Interpretacja indywidualna z dnia 27 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.278.2024.2.JSU

Uznanie sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz innych podmiotów, zgodnie z opisanymi schematami działania, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa Spółki do zastosowania stawki 0% w związku z dokonaną sprzedażą towarów

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 12 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz innych podmiotów, zgodnie z opisanymi schematami działania, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa Spółki do zastosowania stawki 0% w związku z dokonaną sprzedażą towarów, wpłynął 19 czerwca 2024 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 21 sierpnia2024 r. (wpływ 21 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, działalność gospodarcza prowadzona jest na terytorium Polski, a Wnioskodawca zarejestrowany jest jako podatnik VAT czynny tylko w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji.

Wnioskodawca w związku z planowaną zmianą modelu prowadzonej sprzedaży powziął wątpliwość co do skutków prawno-podatkowych planowanych rozwiązań.

Jednym z odbiorców towarów jest podmiot z Niemiec (dalej także Kontrahent), zarejestrowany na potrzeby VAT-UE tylko w Niemczech. Kontrahent prowadzi działalność polegającą na sprzedaży towarów przy wykorzystaniu sklepu internetowego, za pomocą którego sprzedaje towary do konsumentów z różnych państw Unii Europejskiej, ale także do konsumentów z Niemiec. Może również dochodzić do sytuacji w której kontrahent z Niemiec odsprzedaje towar zakupiony od Wnioskodawcy na rzecz innego przedsiębiorcy posiadającego siedzibę w innym Państwie Unii Europejskiej (innym niż Polska lub Niemcy).

Tym samym planowany model sprzedaży będzie wyglądał następująco:

1. Kontrahent nabywa towary u Wnioskodawcy mającego siedzibę w Polsce, w ramach tej transakcji Kontrahent podaje Wnioskodawcy numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie siedziby czyli Niemcy.

2. Klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej lub przedsiębiorca zarejestrowany na potrzeby VAT UE w innym niż Niemcy lub Polska kraju UE (dalej: Klient finalny - mający miejsce zamieszkania lub siedziby na terytorium UE) nabywa od Kontrahenta towar zakupiony przez Kontrahenta uprzednio od Wnioskodawcy.

3. Następnie Kontrahent wskazuje Wnioskodawcy adres Klienta finalnego, który zakupił towar, a następnie towar ten zostaje wysłany bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy pod wskazany przez Kontrahenta adres Klienta finalnego w innym Państwie UE.

Podsumowując, Kontrahent nabywa przedmiot na sprzedaż od Wnioskodawcy a następnie sprzedaje go Klientowi finalnemu, ale transport towarów odbywa się bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy do Klienta finalnego, a nie do Kontrahenta.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem transakcja sprzedaży towarów odbywa się zgodnie z regułami Incoterms FCA, tj. dostawę uznaje się za zakończoną, gdy towar zostaje przekazany fizycznie (po zakończeniu załadunku) pod opiekę spedytora lub innej osoby wyznaczonej przez Kontrahenta.

W związku z powyższym, przeniesienie własności towaru z Wnioskodawcy na Kontrahenta następuje z momentem załadowania go na środek transportowy przewoźnika na placu magazynowym Wnioskodawcy. Od momentu załadunku Kontrahent dysponuje załadowanym towarem jak właściciel. Na Kontrahencie ciąży więc ryzyko związane z towarem w czasie jego transportu do Klienta finalnego.

W praktyce będzie można wyróżnić trzy rodzaje transakcji.

W pierwszym Wnioskodawca sprzedaje towar na rzecz Kontrahenta (Niemiec), a następnie Kontrahent sprzedaje towar na rzecz Klienta finalnego (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - konsumenta) mającego miejsce zamieszkania w innym Państwie UE - (innym niż Polska lub Niemcy). W tym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem oraz w transakcji pomiędzy Kontrahentem a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Niemiec.

