Interpretacja indywidualna z dnia 2 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.265.2024.1.MPA

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej usług sklasyfikowanych w PKWiU 56.29.1.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 8 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej usług sklasyfikowanych w PKWiU 56.29.1.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca („Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegająca w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT”).

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność nierejestrowaną polegającą na przyrządzaniu w domu i sprzedawaniu gotowych wyrobów, tj. Wnioskodawca zamierza przygotowywać ściśle określone produkty posiadające dokładną recepturę i skład jak np. naleśniki z serem, zupa ogórkowa, kotlet schabowy z ziemniaczkami i mizerią czy makowiec.

W działalności tej limit progu od stycznia do czerwca 2024 r. wynosi 3 181,50 zł, a od lipca 2024 r. – 3 225 zł przychodu miesięcznie.

Wnioskodawca świadczyłby usługi, które mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.29.1 "Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę". Wnioskodawca spełnia wymogi w SANEPID w kontekście rejestracji kuchni domowej.

Odbiorcą świadczonych przez Wnioskodawcę wyrobów będą osoby fizyczne, głównie sąsiedzi, nieprowadzący działalności gospodarczej.

Produkcja będzie niewielka, a częstotliwość sprzedaży będzie miała charakter okazjonalny.

Wnioskodawca nie będzie przygotowywać wyrobów w stacjonarnej placówce gastronomicznej tylko w domu w swojej prywatnej kuchni. Nie będzie również świadczyć usług cateringowych, gdyż odbiorca konkretnego posiłku może zamówić tylko i wyłącznie konkretny wyrób i musi sam odebrać go z domu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie dostarczać swoich wyrobów do odbiorców.

Wnioskodawca otrzyma w całości zapłatę za sprzedane posiłki za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności gospodarczej podlegającej wpisowi do CEiDG.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym wskazanym we wniosku, Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania kasy fiskalnej przy prowadzeniu działalności nierejestrowanej PKWiU 56.29.1 w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma w całości zapłatę za sprzedane posiłki za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym wskazanym we wniosku, Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania kasy fiskalnej przy prowadzeniu działalności nierejestrowanej PKWiU 56.29.1 w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma w całości zapłatę za sprzedane posiłki za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).”

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.”

Ze wskazanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby),jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku VAT dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.”

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że dla ustalenia, czy osoba dokonująca dostawy towarów lub świadczenia usług jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 646 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Należy zauważyć, że definicja działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy zawarta w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.(Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zgodnie z którym przez podatnika rozumie się każdą osobę prowadzącą samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast ust. 2 ww. artykułu dyrektywy definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy stanowią o realizacji zasady powszechności opodatkowania VAT, wynikającej zarówno z przedmiotowego opodatkowania tym podatkiem, który obejmuje wszelkie dostawy towarów i usług za wynagrodzeniem, jak i zakresu podmiotowego z uwagi na szeroko zakreślony krąg podmiotów uznawanych za podatników VAT.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT ma szerszy wymiar niż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie z dnia 6 marca 2018 r.-Prawo przedsiębiorców. Jednakże należy podkreślić, że definicja działalności gospodarczej ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny, oparty na przepisach dyrektywy i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów krajowych np. przepisów ustawy-Prawo przedsiębiorców, gdyż mogłoby to spowodować naruszenia funkcjonalności systemu VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie przyrządzania w domu i sprzedawania gotowych posiłków będą wypełniać definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zatem będą podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawca ma zamiar prowadzić nierejestrowaną działalnością gospodarczą do określonego limitu przychodu miesięcznie, a zatem należy stwierdzić, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę będą odpłatne. W odniesieniu do ww. świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę-co należy podkreślić-widoczny i ewidentny jest bezpośredni związek pomiędzy dokonanymi płatnościami a świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami. Tym samym, Wnioskodawca w ww. zakresie będzie wykonywał czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

A zatem, Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności na rzecz konkretnej osoby, za które to czynności dokonuje się płatności w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je zaświadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

Tak więc w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (przyrządzanie w domu i sprzedawanie gotowych posiłków), które jest wykonywane pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone czynności na rzecz konkretnej osoby, za które będzie otrzymywał zapłatę w określonej wysokości. Możliwe będzie zatem zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy). Dlatego też czynności świadczone przez Wnioskodawcę będą spełniać definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc w przyszłości opisane usługi będzie działał jako podatnik, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem, usługi w zakresie przyrządzania w domu i sprzedawania gotowych posiłków będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje Rozporządzenie MF z 24 listopada 2023 r.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r.

