Interpretacja indywidualna z dnia 29 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.541.2024.1.MWJ

Uznanie za dostawę towarów przeniesienia praw do lokalu w ramach ekspektatywy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 27 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania za dostawę towarów przeniesienia praw do lokalu w ramach ekspektatywy opisanej w stanie faktycznym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą od lutego 2021 r. Głównym przedmiotem tej działalności (zgodnie z CEIDG) jest PKD 50.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Jest Pani czynnym podatnikiem VAT od 10.02.2021r.

W dniu 14 maja 2024 r. zawarła Pani w formie aktu notarialnego umowę (reprezentując siebie oraz Pani męża na podstawie udzielonego Pani pełnomocnictwa), w ramach której w pierwszej kolejności sprzedający ustanowił odrębną własność samodzielnego lokalu mieszkalnego, a następnie ten lokal wraz z udziałem w częściach wspólnych budynków i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz wraz z takim samym udziałem w prawie własności gruntu sprzedał Pani i Pani mężowi (ma Pani wspólność majątkową małżeńską) za cenę o określonej kwocie brutto, zawierającą podatek VAT według stawki 8%. Nabycie zostało udokumentowane fakturą VAT.

Równocześnie oświadczyła Pani z mężem, że nabycia dokonali Państwo do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, na potrzeby prowadzonej przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej.

Przedmiotem sprzedaży był lokal mieszkalny, który znajduje się w miejscowości (...). Sprzedający w dniu podpisania umowy okazał zaświadczenie właściwego Starosty z dnia 16 stycznia 2024 r., z którego wynika, że nabyty przez Panią wraz z mężem lokal mieszkalny stanowił na tamten czas samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

W akcie notarialnym znalazła się dodatkowa informacja, że w dniu jego podpisania wydanie i odbiór lokalu już nastąpiły (w dniu 28 października 2023 r. podpisała Pani protokół przekazania lokalu mieszkalnego, w oparciu o który przejęła Pani lokal, w którym od tego momentu mogła Pani prowadzić prace adaptacyjne oraz prace związane z zagospodarowaniem, bez prawa do zamieszkania i zameldowania).

W oparciu o podjętą decyzję, zakupiony lokal w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej był traktowany jako towar handlowy - z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży. Lokal ten nie był wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze.

Lokal, po jego nabyciu, nie został przekazany do używania, a zatem nie doszło do jego pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W oparciu o podpisany akt notarialny notariusz został zobowiązany do złożenia wniosku wieczystoksięgowego, obejmującego żądanie wyodrębnienia z dotychczasowej księgi wieczystej wyodrębnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem umowy sprzedaży oraz założenia dla niego nowej księgi wieczystej oraz wpisanie w niej jako właścicieli Pani oraz Pani męża we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, z jednoczesnym ujawnieniem udziału właściciela lokalu w częściach wspólnych budynków i prawie własności gruntów.

Następnie na mocy umowy z dnia 7 czerwca 2024 r. w formie aktu notarialnego została przez Panią wraz z mężem (reprezentowała Pani również męża na podstawie udzielonego Pani pełnomocnictwa) zawarta umowa sprzedaży ekspektatywy odrębnej własności lokalu.

W treści umowy wskazano, iż wraz z mężem sprzedaje Pani ekspektatywę odrębnej własności lokalu oznaczonego odpowiednim numerem, położonego w określonym budynku, szczegółowo opisanego w akcie notarialnym, wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej. W umowie znalazło się oświadczenie, iż dokonywana sprzedaż stanowi sprzedaż towaru w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Sprzedaż ekspektatywy dotyczy tego samego lokalu, który został przez Panią wraz z mężem nabyty aktem notarialnym w dniu 14 maja 2024 r. Na moment zawierania przedmiotowej umowy wniosek o założenie księgi wieczystej dla lokalu stanowiącego przedmiot umowy, o którym była mowa w umowie z dnia 14 maja 2024 r., nie został jeszcze rozpoznany.