W drugim przypadku Wnioskodawca sprzedaje towar na rzecz Kontrahenta (Niemiec), a następnie Kontrahent sprzedaje towar na rzecz Klienta finalnego (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - konsumenta) mającego miejsce zamieszkania w Niemczech. W tym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem oraz w transakcji pomiędzy Kontrahentem a Klientem finalnym znajduje się na terytorium Niemiec.

W trzecim Wnioskodawca sprzedaje towar na rzecz Kontrahenta (Niemiec), a następnie Kontrahent sprzedaje towar na rzecz Klienta finalnego (przedsiębiorcy zarejestrowanego dla potrzeb VAT-UE w kraju siedziby) mającego miejsce siedziby w innym Państwie UE - innym niż Polska lub Niemcy. W tym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem oraz w transakcji pomiędzy Kontrahentem a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym, we wskazanych modelach sprzedaży Kontrahent od momentu przekazania towaru firmie przewozowej dysponuje towarem jak właściciel pomimo, iż nie posiada tego towaru fizycznie.

Podmiotem, który w przedstawionym łańcuchu organizuje i koordynuje całość procesu logistycznego i transportowego towaru i zlecającym przewóz (za pośrednictwem Wnioskodawcy) jest Kontrahent.

Kontrahent, za pośrednictwem Wnioskodawcy działającego na jego rzecz, organizuje transport wykonując m.in. następujące czynności:

- ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową,

- ustalenie terminu dostawy,

- ustalenie stawki za przewóz,

- ustalenie miejsca przeznaczenia, które Kontrahent przekaże Wnioskodawcy (w formie przesłanego zlecenia transportowego).

Ustalenie warunków dostawy z firmą przewozową pozostaje więc w takim przypadku w zakresie samodzielnej decyzyjności Kontrahenta.

Schemat dostawy będący przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną, dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy w ramach dostawy towarów na rzecz Klienta finalnego dochodzi do przemieszczenia towarów z państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba Wnioskodawcy (Polska) do innego państwa członkowskiego wskazanego przez Klienta finalnego.

Umowę z firmą przewozową zawiera Kontrahent. Zgodnie z warunkami ustalonymi pomiędzy Kontrahentem a Wnioskodawcą, ustalenie terminu załadunku z firmą przewozową, ustalenie terminu dostawy, ustalenie miejsca przeznaczenia, decyzja o rozpoczęciu realizacji sprzedaży należy do Kontrahenta. Wszelkie wytyczne dotyczące warunków dostawy towarów do Klienta są przekazywane Wnioskodawcy przez Kontrahenta, Wnioskodawca działa wyłącznie na podstawie tych wytycznych.

Wnioskodawca z kolei przekazuje wytyczne dotyczące warunków dostawy towarów firmie przewozowej, która w sensie faktycznym realizuje transport towarów do Klienta finalnego.

W związku z powyższym przygotowaniem towaru do wysyłki, zapewnieniem załadunku towaru na środek transportu, sporządzeniem dokumentów przewozowych, generowaniem awizo transportowego a także bezpośrednim kontaktem z przewoźnikiem zajmuje się Wnioskodawca, działając jednak na wyraźne polecenie Kontrahenta i w granicach wytycznych przekazanych przez Kontrahenta.

W przypadku braku przekazania przez Kontrahenta wytycznych w zakresie m.in. terminu załadunku z firmą przewozową, terminu dostawy, miejsca przeznaczenia Wnioskodawca nie podejmuje jakichkolwiek działań zmierzających do wykonania transportu towarów.

Wnioskodawca po zakończonym transporcie otrzymuje informację od firmy kurierskiej potwierdzającą dostawę towarów na rzecz klienta finalnego w innym niż Polska, kraju Unii Europejskiej. Wnioskodawca będzie posiadał również specyfikację poszczególnych sztuk ładunku przekazanych firmie kurierskiej. Dodatkowo Wnioskodawca będzie posiadał korespondencję handlową z kontrahentem z Niemiec.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie Organu:

1. czy są Państwo zarejestrowani do transakcji wewnątrzwspólnotowej jako podatnik VAT-UE – odpowiedzieli Państwo:

Tak, Wnioskodawca jest zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowej jako podatnik VAT-UE.

