Wyrok NSA z dnia 14 maja 2024 r., sygn. III OSK 4420/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: sędzia NSA Piotr Korzeniowski sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Paulina Gromulska po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 1751/20 w sprawie ze skargi Wojewody Mazowieckiego na uchwałę Rady Miejskiej w Halinowie z dnia 28 maja 2020 r. nr XX.202.2020 w przedmiocie określenia rodzajów świadczeń pomocy zdrowotnej dla nauczycieli 1. uchyla punkt drugi zaskarżonego wyroku i stwierdza nieważność § 6 ust. 1 pkt 3 oraz § 8 ust. 3 zaskarżonej uchwały, 2. w pozostałym zakresie skargę oddala, 3. zasądza od Gminy Halinów na rzecz Wojewody Mazowieckiego kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 grudnia 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 1751/20, po rozpoznaniu skargi Wojewody Mazowieckiego na uchwałę Rady Miejskiej w Halinowie z dnia 28 maja 2020 r. nr XX.202.2020 w przedmiocie określenia rodzajów świadczeń pomocy zdrowotnej dla nauczycieli zatrudnionych w szkołach i przedszkolach prowadzonych przez Gminę Halinów oraz warunków i sposobu ich przyznawania w punkcie pierwszym stwierdził nieważność § 6 ust. 1 pkt 5 zaskarżonej uchwały, a w punkcie drugim oddalił skargę w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że zaskarżona uchwała Rady Miejskiej w zakresie ustalającym procedurę załatwiania spraw o udzielenie pomocy zdrowotnej nie wykracza poza granice upoważnienia ustawowego, zawartego w art. 72 ust. 1 ustawy z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2019 r. poz. 2215). To upoważnienie nie odnosi się wprost do kwestii formalizacji tego postępowania. Podejmując się wyprowadzenia wytycznych dotyczących tej procedury (sposobu) przyznawania świadczeń z treści art. 72 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem wspomnianych już wyżej zasad załatwiania spraw przez organy władzy publicznej Sąd doszedł do przekonania, że sformalizowanie tego postępowania powinno być odpowiednie do jego celów, a więc zapewniać sprawne, obiektywne i sprawiedliwe rozdzielanie świadczeń leczniczych. Posłużenie się w tej procedurze zakwestionowanymi przez Wojewodę wzorami wniosków zawartych w załącznikach 1, 2 i 3 zdaniem Sądu nie narusza prawa. Są one nawet wskazane i pomocne dla prawidłowego, właściwego rozdzielania tej pomocy. Ta uwaga odnosi się również do przewidzianego w § 7 ust. 1 i 2 uchwały wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku ze skutkiem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Można go bowiem potraktować jako środek mobilizujący wnioskodawców do przedstawienia organowi tych wszystkich informacji, które są niezbędne dla prawidłowego, odpowiadającego rzeczywistemu stanowi rzeczy załatwienia sprawy.