Regulacje zawarte w ww. przepisach przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu-do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r., w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W punktach 36 oraz 37 załącznika do Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r. ustawodawca umożliwił korzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej podatnikom świadczącym usługi lub prowadzącym sprzedaż wysyłkową na rzecz osób prywatnych nieposiadających jakiejkolwiek działalności, którzy spełnią określone Rozporządzeniem MF z 24 listopada 2023 r. warunki:

1) dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres),

2) świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo- kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Nacisk ustawodawcy został tutaj położony szczególnie na cztery kwestie a mianowicie:

1) obowiązkowo prowadzona ewidencja płatności i transakcji sprzedaży,

2) płatność za sprzedaż podatnik sprzedawca otrzyma na rachunek firmowy poprzez przelew lub pocztę,

3) z prowadzonej ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres),

4) dostawa towarów lub świadczenie usług nie są wykluczone treścią § 4 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r.

Według § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2024 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2023 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 1 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r.).

Zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r. w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł.

Jak wynika z § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i Rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

• świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
• usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się - stosownie do treści § 4 ust. 3 - do świadczenia usług:

1) zgodnie z warunkami określonymi w poz. 34 załącznika do Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r. przez podatnika, o którym mowa wart. 8 ust. 2a ustawy;

2) o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f-h, jeżeli świadczenie tych usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r. ma miejsce wyłącznie przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, lub których rezultat jest przekazywany wyłącznie przy wykorzystaniu tych środków;

3) o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f, zgodnie z warunkami określonymi w poz. 48 załącznika do Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r.

4) o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. i, na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 46 załącznika do Rozporządzenia MF z 24 listopada 2023 r.

W pierwszej kolejności konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

1) usług związanych z wyżywieniem,

2) stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego wskazanego we wniosku, Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność nierejestrowaną polegającą na przyrządzaniu w domu i sprzedawaniu gotowych posiłków. Wnioskodawca będzie świadczyć usługi, które mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.29.1 „Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę״. Wnioskodawca wskazał, że odbiorcą świadczonych przez nią usług będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług w żadnej stacjonarnej placówce gastronomicznej tylko w domu w swojej kuchni. Nie będzie również świadczyć usług cateringowych, gdyż odbiorca posiłków sam musi go odebrać z domu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie dostarczać posiłków. Wnioskodawca otrzyma w całości zapłatę za sprzedane posiłki za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o VAT nie zawiera definicji usług restauracyjnych /gastronomicznych czy też usług związanych z wyżywieniem. Definicję usług restauracyjnych i cateringowych zawiera natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 77 z 23 marca 2011), którego przepisy wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (art. 65 rozporządzenia wykonawczego Rady).

W myśl art. 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Stosownie natomiast do ust. 2 art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Catering to usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W konsekwencji catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potrawˮ. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

• placówki ogólnie dostępne;
• placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Zdaniem Wnioskodawcy, na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz w oparciu o powyższe przepisy, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie będzie dotyczyło, wynikające z zapisu § 4 pkt 2 lit. i Rozporządzenia Ministra Finansów z 24 listopada 2023 r., wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wnioskodawca bowiem jednoznacznie wskazał, że będzie świadczyć usługi mieszczące się w PKWiU 56.29.1. Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę. Usług tych Wnioskodawca nie będzie świadczyć w placówce gastronomicznej tylko w domu i nie będą to usługi cateringowe. Klient sam musi odebrać zakupiony posiłek.

Tym samym, Wnioskodawca będzie miał obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, jednakże będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej podatnikom świadczącym usługi lub prowadzącym sprzedaż wysyłkową na rzecz osób prywatnych nieposiadających jakiejkolwiek działalności, którzy spełnią określone Rozporządzeniem MF z 24 listopada 2023 r. warunki, tj. jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym wskazanym we Wniosku, Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania kasy fiskalnej przy prowadzeniu działalności nierejestrowanej PKWiU 56.29.1 w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma w całości zapłatę za sprzedane posiłki za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”. Zgodnie z tym przepisem,

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2023 poz. 2605), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia:

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia:

W załączniku do rozporządzenia pod poz. 37 wymieniono:

Stosownie natomiast do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia:

Zgodnie z § 3 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia:

Powołane wyżej przepisy rozporządzenia przewidują zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia zawierającym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania (zwolnienie przedmiotowe) oraz związane z osiąganym przez podatników obrotem (zwolnienie podmiotowe).