Pytanie

Czy przeniesienie przez Panią w ramach działalności gospodarczej praw do lokalu opisanego we wniosku poprzez przeniesienie ekspektatywy odrębnej własności lokalu, dla którego w momencie przenoszenia ekspektatywy nie założono księgi wieczystej, wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, traktować należy jako dostawę towarów, o której mowa w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem czynność polegająca na przeniesieniu przez Panią w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ekspektatywy lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej stanowi dostawę towarów, o której mowa w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza więc czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług - oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Należy też zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Przez dostawę towarów ustawa o VAT rozumie przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel 277. Nie należy utożsamiać prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel z przeniesieniem własności na gruncie prawa cywilnego. Za przykład można uznać wyrok TS z 8.02.1990 r., C-320/88, Staatssecretaris van Financien przeciwko Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, EU:C:1990:61, w którym Trybunał stwierdził, że za dostawę towaru należy uznać transakcję, na podstawie której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności na gruncie prawa cywilnego. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel jest więc także pojęciem szerszym niż sprzedaż.

Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności.

Należy wskazać, iż lokal będący przedmiotem niniejszego wniosku został zakupiony w maju 2024 r. i równocześnie ustanowiono odrębną własność lokalu mieszkalnego. Zgodnie z treścią umowy, wydanie lokalu wraz ze związanymi z nim prawami, nastąpiło przed zawarciem umowy. Zaświadczenie wydane przez Starostę z początku 2024 r. również potwierdza, że lokal został wyodrębniony zgodnie z odpowiednią ustawą. Powyższe potwierdza, że na moment zakupu lokalu, a przede wszystkim na moment sprzedaży ekspektatywy, lokal faktycznie istniał.

W umowie, na podstawie której nabyła Pani lokal, zawarto wzmiankę o złożeniu wniosku o założenie księgi wieczystej dla wyodrębnionego lokalu. Nabycie wskazanej we wniosku nieruchomości nastąpiło w ramach czynności opodatkowanej i zostało udokumentowane fakturą VAT z wykazaną kwotą podatku VAT.

Następnie w dniu 7 czerwca 2024 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży ekspektatywy odrębnej własności lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej.

Przeniesienie praw do lokalu opisanego we wniosku poprzez ekspektatywę odrębnej własności lokalu, dla którego w momencie przenoszenia ekspektatywy nie założono księgi wieczystej, traktować należy jako dostawę towarów, o której mowa w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - lokal w rzeczywistości istnieje. W oparciu o tę transakcję nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel i dodatkowo miała ona charakter odpłatny.

Pojęcie „rozporządzenia towarami jak właściciel” należy rozumieć szeroko. Spośród czynności „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu.

W tym miejscu należy również stwierdzić, że ekspektatywa odrębnej własności lokalu jest prawem podmiotowym tymczasowym, przygotowuje i zabezpiecza prawo przyszłe, które dopiero ostatecznie zaspokaja interesy podmiotu uprawnionego. Ekspektatywa jest zabezpieczonym prawnie oczekiwaniem na nabycie prawa podmiotowego, wierzytelności lub prawa rzeczowego, które polega na tym, że normalny stan faktyczny zbycia takiego prawa jest już częściowo urzeczywistniony (co potwierdza fakt uprzedniego odbioru lokalu, zanim ustanowiono dla niego odrębną księgę wieczystą, a także zaświadczenie Starosty o prawidłowym wyodrębnieniu samodzielnego lokalu).

Zatem, przeniesienie własności lokalu w ramach ekspektatywy stanowić będzie dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie ze stawką właściwą dla towaru, będącego przedmiotem umowy.

