnie z przyjętym modelem:

- w przypadku, gdy poziom rentowności Spółki przekroczy poziom rynkowy, Spółka zapłaci Opłatę operacyjną w celu osiągnięcia rynkowego poziomu rentowności,

- w przypadku, gdy poziom rentowności Spółki będzie niższy niż poziom rynkowy, Spółka otrzyma rekompensatę w celu osiągnięcia rynkowego poziomu rentowności.

Spółka zaznacza, że przedmiotem wniosku nie jest potwierdzenie lub ustalenie rynkowego poziomu Opłaty operacyjnej. Wniosek dotyczy potwierdzenia charakteru Opłaty operacyjnej i jej klasyfikacji dla celów rozliczenia podatku CIT w zakresie przepisów zawartych w art. 24aa ustawy o CIT oraz art. 24ca ustawy o CIT.

Pytania

 1. Czy Opłata operacyjna podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności, czy stanowi ona jeden z tytułów kosztów wskazanych w art. 24aa ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)?

 2. Czy Opłata operacyjna jest uwzględniana w kalkulacji podatku od spółek zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności czy stanowi element kalkulacyjny podstawy opodatkowania na podstawie art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a lub lit. b ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie Pytania 1 zdaniem Wnioskodawcy, Opłata operacyjna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ustawy o CIT oraz nie stanowi żadnego z tytułów kosztów wymienionych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

W zakresie pytania 2 zdaniem Wnioskodawcy Opłata operacyjna nie jest uwzględniana w kalkulacji podatku od spółek zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowi elementu kalkulacyjnego podstawy opodatkowania na podstawie art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a lub lit. b ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Dotychczasowy stan prawny: art. 15e ustawy o CIT

Spółka wskazała, że w 2019 r. otrzymała interpretację indywidualną z 2 września 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.374.2019.1.BJ) potwierdzającą, że Opłata operacyjna będąca przedmiotem zapytania w niniejszym Wniosku nie jest objęta dyspozycją art. 15e ustawy o CIT.

Przepis zawarty w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wskazywał, że podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

 1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

 3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W interpretacji indywidualnej z 2 września 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.374.2019.1.BJ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym: „Opłata operacyjna powinna być traktowana jako korekta zysku Wnioskodawcy do poziomu rynkowego w związku z jego rolą w ramach produkcji kontraktowej. W związku z tym nie stanowi ona opłaty za usługi lub opłaty za prawo do korzystania lub korzystanie z DN wymienionych w art. 15e par. 1 (winno być: art. 15e ust. 1) Updop.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy Opłata operacyjna nie podlega ograniczeniom określonym w art. 15e Updop i w związku z tym może zostać w całości zaliczona do kosztów uzyskania przychodu”.

Zmiana przepisów

Z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylono art. 15e ustawy o CIT, który dotyczył usług o charakterze niematerialnym oraz wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT. Od 1 stycznia 2022 r. dodano art. 24aa ustawy o CIT regulujący podatek od przerzuconych dochodów oraz art. 24ca ustawy o CIT regulujący podatek minimalny, które odnoszą się do tej samej kategorii kosztów.

Obecny stan prawny: art. 24aa ustawy o CIT

Zgodnie z art. 24aa ust. 1 ustawy o CIT podatek od spółek będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1, z tytułu przerzuconych dochodów wynosi 19% podstawy opodatkowania (podatek od przerzuconych dochodów). Za przerzucone dochody uznaje się zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym koszty poniesione przez podatnika na rzecz niemającego siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z tym podatnikiem, jeżeli łącznie są spełnione warunki określone w art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT.

Ustawa o CIT definiuje koszty wskazane w art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT w przepisie zawartym w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT, który wskazuje, że do kosztów, o których mowa w ust. 2, zalicza się koszty:

 1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze;

 2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7;

 3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze;

 4) finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych;

 5) opłat i wynagrodzeń za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk.

Mając powyższe na uwadze konieczne stało się zweryfikowanie, czy Opłata operacyjna powinna zostać zakwalifikowana do katalogu kosztów wskazanych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT, tj. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze lub wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT lub pozostałych tytułów wymienionych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Obecny stan prawny: art. 24ca ustawy o CIT

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

 1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

 2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Natomiast zgodnie z art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT podstawę opodatkowania stanowi suma kosztów:

 a) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 b) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

 c) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają o 3 000 000 zł kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P-Po)-(K-Am-O)] x 5

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

O - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odsetki, bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1.

