Interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.402.2024.2.MJ
Uznanie za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i w konsekwencji niewstąpienie obowiązku podatkowego oraz brak obowiązku zapłaty podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą samochodu osobowego uprzednio wykupionego z leasingu operacyjnego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 27 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
- podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i w konsekwencji niewstąpienia obowiązku podatkowego oraz braku obowiązku zapłaty podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą samochodu osobowego uprzednio wykupionego z leasingu operacyjnego,
- podatku dochodowego od osób fizycznych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Od 2 października 2017 r. prowadzi Pan pozarolniczą, jednoosobową działalność gospodarczą i jest Pan rezydentem polskim. Przychody z działalności gospodarczej rozlicza Pan zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne. W Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej działalność gospodarcza jest zaewidencjonowana pod kodem 62.01.Z Obszar prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej związany jest z oprogramowaniem.
W swojej działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego zawartej 6 kwietnia 2018 r. wykorzystywał Pan samochód osobowy. Na potrzeby rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu rat leasingu oraz kosztów eksploatacyjnych samochodu, przyjął Pan, że samochód był użytkowany w sposób mieszany (50% odliczenia VAT naliczonego), częściowo w działalności gospodarczej, a częściowo prywatnie. Umowa leasingu trwała 59 miesięcy. Po jej zakończeniu samochód został przez Pana wykupiony za kwotę … EUR netto w dniu 03.04.2023 r. Faktura związana z wykupem samochodu została wystawiona przez Leasingodawcę na dane działalności gospodarczej. Od momentu wykupu samochodu nie wykorzystywał go Pan w działalności gospodarczej. Faktura wykupu nie została zaksięgowana, samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a podatek naliczony VAT wykazany na fakturze wykupu nie został odliczony. Również koszty związane z eksploatacją tego samochodu nie były w działalności gospodarczej od momentu wykupu rozliczane i nie był odliczany podatek naliczony od tych kosztów.
Obecnie zamierza Pan sprzedać ten samochód w związku z czym ma Pan wątpliwości jakie ta transakcja będzie miała skutki podatkowe na gruncie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego (ryczałtu).
Pytanie
Czy w zakresie planowanej sprzedaży samochodu osobowego opisanego w stanie faktycznym sprawy, wystąpi Pan w roli podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług i czy w konsekwencji planowana czynność spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług i tym samym konieczność zapłaty podatku VAT? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1)
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, w związku ze sprzedażą samochodu osobowego, wykupionego wcześniej z leasingu operacyjnego, nie będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a ww. transakcja nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług:
1.Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
2.Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Pana stanowisko znajduje potwierdzenie w dotychczasowych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w których pojawiały się poglądy, iż „Właściwym jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej”. (znak pisma: 0111-KDIB3-1.4012.1003.2020.1.ABU).
Tożsame stanowisko zostało wyrażone w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.958.2022.1.IO, zgodnie z którym „zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności”.
W powyższych interpretacjach wydanych w podobnych stanach faktycznych wskazano również, że podatnik darując lub sprzedając wykupiony z leasingu operacyjnego pojazd nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Konkluzja ta wynikała z faktu, że Wnioskodawcy wskazali, iż po wykupie samochodu z leasingu nie będą wykorzystywali go w prowadzonej działalności gospodarczej.
W realiach niniejszej sprawy podkreślenia wymaga, iż Pan mimo posiadania uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego (wystawienia przez leasingodawcę faktury na dane działalności gospodarczej podatnika) nie dokona przedmiotowego odliczenia i nie będzie korzystał Pan z pojazdu na cele działalności gospodarczej. Pojazd nie będzie widniał w ewidencji środków trwałych. Powyższe w Pana ocenie przesądza, iż czynność darowizny ww. pojazdu jako niesłużącego prowadzeniu działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
We wniosku wskazał Pan, że wniosek dotyczy stanu faktycznego. Natomiast z treści wniosku wynika, że sprzedaż samochodu osobowego wykupionego z leasingu dopiero nastąpi, zatem wniosek został rozpatrzony w zdarzeniu przyszłym.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zatem, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy w stosunku do tej konkretnej czynności.
W myśl art. 7091 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:
Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.
Natomiast zgodnie z art. 70916 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.
Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz.
W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.
Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu, także przed upływem okresu na jaki umowa obowiązuje, jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.
Z opisu sprawy wynika, że od 2 października 2017 r. prowadzi Pan pozarolniczą, jednoosobową działalność gospodarczą. W swojej działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego zawartej 6 kwietnia 2018 r. wykorzystywał Pan samochód osobowy. Na potrzeby rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu rat leasingu oraz kosztów eksploatacyjnych samochodu, przyjął Pan, że samochód był użytkowany w sposób mieszany (50% odliczenia VAT naliczonego), częściowo w działalności gospodarczej, a częściowo prywatnie. Umowa leasingu trwała 59 miesięcy. Po jej zakończeniu samochód został przez Pana wykupiony w dniu 03.04.2023 r. Faktura związana z wykupem samochodu została wystawiona przez Leasingodawcę na dane działalności gospodarczej. Od momentu wykupu samochodu nie wykorzystywał go Pan w działalności gospodarczej. Faktura wykupu nie została zaksięgowana, samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a podatek naliczony VAT wykazany na fakturze wykupu nie został odliczony. Również koszty związane z eksploatacją tego samochodu nie były w działalności gospodarczej od momentu wykupu rozliczane i nie był odliczany podatek naliczony od tych kosztów. Obecnie zamierza Pan sprzedać ten samochód.
Pana wątpliwości dotyczą braku uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i w konsekwencji niewstąpienia obowiązku podatkowego oraz braku obowiązku zapłaty podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą samochodu osobowego uprzednio wykupionego z leasingu.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W przedmiotowej sprawie, w świetle wskazanych przez Pana okoliczności, stwierdzić należy, że dokonując sprzedaży samochodu nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Jak wynika z okoliczności sprawy, samochód został po zakończeniu umowy leasingu wykupiony przez Pana na cele prywatne, czyli poza działalnością gospodarczą i nie skorzystał Pan z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Od momentu wykupu samochód nie jest wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż przez Pana samochodu będzie stanowiła zatem zwykłe wykonywanie prawa własności. Zamierza Pan zbyć samochód, stanowiący Pana majątek prywatny, korzystając z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem tego, zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie powstanie u Pana obowiązek zapłaty podatku VAT.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą przedmiotowego samochodu nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, lecz w ramach zarządu majątkiem osobistym. Tym samym, planowana sprzedaż przedmiotowego samochodu, wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, który po wykupie nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, sprzedaż samochodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego i obowiązku zapłaty podatku VAT.
Tym samym Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.
Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?