Interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.360.2024.1.PK

Możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla budowli i budynków używanych w warunkach pogorszonych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne od obiektów budowlanych (budowli lub budynków) wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowanych na (...), będą mogły być przez Spółkę dokonywane z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla budowli i budynków używanych w warunkach pogorszonych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą w Polsce planuje prowadzenie działalności w branży produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Spółka została utworzona w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia przez:

• B. S.A. z Grupy B., będącej grupą energetyczną działającą w obszarze wytwarzania energii (…). Grupa B. (…). Ponadto Grupa B. wspiera rozwój gospodarki (…);

• C. z Grupy X, będącej (...) koncernem energetycznym z bogatą tradycją. (...)

W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje działania inwestycyjne polegające na budowie na (...) morskiej farmy wiatrowej wraz z niezbędną infrastrukturą (dalej: „Inwestycja”), która będzie służyła produkcji energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jakim jest wiatr. Inwestycja prowadzona przez Spółkę będzie wypełniać definicję morskiej farmy wiatrowej, o której mowa w art. 3 pkt 3, oraz zespołu urządzeń do wyprowadzania mocy, o którym mowa w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych (tj. Dz.U. z 2022 r. poz. 1050). Obiekty, instalacje i urządzenia techniczne związane z Inwestycją będą zlokalizowane częściowo na lądzie, a częściowo na (...).

Zgodnie z założeniami Inwestycji morska farma wiatrowa pozwoli na pełne wykorzystanie potencjału energii wiatru na morzu, gdzie panują korzystniejsze warunki atmosferyczne do jego wykorzystania. W efekcie budowa nowych odnawialnych źródeł energii umożliwi transformację polskiego systemu energetycznego w kierunku gospodarki zeroemisyjnej i pomoże zapewnić bezpieczeństwo energetyczne kraju.

Po wybudowaniu i oddaniu do użytkowania Inwestycji Spółka będzie eksploatować morską farmę wiatrową. Spółka przewiduje, że morska farma wiatrowa będzie funkcjonowała przez co najmniej 15 lat od momentu jej wybudowania.

W skład Inwestycji polegającej na budowie morskiej farmy wiatrowej będą wchodziły w szczególności:

• obiekty budowlane (w tym wieże elektrowni wiatrowych) znajdujące się na (...), posadowione na fundamentach,
• urządzenia techniczne, w tym morskie turbiny wiatrowe,
• wewnętrzne kable elektroenergetyczne łączące poszczególne turbiny wiatrowe z morską stacją elektroenergetyczną,
• morska stacja elektroenergetyczna, infrastruktura służąca wyprowadzeniu mocy z morskiej farmy wiatrowej,
• lądowa stacja elektroenergetyczna.

Obiekty budowlane składające się na morską farmę wiatrową znajdujące się na (...) będą zlokalizowane na terenie polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2205). Morska farma wiatrowa w części znajdującej się na morzu będzie wznoszona na podstawie uzyskanych przez Spółkę pozwoleń, o których mowa w art. 23 ww. ustawy, zgodnie z którym wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich wymaga uzyskania pozwolenia ustalającego ich lokalizację oraz określającego warunki ich wykorzystania na tych obszarach.

Wieże elektrowni wiatrowych wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej zostaną zamocowane na fundamentach, a te z kolei będą posadowione na dnie morskim. Rozważane jest obecnie zastosowanie kilku możliwych technologii wykonania fundamentów, w tym: monopala stalowego, fundamentu typu jacket (zbudowanego z czterech stalowych nóg połączonych i wzmocnionych przez klamry z rur), fundamentu typu tripod (składającego się z trzech nóg wspierających jedną centralną), fundamentu grawitacyjnego (o konstrukcji żelbetowej) lub innego. W skład morskiej farmy wiatrowej będą wchodzić również dodatkowe elementy, takie jak pomost przejścia ze statków serwisowych, drabiny, platforma pośrednia, platforma robocza, a także elementy infrastruktury elektroenergetycznej.