W konsekwencji należy zweryfikować, czy Opłata operacyjna powinna zostać zakwalifikowana do katalogu kosztów wskazanych w art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, tj. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze lub wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT lub pozostałych tytułów wymienionych w art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT.

Zmiana przepisów a klasyfikacja Opłaty operacyjnej dla celów ustawy o CIT

W ocenie Wnioskodawcy zmiana przepisów ustawy o CIT nie wpłynęła na status klasyfikacji Opłaty operacyjnej dla celów ustawy o CIT. W szczególności, Opłata operacyjna niezmiennie nie stanowi usług o charakterze niematerialnym, tj. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze lub wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, które były wymienione w art. 15e ustawy o CIT, a które obecnie są wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT. Opłata operacyjna nie znajduje się w dyspozycji przepisów art. 24aa ustawy o CIT oraz art. 24ca ustawy o CIT, ponieważ stanowi korektę zysku Wnioskodawcy do poziomu rynkowego w związku z jego rolą w modelu produkcji kontraktowej.

Charakter Opłaty operacyjnej

Opłata operacyjna jest płatnością bilansującą, która pozwala Wnioskodawcy osiągnąć rynkowy poziom rentowności operacyjnej z produkcji kontraktowej i pozostawić pozostały zysk operacyjny u Pryncypała na podstawie jego profilu funkcjonalnego, tj. z tytułu pełnionych przez niego funkcji przedsiębiorcy, ponoszonego ryzyka i zaangażowanych aktywów.

W konsekwencji rozliczenie w formie Opłaty operacyjnej dokonywane między Pryncypałem (Y) a producentem kontraktowym (Wnioskodawcą) nie jest związane:

- z nabyciem usług niematerialnych tj. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze lub

- z wszelkiego rodzaju opłatami i należnościami za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT lub

- z pozostałymi tytułami, które zostały wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz w art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT.

Rozliczenie w formie Opłaty operacyjnej pozwala na osiągnięcie rynkowej rentowności stronom transakcji realizowanej na podstawie UPD, ponieważ UPD jako umowa dotycząca produkcji i dostaw, reguluje świadczenie usług wytwarzania kontraktowego przez Spółkę na rzecz Y, a nie odwrotnie.

Rola Y została zdefiniowana w UPD w celu jasnego ustalenia obowiązków stron i wskazania, że obowiązki Y mają na celu umożliwienie Spółce efektywne wykonywanie usług produkcji kontraktowej.

Opłata operacyjna nie może być klasyfikowana jako płatność za usługi lub opłata za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT lub inne tytuły wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz w art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, ponieważ poziom tej opłaty uzależniony jest od funkcji wykonywanych przez Spółkę i ponoszonych przez nią ryzykach. Przyjęty model biznesowy produkcji kontraktowej różni się od typowego świadczenia usług z uwagi na fakt, że wysokość Opłaty operacyjnej zależy od profilu funkcjonalnego producenta (tj. Wnioskodawcy), podczas gdy w przypadku standardowego świadczenia usług wszelkie opłaty uzależnione są od zaangażowania usługodawcy.

Należy podkreślić, że w wyniku przyjętego modelu w niektórych okresach Opłata operacyjna może być ujemna. Z takimi przypadkami będziemy mieli do czynienia, gdy płatność zostanie wykonana przez Y w celu podniesienia poziomu rentowności Wnioskodawcy do poziomu rynkowego. Takie założenia prowadzą do konkluzji, że Opłata operacyjna  jest związana z zyskiem operacyjnym Wnioskodawcy, a nie z poziomem wsparcia ze strony Y.

Z tego względu Opłata operacyjna jest płatnością bilansującą, która odzwierciedla rolę Y jako pryncypała i jest powiązana bezpośrednio z ryzykiem rynkowym, na który narażona jest Y przy zamawianiu usług produkcji kontraktowej od Spółki.

