Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. I OSK 1972/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Anna Siwonia-Rybak po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 marca 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2925/19 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 października 2019 r. nr GZ.rn.625.23.2017 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 27 marca 2020 r. IV SA/Wa 2925/19, oddalił skargę A. Z. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 2 października 2019 nr GZ.rn.625.23.2017, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła A. Z. Zaskarżając wyrok w całości zarzuciła mu naruszenie:

I. przepisów postępowania: art. 135 p.p.s.a. i art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 133 § 1 in proncipio p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 p.p.s.a., w tym uchybienie związanych z w/w naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, mające istotny wpływ na wynik sprawy w trybie nadzorczym, tj.:

art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 158 § 1 zd. pierwsze w zw. z art. 104 § 2 k.p.a. w zw. z art. 107 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a. (w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji w toku instancji zwykłej), art. 77 k.p.a. i art. 80 k.p.a., poprzez nietrafne ustalenie, iż brak przesłanek stwierdzenia nieważności kwestionowanych w trybie nadzwyczajnym decyzji administracyjnych oraz błędne ustalenie, iż wniosek strony o stwierdzenie nieważności opiera się na zmianie wykładni przepisów prawa, a tym samym sanowanie przez Sąd orzekający zaniechania obowiązku organu nadzorczego do rozpoznania zarzutów podniesionych we wniosku o stwierdzenie nieważności oraz ustosunkowania się do w/ w zarzutów, w tym poprzez niewyjaśnienie w decyzji nadzorczej bezzasadności w/w zarzutów strony w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego i prawnego nieruchomości poprzedniczki prawnej skarżącej, w szczególności w zakresie dowodów wskazujących na odmienny od ustalonego w toku instancji administracyjnych stan faktyczny i prawny nieruchomości poporzedniczki prawnej strony skarżącej;