Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. I GSK 1224/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia del.NSA Anna Apollo Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Sz 795/19 w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Dyrektora Zachodniopomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Szczecinie z dnia 20 sierpnia 2019 r. nr 9016-2019-0005959-65120 w przedmiocie przyznania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 795/19 oddalił skargę T. S. (dalej jako: Skarżący) na decyzję Dyrektora Zachodniopomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 20 sierpnia 2019 r. nr 9016-2019-0005959-65120 w przedmiocie płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi ograniczeniami na 2018 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Skarżący. Zaskarżając go w całości, na podstawie określonej w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako: p.p.s.a.) w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 13 ust. 1 i 3 Rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) Nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. UE. L. z 2014r. Nr 181, str. 48), w związku z art. 2 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. UE. L. z 2014 r. Nr 227, str. 69), polegającą na jego niewłaściwym zastosowaniu prowadząc do niezastosowania przez Sąd I instancji przepisu określonego art. 13 ust. 1 i 3 rozporządzenia nr 640/2014 w związku z wystąpieniem przesłanek siły wyższej prowadzącej do uznania iż dopuszczalne było skuteczne złożenie przez Skarżącego wniosku o zmianę do wniosku.