Interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.299.2024.1.AP

Miejsce opodatkowania usługi organizacji eventu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2024 r. za pośrednictwem operatora pocztowego wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy miejsca opodatkowania usługi organizacji eventu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

Spółka A. Sp. z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym oraz posiada status czynnego podatnika VAT. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest organizacja konferencji, eventów/imprez, różnych wydarzeń korporacyjnych oraz targów.

W dniu (…) sierpnia 2023 r. A. Sp. z o.o. („Zleceniobiorca”) zawarła z 10 podmiotami z B. („Zleceniodawca”) umowę, na mocy której Zleceniobiorca wykonał usługę organizacji eventu: (…) Gala 2023 („Gala”). Gala odbyła się w dniu (…) października 2023 r. w (…).

Na dzień realizacji przedmiotowej usługi podmioty z B. zamawiające realizację usługi nie posiadały siedzib na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiadały ją w następujących krajach: Holandia, Republika Czech, Niemcy, Hiszpania, Anglia, Węgry, Francja, Włochy, Szwecja, Dania. Każdy z podmiotów był zarejestrowany dla celów VAT w państwie, w którym posiadał swoją siedzibę.

Usługa organizacji Gali obejmowała w szczególności:

• wynajem lokalizacji,
• przygotowanie scenografii, logotypów, materiałów promocyjnych marki Zleceniodawcy,
• zabezpieczenie obsługi i realizacji AVL,
• zapewnienie cateringu i welcome drink wraz z obsługą,
• zapewnienie obsługi konferansjerskiej, artystycznej,
• nadzór nad realizacją i inne,
• nadzór techniczny i wykonawczy.

Usługa nie obejmowała zapewnienia uczestnikom Gali noclegu ani transportu. Przedmiotowe usługi są usługami o charakterze usług kulturalno-rozrywkowych.

Każdy ze Zleceniodawców w zamian za opłatę ustaloną w umowie otrzymał pulę biletów uprawniających go do wzięcia udziału w Gali. Impreza była biletowana, każda z osób biorących udział w Gali przy wejściu na teren (…) na Galę musiała okazać organizatorom bilet przygotowany przez Zleceniobiorcę. Bilet miał formę kodu QR.

W Gali wzięły udział osoby fizyczne wskazane przez Zleceniodawców, m.in. partnerzy biznesowi, klienci, pracownicy Zleceniodawców. Osoby fizyczne biorące udział w Gali nie ponosiły kosztów związanych z jej organizacją. Opłatę za zorganizowanie Gali na rzecz Zleceniobiorcy zapłacili Zleceniodawcy.

Pytania

1)Czy usługi opisane w stanie faktycznym, które były wykonane przez Wnioskodawcę należało zakwalifikować jako usługi wstępu na imprezy i w efekcie określając miejsce świadczenia usług przez Wnioskodawcę należało zastosować art. 28g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)?

2)Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi na zasadach opisanych w stanie faktycznym podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z orzecznictwem TSUE oraz sądów krajowych zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa świadczenia (lub więcej czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o VAT.

Przedmiotowa usługa w ocenie Wnioskodawcy należy do tzw. usług kompleksowych i należy ją traktować jako całość, bez wyodrębniania poszczególnych czynności (nawet jeśli są opodatkowane różnymi stawkami VAT). Oznacza to, że świadczenia takie należy opodatkować w całości z zastosowaniem takiej stawki, jaka właściwa jest dla usługi zasadniczej.

Dla ustalenia zasad opodatkowania przedmiotowej usługi VAT kluczowe znaczenie ma określenie miejsca świadczenia usługi dla celów VAT. Zgodnie z orzecznictwem TSUE zasady dotyczące ustalania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników powinny „odzwierciedlać zasadę opodatkowania w miejscu konsumpcji”. TSUE wskazał, że procedura ta ma na celu „zrównoważony podział wpływów pochodzących z poboru tego podatku pomiędzy państwa członkowskie, zapewniający, przypisanie wpływów z podatku VAT odnoszących się do danej indywidualnej usługi państwu członkowskiemu konsumpcji tej usługi”.