Podobne stanowisko wyrażone zostało w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2017 r. (0115-KDIT1-1.4012.541.2017.3.BS), a także w piśmie z dnia 10 sierpnia 2022 r. 0112-KDIL3.4012.228.2022.2.MC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Na mocy art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Jak stanowi art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Jak wynika z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

W myśl art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W świetle art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

W oparciu o art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawa nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza więc czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług – oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów/świadczenie usługi podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz/lub świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Z opisu sprawy wynika, że 14 maja 2024 r. nabyła Pani wraz z mężem (wspólność majątkową małżeńską) lokal mieszkalny, który stanowi towar handlowy w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, ww. lokal spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie pomimo że nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak lokal stanowi towar handlowy w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej występuje w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy też zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Jak stanowi art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Na podstawie art. 353¹ Kodeksu cywilnego:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą oraz jest Pani czynnym podatnikiem VAT.

Lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej zakupiła Pani 14 maja 2024 r. w formie aktu notarialnego za cenę o określonej kwocie brutto, zawierającą podatek VAT według stawki 8%. Nabycie zostało udokumentowane fakturą VAT.

Sprzedający w dniu podpisania umowy okazał zaświadczenie właściwego Starosty z 16 stycznia 2024 r., z którego wynika, że nabyty przez Panią lokal mieszkalny stanowił na tamten czas samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W akcie notarialnym znalazła się dodatkowa informacja, że w dniu jego podpisania wydanie i odbiór lokalu już nastąpiły (w dniu 28 października 2023 r. podpisała Pani protokół przekazania lokalu mieszkalnego).

W oparciu o podpisany akt notarialny notariusz został zobowiązany do złożenia wniosku wieczystoksięgowego, obejmującego żądanie wyodrębnienia z dotychczasowej księgi wieczystej wyodrębnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego, będącego przedmiotem umowy sprzedaży oraz założenia dla niego nowej księgi wieczystej oraz wpisanie w niej jako właścicieli Pani oraz Pani męża we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, z jednoczesnym ujawnieniem udziału właściciela lokalu w częściach wspólnych budynków i prawie własności gruntów.

Następnie na mocy umowy z dnia 7 czerwca 2024 r. w formie aktu notarialnego została przez Panią zawarta umowa sprzedaży ekspektatywy odrębnej własności lokalu.

Sprzedaż ekspektatywy dotyczy tego samego lokalu, który został przez Panią nabyty aktem notarialnym w dniu 14 maja 2024 r. Na moment zawierania przedmiotowej umowy wniosek o założenie księgi wieczystej dla lokalu stanowiącego przedmiot umowy, o którym była mowa w umowie z dnia 14 maja 2024 r., nie został jeszcze rozpoznany.

Z opisanego powyżej stanu faktycznego wynika, że pomiędzy stronami istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym – Pani zobowiązała się przenieść na rzecz kupującego – prawo własności lokalu z udziałem w części wspólnej nieruchomości. Stwierdzam tym samym, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towaru w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem a wynagrodzeniem za ten towar.

W tym miejscu stwierdzam również, że ekspektatywa odrębnej własności lokalu jest prawem podmiotowym tymczasowym, przygotowuje i zabezpiecza prawo przyszłe, które dopiero ostatecznie zaspokaja interesy podmiotu uprawnionego. Ekspektatywa jest zabezpieczonym prawnie oczekiwaniem na nabycie prawa podmiotowego, wierzytelności lub prawa rzeczowego, które polega na tym, że normalny stan faktyczny zbycia takiego prawa jest już częściowo urzeczywistniony. Zatem w opisanym przypadku mamy do czynienia z przeniesieniem prawa do lokalu mieszkalnego w drodze sprzedaży ekspektatywy ustanowienia odrębnej własności tego lokalu.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzam, że czynność polegająca na przeniesieniu przez Panią w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prawa własności lokalu z udziałem w części wspólnej nieruchomości w drodze sprzedaży ekspektatywy stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego, Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy tylko Pani i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pani męża.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Paniąw złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Końcowo podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy. Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).