Co więcej, zgodnie z modelem docelowym, na koniec każdego roku finansowego nie ma pewności, czy Opłata operacyjna będzie dodatnia czy ujemna. Z tego chociażby względu, ostateczna płatność nie może być postrzegana jako wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, to właśnie brak pewności zarówno co do konieczności jak i kierunku płatności Opłaty operacyjnej powoduje, że takiego rozliczenia nie można przypisać w sposób wyraźny i bezpośredni do żadnej skonkretyzowanej należności związanej ze świadczeniem ze strony drugiego, tj. nie jest możliwe:

- zidentyfikowanie konkretnego świadczenia realizowanego przez Y na rzecz Wnioskodawcy, ani

- wskazanie który z podmiotów (Wnioskodawca czy Pryncypał) miałby być w tej relacji odpowiednio świadczeniobiorcą albo świadczeniodawcą.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do Opłaty operacyjnej nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu lub beneficjencie tego świadczenia, ponieważ aż do zakończenia okresu rozliczeniowego nie można stwierdzić:

- czy płatność Opłaty operacyjnej w ogóle będzie potrzebna (przy czym ewentualny brak płatności nadal zgodny będzie z polityka cen transferowych, wynikał będzie bowiem z profilu funkcjonalnego Wnioskodawcy oraz Pryncypała) oraz

- czy ewentualna płatność Opłaty operacyjnej będzie zwiększała czy zmniejszała dochodowość Wnioskodawcy.

Brak pewności co do samego kierunku płatności z tytułu Opłaty operacyjnej  prowadzi do konkluzji, że nie można określić, który podmiot: Wnioskodawca czy Pryncypał miałby być uznany za podmiot świadczący ewentualną usługę na rzecz drugiego podmiotu, a który z nich za bezpośredniego beneficjenta tego świadczenia. Płatności z tytułu Opłaty operacyjnej mają na celu dostosowanie dochodowości Wnioskodawcy do poziomu rynkowego wynikającego z zasad cen transferowych.

W ramach typowej umowy produkcji kontraktowej Wnioskodawca sprzedałby produkty zleceniodawcy, tzn. sprzedałby je do Y, po cenie na poziomie rynkowym. W takiej sytuacji na koniec roku byłaby dokonywana korekta na cenach produktów.

Ze względu na specyficzny model wdrożony przez Grupę, korekta przyjmuje formę Opłaty operacyjnej. Wynika to z faktu, że Spółka pełni funkcję podmiotu fakturującego klientów, a w konsekwencji gromadzi pełne przychody i wartość sprzedanych produktów wytworzonych w ramach produkcji kontraktowej. W związku z tym, Wnioskodawca musi zwrócić Y przychody, które w typowym modelu produkcji kontraktowej nie zostałyby ujęte na poziomie lokalnym, a zostałyby po stronie Y. W związku z powyższym Opłata operacyjna nie jest zapłatą za usługi lub za inne tytuły wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a i lit. b ustawy o CIT.

Opłata operacyjna została uwzględniona w UPD w celu właściwego odzwierciedlenia wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy w kontekście profilu funkcjonalnego produkcji kontraktowej. Zgodnie z OECD Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations 2022 (OECD (2022), OECD Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations 2022, OECD Publishing, Paris, https://doi.org/10.1787/0e655865-en, dalej: „Wytyczne OECD”) w transakcjach między dwoma niezależnymi podmiotami ustalone wynagrodzenie zwykle odzwierciedla funkcje, które wykonuje każde przedsiębiorstwo (z uwzględnieniem wykorzystywanych aktywów i zakładanego ryzyka), a celem analizy funkcjonalnej jest zidentyfikowanie ekonomicznie istotnych działań i podjętych obowiązków, wykorzystanych lub wniesionych aktywów oraz ryzyka poniesionego przez strony transakcji (Wytyczne OECD, D.1.2. Analiza funkcjonalna pkt 1.51).

W oparciu o profile funkcjonalne Y i Spółki, współpraca pomiędzy tymi podmiotami powiązanymi jest określana jako model produkcji kontraktowej, w którym Y działa jako zleceniodawca, a Wnioskodawca jako producent kontraktowy. Y jest również odpowiedzialna za zarządzanie i kontrolę łańcucha wartości, przy czym nie jest zaangażowana w proces fakturowania klientów za produkty. Funkcja związana z pobieraniem płatności od klientów wynika z indywidualnych cech charakterystycznych modelu Grupy, jednakże Wnioskodawca nie pełni żadnych funkcji pryncypała.

Biorąc pod uwagę, że z perspektywy cen transferowych każdy powiązany podmiot powinien osiągnąć zysk na warunkach rynkowych, Wnioskodawca, który fakturuje klientów i pobiera środki pieniężne, musi dokonać płatności na rzecz Y, chyba że jako producent kontraktowy otrzyma rekompensatę z tytułu materializacji ryzyka, na które nie powinien być narażony.

