Interpretacja indywidualna z dnia 6 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.331.2024.2.EW

Prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na wytworzenie nakładów poczynionych na Inwestycję, ustalenie podstawy opodatkowania przy sprzedaży powstałej Inwestycji (nakładów) oraz ustalenie momentu obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na wytworzenie nakładów poczynionych na Inwestycję, ustalenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży powstałej Inwestycji (nakładów) oraz ustalenia momentu obowiązku podatkowego.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 lipca 2024 r. (wpływ 2 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego i czynnym podatnikiem podatku VAT. Jedną ze spółek, w której Gmina posiada 100% udziałów jest A Sp. z o.o. ( Sp. z o.o.). Do zakresu działania Spółki należy w szczególności (…).

Gmina złożyła we własnym imieniu (gdyż tylko jednostka samorządu terytorialnego według założeń programu mogła tak zrobić) wniosek o dofinansowanie ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład Program Inwestycji Strategicznych inwestycji o nazwie: „(…)”.

Przewidywana wartość inwestycji ma wynieść (…) zł brutto, kwota dofinansowania (…) zł, zaś przewidywany termin zakończenia realizacji to xx czerwca 2026 r. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie i Gmina otrzymała od Banku Gospodarstwa Krajowego promesę wstępną.

Pomimo, iż pozyskane środki mają służyć końcowo Spółce, czyli odrębnemu podmiotowi posiadającemu osobowość prawną, który w żaden sposób nie jest powiązany z budżetem, mając na uwadze fakt, iż formalnym beneficjentem otrzymanego dofinansowania jest Gmina , to ona będzie występowała jako inwestor – umieszczając wyprzedzająco stosowne zapisy w uchwale budżetowej, jak również w wykazie przedsięwzięć stanowiących załącznik do uchwały w sprawie wieloletniej prognozy finansowej.

(…). Zawrze ona z Miastem stosowne umowy, na podstawie których Miasto nabędzie tytuł prawny do dysponowania majątkiem Spółki na cele budowlane. Będzie mogło wówczas wykonać „inwestycję” i poniesie nakłady na obcy środek trwały. Tym samym Miasto będzie też zamawiającym w rozumieniu Prawa zamówień publicznych.

Strony zawrą też (przed poniesieniem wydatków przez Miasto) umowę zobowiązującą do przeniesienia własności poniesionych nakładów na Spółkę za cenę netto równą faktycznej wartości wydatków poniesionych przez Gminę ze środków własnych (nie uwzględniających środków otrzymanych jako dofinansowanie).

W zależności od możliwości płatniczych Spółki cena sprzedaży nakładów zostanie rozłożona na raty, np. (…).

Po dokonaniu sprzedaży nakładów, staną się one własnością Spółki, która będzie je amortyzowała i wykorzystywała do swojej działalności statutowej.

Uzupełnili Państwo opis sprawy w odpowiedzi na pytania tut. Organu:

1.Na kogo będą wystawione faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji, o której mowa we wniosku?

Odpowiedź: Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji, o której mowa we wniosku będą wystawiane na Gminę.

2.W jaki sposób planują Państwo wnieść do Spółki własność poniesionych nakładów? Czy na podstawie, np. aportu?

Odpowiedź: Poniesione nakłady zostaną sprzedane Spółce. W ten sposób stanie się ona ich właścicielem.

3.Czy efekty przedmiotowej inwestycji będą wykorzystywane przez Państwa wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?

Odpowiedź: Efekt przedmiotowej inwestycji będzie wykorzystany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanej podatkiem VAT – tj. sprzedaży na rzecz Spółki.

4.Czy dofinansowanie ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład Program Inwestycji Strategicznych jest przyznawane w kwocie brutto?

Odpowiedź: Dofinansowanie ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład Program Inwestycji Strategicznych jest przyznawane w kwocie brutto.

5.W jaki sposób była kalkulowana wartość dofinansowania, od czego była ona uzależniona?

Odpowiedź: Zgodnie z zasadami Rządowego Funduszu Polski Ład Program Inwestycji Strategicznych wartość dofinansowania przedmiotowego projektu mogła wynieść maksymalnie (…) mln zł, z zastrzeżeniem, iż nie przekroczy 95% wartości zadania. W związku z faktem, iż kosztorysowa wartość Państwa projektu wynosiła ponad (…) mln zł wnioskowali Państwo (a następnie otrzymali) (…) mln zł dofinansowania.

6.Czy w trakcie realizacji inwestycji są/będą Państwo zobowiązani się do rozliczania z otrzymanych środków finansowych, jeśli tak to z kim i w jaki sposób?

