Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 30 kwietnia 2024 r., sygn. II CSKP 2041/22
30 kwietnia 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Marcin Krajewski (przewodniczący)
SSN Agnieszka Góra-Błaszczykowska (sprawozdawca)
SSN Maciej Kowalski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 30 kwietnia 2024 r. w Warszawie
skargi kasacyjnej gminy miejskiej Bolesławiec
od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z 22 marca 2021 r., I ACa 1181/19,
w sprawie z powództwa A. O.
przeciwko gminie miejskiej Bolesławiec
o zapłatę,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Agnieszka Góra-Błaszczykowska Marcin Krajewski Maciej Kowalski
UZASADNIENIE
Powód A. O. domagał się zasądzenia od pozwanej gminy miejskiej Bolesławiec 900 186,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od poszczególnych kwot za okres od 2012 do 2016 roku oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych – tytułem uzupełnienia dotacji na prowadzenie Niepublicznego Przedszkola N..
Wyrokiem z 22 marca 2021 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu apelacji obu stron, zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w punkcie drugim w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda dalszą kwotę
121 583,29 zł z odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,
a powództwo w pozostałym zakresie oddalił oraz obniżył zasądzone koszty postępowania (pkt 1), oddalił apelację powoda w pozostałym zakresie, a apelację strony pozwanej w całości (pkt 2) i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego
(pkt 3).
W uzasadnieniu Sąd ten podkreślił, że kluczowe ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego były w zasadzie niesporne i przyjął je za własne, opierając na nich swe rozstrzygnięcie. Za błędne uznał stanowisko Sądu Okręgowego, iż powód nie wykazał, że dochodzone roszczenie dotyczyło dwóch przedszkoli – Przedszkola Niepublicznego N. i Z., przy czym zasadność roszczeń rozważył wyłącznie za lata 2015-2016. Uznał bowiem, po rozważeniu ważności cesji i zawartego do niej „aneksu” dotyczących roszczeń związanych z prowadzeniem przedszkola N. przez A. O. w latach 2012-2014, że uprawnienia objęte umową cesji i precyzującym ją „aneksem”, nie mogły zostać skutecznie na niego przeniesione, a więc powodowi nie przysługiwała w tym zakresie legitymacja procesowa czynna.