Energia elektryczna wytworzona w turbinach wiatrowych będzie przesyłana kablami wewnętrznymi do morskiej stacji elektroenergetycznej znajdującej się w granicach farmy. W stacji tej prąd będzie uzyskiwał odpowiednie napięcie i następnie będzie przesyłany kablem eksportowym na ląd. Na lądzie prąd będzie odbierany w lądowej stacji transformatorowej. Jego napięcie będzie ponownie zmieniane, tak aby mógł zostać wprowadzony do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.

Typowe wyposażanie morskiej stacji elektroenergetycznej obejmuje m.in.: transformatory mocy, wewnętrzne rozdzielnie elektroenergetyczne, rozdzielnice, agregaty prądotwórcze do zapewnienia zasilania rezerwowego, system uziemienia, centralę instalacji wewnętrznych, urządzenia dystrybucji niskiego napięcia do wyposażenia pomocniczego i ochrony, systemy kontroli i oprzyrządowania, miejsca zakwaterowania załóg serwisowych, pomieszczenia do odpoczynku i pomieszczenia socjalne, magazyn materiałowy, warsztat, miejsce do cumowania łodzi, miejsce transportu ładunków z helikopterów, wyposażenie BHP i awaryjne, oświetlenie awaryjne, łodzie ratunkowe. Stacja elektroenergetyczna może być wykorzystana również jako miejsce instalacji urządzeń do pomiarów i monitoringu środowiska, np. danych meteorologicznych czy informacji o falowaniu.

Obiekty budowlane wchodzące w skład morskiej farmy wiatrowej będą wypełniać przesłanki definicyjne budowli lub budynków, określone w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 682), która to ustawa określa jako budowle m.in. części budowlane elektrowni wiatrowych i morskich turbin wiatrowych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a jako budynki obiekty budowlane trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.

Pytania

Czy odpisy amortyzacyjne od obiektów budowlanych (budowli lub budynków) wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowanych na (...), będą mogły być przez Spółkę dokonywane z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla budowli i budynków używanych w warunkach pogorszonych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki odpisy amortyzacyjne od obiektów budowlanych (budowli lub budynków) składających się na morską farmę wiatrową, zlokalizowanych na (...), będą mogły być przez Spółkę dokonywane z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla budowli i budynków używanych w warunkach pogorszonych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Zgodnie z objaśnieniami do Załącznika nr 1 do ustawy o CIT (Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, dalej: „Wykaz”) za pogorszone warunki używania budynków i budowli uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.

W ocenie Spółki, z wyjaśnienia zawartego w Wykazie oraz całokształtu regulacji ustawy o CIT wynika, że katalog czynników pozwalających na uznanie, iż budynki i budowle używane są w warunkach pogorszonych ma charakter otwarty (ustawodawca, poza wyraźnym wyliczeniem czynników, które skutkują używaniem środka trwałego w warunkach pogorszonych, wskazuje również na "inne czynniki" powodujące przyspieszenie zużycia obiektu, nie precyzując szczegółowo ich charakteru).

Wszystkie wskazane czynniki muszą przy tym powodować przyspieszenie zużycia obiektu, co zdaniem Spółki oznacza, że można racjonalnie zakładać, iż zużycie danego budynku i budowli używanych w warunkach pogorszonych nastąpi szybciej niż by nastąpiło, gdyby określone czynniki, pod wpływem których funkcjonuje dany obiekt budowlany, nie występowały. Należy przy tym zauważyć, że ustawa o CIT nie precyzuje, o ile szybciej takie zużycie danego obiektu budowlanego powinno nastąpić (np. w latach, kwartałach lub miesiącach), wskazując jedynie iż podwyższenie stawek amortyzacyjnych dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych może nastąpić przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Ustawodawca nie określił również skali lub zakresu negatywnych czynników powodujących przyspieszone zużycie budynków i budowli. W szczególności ustawa o CIT nie wskazuje, jak intensywne musi być oddziaływanie tych czynników (jedyny wyjątek przewidziano dla drgań odziaływujących na obiekty, które zgodnie z Wykazem muszą być "znaczne").