2. czy jesteście Państwo zarejestrowani dla celów podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze w innym państwie? Jeżeli tak, należy wskazać w jakim państwie/państwach – odpowiedzieli Państwo:

Nie, Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze w innym państwie.

3. gdzie (w jakim kraju) będzie rozpoczynać się wywóz towarów poza terytorium kraju – odpowiedzieli Państwo:

Wywóz towarów będzie rozpoczynał się każdorazowo na terytorium Polski.

W sytuacji opisanej w pytaniu nr 1., tj. w sytuacji gdy Wnioskodawca sprzedaje towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz osób fizycznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - konsumentów) w innych Państwach Unii Europejskiej (innych niż Polska i Niemcy), zgodnie z opisanym schematem działania tj. towar jedzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do Klienta finalnego - wywóz towarów rozpoczyna się w Polsce.

W sytuacji opisanej w pytaniu nr 2., tj. w sytuacji gdy Wnioskodawca sprzedaje towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz osób fizycznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - konsumentów) w Niemczech, zgodnie z opisanym schematem działania tj. towar jedzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do Klienta finalnego - wywóz towarów rozpoczyna się w Polsce.

W sytuacji opisanej w pytaniu nr 3., tj. w sytuacji gdy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz przedsiębiorców (zarejestrowanych na potrzeby VAT-UE w państwie siedziby) mających siedzibę w innych Państwach Unii Europejskiej (innych niż Polska i Niemcy), zgodnie z opisanym schematem działania tj. towar jedzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do Klienta finalnego - wywóz towarów rozpoczyna się w Polsce.

4. Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Państwa Spółka będzie posiadała w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – odpowiedzieli Państwo:

Tak, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Wnioskodawca będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Klienta finalnego na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

5. Czy składają/będą składali Państwo terminowo informacje podsumowujące, dotyczące sprzedaży towarów, zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) a w przypadku uchybień, należycie na piśmie wyjaśnili Państwo te uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego – odpowiedzieli Państwo:

Tak, Wnioskodawca składa oraz będzie składał terminowo informacje podsumowujące, dotyczące sprzedaży towarów, zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), a w przypadku uchybień, należycie na piśmie będzie wyjaśniał te uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego.

6. Na podstawie jakich dokumentów otrzymują Państwo informację od firmy kurierskiej potwierdzającą dostawę towarów na rzecz klienta finalnego w innym niż Polska, kraju Unii Europejskiej – odpowiedzieli Państwo:

Transport realizowany będzie w dwóch wariantach:

a) bezpośrednio przez przewoźnika (firmę transportową) potwierdzeniem wywozu będzie standardowy dokument CMR podpisany przez odbiorcę finalnego klienta detalicznego lub przedsiębiorcę.

b) realizowane przez firmę kurierską dokumenty będą posiadały listy załadunkowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Na listach załadunkowych będą widniały numery zamówień, które umożliwią identyfikację towaru (ilość i wagę). Potwierdzeniem dostawy będzie wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika (spedytora lub kuriera) potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz osób fizycznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - konsumentów) w innych Państwach Unii Europejskiej (innych niż Polska i Niemcy), zgodnie z opisanym schematem działania tj. towar jedzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do Klienta finalnego, dokonuje wewnątrz wspólnotowej dostawy towarów?

2. Jeżeli stanowisko dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, to czy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec zgodnie z opisanym schematem działania może stosować do swojej sprzedaży stawkę 0%?

3. Czy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz osób fizycznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - konsumentów) w Niemczech, zgodnie z opisanym schematem działania tj. towar jedzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do Klienta finalnego, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

4. Jeżeli stanowisko dotyczące pytania nr 3 jest prawidłowe, to czy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec zgodnie z opisanym schematem działania może stosować do swojej sprzedaży stawkę 0%?