Odpowiedź: W trakcie realizacji inwestycji nie są Państwo zobowiązani do rozliczenia się z otrzymanych środków. Zgodnie z zasadami Rządowego Funduszu Polski Ład Program Inwestycji Strategicznych w określonych terminach składane są wnioski o płatność, w których należy wskazać wartość wykonanych robót i wnioskowaną do wypłaty kwotę dofinansowania. Po wyborze najkorzystniejszej oferty należy złożyć do BGK informację o wyborze wykonawcy z podaniem wszystkich jego danych (nazwa, NIP, REGON, KRS, adres) oraz kwocie przedmiotu zamówienia, a po zawarciu umowy, należy przekazać informacje o terminie jej zawarcia, okresie realizacji, podmiocie, z którym zawarto umowę i wartości przedmiotu zamówienia. Wszystkie informacje dotyczące przyznanego dofinansowania składane są za pomocą aplikacji „Polski Ład”.

7.Czy przedmiotowe dofinansowanie będzie dopłatą do ceny konkretnych usług?

Odpowiedź: Przedmiotowe dofinansowanie nie będzie dopłatą do ceny konkretnych usług świadczonych przez Gminę.

8.Czy obejmą Państwo jakieś udziały w zamian za wniesione nakłady, skoro posiadają Państwo w Spółce 100% udziałów?

Odpowiedź: Skoro własność nakładów zostanie przeniesiona na Spółkę w drodze sprzedaży, to Gmina nie otrzyma w zamian jakichkolwiek udziałów.

9.Czy zamiar odpłatnego przeniesienia na Spółkę nakładów na Inwestycję istniał od samego początku jej realizacji?

Odpowiedź: Zamiar odpłatnego przeniesienia na Spółkę nakładów na Inwestycję istniał od samego początku jej realizacji.

Pytania

1.Czy Gmina działając jako inwestor ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT zawartego w fakturach zakupowych związanych z realizacją inwestycji niezależnie od źródeł sfinansowania zakupów?

2.Czy podstawą opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży powstałej inwestycji (poniesionych nakładów) na rzecz Spółki będzie cena równa faktycznej wartości netto wydatków poniesionych przez Miasto ze środków własnych powiększona o kwotę dofinansowania uzyskaną przez Miasto ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład?

3.Czy w przypadku rozłożenia na raty ceny sprzedaży, obowiązek podatkowy w podatku VAT co do całości podstawy opodatkowania powstaje już w momencie wydania towaru?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1)

Gmina działając jako inwestor ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT zawartego we wszystkich fakturach zakupowych związanych z realizacją inwestycji. W opisanym stanie faktycznym wydatki jakie poniesie Gmina w całości zostaną wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanej – sprzedaży, która zostanie dokonana na rzecz Spółki. W sprawie nie zachodzą również przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy o VAT.

Żadnego znaczenia dla potrzeb prawa do odliczenia podatku VAT nie ma fakt, iż wynagrodzenie wykonawców inwestycji w znaczącej części sfinansowane zostanie ze środków z dofinansowania pozyskanego z Rządowego Funduszu Polski Ład. Brak jest jakichkolwiek przepisów prawa, które modyfikowałyby generalną zasadę określoną w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uzależniając prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od dodatkowego warunku, takiego jak np. w rozpatrywanym przypadku uzyskanie dofinansowania.

Ad. 2)

Podstawą opodatkowania przy sprzedaży powstałej inwestycji (poniesionych nakładów) na rzecz Spółki będzie cena równa faktycznej wartości wydatków poniesionych przez Miasto ze środków własnych powiększona o kwotę dofinansowania uzyskaną przez Miasto ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład.

Zgodnie z art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów ma otrzymać z tytułu zapłaty włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych przez podatnika.

W związku z faktem, iż otrzymane przez Gminę dofinansowanie do przedmiotowej inwestycji za środków Rządowego Programu Polski Ład nosi znamiona „innych dopłat”, o których mowa w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę tegoż dofinansowania należy doliczyć do podstawy opodatkowania, pomimo, że Spółka ekonomicznie tego ciężaru nie poniesie. W zaprezentowanym stanie faktycznym otrzymane środki w sposób bezpośredni wpłyną na cenę, za jaką Gmina sprzeda inwestycję (poniesione nakłady) Spółce. Gdyby nie uzyskano dofinansowania, to w przypadku zrealizowania inwestycji ze środków własnych Gminy późniejsza cena sprzedaży byłaby ustalona na poziomie faktycznie poniesionych wydatków.