Brak opisanego powyżej mechanizmu stanowiłby naruszenie polskich przepisów dotyczących cen transferowych, tj. art. 11c ustawy o CIT, zgodnie z którym podmioty powiązane są zobowiązane do ustalania cen transferowych zgodnie z warunkami uzgodnionymi między stronami niepowiązanymi, a tym jednocześnie Wytycznych OECD, które wskazują, że alokacja ryzyka poniesionego między stronami transakcji wpływa na sposób, w jaki zyski lub straty wynikające z transakcji są przydzielane na warunkach rynkowych (Wytyczne OECD, D.1.2.1. Analiza ryzyka w stosunkach komercyjnych lub finansowych pkt 1.58).

W związku z tym, zgodnie z Wytycznymi OECD, ryzyko jest przypisywane do podmiotu, który sprawuje kontrolę nad tym ryzykiem i ma zdolność finansową do jego przyjęcia. W analizowanym przypadku taką rolę pełni Pryncypał (Y), któremu należy przypisać zyski przekraczające docelowy poziom zysków z produkcji kontraktowej Wnioskodawcy.

Pryncypał, jak również Wnioskodawca, powinni uzyskać rynkowy poziom zwrotu z tytułu funkcji, które wykonują, aktywów, które angażują i ryzyk, które ponoszą. Rozliczenie w formie Opłaty operacyjnej pozwala na alokację zysków między tymi podmiotami na warunkach rynkowych, zgodnie z polskimi przepisami dotyczącymi cen transferowych i Wytycznymi OECD.

Z tego względu, Opłata operacyjna powinna być traktowana jako korekta zysku Wnioskodawcy do poziomu rynkowego w związku z jego rolą w ramach produkcji kontraktowej, a tym samym nie stanowi ona opłaty za usługi lub za inne tytuły wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a i lit. b ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy Opłata operacyjna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ustawy o CIT oraz nie stanowi żadnego z tytułów kosztów wymienionych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz nie jest uwzględniana w kalkulacji podatku od spółek zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowi elementu kalkulacyjnego podstawy opodatkowania na podstawie art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a lub lit. b ustawy o CIT.

Stanowiska organów podatkowych

Kwalifikacja opłat analogicznych do Opłaty operacyjnej dla celów podatkowych była przedmiotem analizy w indywidualnych interpretacjach, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdza prawidłowość weryfikacji charakteru takiej opłaty i uznaje, że nie stanowi ona usługi o charakterze niematerialnym w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, ani nie stanowi ona usługi dla celów podatku VAT.

Dla potwierdzenia takiej kwalifikacji opłat operacyjnych pojawiających się w rozliczeniach między podmiotami powiązanymi poniżej Spółka przedstawia przykładowe interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

 1) Interpretacja indywidualna z 7 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.203.2023.1.ANK:

„Dokonywane przez Spółkę płatności z tytułu marży rezydualnej nie stanowią płatności za świadczenie, ale dostosowanie rentowności Spółki do poziomu rynkowego.”

„Zdaniem Wnioskodawcy nie można więc uznać, że wypłata marży rezydualnej przez Spółkę na rzecz Kontrahentów jest przychodem mieszczącym się w katalogu przychodów z art. 21 ust. 1 pkt 1 lub 2a Ustawy o CIT.”

 2) Interpretacja indywidualna z 5 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.168.2023.1.AW:

„Zdaniem Wnioskodawcy, płatności Value Fee (w sytuacji, gdy wystąpi konieczność jej dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała) nie można utożsamiać z takimi tytułami do płatności jakimi są należności licencyjne, czy też wynagrodzenie za świadczenie usług. Zdaniem Wnioskodawcy, Value Fee - zarówno w przypadku wystąpienia dokonania płatności Value Fee przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała, jak i w przypadku wystąpienia dokonania płatności Value Fee przez Pryncypała na rzecz Wnioskodawcy (zgodnie z opisem stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) obie sytuacje są możliwe) - swą naturą odpowiada instrumentowi korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e Ustawy o CIT.”