Ustawa o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT”) w rozdziale 3 zatytułowanym „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, opisuje sposób w jaki podatnicy analizując treść przygotowanych umów powinni ustalać miejsce świadczenia, a więc miejsce, gdzie dana usługa podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z zasadą ogólną miejscem świadczenia usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (nabywcą usługi) posiada siedzibę działalności gospodarczej. W przypadku usług związanych z organizacją imprez ustawodawca przewidział szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Zgodnie z art. 28g ust. 1 Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Odpowiednikami tych przepisów w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej są art. 44 i art. 53. Zgodnie z komentarzami ekspertów i orzecznictwem TSUE zasady ogólne ustalania miejsca świadczenia usług określone w art. 44 dla usług wykonywanych na rzecz podatników mają zastosowanie wyłącznie po stwierdzeniu, iż do danej sytuacji nie można zastosować którejkolwiek z zasad szczególnych, wskazanych w art.46-59. Jak wskazał Rzecznik Generalny w Opinii przedstawionej w dniu 10 stycznia 2019 r. do Sprawy C 647/17 Skatteverket przeciwko Srf konsulterna AB: z utrwalonego orzecznictwa wynika, że zasada ogólna służąca ustaleniu miejsca świadczenia usług nie ma pierwszeństwa przed zasadami szczególnymi. W każdym przypadku należy ustalić, czy dana sytuacja odpowiada jednemu ze szczególnych przypadków wymienionych w dyrektywie 2006/112 (np. w art. 53). Jeśli tak nie jest, będzie ona objęta zakresem stosowania art. 44. Tych zasad szczególnych nie należy uważać za wyjątki od zasady ogólnej, które podlegałyby z tego względu wykładni zawężającej(13). Artykuł 44 należy raczej traktować jako przepis o charakterze rezerwowym czy też ogólnym, mający zastosowanie w sytuacji, do której nie stosuje się żaden z przepisów szczególnych.

TSUE wielokrotnie podkreślał znaczenie racjonalności uzyskiwanego rezultatu oraz zgodności z zasadą opodatkowania w państwie konsumpcji usługi. Interpretując polskie przepisy podatkowe w duchu unijnych zasad należy stwierdzić, że w sytuacji uznania, że przedmiotowe usługi organizacji Gali (…) spełniają przesłanki usług określonych w art. 28g ustawy o VAT należy je opodatkować w kraju ich „konsumpcji” czyli w Polsce.

Kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy usługi organizacji Gali można zakwalifikować do usług wstępu. Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług wstępu, definicja ta zawarta jest w ustawodawstwie unijnym, w artykule 32 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/we w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 32 ww. rozporządzenia, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

2.Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

a.prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;

b.prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;

c.prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

3.Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Wskazówki w jaki sposób należy interpretować te regulacje zawarte są w orzecznictwie unijnym, m.in. w wyroku z 13 marca 2019 r., w sprawie C-647/17, Skatteverket przeciwko Srf konsulterna AB, EU:C:2019:195, w którym TSUE uznał, że art. 53 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że przewidziane w tym przepisie sformułowanie „usługi wstępu na imprezy” obejmuje polegający na szkoleniu w formie pięciodniowego kurs z zakresu księgowości, który jest świadczony wyłącznie na rzecz podatników i wymaga wcześniejszej rejestracji oraz wcześniejszego opłacenia. TSUE oraz Rzecznik Generalny w swojej opinii do Sprawy C 647/17 wskazali min, że:

• względy leżące u podstaw przepisów dyrektywy VAT dotyczących miejsca świadczenia usług wymagają, by nałożenie podatku następowało w miarę możliwości w miejscu konsumpcji towarów lub usług (zob. podobnie wyrok z dnia 8 grudnia 2016 r., A i B, C 453/15, EU:C:2016:933, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo).
• art. 53 dyrektywy VAT nie należy uznawać za wyjątek od reguły ogólnej i interpretować go w sposób wąski (zob. analogicznie wyrok z dnia 8 grudnia 2016 r., A i B, C 453/15, EU:C:2016:933, pkt 19).
• z art. 32 ust. 2 lit. c) rozporządzenia wykonawczego w związku z ust. 1 tego artykułu wynika, że usługi, o których mowa w art. 53 dyrektywy VAT, których przedmiotem są prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę.

