Postanowienie SN z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. III USK 369/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z odwołania J. G.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału we Wrocławiu
‎o wysokość emerytury,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 25 kwietnia 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 7 lutego 2022 r., sygn. akt III AUa 1254/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 lutego 2022 r. oddalił apelację ubezpieczonego J. G. od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 16 marca 2021 r. oddalającego odwołania ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we Wrocławiu z dnia 22 listopada 2019 r. i z dnia 13 stycznia 2020 r. dotyczących ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego i emerytury.

Sąd Apelacyjny podzielił w całości ustalenia faktyczne, jak i wywody prawne Sądu pierwszej instancji odnośnie do braku podstaw do uwzględnienia przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego wynagrodzenia uzyskiwanego przez niego w okresie zatrudnienia w P. w W. w latach 1969-1976 w kwocie wyższej niż przyjęte przez organ rentowy wynagrodzenie minimalne. Przedłożone przez ubezpieczonego dokumenty w postaci świadectwa pracy, angaży oraz własnoręcznie sporządzonych zestawień liczb przepracowanych godzin w poszczególnych miesiącach i latach, nie pozwalają bowiem ustalić ponad wszelką wątpliwość wysokości jego wynagrodzenia za sporny okres. Jak wynika z wyjaśnień ubezpieczonego oraz zawnioskowanych przez niego świadków, praca odbywała się w systemie akordowym, a wynagrodzenie zależało od wielu zmiennych, w tym od liczby przepracowanych godzin i dokonanych napraw. Pracownicy mieli przyznane różne przeliczniki w zależności od posiadanych umiejętności, a każdy z nich mógł zostać zaszeregowany w sposób odmienny z uwagi na posiadany staż pracy i kwalifikacje. Dlatego zarobki pracowników zatrudnionych na tym samym stanowisku co ubezpieczony nie mogły znaleźć bezpośredniego przełożenia przy ustaleniu wysokości jego zarobków. Świadectwo pracy zawiera wysokość wynagrodzenia wyłącznie za okres pracy przed rozwiązaniem stosunku pracy i nie jest reprezentatywne dla pozostałego okresu pracy, a legitymacja ubezpieczeniowa zawiera jedynie wpis odnośnie do wynagrodzenia uzyskanego przez ubezpieczonego od sierpnia 1978 r. do lipca 1979 r., a zatem za okres nieobjęty odwołaniem.