Negatywne czynniki muszą przy tym oddziaływać na obiekt w sposób ciągły, co zdaniem Spółki oznacza, że nie mogą one występować jednorazowo lub incydentalnie (np. przesłanka do podwyższenia stawki amortyzacji nie wystąpi przy jednorazowym zalaniu budynku wodą). Ciągłe oddziaływanie negatywnych czynników na dany środek trwały musi w ocenie Spółki cechować się stałym charakterem, lub co najmniej cyklicznością albo regularnością.

W świetle uregulowań ustawy o CIT bez wpływu na powyższe wnioski pozostaje natomiast to, czy dany środek trwały ze swojej istoty przeznaczony jest do działania w określonym negatywnym środowisku (np. narażony jest na ciągłe działanie wody), czy też nie.

Przykładowo, wszelkiego rodzaju zbiorniki, pomimo że skonstruowane są specjalnie w celu przechowywania cieczy (np. wody), to ich ciągłe działanie pod wpływem wody - czyli czynnika wprost wymienionego i uznanego przez ustawodawcę w treści samego przepisu za czynnik skutkujący używaniem środków trwałych w warunkach pogorszonych i w wyniku tego przyspieszonym zużyciem tych środków trwałych - powoduje możliwość zastosowania w stosunku do tego rodzaju środków trwałych podwyższonych stawek amortyzacji, właściwych dla obiektów używanych w warunkach pogorszonych.

Ze względu na specyfikę inwestycji prowadzonej przez Spółkę, polegającej na budowie morskiej farmy wiatrowej, szczególne istotne znaczenie wśród ustawowych przesłanek uznania środka trwałego za funkcjonujący w warunkach pogorszonych ma przesłanka używania środka trwałego pod ciągłym działaniem wody.

Obiekty budowlane składające się na morską farmę wiatrową zlokalizowane na (...) (w tym fundament wybudowany z zastosowaniem elementów umieszczonych w dnie morza oraz wieża) będą bowiem ze swojej istoty poddane szczególnym warunkom użytkowania - ze względu na stałe oddziaływanie na te obiekty wody morskiej. Nie ulega więc wątpliwości, że obiekty budowlane morskiej farmy wiatrowej zlokalizowane na morzu będą literalnie wypełniać przynajmniej jedną z wyraźnie wymienionych przez ustawodawcę w treści przepisu przesłanek używania środków trwałych w warunkach pogorszonych - będą używane pod ciągłym działaniem wody.

Możliwość zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT w stosunku do różnego rodzaju środków trwałych potwierdzają od wielu lat w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2010 r., sygn. ITPB1/415-833/10/PSZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za dopuszczalne - ze względu na wypełnienie przesłanki używania pod ciągłym działaniem wody - stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych używanych w warunkach pogorszonych w stosunku do obiektów budowlanych wchodzących w skład myjni samochodowej - wiaty myjni, ogrodzenia, placu manewrowego.

W interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2014 r., sygn. ILPB4/423-24/14-2/MC, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu dopuścił zastosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej działalności przez spółkę świadczącą usługi wodociągowo-kanalizacyjne, również z uwagi na m.in. wykorzystywanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody.

W interpretacji z 8 maja 2020 r. 0111-KDIB1-1.4010.130.2020.2.DK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w oparciu m.in. o przesłankę używania środka trwałego pod ciągłym działaniem wody, potwierdził możliwość podwyższenia stawek amortyzacji w stosunku do budynku szklarni, stwierdzając m.in.:

„Ekstremalnie wysoka wilgotność w powietrzu (przekraczająca 90%, podczas gdy np. norma PN-78/B- 03421 na mocy § 147 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, stanowi, że wilgotność względna powietrza w "przeciętnych" budynkach wynosić powinna 40-60% (zależnie od pory roku i metabolizmu człowieka) oraz zużycie wody w Produkcji, powodują kontakt znacznych ilości wody z elementami metalowymi (stanowiącymi jeden z głównych surowców konstrukcyjnych Szklarni), w procesie kondensacji czy rozlewania wody w normalnym cyklu Produkcji.”

