Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. I OSK 1985/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Marta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S., D. T. – S., E. B., M. T. i W. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 772/19 w sprawie ze skargi M. S., D. T. – S., E. B., M. T. i W. T. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 4 stycznia 2019 r. nr DO.3.6611.664.2016.IH w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2019 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SA/Wa 772/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S., D. A., E. B., M. T. i W. T. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 4 stycznia 2019 r. nr DO.3.6611.664.2016.IH w przedmiocie umorzenia postępowania.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Wojewódzki wskazał, że organ przed wydaniem zaskarżonej decyzji zbadał legitymację wnioskodawców w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach przedmiotowej sprawy i słusznie uznał, że spadkobiercy po G. T. nie posiadają przymiotu strony uprawniającej ich do zainicjonowana postępowania nieważnościowego dotyczącego nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. O. a, której współwłaścicielką - jak wynika z materiału dowodowego znajdującego się w aktach przedmiotowej sprawy - była E. T.. Sąd podzielił stanowisko organu, że jest on zobowiązany w przedmiotowej sprawie do zbadania legitymacji czynnej w sprawie o stwierdzenie nieważności orzeczenia dekretowego, ale poza jego kognicją jest ustalenie następstwa prawnego po E. T. czy ustalenie prawa własności do spornej nieruchomości po stronie G. T.. Reasumując, w niniejszym stanie faktycznym i prawnym Sąd uznał, że prawidłowa jest ocena organu nadzoru orzekającego w sprawie, że J. T., R. T. i K. T. (spadkobiercy po G. T.) nie mając tytułu prawnego do przedmiotowej nieruchomości, nie mieli też interesu prawnego i tym samym nie mieli przymiotu bycia stroną w postępowaniu administracyjnym. Skoro organ wszczął postępowanie na ich wniosek, a następnie ustalił, że nie mają oni przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., to zasadnie umorzył postępowanie na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.