Interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.487.2024.2.AWO

Ustalenie metody amortyzacji pojazdów wykupionych z leasingu.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie metody amortyzacji pojazdów wykupionych z leasingu. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 lipca 2024 r. (wpływ 11 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych towarów. Do wykonywania tych usług wykorzystuje Pan: ciągniki siodłowe, samochody ciężarowe i naczepy do ciągników. Pojazdy, które są wykorzystywane do realizacji wykonywanych usług, są Pana własnością lub są przez Pana leasingowane na podstawie umów leasingu operacyjnego i są wtedy własnością firmy leasingowej - jest Pan korzystającym w umowie leasingu.

Po zakończeniu umów leasingu wykupuje Pan pojazdy, aby nadal je wykorzystywać przy wykonywaniu usług transportowych. Wykupione pojazdy wprowadza Pan do Ewidencji Środków Trwałych i amortyzuje je Pan stawką liniową odpowiednią dla środków transportu.

 W uzupełnieniu wniosku:

·wyjaśnił Pan, że użyty w opisie okoliczności termin: „Podatnik” - odnosi się do Pana/dotyczy Pana,

oraz

·doprecyzował Pan, że:

–zawarte przez Pana umowy leasingu operacyjnego wypełniają warunki wskazane w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–pojazdy, co do których chciałby Pan zastosować art. 22j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych [powinno być: art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przypis organu] wykorzystuje Pan na podstawie umów leasingu operacyjnego przez okres 54 miesięcy,

–wszystkie wyżej wskazane pojazdy, w momencie wzięcia do korzystania - w ramach zawartych umów leasingu operacyjnego - były fabrycznie nowe, tzn. nikt nie wykorzystywał ich przed Panem.

Pytanie

Czy pojazdy wykupione z leasingu - po zakończeniu umowy leasingu - może Pan traktować jako „używane” - w rozumieniu art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że pojazdy wykupione z leasingu można traktować jako używane środki trwałe i stosować do nich amortyzację przyspieszoną.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

·stanowią własność lub współwłasność podatnika,

·są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

·są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Na podstawie pierwszego zdania art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a‑22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przepisu tego wynika więc, że:

•wyboru metody amortyzacji środka trwałego dokonuje się przed rozpoczęciem amortyzacji,

•wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu,

•przez metody amortyzacji, o których mowa w ustawie, rozumie się metody opisane w art. 22i-22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W złożonym wniosku wskazał Pan m.in., że:

•pojazdy, które są wykorzystywane do realizacji wykonywanych przez Pana usług, są Pana własnością lub są przez Pana leasingowane na podstawie umów leasingu operacyjnego,

•po zakończeniu umów leasingu wykupuje Pan pojazdy, aby nadal je wykorzystywać przy wykonywaniu usług transportowych.

Co jednak istotne, podał Pan, że wykupione pojazdy wprowadza Pan do ewidencji środków trwałych i amortyzuje je Pan stawką liniową odpowiednią dla środków transportu.

Z uwagi na powyższe zaznaczam, że wybraną metodę amortyzacji zobowiązany jest Pan stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Z tego względu - w stosunku do pojazdów, które amortyzuje Pan (już) stawką liniową odpowiednią dla środków transportu - nie ma Pana prawa do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej na zasadach określonych w art. 22j ust 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiana metody amortyzacji stanowiłaby bowiem naruszenie (wskazanego wyżej) art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się więc do przedmiotu Pana pytania, który dotyczy określenia, czy pojazdy wykupione z leasingu - po zakończeniu umowy leasingu - może Pan traktować jako „używane” - w rozumieniu art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślam, że regulacja zawarta w art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, że:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy.

Natomiast - zgodnie ze wskazanym przez Pana przepisem - art. 22j ust. 2 pkt 1 wskazanej wyżej ustawy przesądza, że:

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Podatnicy mogą zatem indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne m.in. dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji (danego) podatnika - okres amortyzacji w przypadku środków transportu nie może być wówczas krótszy niż 30 miesięcy.

Warunkiem zastosowania tej stawki jest jednak to, żeby środek trwały był używany w rozumieniu art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Szczególną uwagę zwracam na dokonaną 1 stycznia 2021 r. zmianę definicji „używanego środka trwałego” zawartej w podniesionym przez Pana art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiana ta jest wynikiem nowelizacji z 28 listopada 2020 r. (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2123 - ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw).

Zgodnie ze znowelizowanym przepisem - środki trwałe, o których mowa w art. 22j ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (czyli środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz środki transportu), uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Zatem, z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że podatnik może zastosować wyższą (indywidualną) stawkę amortyzacyjną jedynie w przypadku, kiedy nabyty środek trwały, który przed jego nabyciem był używany przez okres co najmniej 6 miesięcy - jednak przez inny niż podatnik podmiot.

Z uzasadnienia do wyżej wskazanej nowelizacji (druk sejmowy numer 642) wynika ponadto, że:

W przypadku zatem podatnika, który korzysta z nowego środka trwałego na podstawie umowy leasingowej, a następnie - np. po upływie 6 miesięcy - środek ten wykupuje i wprowadza do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podatnik taki nie będzie uprawniony do stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do tego środka trwałego.

Przeprowadzona nowelizacja przepisów miała więc na celu ograniczenie możliwości stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w przypadku wykupu przedmiotu umowy leasingu przez dotychczasowego korzystającego.

Jak już wcześniej wskazano, we wniosku (oraz jego uzupełnieniu) podał Pan m.in., że:

·po zakończeniu umów leasingu wykupuje Pan pojazdy, aby nadal je wykorzystywać przy wykonywaniu usług transportowych,

·wszystkie wskazane pojazdy, w momencie wzięcia do korzystania - w ramach zawartych umów leasingu operacyjnego - były fabrycznie nowe, tzn. nikt nie wykorzystywał ich przed Panem.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów stwierdzam zatem, że opisane pojazdy - stanowiące przedmiot umów leasingu operacyjnego i wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej, które następnie Pan wykupi i wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych (złożony przez Pana wniosek - stosownie do Pana wskazania - dotyczy bowiem zdarzenia przyszłego) - nie mogą zostać przez Pana uznane za używane środki trwałe w rozumieniu art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro nikt nie wykorzystywał opisanych przez Pana pojazdów „przed Panem” (podkreślił Pan, że wszystkie wskazane pojazdy, w momencie wzięcia do korzystania - w ramach zawartych umów leasingu operacyjnego - były fabrycznie nowe), to nie może Pan zastosować indywidualnej stawki amortyzacji, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wyżej wskazanych powodów, Pana stanowisko uznaję więc za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczam, że:

·przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzimy również postępowania dowodowego. Z wyżej wskazanych powodów, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku,

·Pana intencją było otrzymanie interpretacji indywidualnej w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego (cześć E formularza ORD-IN).

Z uwagi na sposób sformułowania przez Pana pytania podatkowego, niniejsza odpowiedź została poszerzona o wykładnię art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wzgląd na zamieszczoną przez Pana informację, że: „wykupione pojazdy wprowadza Pan do ewidencji środków trwałych i amortyzuje je Pan stawką liniową odpowiednią dla środków transportu” i obowiązek nałożony na tutejszy organ mocą art. 121 ustawy Ordynacja podatkowa).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

1)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

2)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).