Interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.392.2024.2.KF

Nieuznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą lasu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 20 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntu stanowiącego las. Uzupełnił go Pan pismem z 17 lipca 2024 r. (data wpływu 18 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Prowadzi Pan indywidualne gospodarstwo rolne tzn. jest tzw. rolnikiem indywidualnym. 19 grudnia 2022 r. nabył Pan grunt o powierzchni 1,9000 ha stanowiący las.

Po zakupie nieruchomości nie podejmował Pan żadnych czynności mających na celu przygotowanie do sprzedaży i skutkujących potencjalnym wzrostem wartości nieruchomości takich jak: przyłączanie mediów, wytyczanie dróg wewnętrznych lub dojazdowych, działania marketingowe (np. ogłoszenia o sprzedaży w mediach), postawienie ogrodzenia, dokonywanie podziału działek, ustanawianie służebności np. służebności przejazdu.

W chwili obecnej chce Pan sprzedać tę nieruchomość.

7 czerwca 2022 r. nabył Pan w drodze licytacji w Urzędzie Skarbowym w (…) nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalny, którą następnie 25 kwietnia 2023 r. zbył. Dodatkowo, 29 czerwca 2023 r. nabył Pan udział w wysokości 2/3 w nieruchomości stanowiące odrębną własność lokalu mieszkalnego. Następnie 27 lipca 2023 r. nabył Pan pozostały udział w wysokości 1/3 w ww. lokalu mieszkalnym. Kolejno sprzedał Pan ww. lokal mieszkalny 13 lutego 2024 r.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Grunt nabył Pan z zamiarem pozyskiwania z niego drzewa, bowiem zamierzał Pan w tym zakresie rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej do czego jednak nie doszło z przyczyn opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Było to związane m.in. z drastycznym spadkiem cen tarcicy.

Nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym i nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Uprawia Pan rośliny głównie maliny oraz jabłka.

Nie wykorzystywał Pan gruntu leśnego w żaden sposób. Nie zawierał i nie będzie zawierał Pan umowy przedwstępnej. Nie udzielił Pan pełnomocnictwa nabywcy gruntu w żadnym zakresie. Grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy czy też innych umów o podobnym charakterze. Nie prowadził i nie będzie Pan prowadził działań marketingowych.

Nieruchomości nabył Pan na potrzeby własnych celów mieszkaniowych, jednak z uwagi na zmianę sytuacji rodzinnej tj. zapewnienie rodziców o darowiźnie domu plany te uległy zmianie.

Zmiana sytuacji rodzinnej promesa darowizny domu przez rodziców obecnie na etapie kompletowania dokumentacji niezbędnej do realizacji umowy darowizny w formie aktu notarialnego.

Nie był Pan podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości wskazanych we wniosku. Jedna nieruchomość stanowiła odrębny lokal natomiast druga była gruntem zabudowanym budynkiem mieszkalnym po pożarze do całkowitego remontu.

Nie posiada Pan innych nieruchomości, które zamierza sprzedać.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż gruntu o powierzchni 1,9000 ha stanowiącego las będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, sprzedaż gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości. Dotychczasowe transakcje miały charakter incydentalny. W najbliższej przyszłości nie zamierza Pan zawierać kolejnych transakcji zakupu nieruchomości. Nie podejmował Pan przez okres jaki jest właścicielem nieruchomości żadnych czynności mających na celu zwiększenie jej wartości.

Dodatkowo, podnieść należy, iż dokonując zakupu działki leśnej miał Pan zamiar nabyć ją na potrzeby własne związane z pozyskiwaniem drzewa z myślą o podjęciu działalności gospodarczej związanej z produkcją tarcicy. Pana plany nie zostały zrealizowane, nigdy nie otworzył Pan działalności gospodarczej oraz nie pozyskiwał w żadnym zakresie drzewa z ww. działki.

Z uwagi na powyższe w chwili obecnej chce Pan sprzedać tę nieruchomość bowiem utraciła ona dla Pana znaczenie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie więc, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży gruntu istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży gruntu Sprzedający podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzdaży będzie grunt stanowiący las. Grunt nabył Pan z zamiarem pozyskiwania z niego drzewa bowiem zamierzał Pan w tym zakresie rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej do czego jednak nie doszło. Po zakupie nieruchomości nie podejmował Pan żadnych czynności mających na celu przygotowanie do sprzedaży i skutkujących potencjalnym wzrostem wartości nieruchomości takich jak: przyłączanie mediów, wytyczanie dróg wewnętrznych lub dojazdowych, działania marketingowe (np. ogłoszenia o sprzedaży w mediach), postawienie ogrodzenia, dokonywanie podziału działek, ustanawianie służebności np. służebności przejazdu.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii czy sprzedaż gruntu stanowiącego las będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że skala Pana zaangażowania, w odniesieniu do sprzedaży gruntu, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana ww. gruntu wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Grunt nie był w żaden sposób wykorzystywana, ani w celach prywatnych ani w zakresie działalności gospodarczej. Nie zawarł Pan umowy przedwstępnej oraz nie udzielił pełnomocnictwa. Grunt nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy czy też innych umów o podobnym charakterze. Nie prowadził Pan działań marketingowych w celu sprzedaży gruntu. Nie dokonywał Pan podziału gruntu, jak i nie dokonywał przyłączeń mediów.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Tym samym, analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Pana sprzedaż gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, dokonując omawianej transakcji, będzie Pan korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. gruntu, a opisaną dostawę - cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, ww. sprzedaż gruntu o powierzchni 1,9000 ha stanowiącego las nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).