 3) Interpretacja indywidualna z 17 marca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.743.2022.2.MAT), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził w pełni stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

„(...) należy zauważyć, że wyrównanie dochodowości do ustalonego poziomu rynkowego nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Wyrównanie dochodowości za dany okres będzie wynikało jedynie z samego faktu osiągnięcia (lub nie) przez Wnioskodawcę oczekiwanego poziomu dochodowości związanego z jego działalnością produkcyjną podlegającą Umowie. Korekta dochodowości nie jest wypłacana pod warunkiem określonych działań wymaganych od drugiej strony. Co więcej, w odniesieniu do danego okresu rozliczeniowego Strony Umowy nie wiedzą, czy to Wnioskodawca, czy Pryncypał, będzie wypłacać wyrównanie do poziomu dochodowości. Nie można więc wskazać określonych działań stanowiących usługę, która miałaby być realizowana przez którąkolwiek ze stron Umowy. Nie sposób więc twierdzić, że w analizowanej sytuacji występują obustronne, wzajemne świadczenia, które stanowią świadczenie usług (raz wykonywane przez Pryncypała - jeśli to on dokona płatności Value Fee, a raz przez Wnioskodawcę - jeśli to on dokona płatności Value Fee).”

„Należy podkreślić, że wyrównanie dochodowości nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, co oznacza, że analizowane wyrównanie dochodowości nie podlega VAT, a także nie wpływa na jakiekolwiek rozliczenia Wnioskodawcy na gruncie VAT.”

 4) Interpretacja indywidualna z 2 stycznia 2020 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.475.2019.2.AR, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Wnioskodawcy:

„Zdaniem Wnioskodawcy, tzw. principal charge payment nie można utożsamiać z należnościami licencyjnymi oraz wynagrodzeniem za świadczenie usług, a raczej z korektą cen transferowych (...). Dlatego też - zdaniem Wnioskodawcy - nie można uznać, że ewentualne płatności tzw. principal charge payment (w przypadku, gdy będą one dokonywane przez X Poland na rzecz X Europe) stanowić będą przychody podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na gruncie ustawy o CIT. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie on obowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności tzw. principal charge payment.”

 5) Interpretacja indywidualna z 20 lutego 2018 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.432.2017.1.MST, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Wnioskodawcy:

„Podsumowując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku dokonania opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Korekty wyniku, której celem jest wyrównanie wyniku Spółki w dół, Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego”.

Podsumowanie

Opłata operacyjna powinna być traktowana jako korekta zysku Wnioskodawcy do poziomu rynkowego w związku z jego rolą w ramach produkcji kontraktowej, a tym samym Opłata operacyjna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ustawy o CIT, ani nie jest uwzględniana w kalkulacji podstawy opodatkowania podatku od spółek zgodnie z art. 24ca ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko wynika z faktu, że rozliczenie dotyczące Opłaty operacyjnej nie jest opłatą:

- za usługę niematerialną, tj. usługę doradczą, badania rynku, usługę reklamową, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze lub

- za wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT lub

- za inne tytuły, które zostały wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT oraz w art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Na podstawie art. 24aa ust. 1 ustawy o CIT:

W świetle art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT:

Za przerzucone dochody uznaje się zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym koszty poniesione przez podatnika na rzecz niemającego siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z tym podatnikiem, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

 1) według przepisów prawa podatkowego obowiązujących w państwie siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia tego podmiotu powiązanego, dochód (przychód) tego podmiotu uzyskany z jednego z tytułów wymienionych w ust. 3 podlega opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego niższej niż 14,25%, obliczonej zgodnie z ust. 2a i 2b, lub zwolnieniu, lub wyłączeniu z opodatkowania tym podatkiem;

 2) ten podmiot powiązany uzyskuje od podatnika lub innych spółek, o których mowa w art. 3 ust. 1, powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 z tym podatnikiem, z tytułów wymienionych w ust. 3 co najmniej 50% ogółu przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub przepisami o rachunkowości;

 3) ten podmiot powiązany przekazuje, w jakiejkolwiek formie, co najmniej 10% przychodów, o których mowa w pkt 2, na rzecz innego podmiotu:

 a) zaliczając w związku z tym wydatki do kosztów rozliczanych dla celów podatku dochodowego lub wydatki te lub przychody odlicza od dochodu, podstawy opodatkowania lub od podatku w jakiejkolwiek formie, lub

 b) jeżeli przychody te składają się na zysk przeznaczony do wypłaty, bez względu na termin, w formie dywidendy lub innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych;

 4) suma określonych w ust. 3 kosztów poniesionych przez podatnika w roku podatkowym na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem, zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów tego podatnika, stanowi co najmniej 3% sumy kosztów uzyskania przychodów podatnika za ten rok.