5. Czy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz przedsiębiorców (zarejestrowanych na potrzeby VAT-UE w państwie siedziby) mających siedzibę w innych Państwach Unii Europejskiej (innych niż Polska i Niemcy), zgodnie z opisanym schematem działania tj. towar jedzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do Klienta finalnego, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

6. Jeżeli stanowisko dotyczące pytania nr 5 jest prawidłowe, to czy Wnioskodawca sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec zgodnie z opisanym schematem działania może stosować do swojej sprzedaży stawkę 0%?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko wnioskodawcy

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz osób fizycznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - konsumentów) w innych Państwach Unii Europejskiej (innych niż Polska i Niemcy), zgodnie z opisanym schematem działania, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ustawy o VAT.

Ad.2.

Wnioskodawca posiadając dokumenty potwierdzające dostawę towarów do klienta finalnego w innym państwie Unii Europejskiej (innym niż Polska i Niemcy) zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a także przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 42 ust 1 ustawy o VAT, ma prawo do zastosowania stawki 0% w związku z dokonaną sprzedażą towarów.

Ad.3.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz osób fizycznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - konsumentów) w Niemczech, zgodnie z opisanym schematem działania, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ustawy o VAT.

Ad.4.

Wnioskodawca posiadając dokumenty potwierdzające dostawę towarów do klienta finalnego w Niemczech zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a także przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do zastosowania stawki 0% w związku z dokonaną sprzedażą towarów.

Ad.5.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedając towary na rzecz kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz przedsiębiorców (zarejestrowanych na potrzeby VAT-UE w państwie siedziby) mających siedzibę w innych Państwach Unii Europejskiej (innych niż Polska i Niemcy), zgodnie z opisanym schematem działania, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ustawy o VAT.

Ad.6.

Wnioskodawca posiadając dokumenty potwierdzające dostawę towarów do klienta finalnego (przedsiębiorcy zarejestrowanego na potrzeby VAT-UE) w innym państwie Unii Europejskiej (innym niż Polska i Niemcy) zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a także przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do zastosowania stawki 0% w związku z dokonaną sprzedażą towarów

Uzasadnienie:

Ad.1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju:

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art 5 ust. 1 pkt 5. rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 z zastrzeżeniem ust. 7.

Mając na uwadze przebieg transakcji, należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z transakcją łańcuchową.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie (zob. art. 22 ust. 2a u.p.t.u.).

Co istotne zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy o VAT w przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego, chyba że podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane - wówczas wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (zgodnie z art. 22 ust. 2c).

Tym samym w przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, że dostawa dokonana przez Wnioskodawcę jest transakcją „ruchomą” - której należy przyporządkować transport, a tym samym w związku z tym że dochodzi do dostawy towarów do innego państwa Unii Europejskiej po stronie Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Dochodzi bowiem do sytuacji gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw, a jednocześnie towar transportowany jest bezpośrednio od Wnioskodawcy do ostatniego w kolejności klienta finalnego. Dochodzi również do sytuacji w której towar transportowany jest z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, a zatem zgodnie z art. 22 ust. 2b wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. W przedmiotowej sprawie nie doszło do sytuacji w której podmiot pośredniczący przekazał Wnioskodawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (Polska).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że zrealizowana przez Wnioskodawcę transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Jak wskazuje Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie w związku ze zrealizowaną transakcją przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz kontrahenta z Niemiec. W wyniku zrealizowanej transakcji towar został wywieziony z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - do klienta finalnego który ma miejsce zamieszkania w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska lub Niemcy.

Kontrahent z Niemiec będzie podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE - na terytorium Niemiec. Kontrahent z Niemiec w związku z dokonywaną transakcją poda Wnioskodawcy Niemiecki numer rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spełniony zostanie zatem warunek o którym mowa w ar 13 ust.2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca (Sprzedawca) będzie zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w Polsce.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, aby spełnić wymogi ustawowe uznania sprzedaży towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, nie ma znaczenia, że towar sprzedawany na rzecz kontrahenta z Niemiec, został wywieziony z terytorium kraju (Polski) i dostarczone do Klienta finalnego na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Niemiec (innego niż kraj w którym zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jest kontrahent z Niemiec). Istotne jest to. aby towar został sprzedany na rzecz podmiotu zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i doszło do wywozu towaru do innego państwa Unii Europejskiej

Zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania przedstawionej transakcji sprzedaży towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, nie ma też znaczenia w jaki sposób transakcja ta zostanie rozliczona przez kontrahenta z Niemiec, który następnie będzie odsprzedawał towary na rzecz Klienta finalnego w innym państwie Unii Europejskiej.