Podobnie, w interpretacji z 9 października 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.373.2020.1.IM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaakceptował podwyższenie stawki amortyzacji dla budowli jako używanej w warunkach pogorszonych w stosunku do inwestycji polegającej na budowie tzw. "ścieżki wśród koron drzew", z uwagi m.in. na stałe oddziaływanie na budowle o otwartym charakterze czynników atmosferycznych, w tym wody i wilgotności:

„Opisane w zdarzeniu przyszłym Budowle są narażone na oddziaływanie całego spektrum czynników atmosferycznych, m.in. takich jak ulewy, śnieżyce, gradobicia, wichury, znaczna wilgotność i nasłonecznienie, nagłe zmiany temperatur, oddziaływanie wody w postaci roztopionego śniegu, upały. Co przy tym istotne, Wnioskodawca nie ma możliwości stałego zabezpieczenia konstrukcji, ponieważ wskazane powyżej czynniki pogodowe wynikają z uwarunkowań klimatycznych, a co za tym idzie nie są możliwe do przewidzenia. Należy również wskazać, że z uwagi na całoroczny charakter Budowli jak również brak zadaszenia, negatywne czynniki atmosferyczne będą oddziaływały na konstrukcję w sposób ciągły.”

Z kolei w interpretacji z 23 września 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.313.2019.1.DP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził możliwość zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do szeregu budowli i budynków składających się na obiekt w postaci autostrady płatnej, uznając za okoliczności uzasadniające fakt używania tych środków trwałych w warunkach pogorszonych m.in. działanie czynników pogodowych i atmosferycznych oddziałujących na obiekty autostrady jako obiekt typu odkrytego, wskazując m.in.:

„Przede wszystkim, jak wskazano w stanie faktycznym, Autostrada jest narażona na działanie szeregu różnych czynników, które niekorzystnie wpływają na jej stan techniczny. Na Autostradę już z samej swojej specyfiki - jako obiektu odkrytego - oddziałują w istocie wszystkie możliwe zjawiska pogodowe (deszcze, śnieżyce, silne wiatry). Natomiast, w okresie letnim Autostrada jest także narażona na działanie wysokich temperatur. Wpływ wskazanych powyżej czynników atmosferycznych (a w szczególności zmienność tych czynników wynikająca z uwarunkowań pogodowych w Polsce) niewątpliwie przyspiesza zużycie Autostrady, co zdaniem Wnioskodawcy świadczy o tym, że Autostrada i Budynki są wykorzystywane w warunkach pogorszonych.”

W odniesieniu do obiektów budowlanych wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowanych na pełnym morzu, wszystkie powyższe niekorzystne czynniki, w tym pogodowe, mogą oddziaływać w sposób znacznie bardziej intensywny, ze względu na specyfikę morskich warunków środowiskowych (m.in. występowanie silniejszych niż na lądzie wiatrów, sztormów, fal morskich, intensywnego oblodzenia, itd.), co również uzasadnia wniosek o wykorzystywaniu środków trwałych wchodzących skład morskich farm wiatrowych w warunkach pogorszonych w stosunku do warunków, w jakich zwykle (na lądzie) wykorzystywane są środki trwałe.

Również samo stałe poddanie elementów obiektów budowlanych wchodzących w skład morskich farm wiatrowych stałemu działaniu wody morskiej i zawartej w niej soli niewątpliwe wpływa na przyspieszone zużywanie się materiałów i elementów środków trwałych, m.in. na skutek przyspieszonego i bardziej intensywnego występowania korozji.