Zgodnie z art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT:

Do kosztów, o których mowa w ust. 2, zalicza się koszty:

 1) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze;

 2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7;

 3) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze;

 4) finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych;

 5) opłat i wynagrodzeń za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk.

Stosownie do postanowień art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

 1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

 2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

W myśl art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kosztów:

 a) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 b) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

 c) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają o 3 000 000 zł kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P – Po) – (K – Am – O)] x 5%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1,

Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

O - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odsetki, bez pomniejszeń wynikających z art. 15c ust. 1.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Opłata operacyjna podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności, czy stanowi ona jeden z tytułów kosztów wskazanych w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że kwalifikacja danego kosztu do jednej ze wskazanych w art. 24aa ust. 3 pkt 1-5 ustawy o CIT kategorii kosztów pasywnych zależy w dużym zakresie od indywidualnego stanu faktycznego w danej sprawie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako producent kontraktowy powinien uzyskać ograniczony, ale stosunkowo stabilny zysk, który odzwierciedlałby jego funkcje, zaangażowane aktywa i poniesione ryzyko. W związku z tym, Wnioskodawca zgodnie z umową o produkcję i dostawę (UPD) w odniesieniu do swojej działalności ma prawo do osiągania zysku z produkcji równego kosztom operacyjnym i rynkowemu poziomowi narzutu oraz pozostałym wkładom. W konsekwencji, wszelkie pozostałe zyski operacyjne powyżej docelowego zwrotu z produkcji są przypisywane Y i wypłacane w formie opłaty operacyjnej, która reprezentuje wartość funkcji, aktywów i ryzyk ponoszonych przez Pryncypała. Opłata operacyjna stanowi rekompensatę dla Y z tytułu pełnionej przez Y roli przedsiębiorcy i wykonywania najistotniejszych funkcji, w ramach których kontroluje znaczące wartości niematerialne i prawne oraz ponosi znaczne ryzyko związane z działalnością Grupy. Jednocześnie, zgodnie z UPD, Y może również wypłacić rekompensatę Spółce, jeśli wyniki działalności produkcyjnej są poniżej docelowego poziomu zysku. W takiej sytuacji rekompensata dla Wnioskodawcy będzie równa różnicy między rzeczywistym a docelowym poziomem zwrotu z produkcji. W ten sposób Y jako pryncypał przyjmuje na siebie ryzyko rynkowe związane z działalnością produkcyjną Wnioskodawcy. W związku z tym, Opłata operacyjna jest rozliczeniem mającym na celu zapewnienie Wnioskodawcy zysku na poziomie rynkowym. Aby określić rynkowy poziom rentowności producenta kontraktowego, przygotowano stosowną analizę porównawczą.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu stanu faktycznego stwierdzam, że Opłata operacyjna nie będzie stanowiła kosztów, o których mowa w art. 24aa ust. 3 pkt 1-4 ustawy o CIT.

Natomiast Opłata operacyjna będzie stanowiła koszty z art. 24aa ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT do których zaliczane są opłaty i wynagrodzenia za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk.

Wskazane w art. 24aa ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT opłaty i wynagrodzenia za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk mogą wiązać się np. z dokonaniem restrukturyzacji w rozumieniu przepisów o cenach transferowych. Opłaty te związane z koniecznością kompensacji, na gruncie cen transferowych, obniżenia potencjału zyskowności jednego podmiotu w wyniku transferu jego istotnych funkcji/aktywów/ryzyk do innego podmiotu powiązanego, np. w związku z transferem części biznesu.

Z taką opłatą mamy do czynienia w analizowanej sprawie, co sami Państwo stwierdzacie w opisie sprawy jak i własnym stanowisku.

Zatem Opłata operacyjna stanowi koszt wymieniony w art. 24aa ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT i podlega opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów zgodnie z art. 24aa ustawy o CIT.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast opłaty i wynagrodzenia za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk, do których zalicza się Opłata operacyjna, nie stanowią kosztów zaliczanych do podstawy opodatkowania w myśl art. 24ca ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT. Katalog zawarty w tym przepisie jest odmienny od tego wskazanego w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT i nie obejmuje opłat i wynagrodzenia za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk.

Zatem Opłata operacyjna nie jest uwzględniana w kalkulacji podatku od spółek (tzw. podatek minimalny) zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowi elementu kalkulacyjnego podstawy opodatkowania na podstawie art. 24ca ust. 3 pkt 4 lit. a lub lit. b ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze Państwo stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).