Tym samym w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uznania transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Niemiec za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Ad.2.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa która następuje, na terytorium państwa dostawcy towarów jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a u.p.t.u. „Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 u.p.t.u. „Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2)(uchylony),

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

4)(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5”.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 u.p.t.u. „W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadając dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla tej WDT. Wnioskodawca będzie posiadał wszystkie dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., czyli informację od firmy kurierskiej potwierdzającą dostawę towarów na rzecz klienta finalnego w innym niż Polska, kraju Unii Europejskiej, a także specyfikację poszczególnych sztuk ładunku przekazanych firmie kurierskiej.

Dodatkowo Wnioskodawca będzie posiadał korespondencję handlową z kontrahentem z Niemiec.

Wszystkie te dokumenty razem będą potwierdzały, że towary zostały przetransportowane z Polski do innego państwa Unii Europejskiej (innego niż Polska lub Niemcy).

Reasumując, sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę do Kontrahenta z Niemiec stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i posiadając dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego, potwierdzające dostawę towarów do Klienta finalnego w innym kraju Unii Europejskiej (innym niż Polska lub Niemcy) Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ad.3.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm. ), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowę nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Mając na uwadze przebieg transakcji, należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z transakcją łańcuchową.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie (zob. art. 22 ust. 2a u.p.t.u).

Co istotne zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy o VAT w przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego, chyba że podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane - wówczas wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (zgodnie z art. 22 ust. 2c).

Tym samym w przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, że dostawa dokonana przez Wnioskodawcę jest transakcją „ruchomą” - której należy przyporządkować transport, a tym samym w związku z tym że dochodzi do dostawy towarów do innego państwa Unii Europejskiej po stronie Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Dochodzi bowiem do sytuacji gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw, a jednocześnie towar transportowany jest bezpośrednio od Wnioskodawcy do ostatniego w kolejności klienta finalnego. Dochodzi również do sytuacji w której towar transportowany jest z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, a zatem zgodnie z art. 22 ust. 2b wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. W przedmiotowej sprawie nie doszło do sytuacji w której podmiot pośredniczący przekazał Wnioskodawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (Polska).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że zrealizowana przez Wnioskodawcę transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Jak wskazuje Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie w związku ze zrealizowaną transakcją przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz kontrahenta z Niemiec. W wyniku zrealizowanej transakcji towar został wywieziony z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - do klienta finalnego który ma miejsce zamieszkania w Niemczech tj. innym kraju Unii Europejskiej.

Kontrahent z Niemiec będzie podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE - na terytorium Niemiec. Kontrahent z Niemiec w związku z dokonywaną transakcją poda Wnioskodawcy Niemiecki numer rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spełniony zostanie zatem warunek o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca (Sprzedawca) będzie zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w Polsce.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy, fakt że towary zostaną wywiezione z Polski i dostarczone do klienta finalnego na terytorium Niemiec tj. innego Państwa Unii Europejskiej, czyli do tego samego kraju w którym zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jest kontrahent z Niemiec, sprawia że w ramach niniejszej transakcji po stronie Wnioskodawcy dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uznania transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Niemiec za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy

Ad.4.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa która następuje, na terytorium państwa dostawcy towarów jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a u.p.t.u. „Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 u.p.t.u. „Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).

2)(uchylony),

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

4)(uchylony),

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5”.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 u.p.t.u. „W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie:

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadając dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla tej WDT. Wnioskodawca będzie posiadał wszystkie dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., czyli informację od firmy kurierskiej potwierdzającą dostawę towarów na rzecz klienta finalnego w Niemczech, a zatem w innym niż Polska, kraju Unii Europejskiej, a także specyfikację poszczególnych sztuk ładunku przekazanych firmie kurierskiej.