Również inne (poza narażaniem na stałe oddziaływanie wody) czynniki wprost wymienione przez ustawodawcę jako skutkujące używaniem środków trwałych w warunkach pogorszonych, w postaci znacznych drgań oraz nagłych zmian temperatury, mogą w sposób bardziej intensywny oddziaływać na elementy obiektów budowlanych wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, w stosunku do obiektów budowlanych zlokalizowanych na lądzie - z uwagi na silniejsze na morzu niż na lądzie wiatry czy duże zmiany temperatur związane z występowaniem bardziej intensywnych niż na lądzie zjawisk pogodowych (np. sztormy).

Wszystkie powyższe czynniki powodują, że niewątpliwie uzasadniony jest wniosek o wykorzystywaniu obiektów budowlanych zlokalizowanych na morzu w warunkach pogorszonych w stosunku do warunków panujących na lądzie. Nie może bowiem ulegać wątpliwości, że warunki panujące na morzu wpływają na szybsze zużywanie się elementów obiektów budowlanych zlokalizowanych na morzu w stosunku do obiektów budowlanych zlokalizowanych na lądzie. Powyższy wniosek jest w pełni uzasadniony również w świetle przytoczonej powyżej utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów podatkowych dotyczącej interpretacji przesłanki używania środków trwałych w warunkach pogorszonych, w tym pod ciągłym działaniem wody - skoro bowiem organy interpretacyjne uznają spełnienie tej przesłanki w stosunku do specyficznych obiektów budowlanych typu otwartego zlokalizowanych na lądzie, tym bardziej przedmiotową przesłankę należy uznać za spełnioną w stosunku do obiektów budowlanych zlokalizowanych na morzu.

Ustawodawca wprost i wyraźnie wymienia w treści przepisu używanie środka trwałego pod stałym działaniem wody jako jeden z czynników skutkujących używaniem środków trwałych w warunkach pogorszonych, jednoznacznie przesądzając tym samym że czynnik ten ma wpływ na przyspieszone zużywanie się środków trwałych, w tym stanowiących budowle bądź budynki, co z kolei uzasadnia możliwość zastosowania w stosunku do tych środków trwałych podwyższonych stawek amortyzacji podatkowej, skutkujących jej przyspieszeniem. Trudno sobie natomiast wyobrazić używanie środka trwałego pod stałym działaniem wody w większym stopniu, niż jego stałe funkcjonowanie w środowisku morskim, co ma niewątpliwie miejsce w przypadku obiektów budowlanych morskiej farmy wiatrowej zlokalizowanych na morzu.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca uznaje za w pełni uzasadnioną możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od obiektów budowlanych (budowli lub budynków) wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowanych na (...), z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla budowli i budynków używanych w warunkach pogorszonych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT :

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o CIT

Na mocy art. 16i ust. 2 ustawy o CIT

Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik 1 do omawianej ustawy. Stosownie do objaśnienia nr 1 do ww. Wykazu, za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany (art. 16i ust. 3 ustawy o CIT).

A zatem, dla budynków i budowli używanych pod ciągłym działaniem wysokich temperatur, znacznych drgań i wysokiej wilgotności powodujących przyspieszenie zużycia obiektu podatnicy mogą podwyższać stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Należy przy tym podkreślić, że uprawnienie do stosowania podwyższonej stawki nie ma charakteru stałego i dotyczy okresu, w którym istnieją okoliczności pozwalające uznawać budynek lub budowlę za używane w warunkach pogorszonych. Okoliczności używania budynku mogą bowiem ulegać zmianie, w tym w sposób powodujący ustanie warunków uzasadniających podwyższenie stawek. W takim przypadku podatnik ma obowiązek obniżyć stawkę do poziomu wynikającego z Wykazu.

Dokonana wykładnia przepisów prawa podatkowego wyjaśnia przesłanki istnienia po stronie podatnika uprawnienia określonego w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT. Możliwość skorzystania z omawianego uprawnienia przez zindywidualizowanego podatnika jest uzależniona od stwierdzenia, że w konkretnej, zaistniałej u niego sytuacji faktycznej przesłanki te zostały spełnione czyli zaistniały okoliczności faktyczne wskazane w hipotezie normy prawnej zawartej w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a).