Ad. 3)

W przypadku rozłożenia na raty ceny sprzedaży, obowiązek podatkowy w podatku VAT co do całości podstawy opodatkowania powstanie już w momencie wydania towaru.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów. Rozłożenie ceny sprzedaży na raty, a więc umowne ustalenie sposobu uregulowania zobowiązania nie ma wpływu na moment powstania zobowiązania podatkowego, który wynika wprost z ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług (podatkiem VAT) definiuje ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Z treści tego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy, zgodnie z którym:

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotne zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 TSUE wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika, a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Należy w tym miejscu wskazać również na opinię Rzecznika Generalnego Juliane Kokott z 7 marca 2024 r. do sprawy C-87/23. Wprawdzie okoliczności, których dotyczy ta opinia nie są identyczne z niniejszą sprawą, ale jednak Rzecznik Generalna wskazuje na uwzględnienie kwoty dotacji w podstawie wymiaru opodatkowania. Z opinii wynika bowiem, że:

Z opisu sprawy wynika, że złożyli Państwo we własnym imieniu wniosek o dofinansowanie ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład Program Inwestycji Strategicznych inwestycji o nazwie: „(…)”. Przewidywana wartość inwestycji ma wynieść (…) zł brutto, kwota dofinansowania (…) zł, zaś przewidywany termin zakończenia realizacji to xx czerwca 2026 r. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie i otrzymają Państwo od Banku Gospodarstwa Krajowego promesę wstępną. (…). Zawrze ona z Państwem stosowne umowy, na podstawie których nabędą Państwo tytuł prawny do dysponowania majątkiem Spółki na cele budowlane. Będą Państwo mogli wówczas wykonać „inwestycję” i poniosą Państwo nakłady na obcy środek trwały. Tym samym, będą Państwo też zamawiającym w rozumieniu Prawa zamówień publicznych.

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii ustalenia, czy podstawą opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży powstałej Inwestycji (poniesionych nakładów) na rzecz Spółki będzie cena równa faktycznej wartości netto wydatków poniesionych przez Państwa ze środków własnych powiększona o kwotę dofinansowania uzyskaną przez Państwa ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy że w odniesieniu do otrzymanego przez Państwa dofinansowania istnieje bezpośredni związek ze skonkretyzowanymi świadczeniami, wykonywanymi w ramach Inwestycji polegającymi na (…).

Zasady o dofinansowanie Inwestycji wskazują zatem, że formą dofinansowania jest tzw. dotacja na działanie. Dane koszty zostają uznane za poniesione w związku z wykonywaniem zadań związanych z Inwestycją i będą zgodne z obowiązującym prawem, a także będą rozsądne i uzasadnione realizacją Inwestycji.

Zatem, wysokość dofinansowania uzależniona jest od przewidzianych kosztów realizacji zadań przedmiotowej Inwestycji. Koszty przekraczające przedłożony we wniosku o dofinansowanie budżet będą musiały zostać pokryte z Państwa środków własnych. Dofinansowanie przeznaczone jest wyłącznie na realizację zadań przedmiotowej Inwestycji. Tym samym, niedozwolone jest przeznaczenie go na inną działalność. Wskazali Państwo także, że gdyby Projekt nie był dofinansowany, to późniejsza cena sprzedaży nakładów byłaby wyższa, tj. na poziomie faktycznie poniesionych wydatków.

Nie ulega zatem wątpliwości, że dofinansowanie, które Państwo otrzymają, przeznaczone na pokrycie wydatków związanych z wykonaniem przez Państwa Inwestycji, dotyczy konkretnych świadczeń.

W konsekwencji, należy zgodzić się z Państwa zdaniem, przedstawionym we własnym stanowisku do sprawy, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, w związku z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania przy sprzedaży powstałej Inwestycji (poniesionych nakładów) na rzecz Spółki będzie cena równa faktycznej wartości wydatków poniesionych przez Państwa ze środków własnych powiększona o kwotę dofinansowania, którą Państwo otrzymają ze środków Rządowego Funduszu Polski Ład.

Zatem, Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, w niniejszym przypadku warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, ponadto przystąpili Państwo do (…) z zamiarem odpłatnego przeniesienia na rzecz Spółki majątku powstałego po zakończeniu realizacji Inwestycji (nakładów).

Tym samym, zgodnie z art. 86 ustawy będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z powyższą Inwestycją. Prawo to będzie przysługiwało, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii ustalenia, czy w przypadku rozłożenia na raty ceny sprzedaży, obowiązek podatkowy w podatku VAT co do całości podstawy opodatkowania powstaje już w momencie wydania towaru.