Dodatkowo Wnioskodawca będzie posiadał korespondencję handlową z kontrahentem z Niemiec.

Wszystkie te dokumenty razem będą potwierdzały, że towary zostały przetransportowane z Polski do innego państwa Unii Europejskiej (do Niemiec).

Reasumując, sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę do Kontrahenta z Niemiec stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i posiadając dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, potwierdzające dostawę towarów do Klienta finalnego w innym kraju Unii Europejskiej (do Niemiec) Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ad.5.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.). zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodane, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. z zastrzeżeniem ust. 7.

Mając na uwadze przebieg transakcji, należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z transakcją łańcuchową.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie (zob. art. 22 ust. 2a u.p.t.u.).

Co istotne zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy o VAT w przypadku towarów, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego, chyba że podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane - wówczas wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (zgodnie z art. 22 ust. 2c).

Tym samym w przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, że dostawa dokonana przez Wnioskodawcę jest transakcją "ruchomą" - której należy przyporządkować transport, a tym samym w związku z tym że dochodzi do dostawy towarów do Innego państwa Unii Europejskiej po stronie Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Dochodzi bowiem do sytuacji gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw, a jednocześnie towar transportowany jest bezpośrednio od Wnioskodawcy do ostatniego w kolejności klienta finalnego. Dochodzi również do sytuacji w której towar transportowany jest z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, a zatem zgodnie z art 22 ust. 2b wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. W przedmiotowej sprawie nie doszło do sytuacji w której podmiot pośredniczący przekazał Wnioskodawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (Polska).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że zrealizowana przez Wnioskodawcę transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art 13 ust. 1 ustawy Jak wskazuje Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie w związku ze zrealizowaną transakcją przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz kontrahenta z Niemiec. W wyniku zrealizowanej transakcji towar został wywieziony z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - do klienta finalnego (podatnika podatku VAT zarejestrowanego na potrzeby VAT-UE) który ma miejsce siedziby w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska lub Niemcy.

Kontrahent z Niemiec będzie podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE - na terytorium Niemiec. Kontrahent z Niemiec w związku z dokonywaną transakcją poda Wnioskodawcy Niemiecki numer rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spełniony zostanie zatem warunek o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca (Sprzedawca) będzie zarejestrowany jako podatnik VAT-UE w Polsce.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, aby spełnić wymogi ustawowe uznania sprzedaży towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, nie ma znaczenia, że towar sprzedawany na rzecz kontrahenta z Niemiec, został wywieziony z terytorium kraju (Polski) i dostarczone do Klienta finalnego (podatnika podatku VAT zarejestrowanego na potrzeby VAT-UE) na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Niemiec (innego niż kraj w którym zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jest kontrahent z Niemiec). Istotne jest to. aby towar został sprzedany na rzecz podmiotu zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i doszło do wywozu towaru do innego państwa Unii Europejskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania przedstawionej transakcji sprzedaży towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, nie ma też znaczenia w jaki sposób transakcja ta zostanie rozliczona przez kontrahenta z Niemiec, który następnie będzie odsprzedawał towary na rzecz Klienta finalnego w innym państwie Unii Europejskiej.

Tym samym w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uznania transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Niemiec za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Ad 6

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, ze towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa która następuje, na terytorium państwa dostawcy towarów jest opodatkowana stawką 0%. a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a u.p.t.u. „Stawka podatku, o której mowa w ust. 1. nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 u.p.t u. „Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, ze towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).

2)(uchylony),

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4)(uchylony),

- z zastrzeżeniem ust 4 i 5”.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 u.p.t.u. „W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie.

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytonum państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadając dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla tej WDT Wnioskodawca będzie posiadał wszystkie dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 u.p.tu., czyli informację od firmy kurierskiej potwierdzającą dostawę towarów na rzecz klienta finalnego (podatnika zarejestrowanego na potrzeby VAT-UE) w innym niż Polska lub Niemcy, kraju Unii Europejskiej, a także specyfikację poszczególnych sztuk ładunku przekazanych firmie kurierskiej.