Przesądzenie, czy warunki te zostały spełnione w danym stanie faktycznym, t.j., przesądzenie, czy dany budynek lub budowla jest używany w warunkach pogorszonych wymaga natomiast zbadania kwestii istnienia wysokich temperatur, wilgotności i drgań oraz stopnia ich intensywności, natężenia, zmienności, czasu występowania. Konieczna jest również analiza wpływu tych czynników na obiekt – obejmująca w szczególności ocenę stanu technicznego budynku, stopnia jego zużycia, w tym relacji rzeczywistego zużycia (niszczenia) budynku lub budowli do zużycia przewidzianego dla tego rodzaju obiektu używanego w standardowych, normalnych warunkach oraz czynników wpływających na ewentualne przyspieszone zużycie obiektu – dokonana z uwzględnieniem obowiązujących norm służących ocenie szkodliwości tych czynników na budynki. Innymi słowy, ocena warunków używania budynku sprowadza się do dokonania ustaleń okoliczności faktycznych.

W niniejszej sprawie przedmiotem wątpliwości Spółki jest ustalenie, czy odpisy amortyzacyjne od obiektów budowlanych (budowli lub budynków) wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowanych na (...), będą mogły być przez Spółkę dokonywane z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla budowli i budynków używanych w warunkach pogorszonych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje działania inwestycyjne polegające na budowie na (...) morskiej farmy wiatrowej wraz z niezbędną infrastrukturą (dalej: „Inwestycja”), która będzie służyła produkcji energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jakim jest wiatr. Obiekty, instalacje i urządzenia techniczne związane z Inwestycją będą zlokalizowane częściowo na lądzie, a częściowo na (...). Zgodnie z założeniami Inwestycji morska farma wiatrowa pozwoli na pełne wykorzystanie potencjału energii wiatru na morzu, gdzie panują korzystniejsze warunki atmosferyczne do jego wykorzystania. W efekcie budowa nowych odnawialnych źródeł energii umożliwi transformację polskiego systemu energetycznego w kierunku gospodarki zeroemisyjnej i pomoże zapewnić bezpieczeństwo energetyczne kraju. Po wybudowaniu i oddaniu do użytkowania Inwestycji Spółka będzie eksploatować morską farmę wiatrową. Spółka przewiduje, że morska farma wiatrowa będzie funkcjonowała przez co najmniej 15 lat od momentu jej wybudowania.

W skład Inwestycji polegającej na budowie morskiej farmy wiatrowej będą wchodziły w szczególności:

• obiekty budowlane (w tym wieże elektrowni wiatrowych) znajdujące się na (...), posadowione na fundamentach,
• urządzenia techniczne, w tym morskie turbiny wiatrowe,
• wewnętrzne kable elektroenergetyczne łączące poszczególne turbiny wiatrowe z morską stacją elektroenergetyczną,
• morska stacja elektroenergetyczna, infrastruktura służąca wyprowadzeniu mocy z morskiej farmy wiatrowej,
• lądowa stacja elektroenergetyczna.