Co do pytania, czy podstawową cechą szkoleń spornych w postępowaniu głównym jest wstęp na wspomniane seminaria, należy przypomnieć, że gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, ma miejsce jedna transakcja (zob. podobnie wyrok z dnia 10 listopada 2016 r., Baśtova, C 432/15, EU:C:2016:855, pkt 70 i przytoczone tam orzecznictwo). Jak bowiem zasadniczo wskazał rząd Zjednoczonego Królestwa w uwagach na piśmie, wstęp na seminaria umożliwiony podatnikom za opłatą musi oznaczać możliwość uczestniczenia w nich. Taki udział jest zatem ściśle związany ze wstępem na owe seminaria. W tych okolicznościach nie można uwzględnić dokonanego przez komisję prawa podatkowego rozróżnienia między prawem wejścia do danego miejsca a prawem do uczestniczenia w określonym szkoleniu do celów stosowania art. 53 dyrektywy VAT.

Mając powyższe na uwadze, uznać należy, że organizacja opisanej w stanie faktycznym wniosku Gali wraz w przyznaniem wstępu na to wydarzenie należy zakwalifikować do „usług wstępu”, o których mowa w art. 28g Ustawy o VAT. Jako że przedmiotowe usługi są usługami o charakterze usług kulturalno-rozrywkowych miejscem ich świadczenia będzie miejsce, w którym impreza ta się faktycznie odbyła, czyli Polska. W takiej sytuacji Spółka A. miała obowiązek opodatkować te usługi w Polsce stawką 23% VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynność, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez:

Dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez:

Świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1)ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany przepis wprowadza do ustawy drugą definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

1.Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

2.W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, a przepisy art. 28b ust. 2 – 4, art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy nie przewidują innych zasad ustalania miejsca świadczenia.

Od wyżej wskazanych zasad ogólnych, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

Zgodnie z art 28g ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Należy zauważyć, że reguła dotycząca ustalenia miejsca świadczenia na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy odnosi się do usług świadczonych na rzecz podatników i dotyczy po pierwsze, usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, a po drugie, usług pomocniczych do usług, o których mowa wyżej. Usługa wstępu to usługa, na mocy której nabywcy przyznane zostaje prawo do uczestniczenia w danej imprezie, znajdowania się w miejscu, w którym ta impreza się odbywa.

Również według art. 53 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.):

Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług wstępu konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

Na podstawie art. 32 ust. 1 rozporządzenia:

Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei w myśl art. 32 ust. 2 rozporządzenia:

Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

a)prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;

b)prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;

c)prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem art. 32 rozporządzenia 282/2011 definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na wydarzenia kulturalne (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu.

Natomiast w zakresie usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 rozporządzenia, zgodnie z którym:

Usługi pomocnicze, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Wskazać w tym miejscu należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1 z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, gdy cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Państwa wynika, że Państwa Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce. Przedmiotem Państwa działalności jest m.in. organizacja eventów. W dniu (…) sierpnia 2023 r. zawarli Państwo z 10 podmiotami z B. („Zleceniodawca”) umowę, na mocy której wykonaliście dla tych podmiotów usługę organizacji eventu: (…) Gala 2023 („Gala”). Na dzień realizacji przedmiotowej usługi Zleceniodawcy nie posiadali siedzib na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiadali ją w następujących krajach: Holandia, Republika Czech, Niemcy, Hiszpania, Anglia, Węgry, Francja, Włochy, Szwecja, Dania. Każdy z podmiotów był zarejestrowany dla celów VAT w państwie, w którym posiadał swoją siedzibę. Gala odbyła się w dniu (…) października 2023 r. w (…). Usługa organizacji Gali obejmowała w szczególności wynajem lokalizacji, przygotowanie scenografii, logotypów, materiałów promocyjnych, zabezpieczenie obsługi i realizacji AVL, zapewnienie cateringu i welcome drink wraz z obsługą, zapewnienie obsługi konferansjerskiej, artystycznej, nadzór nad realizacją, nadzór techniczny i wykonawczy. Co do wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi Spółka wskazała, że każdy ze Zleceniodawców w zamian za opłatę ustaloną w umowie otrzymał pulę biletów uprawniających go do wzięcia udziału w Gali. Impreza była biletowana, każda z osób biorących udział w Gali przy wejściu na teren (…) na Galę musiała okazać organizatorom bilet przygotowany przez Zleceniobiorcę. W Gali wzięły udział osoby fizyczne wskazane przez Zleceniodawców, m.in. partnerzy biznesowi, klienci, pracownicy Zleceniodawców. Osoby fizyczne biorące udział w Gali nie ponosiły kosztów związanych z jej organizacją. Opłatę za zorganizowanie Gali na rzecz Zleceniobiorcy zapłacili Zleceniodawcy.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Państwa Spółka powzięła wątpliwości co do miejsca opodatkowania świadczonych przez Państwa usług organizacji eventu odbywającego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Spółki świadczone przez Nią usługi dla zagranicznych Zleceniodawców powinny być traktowane jako usługi wstępu, o których mowa w art. 28g ust. 1 ustawy, co oznacza, że miejscem opodatkowania tych usług powinna być Polska.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić. W przypadku świadczonej przez Państwa usługi kompleksowej, w skład której wchodziły m.in.: wynajem lokalizacji, przygotowanie scenografii, logotypów, materiałów promocyjnych, zabezpieczenie obsługi i realizacji AVL, zapewnienie cateringu i welcome drink wraz z obsługą, zapewnienie obsługi konferansjerskiej, artystycznej, nadzór nad realizacją, nadzór techniczny i wykonawczy, nie mieliśmy do czynienia ze świadczeniem z Państwa strony usług wstępu na imprezę kulturalną (Galę) na rzecz Zleceniodawców. Państwa zadaniem, jak z wniosku wynika, było zorganizowanie Gali dla Zleceniodawców, którzy zapraszali na tę Galę swoich partnerów biznesowych, klientów oraz swoich pracowników. A zatem to Państwa Zleceniodawcy de facto organizowali Galę przy Państwa pomocy, na którą zaprosili ww. wymienione osoby. Państwo byliście wyłącznie podmiotem, który wykonał fizycznie czynności składające się na organizację Gali zgodnie z zamówieniem złożonym przez Zleceniodawców. To że zapłata za świadczoną przez Państwa usługę wykonaną na rzecz Zleceniodawców przyjęła postać biletów wstępu na (…) oznacza wyłącznie, że w taki sposób ustaliliście płatność za wykonane przez siebie usługi. Bilety wstępu były potrzebne aby goście Zleceniodawcy (uczestnicy Gali) mogli wejść na (…).

Zatem czynności, do których był zobowiązany Wnioskodawca, w związku z organizacją eventu (jako całości) dla Zleceniodawców zagranicznych nie można utożsamiać z usługą wstępu na imprezy, o których mowa w art. 28g ust. 1 ustawy VAT świadczoną przez Państwa na rzecz Zleceniodawców. Państwo nie zapraszaliście Zleceniodawców na swoją Galę a jedynie wykonywaliście zlecenie na usługi organizacji eventu złożone przez inne podmioty, które to podmioty zapraszały swoich pracowników, partnerów biznesowych oraz klientów.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym zastosowanie znajdzie reguła ogólna ustalenia miejsca świadczenia usług wynikająca z art. 28b ust. 1 ustawy - tj. miejscem świadczenia usług organizacji Gali na rzecz Zleceniodawców zagranicznych będzie miejsce, w którym Zleceniodawcy posiadali siedzibę działalności gospodarczej. Skoro zatem Zleceniodawcy nie posiadali siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, to miejscem świadczenia i opodatkowania usługi nie było terytorium Polski.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Państwa wyroku TSUE z dnia 13 marca 2019 r., sygn. akt C-647/17 w sprawie Skatteverket przeciwko Srf konsulterna AB oraz wyroku TSUE z 8 grudnia 2016 r., sygn. akt 453/15 - zgodnie z którymi względy leżące u podstaw przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług wymagają, by nałożenie podatku następowało w miarę możliwości w miejscu korzystania z towarów lub usług - należy wskazać, że tezy wynikające z tych orzeczeń nie stoją w sprzeczności z rozstrzygnięciem zawartym w niniejszej interpretacji - przyjęto je jako element argumentacji Wnioskodawcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).