Wyrok NSA z dnia 15 maja 2024 r., sygn. III FSK 610/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2022 r. sygn. akt VIII SA/Wa 965/21 w sprawie ze skargi J. M. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2021 r. nr 1401-IEE2.711.1.79.2021.15.MOR w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2022 r. sygn. VIII SA/Wa 965/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J.M. (dalej jako: skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2021 r. w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

W uzasadnieniu wyroku, sąd pierwszej instancji wskazał, że sporem w sprawie objęta była zasadność uznania przez orzekające w sprawie organy, iż nie uwzględnienie w tytule wykonawczym przerwy w naliczaniu odsetek za zwłokę czyni zasadnym uwzględnienie jedynie zarzutu z art. 33 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu administracyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r., poz. 1427, tj. ze zm.) – dalej jako: "u.p.e.a" i umorzenie jedynie w tej części postępowania egzekucyjnego, przy jednoczesnym uznaniu, iż nie są zasadne zarzuty z art. 33 § 1 pkt 3 u.p.e.a. i art. 33 § 1 pkt 10 u.p.e.a. WSA w Warszawie dodał, że w sprawie z uwagi na wszczęcie postępowania egzekucyjnego przed 30 lipca 2020 r. mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 lipca 2020 r. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 2070), do postępowań egzekucyjnych wszczętych na podstawie ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Skarżący korzystając z ochrony przewidzianej w art. 33 § 1 u.p.e.a., pismem z 29 listopada 2019r., działaniem pełnomocnika, wniósł zarzuty na podstawie art. 33 § 1 pkt 1, pkt 3 i pkt 10 u.p.e.a. do postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z 20 listopada 2019r. nr [...] tj. zarzut: nieistnienia obowiązku, określenia egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia oraz niespełnienia w tytule wykonawczym wymogów określonych art. 27 u.p.e.a. Naczelnik US uznał za zasadny zarzut naruszenia art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a. w części dotyczącej niezastosowania przerw w naliczaniu odsetek za zwłokę na podstawie art. 54 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 tj. ze zm.) – dalej jako: "O.p." i umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego w części dotyczącej nienależnie naliczonych odsetek za zwłokę, to jest za okres od dnia 10.09.2019 r. do dnia 24.10.2019 r. Pozostałe zarzuty, wniesione na podstawie art. 33 § 1 pkt 3 oraz pkt 10 u.p.e.a. uznał za niezasadne. Stanowisko to zaaprobował DIAS w zaskarżonym postanowieniu, nie znajdując podstaw do uchylenia tego rozstrzygnięcia. WSA w Warszawie stwierdził, że zauważyć należało, że organ egzekucyjny w postanowieniu z 22 marca 2021 r., uznał za zasadny zarzut naruszenia art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a., w części dotyczącej niezastosowania przerw w naliczaniu odsetek za zwłokę na podstawie art. 54 § 1 pkt 3 O.p. i umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego w części dotyczącej nienależnie naliczonych odsetek za okres od 10.09.2019 r. do dnia 24.10.2019 r. Słusznie zatem zdaniem sądu pierwszej instancji organ egzekucyjny uznał zarzut dotyczący błędnego określenia obowiązku dochodzonego w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym za zasadny i w oparciu o art. 33 § 1 pkt 1, art. 34 § 4 u.p.e.a. w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 lipca 2020 r. umorzył postępowanie w części dotyczącej nieistnienia obowiązku zapłaty odsetek za zwłokę na skutek braku zastosowania przerwy w naliczaniu odsetek za okres od dnia upływu terminu do rozpoznania odwołania od decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego do dnia doręczenia decyzji organu odwoławczego. WSA w Warszawie podkreślił także, że wadliwość wskazania wysokości odsetek przez nieuwzględnienie przerw w ich naliczaniu, stanowi podstawę do umorzenia postępowania egzekucyjnego w części, a nie weryfikacji tej wadliwości przez umorzenie tego postępowania w całości i uchylenia dokonanych czynności egzekucyjnych. Powołał się przy tym na wyrok NSA z 7 września 2017 r., II FSK 2038/15. Zgodził się, że kwestia prawidłowości określenia terminu naliczania odsetek, przerw w ich naliczeniu, niewątpliwie ma istotne znaczenie i może być rozwiązana w toku postępowania egzekucyjnego, przy ocenie zarzutu opartego na art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a