Wieże elektrowni wiatrowych wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej zostaną zamocowane na fundamentach, a te z kolei będą posadowione na dnie morskim. Rozważane jest obecnie zastosowanie kilku możliwych technologii wykonania fundamentów, w tym: monopala stalowego, fundamentu typu jacket (zbudowanego z czterech stalowych nóg połączonych i wzmocnionych przez klamry z rur), fundamentu typu tripod (składającego się z trzech nóg wspierających jedną centralną), fundamentu grawitacyjnego (o konstrukcji żelbetowej) lub innego. W skład morskiej farmy wiatrowej będą wchodzić również dodatkowe elementy, takie jak pomost przejścia ze statków serwisowych, drabiny, platforma pośrednia, platforma robocza, a także elementy infrastruktury elektroenergetycznej. Typowe wyposażanie morskiej stacji elektroenergetycznej obejmuje m.in.: transformatory mocy, wewnętrzne rozdzielnie elektroenergetyczne, rozdzielnice, agregaty prądotwórcze do zapewnienia zasilania rezerwowego, system uziemienia, centralę instalacji wewnętrznych, urządzenia dystrybucji niskiego napięcia do wyposażenia pomocniczego i ochrony, systemy kontroli i oprzyrządowania, miejsca zakwaterowania załóg serwisowych, pomieszczenia do odpoczynku i pomieszczenia socjalne, magazyn materiałowy, warsztat, miejsce do cumowania łodzi, miejsce transportu ładunków z helikopterów, wyposażenie BHP i awaryjne, oświetlenie awaryjne, łodzie ratunkowe. Stacja elektroenergetyczna może być wykorzystana również jako miejsce instalacji urządzeń do pomiarów i monitoringu środowiska, np. danych meteorologicznych czy informacji o falowaniu.

Obiekty budowlane wchodzące w skład morskiej farmy wiatrowej będą wypełniać przesłanki definicyjne budowli lub budynków, określone w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 682), która to ustawa określa jako budowle m.in. części budowlane elektrowni wiatrowych i morskich turbin wiatrowych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a jako budynki obiekty budowlane trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.

Całość okoliczności faktycznych opisanych przez Spółkę w treści wniosku pozwala na uznanie, że obiekty budowalne wchodzące skład morskiej farmy wiatrowej są używane w warunkach pogorszonych. Jak słusznie Państwo wskazują obiekty budowlane składające się na morską farmę wiatrową zlokalizowane na (...) (w tym fundament wybudowany z zastosowaniem elementów umieszczonych w dnie morza oraz wieża) będą bowiem ze swojej istoty poddane szczególnym warunkom użytkowania - ze względu na stałe oddziaływanie na te obiekty wody morskiej. W odniesieniu do obiektów budowlanych wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowanych na pełnym morzu, wszystkie niekorzystne czynniki, w tym pogodowe, mogą oddziaływać w sposób znacznie bardziej intensywny, ze względu na specyfikę morskich warunków środowiskowych (m.in. występowanie silniejszych niż na lądzie wiatrów, sztormów, fal morskich, intensywnego oblodzenia, itd.). Również samo stałe poddanie elementów obiektów budowlanych wchodzących w skład morskich farm wiatrowych stałemu działaniu wody morskiej i zawartej w niej soli niewątpliwe wpływa na przyspieszone zużywanie się materiałów i elementów środków trwałych, m.in. na skutek przyspieszonego i bardziej intensywnego występowania korozji. Również inne (poza narażaniem na stałe oddziaływanie wody) czynniki wprost wymienione przez ustawodawcę jako skutkujące używaniem środków trwałych w warunkach pogorszonych, w postaci znacznych drgań oraz nagłych zmian temperatury, mogą w sposób bardziej intensywny oddziaływać na elementy obiektów budowlanych wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej, w stosunku do obiektów budowlanych zlokalizowanych na lądzie - z uwagi na silniejsze na morzu niż na lądzie wiatry czy duże zmiany temperatur związane z występowaniem bardziej intensywnych niż na lądzie zjawisk pogodowych (np. sztormy).

W konsekwencji, będą mieli Państwo możliwość skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT, t.j., możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej przedmiotowych budynków podanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stosując współczynnik nie wyższy niż 1,2.

Dodatkowo należy zaznaczyć odrębność podstawy materialnoprawnej korzystania z omawianego uprawnienia, jaką jest zaistnienie przesłanek wynikających z regulacji art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT, od sposobu udowodnienia, że przesłanki te faktycznie zaistniały. Decyzję o podwyższeniu stawki amortyzacyjnej budynku podejmuje podatnik, uwzględniając istniejący stan faktyczny i treść powoływanych unormowań. Stosując omawiany art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. a) podatnik musi jednak liczyć się z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności na etapie ewentualnych późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

W związku z powyższym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).