Uchwała SN z dnia 22 maja 2024 r., sygn. III CZP 49/23

Poniesione przez wierzyciela zryczałtowane koszty postępowania upadłościowego wynikłe ze zgłoszenia wierzytelności po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności nie wchodzą w skład masy upadłości, a ich wydatkowanie przez syndyka nie podlega kontroli sędziego-komisarza w ramach rozpoznania sprawozdania rachunkowego.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Beata Janiszewska (przewodniczący, sprawozdawca)
‎

SSN Agnieszka Góra-Błaszczykowska
‎

SSN Jacek Grela

Protokolant Magdalena Kucia

na posiedzeniu jawnym 22 maja 2024 r. w Warszawie ‎w sprawie postępowania upadłościowego W. N. - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej ‎z udziałem syndyka masy upadłości M. M. ‎na skutek przedstawienia przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie ‎postanowieniem z 18 sierpnia 2023 r., XIX GUz 11/23 (XIX GUp 310/21),
‎zagadnienia prawnego:

podjął uchwałę:

poniesione przez wierzyciela zryczałtowane koszty postępowania upadłościowego wynikłe ze zgłoszenia wierzytelności po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności nie wchodzą w skład masy upadłości, a ich wydatkowanie przez syndyka nie podlega kontroli sędziego-komisarza w ramach rozpoznania sprawozdania rachunkowego.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 16 lutego 2023 r., wydanym w postępowaniu upadłościowym W. N. – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, Sędzia-komisarz odmówił zatwierdzenia wydatków ujętych w sprawozdaniu rachunkowym syndyka masy upadłości za bliżej wskazane okresy – w zakresie dwóch kwot dotyczących opłaty za obsługę administracyjno-biurową z tytułu zryczałtowanej opłaty za spóźnione zgłoszenia wierzytelności. Syndykowi nakazano zwrócenie do masy upadłości sumy odpowiadającej kwotom niezatwierdzonych wydatków.

W uzasadnieniu orzeczenia, stwierdzono , że syndyk nie wykazał, by z powodu obsługi spóźnionych zgłoszeń wierzytelności musiał dodatkowo wynagrodzić osoby, które zajmują się obsługą administracyjno-biurową, ani nie przedstawił dowodów, że obsługa każdego spóźnionego zgłoszenia wierzytelności kosztowała dokładnie tyle, ile wynosi kwota wskazana w art. 235 ust. 1 p.u., czyli 15% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Nadto stwierdzono, że praca syndyka zostanie wyceniona na etapie ustalania jego wynagrodzenia przez sędziego referenta.