Postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2024 r., sygn. I CSK 1938/23

25 czerwca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Beata Janiszewska

na posiedzeniu niejawnym 25 czerwca 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa R. M. i I. M.
‎przeciwko Bank spółce akcyjnej w W.
‎o ustalenie i zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi
‎z 23 listopada 2022 r., I ACa 1606/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

UZASADNIENIE

Pozwany Bank S.A. w W. (dalej: bank) wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi, oddalającego apelację skarżącego w sprawie o zapłatę z powództwa R. M. i I. M..

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Jako pierwszą przyczynę przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca wskazała występowanie w sprawie istotnych zagadnień prawnych. Ujęła je w formę czterech pytań. Pierwsze dwa dotyczyły możliwości (i ewentualnych zasad) dalszego wykonywania konsumenckiej umowy kredytu denominowanego ‎w walucie obcej po wyeliminowaniu z niej, uznanych za niedozwolone na podstawie art. 385 § 1 k.c., postanowień dotyczących ustalania kursów walut. Trzecie zagadnienie odnosiło się do wzajemnego charakteru umowy kredytu i możliwości korzystania przez kredytodawcę z prawa zatrzymania w razie uznania takiej umowy za nieważną po wyeliminowaniu z niej postanowień niedozwolonych. Czwarte pytanie dotyczyło dopuszczalności wydania wyroku „ustalającego nieważność umowy o kredyt denominowany do waluty obcej w sytuacji braku pouczenia przez Sąd rozpoznający sprawę powoda posiadającego status konsumenta o wszystkich skutkach związanych z ustaleniem nieważności umowy […]”, jak również tego, czy „pouczenie konsumenta o możliwym rozstrzygnięciu sprawy na podstawie ‎art. 156 k.p.c. o skutkach nieważności umowy oraz czy świadomość skutków ustalenia nieważności umowy jest materialnoprawna przesłanką orzeczenia ‎o nieważności umowy?”.