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług wymienionych w przepisie § 4 ust. 1 rozporządzenia.

I tak § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i rozporządzenia wskazuje, że:

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia:

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zamierza Pani prowadzić działalność nierejestrowaną polegającą na przyrządzaniu w domu i sprzedawaniu gotowych wyrobów, tj. zamierza Pani przygotowywać ściśle określone produkty posiadające dokładną recepturę i skład jak np. naleśniki z serem, zupa ogórkowa, kotlet schabowy z ziemniaczkami i mizerią czy makowiec.

Wskazała Pani, że świadczone usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.29.1 „Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę”. Odbiorcami świadczonych wyrobów będą osoby fizyczne, głównie sąsiedzi, nieprowadzący działalności gospodarczej. Produkcja będzie niewielka, a częstotliwość sprzedaży będzie miała charakter okazjonalny.

Nie będzie Pani przygotowywać wyrobów w stacjonarnej placówce gastronomicznej tylko w domu w swojej prywatnej kuchni. Nie będzie również świadczyć usług cateringowych, gdyż odbiorca konkretnego posiłku może zamówić tylko i wyłącznie konkretny wyrób i musi sam odebrać go z Pani domu. Nie będzie Pani dostarczać swoich wyrobów do odbiorców.

Za sprzedane posiłki otrzyma Pani w całości zapłatę za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Pani wątpliwości sprowadzają się do ustalenia, czy może Pani, na podstawie zwolnienia określonego w pozycji 37 załącznika do rozporządzenia w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia, korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej sprzedaży przy prowadzeniu działalności nierejestrowanej związanej usługami sklasyfikowanymi w PKWiU 56.29.1.

Odnosząc się do Pani wątpliwości należy wskazać, że aby przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,
• przedmiotem dostawy nie są towary, jak również usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do niego.

Tym samym należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy usługi, które Pani świadczy nie są usługami, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i rozporządzenia.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług restauracyjnych/gastronomicznych czy też usług związanych z wyżywieniem. Definicję usług restauracyjnych i cateringowych zawiera natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r.), którego przepisy wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (art. 65 rozporządzenia wykonawczego Rady).

W myśl art. 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Stosownie natomiast do ust. 2 art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Catering to „usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć”. W konsekwencji catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na :

• placówki ogólnie dostępne;
• placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

W świetle powołanych przepisów, mając na uwadze powyższe rozważania na tle przedstawionego opisu sprawy, stwierdzić należy, że wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej wynikające z § 4 ust. 1 pkt 2) lit. i rozporządzenia nie będzie dotyczyło usług świadczonych przez Panią. Wskazała Pani, że będzie świadczyć usługi mieszczące się w PKWiU 56.29.1 - Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę. Co istotne, usług tych nie będzie Pani świadczyć w placówce gastronomicznej tylko w domu i nie będą to usługi cateringowe. Klient sam musi odebrać zakupiony posiłek.

Tym samym, w opisanych okolicznościach, warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej na podstawie przepisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z pozycją 37 załącznika do niego zostaną spełnione, bowiem jak Pani wskazała, zapłatę za sprzedawane posiłki otrzyma Pani za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynikać będzie, jakiej konkretnie usługi dotyczyła. Ponadto, jak wyżej wskazano nie będzie Pani dokonywać świadczenia usług, które zostały wymienione w § 4 rozporządzenia.

W związku z tym, będzie Pani miała prawo do zastosowania zwolnienia z ewidencjonowania sprzedaży usług sklasyfikowanych w PKWiU 55.29.1 na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarcze i rolników ryczałtowych na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 37 załącznika. Prawo to będzie Pani przysługiwało do 31 grudnia 2024 r.

W związku z powyższym Pani stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznaczam również, że zakres przedmiotowy wniosku wyznacza przedstawione przez Panią pytanie. Tym samym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ww. Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).