Wyrok SN z dnia 21 maja 2024 r., sygn. I USKP 32/24

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki (przewodniczący)
‎SSN Leszek Bielecki
‎SSN Jarosław Sobutka (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania S. S.
‎przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziałowi Regionalnemu w Łodzi
‎o prawo do emerytury rolniczej,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
‎Społecznych w dniu 21 maja 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi
‎z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. akt III AUa 1061/21,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od S. S. na rzecz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziału Regionalnego w Łodzi kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści) złotych wraz z odsetkami, o których mowa w art. 98 § 1¹ k.p.c. - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 maja 2020 r. (nr [...]) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział Regionalny w Łodzi odmówił S. S. prawa do emerytury rolniczej, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2020 r., poz. 174), ponieważ nie podlegał on ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres - co najmniej 25 lat. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że udokumentowany staż pracy w rolnictwie wynosi 24 lata, 5 miesięcy i 17 dni. Zaliczeniu nie podlegały okresy prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, od których zależy prawo do emerytury na podstawie przepisów emerytalnych (art. 20 ust. 1 pkt 3 i ust. 3), ponieważ ubezpieczony urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.

Wyrokiem z 9 grudnia 2020 r. (sygn. akt VIII U 1419/20) Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na skutek odwołania ubezpieczonego od decyzji z 14 maja 2020 r., oddalił odwołanie.

Po wniesieniu przez S. S. apelacji od wyroku Sądu Okręgowego, Sąd Apelacyjny w Łodzi III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 19 lipca 2022 r. (sygn. akt III AUa 1061/21) oddalił apelację skarżącego. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Apelacyjny wskazał, że Sąd Okręgowy wydał prawidłowe rozstrzygnięcie, które znajduje uzasadnienie w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy oraz w treści obowiązujących przepisów prawa. Sąd odwoławczy stwierdził, że Sąd meriti słusznie uznał, iż S. S. nie spełnił wszystkich wskazanych w ustawie warunków. Nie udowodnił, co najmniej 25 lat podlegania ubezpieczeniu zaliczanych do emerytury rolniczej, a jedynie 24 lata, 5 miesięcy i 17 dni. Orzeczenie to zostało wydane w oparciu o niewadliwe ustalenia faktyczne, które Sąd Apelacyjny w całości podzielił i przyjął za własne. W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji dokonał wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, bez przekroczenia granic wyznaczonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Inaczej mówiąc, dokonana przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona jedynie wtedy, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami, a taka sytuacja nie ma miejsca w rozpoznawanej sprawie.