Dodatkowo Wnioskodawca będzie posiadał korespondencję handlową z kontrahentem z Niemiec.

Wszystkie te dokumenty razem będą potwierdzały, że towary zostały przetransportowane z Polski do innego państwa Unii Europejskiej (innego niż Polska lub Niemcy).

Reasumując, sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta z Niemiec stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i posiadając dokumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego, potwierdzające dostawę towarów do Klienta finalnego (podatnika podatku VAT zarejestrowanego na potrzeby VAT-UE) w innym kraju Unii Europejskiej (innym niż Polska lub Niemcy) Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy:

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel – to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Przy czym, podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2c ustawy:

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy:

Przy czym, art. 22 ust. 2e ustawy stanowi, że:

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Przy czym, w przypadku gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy towar transportowany jest przez ostatniego nabywcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma stanowi dla dostawcy eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a dla nabywcy import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Czynnościami, które korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów czy eksport towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/1912”. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

 a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

 b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

 (i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

 (ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

 a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

 b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

 2) (uchylony),

 3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

 4) (uchylony),

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

 1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

 2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

 3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

 4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania przy WDT stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że Państwa wątpliwości sformułowane w pytaniach oznaczonych we wniosku numerami 1, 3 i 5 dotyczą transakcji realizowanych na rzecz Kontrahenta z Niemiec, który następnie sprzedaje towar na rzecz Klienta finalnego:

- osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (konsumenta) mającego miejsce zamieszkania w innym Państwie UE - (innym niż Polska lub Niemcy). W tym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem oraz w transakcji pomiędzy Kontrahentem a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Niemiec

- osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (konsumenta) mającego miejsce zamieszkania w Niemczech. W tym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem oraz w transakcji pomiędzy Kontrahentem a Klientem finalnym znajduje się na terytorium Niemiec.

- przedsiębiorcy zarejestrowanego dla potrzeb VAT-UE w kraju siedziby mającego miejsce siedziby w innym Państwie UE - innym niż Polska lub Niemcy. W tym modelu sprzedaży towar w momencie dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) w transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem oraz w transakcji pomiędzy Kontrahentem a Klientem finalnym nigdy nie znajduje się na terytorium Niemiec.

Wskazali Państwo, że Kontrahent nabywa przedmiot na sprzedaż od Państwa Spółki a następnie sprzedaje go Klientowi finalnemu, ale transport towarów odbywa się bezpośrednio z magazynu Spółki do Klienta finalnego, a nie do Kontrahenta.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Kontrahentem transakcja sprzedaży towarów odbywa się zgodnie z regułami Incoterms FCA, tj. dostawę uznaje się za zakończoną, gdy towar zostaje przekazany fizycznie (po zakończeniu załadunku) pod opiekę spedytora lub innej osoby wyznaczonej przez Kontrahenta.

Podali Państwo, że zgodnie z opisanymi schematami działania tj. gdy towar jedzie bezpośrednio od Spółki do Klienta finalnego - wywóz towarów będzie rozpoczynał się każdorazowo na terytorium Polski.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że towary transportowane będą bezpośrednio od Państwa do finalnego nabywcy. Tym samym dostawy towarów w ramach opisanych modelów, należy uznać za transakcje łańcuchowe w wyniku, których towar będący przedmiotem transakcji jest transportowany bezpośrednio od Państwa do finalnego nabywcy. Przy tym bez znaczenia pozostaje fakt, że zakupiony od Państwa towar dostarczany będzie przez Kontrahenta z Niemiec podatnikom VAT lub też osobom fizycznym (konsumentom).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących uznania opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów - mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy - należy stwierdzić, że Państwa Spółka zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych może traktować dostawy towarów na rzecz Kontrahenta z Niemiec (zarejestrowanego na potrzeby VAT-EU tylko w Niemczech), który następnie sprzedaje towary Spółki na rzecz Klientów finalnych, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Należy zauważyć, że Klient finalny na rzecz którego przemieszczany jest towar z terytorium Polski na terytorium innego Państwa UE to:

- osoba fizyczna nieprowadzącą działalności gospodarczej (konsument) mający miejsce zamieszkania w innym Państwie UE - (innym niż Polska lub Niemcy);

- osoba fizyczna nieprowadzącą działalności gospodarczej (konsument) mający miejsce zamieszkania w Niemczech;

- przedsiębiorca zarejestrowany dla potrzeb VAT-UE w kraju siedziby mający miejsce siedziby w innym Państwie UE - innym niż Polska lub Niemcy.

W opisie sprawy wskazali Państwo także, że podmiotem, który w przedstawionym łańcuchu organizuje i koordynuje całość procesu logistycznego i transportowego towaru i zlecającym przewóz (za pośrednictwem Państwa Spółki) jest Kontrahent z Niemiec.

Zatem w przypadku opisanych modeli sprzedaży Kontrahent z Niemiec, będący drugim w kolejności dostawcą towarów w transakcji łańcuchowej, należy uznać za podmiot pośredniczący, o którym mowa w art. 22 ust. 2b-2d ustawy. Przy czym – jak wynika z okoliczności sprawy – Kontrahent z Niemiec nie przekazał Spółce numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (tj. Polskę). Wskazali bowiem Państwo, że Kontrahent z Niemiec jest zarejestrowany na potrzeby VAT-UE tylko w Niemczech.

Wobec powyższego w przypadku ww. transakcji– stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy – transport należy przyporządkować pierwszej dostawie, tj. dostawie między Państwa Spółką a Kontrahentem z Niemiec. Tym samym pierwszą dostawę dokonaną pomiędzy Spółką a Kontrahentem z Niemiec należy traktować jako „transakcję ruchomą”, tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową. W konsekwencji, skoro w powyższych sytuacjach towary są transportowane z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, to dostawy towarów, opisane we wniosku, dokonywane w ramach transakcji łańcuchowej przez Państwa Spółkę na rzecz Kontrahenta z Niemiec powinny zostać opodatkowane jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Zatem są spełnione warunki, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy i dostawa towarów na rzecz Kontrahenta z Niemiec, będzie dla Państwa Spółki stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 3 i 5 jest prawidłowe.

Przechodząc do Państwa wątpliwości dotyczących zastosowania stawki 0% dla sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec zgodnie z opisanymi schematami działania, należy zauważyć, że - jak wskazali Państwo w opisie zdarzenia przyszłego - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Spółka będzie posiadała w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do Klienta finalnego na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wskazali Państwo, że w sytuacji gdy transport realizowany będzie bezpośrednio przez przewoźnika (firmę transportową) - potwierdzeniem wywozu będzie standardowy dokument CMR podpisany przez odbiorcę finalnego klienta detalicznego lub przedsiębiorcę. Natomiast gdy transport realizowany będzie przez firmę kurierską - dokumenty będą posiadały listy załadunkowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Na listach załadunkowych będą widniały numery zamówień, które umożliwią identyfikację towaru (ilość i wagę). Potwierdzeniem dostawy będzie wydruk ze strony internetowej udostępnianej przez przewoźnika (spedytora lub kuriera) potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę.

Podali Państwo również, że Spółka składa oraz będzie składała terminowo informacje podsumowujące, dotyczące sprzedaży towarów, zawierające prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy o VAT a w przypadku uchybień, należycie na piśmie będzie wyjaśniał te uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zauważyć należy, że w przypadku opisanych modeli dostaw towarów pomiędzy Państwem a Kontrahentem z Niemiec – jak stwierdzono wcześniej – ww. dostawy stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Mając na uwadze, iż w przypadku gdy – jak wynika z okoliczności sprawy – będą Państwo posiadali dokumenty, z których wynika potwierdzenie dostawy do Klienta finalnego, to przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy będą Państwo uprawnieni do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Tym samym oceniając Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 2, 4 oraz 6 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).