Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2024 r., sygn. I GSK 1708/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Domańska po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A S.A. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 1320/19 w sprawie ze skargi A S.A. w L. na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 16 maja 2019 r. nr DC4.8852.11.2019 w przedmiocie cofnięcia wiążącej informacji taryfowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A S.A. w L. na rzecz Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 lutego 2020 r., o sygn. akt V SA/Wa 1320/19, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. – dalej w skrócie: "P.p.s.a."), oddalił skargę A S.A. w L. (dalej jako: "Spółka" lub "Skarżąca kasacyjnie") na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 16 maja 2019 r., nr DC4.8852.11.2019, w przedmiocie cofnięcia wiążącej informacji taryfowej. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz innych orzeczeń powołanych poniżej, dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2.1. Skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Spółka, reprezentowana przez radcę prawnego, zaskarżając powyższy wyrok w całości. Na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. w skardze kasacyjnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie:

a) art. 151 P.p.s.a. w związku z art. 122 oraz art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2018, poz. 167 ze zm. – dalej w skrócie: "O.p.") polegające na błędnym uznaniu, iż stan faktyczny sprawy został dostatecznie wyjaśniony i tym samym pozwalał na ustalenie, że towar będący przedmiotem wiążącej informacji taryfowej dnia 12 listopada 2012 r., spełnia przesłanki określone w pozycji 3002 90 50, co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnego oddalenia skargi, podczas gdy niewyjaśnienie w sprawie istoty stanu faktycznego, tj. charakteru biologicznego preparatu X, jego składu oraz właściwości biologicznych, które to pozwoliłoby na prawidłowe sklasyfikowanie go na gruncie przepisów Wspólnej Taryfy Celnej, brak wyjaśnienia istoty biologicznej preparatu o nazwie X spowodował, iż organ administracji sklasyfikował go jako produkt farmaceutyczny, nadając mu kod CN 3002 90 50, podczas gdy ze względu na skład oraz przeznaczenie preparat X powinien być klasyfikowany jako preparat w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt (CN 2309);