Interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.499.2024.1.KP

Ustalania limitu w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 13 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalania limitu w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą od (...) 2004 roku jednoosobową działalność gospodarczą, która została zarejestrowana w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność jest zakwalifikowana jako PKD 49.41.Z - Transport drogowy towarów.

Podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Dla celów rozliczeń podatkowych, Pan, ze względu na przekroczenie limitu uprawniającego do prowadzenia księgowości w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów w 2022 roku, obecnie prowadzi rachunkowość w formie ksiąg rachunkowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się Pan ponadto wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych i furgonetek - PKD 77.12.Z. Posiadana flota pojazdów, które Pan wynajmuje, jest przedmiotem umów leasingu operacyjnego.

Na potrzeby prowadzenia księgowości, klasyfikuje Pan umowy leasingu zgodnie z ustawą o rachunkowości. Ponadto nie korzysta Pan z dobrowolnego uproszczenia, które pozwala klasyfikować leasingi zgodnie z ustawą o PIT dla celów bilansowych.

W efekcie obecnie wszystkie leasingi Pana są operacyjne z punktu widzenia podatkowego, ale finansowe z punktu widzenia prawa bilansowego.

Samochody w leasingu finansowym stanowią środek trwały od momentu przyjęcia do użytkowania i są amortyzowane na potrzeby prowadzenia księgowości. Podatkowo nie powstaje środek trwały, albowiem z punktu widzenia podatkowego jest to leasing operacyjny i nie są naliczane podatkowe odpisy amortyzacyjne.

Po wykupie, samochody należące do Pana przeznaczone są do sprzedaży w ciągu maksymalnie kilku miesięcy, natomiast w międzyczasie są nadal wykorzystywane w ramach prowadzonego wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych oraz furgonetek.

W związku z powyższym bilansowo następuje kontynuacja amortyzacji, ale podatkowo nie powstaje środek trwały, albowiem nie planuje Pan używać tych samochodów dłużej niż rok po wykupie.

W momencie sprzedaży wykupionego samochodu, z punktu widzenia prawa rachunkowego powstaje przychód ze sprzedaży środka trwałego, czyli pozostały przychód operacyjny.

Posiada Pan również flotę innych samochodów, wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności transportowej, które nabywa na własność. Samochody te nie są przedmiotem umów leasingu, i stanowią Pana środki trwałe, zarówno z punktu widzenia prawa podatkowego, jak i bilansowego.

W związku z wykorzystywaniem środków transportowych w ramach prowadzonej działalności, sukcesywnie sprzedaje Pan wyeksploatowane pojazdy i zastępuje je nowymi, co wynika z wymiany posiadanej floty pojazdów.

W konsekwencji, w Pana przedsiębiorstwie występuje nie tylko sprzedaż pojazdów nabytych po zakończeniu okresu leasingu, ale także innych pojazdów, która jest następstwem normalnego zużywania się środków trwałych.

Zgodnie z powyższym, działalność gospodarcza polegająca na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek oraz transporcie drogowym towarów stanowi główne źródło Pana przychodów.

Natomiast przychody ze sprzedaży pojazdów po zakończonym okresie leasingu oraz pojazdów wykorzystywanych w działalności transportowej są pozostałymi przychodami z Pana działalności gospodarczej.

Pytanie

W okolicznościach przedstawionych powyżej, według której ustawy, tj. ustawy o PIT czy też w oparciu o ustawę o rachunkowości należy ustalić wysokość przychodów przy ustalaniu limitu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w okolicznościach przedstawionych powyżej, wysokość przychodów przy ustalaniu limitu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości należy ustalić w oparciu o ustawę o rachunkowości.

Jest Pan osobą fizyczną, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się transportem drogowym towarów oraz wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych oraz furgonetek, co stanowi główny obszar Pana działalności.

Zasadniczym źródłem Pana przychodów jest Pana działalność polegająca na transporcie drogowym towarów, a także wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych oraz furgonetek. Uboczną Pana działalność stanowi sprzedaż samochodów wykupionych po okresie leasingu, które w okresie od wykupu do sprzedaży są wykorzystywane w wypożyczalni. W momencie sprzedaży, z punktu widzenia prawa rachunkowego powstaje przychód ze sprzedaży środka trwałego, czyli pozostały przychód operacyjny.

Posiada Pan również flotę innych samochodów, używanych w ramach prowadzonej działalności transportowej, które nabywa na własność. Samochody te nie są przedmiotem umów leasingu, i stanowią Pana środki trwałe, zarówno z punktu widzenia prawa podatkowego, jak i bilansowego.

W związku z wykorzystywaniem środków transportowych w ramach prowadzonej działalności, sukcesywnie sprzedaje Pan wyeksploatowane pojazdy i zastępuje je nowymi, co wynika z wymiany posiadanej floty pojazdów.

Zgodnie z powyższym, działalność gospodarcza polegająca na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek oraz transporcie drogowym towarów stanowi główne źródło Pana przychodów.

Natomiast przychody ze sprzedaży pojazdów po zakończonym okresie leasingu oraz pojazdów wykorzystywanych w działalności transportowej są pozostałymi przychodami z Pana działalności gospodarczej.

W związku z przychodami osiąganymi ze sprzedaży usług, środków trwałych oraz samochodów wykupionych po okresie leasingu, wątpliwości Pana budzi kwalifikacja przychodów, która umożliwia korzystanie z uproszczonej księgowości w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 2 przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej (...) euro.

Wielkość wyrażoną w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy.

Natomiast odrębne przepisy dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych i limitów z tym związanymi znajdują się w art. 24a ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o PIT obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o PIT przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jeśli zatem chodzi o limity przychodów, które nakładają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych to są one tożsame, jeśli chodzi o ustawę o PIT i ustawę o rachunkowości, albowiem ustawa o PIT odsyła do ustawy do rachunkowości.

