Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Wa 2557/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Konrad Aromiński (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Jacek Kaute, asesor WSA Agnieszka Sułkowska, Protokolant referent Maria Pawlik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi M. S.A. z siedzibą w B. na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] września 2023 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2017 r. oddala skargę

Uzasadnienie

M. S.A. z siedzibą w B. (dalej: "Strona", "Spółka" lub "Skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: "Organ" lub "Szef KAS", "SKAS") z dnia [...] września 2023 r., nr [...], określającą zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2017 r.

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Na podstawie upoważnienia z 15 czerwca 2022 r., doręczonego 23 czerwca 2022 r., Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w P. (dalej również: Naczelnik UCS) wszczął kontrolę celno-skarbową wobec Spółki, w zakresie kontroli podatku dochodowego od osób prawnych za 2017 r.

Pismem z 22 grudnia 2022 r., Naczelnik UCS zwrócił się do Szefa KAS z wnioskiem o przejęcie kontroli celno-skarbowej, ponieważ w jego ocenie zgromadzony materiał dowodowy wskazywał na możliwość wydania przez Szefa KAS decyzji z zastosowaniem klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.

W oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego Naczelnik UCS ustalił, że Spółka rozpoznała w kosztach uzyskania przychodu wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego "M." oraz praw autorskich do utworów słowno-graficznych "M. [...]" i "M. [...]" (dalej również: Znaki).

W opinii Naczelnika UCS transakcje te, jak i sekwencja towarzyszących im zdarzeń, mogły zostać dokonane wyłącznie w celu osiągnięcia korzyści podatkowej. Z konstrukcji zawartych transakcji na kolejnych etapach wynika, że rozpatrywane jako całość tworzą sztuczną strukturę, której celem nie był obrót handlowy, zgodny z istotą działalności gospodarczej, a uzyskanie korzyści podatkowej kosztem budżetu. Ustalono, że powiązane ze sobą osobowo i kapitałowo podmioty uczestniczące w transakcji, w nieuzasadniony sposób dzieliły operacje gospodarcze, dokonując szeregu następujących po sobie zaplanowanych czynności.