W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że przeniesienie przez Państwa własności poniesionych na modernizację ciepłowni nakładów na Spółkę nie będzie – jak Państwo wskazali we wniosku – dostawą towarów, a świadczeniem usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Usługą nie będzie natomiast takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów.

Co istotne, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcie „podatnik” zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy:

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status, wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061):

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmioty praw majątkowych mogą mieć charakter materialny albo niematerialny, a rzeczy stanowią jedną z kategorii przedmiotów, do których odnosi się treść praw majątkowych. Wyodrębnione przedmioty mające charakter materialny, czyli rzeczy, dzielone są tradycyjnie na nieruchomości i ruchomości (red. prof. dr hab. Maciej Gutowski, „Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-449”, C.H. Beck 2016, komentarz do art. 45 k.c.)

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z treści art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego:

Z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać. Niemniej jednak ma on pewne prawo do tych nakładów i może je przenieść na rzecz innego podmiotu.

W związku z tym, pod względem cywilnoprawnym, w sytuacji, gdy zmodernizują Państwo ciepłownię znajdującą się na nieruchomości będącej własnością Spółki, tj. poniosą Państwo nakłady na gruncie, który nie stanowi Państwa własności, nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi.

W świetle powyższych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady jakie zostaną poniesione przez Państwa na majątku Spółki nie będą stanowić towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Poniesione nakłady w obcym środku trwałym nie będą stanowić zatem odrębnej rzeczy, a jedynie będą skutkować powstaniem po Państwa stronie roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie będzie stanowić natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym, prawo to nie będzie mogło również stanowić towaru w rozumieniu ustawy.

W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów, nie będzie dochodzić do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy w związku z tym przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem nakładów na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości, wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Unormowanie zawarte w art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym:

Dla celów powstania obowiązku podatkowego wykonanie usługi lub dostawa towarów następuje z chwilą ich faktycznego dokonania, z wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Przy czym, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ustalić należy w odniesieniu do konkretnej czynności (dostawy towaru lub usługi), a nie zapłaty.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Dlatego też, moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej czynności prawidłowego określenia momentu jej wykonania.

Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia.

Z przedstawionego przez Państwa opisu sprawy wynika, że Strony zawrą (przed poniesieniem wydatków przez Państwa) umowę zobowiązującą do przeniesienia własności poniesionych nakładów na Spółkę. W zależności od możliwości płatniczych Spółki cena sprzedaży nakładów zostanie rozłożona na raty, np. (…).

Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usługi na raty, w sytuacji gdy zapłata będzie dokonywana już po świadczeniu usługi, wymaga przede wszystkim ustalenia, kiedy dochodzi do świadczenia usługi.

Treść cytowanego art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług świadczy o tym, że zdarzeniem, z wystąpieniem którego należy wiązać powstanie obowiązku podatkowego, jest – co do zasady – wydanie towaru lub wykonanie usługi. Przepis ten odzwierciedla regulacje przepisów wspólnotowych – zgodnie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług. Brzmienie przepisu wspólnotowego– który w odniesieniu do powstania obowiązku podatkowego (co określa się w dyrektywach jako wymagalność podatku) posługuje się pojęciem „dostarczenie” – uwidocznia jeszcze silniej faktyczny charakter czynności skutkującej opodatkowaniem. Zarówno w prawie krajowym, jak w i przepisach dyrektyw, zasadniczy skutek podatkowy przypisuje się więc faktycznym, ekonomicznym aspektom czynności.

Zgodnie z ogólną zasadą, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą wydania towaru lub świadczenia usługi. Oznacza to, iż dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży na raty bez znaczenia jest, że zapłata za usługę będzie przez nabywcę dokonywana w pewnych odstępach czasowych. Transakcja sprzedaży, nawet jeśli jest to sprzedaż ratalna, ma miejsce bowiem z chwilą wydania towaru lub świadczenia usług.

W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy, w przypadku rozłożenia na raty ceny sprzedaży, obowiązek podatkowy w podatku VAT, co do całości podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy powstanie, stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, już w momencie przeniesienia nakładów na Spółkę.

Zatem, Państwa stanowisko w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 3, pomimo uznania przez Państwa, że przeniesienie nakładów poniesionych na zmodernizowanie ciepłowni na Spółkę stanowi dostawę towarów, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydając interpretację indywidualną Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego. Zatem przy wydaniu interpretacji indywidualnej Organ ocenił wyłącznie Państwa stanowisko podane we wniosku w zakresie zadanych pytań.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego

i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).