Wątpliwości budzi natomiast kwalifikacja przychodów, albowiem zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości zaliczamy przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych, natomiast zgodnie z art. 14 ustawy o PIT są to wszystkie przychody z działalności gospodarczej w tym przychody z odpłatnego zbycia majątku będącego środkami trwałymi oraz składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o PIT, tj. umów leasingu operacyjnego.

Wobec powyższego, istnieje rozbieżność pomiędzy ustawą o rachunkowości, a ustawą o PIT w zakresie ustalenia limitu obligującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych, który jest jednocześnie limitem, poniżej którego można prowadzić uproszczoną formę prowadzenia księgowości w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Ustawa o rachunkowości nakazuje uwzględnić w limicie przychody netto (bez podatku VAT) jedynie ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych, pomijając chociażby przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych, a także przychodów z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi w ramach umowy leasingu operacyjnego.

W konsekwencji kwestią sporną pozostaje okoliczność, którymi regulacjami ma się Pan kierować, ustalając limit, który upoważnia Pana do korzystania z uproszczonej formy prowadzenia księgowości w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a kiedy będzie zobligowany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W Pana ocenie, w przedstawionym stanie faktycznym, zastosowanie znajdzie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, albowiem ustawodawca w art. 24a ustawy o PIT odsyła do ustawy o rachunkowości, a zatem przepisy ustawy o rachunkowości są wiążące dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, nie tylko w zakresie kwoty, której przekroczenie powoduje obowiązek przejścia na księgi rachunkowe, ale także w kwestii kwalifikacji przychodów, czy też podmiotów zobowiązanych do ich prowadzenia.

Ponadto, Pana zdaniem, z uwagi na fakt, iż w obecnym roku podatkowym prowadzone są księgi rachunkowe, przychód za 2024 r. ustalany będzie w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zatem do wyliczenia przychodu uwzględnia się tylko przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych.

Do ustalenia powyższego limitu nie bierze się pozostałych przychodów operacyjnych ze sprzedaży środków trwałych oraz przychodów z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi w ramach umowy leasingu operacyjnego, bowiem nie stanowią one przychodów z Pana działalności podstawowej.

Mając na względzie powyższe, w Pana ocenie, wysokość przychodów przy ustalaniu limitu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości należy ustalić w oparciu o ustawę o rachunkowości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a.wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionychw art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy do określenia limitu zobowiązującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych powinien Pan kierować się przepisami ustawy o rachunkowości czy przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ,,księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Możliwość prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ograniczona jest limitem przychodów.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy:

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 24a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoba fizyczna, spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska może prowadzić księgi rachunkowe również od początku następnego roku podatkowego, jeżeli przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. W tym przypadku podatnik informuje o prowadzeniu ksiąg rachunkowych w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym były prowadzone. Jeżeli księgi prowadziła spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska, informację składają wszyscy wspólnicy.

Limit kwotowy wskazany w art. 24a ust. 4 ww. ustawy, zobowiązujący podatnika do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych precyzuje art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.). Stanowi on, iż:

Przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. z 2021 r. poz. 170), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Przy czym wielkość wyrażoną w euro – stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy o rachunkowości:

Przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy.

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy więc od formy prawnej jednostki lub wielkości osiąganych przychodów, nie zaś od przedmiotu działalności i sposobu ustalania podstaw opodatkowania. Jeżeli zatem przychody osób fizycznych w rozumieniu art. 14, prowadzących działalność gospodarczą przekroczą określoną ww. przepisem kwotę, to podmioty te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W opisie sprawy podał Pan, że jest Pan osobą fizyczną prowadzącą od 27 stycznia 2004 roku jednoosobową działalność gospodarczą, która została zarejestrowana w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność jest zakwalifikowana jako PKD 49.41.Z - Transport drogowy towarów.

Dla celów rozliczeń podatkowych, ze względu na przekroczenie limitu uprawniającego do prowadzenia księgowości w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów w 2022 roku, obecnie prowadzi Pan rachunkowość w formie ksiąg rachunkowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się Pan ponadto wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych i furgonetek - PKD 77.12.Z. Wskazał Pan również, że działalność gospodarcza polegająca na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek oraz transporcie drogowym towarów stanowi główne źródło Pana przychodów.

Natomiast przychody ze sprzedaży pojazdów po zakończonym okresie leasingu oraz pojazdów wykorzystywanych w działalności transportowej są pozostałymi przychodami z Pana działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazuję, że uzyskany przez Pana przychód z tytułu wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek oraz transportu drogowego towarów oraz przychód z tytułu sprzedaży pojazdów po zakończonym okresie leasingu oraz pojazdów wykorzystywanych w działalności transportowej jest przychodem z Pana działalności gospodarczej.

Zatem, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, na potrzeby weryfikacji, czy przekroczył Pan limit 2 000 000 euro, o którym mowa w art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien Pan ustalić przychody stanowiące podstawę do ustalenia ww. limitu według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. sumując łączne przychody osiągnięte w ramach prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. z tytułu wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek oraz transportu drogowego towarów oraz przychody z tytułu sprzedaży pojazdów po zakończonym okresie leasingu oraz pojazdów wykorzystywanych w działalności transportowej.

Jeżeli więc Pana łączne przychody z prowadzonych przez Pana poszczególnych działalności, o których mowa we wniosku przekroczą kwotę określoną w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości – tj. kwotę 2 000 000 euro – będzie Pan zobowiązany do stosowania przepisów o rachunkowości i prowadzenia w kolejnym roku ksiąg rachunkowych.

Ze wskazanych wyżej względów Pana stanowisko uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).