Interpretacja indywidualna z dnia 23 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.445.2024.4.MG

Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od łodzi motorowej wykorzystywanej sezonowo.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od łodzi motorowej wykorzystywanej sezonowo.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 lipca 2024 r. (wpływ 9 lipca 2024 r.) oraz pismem z 17 lipca 2024 r. (wpływ 17 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Firma B. z siedzibą w (…), przy ul. (…), której jest Pan właścicielem, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego i hurtowego (...). Firma jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Sprzedaż detaliczna realizowana jest na terenie sieci (...) sklepików zlokalizowanych na terenie (…). Sprzedaż hurtowa odbywa się poprzez sklep internetowy: (...), (...) na terenie hali magazynowej w (…) woj. (…).

Ponieważ działalność firmy obarczona jest silną sezonowością objawiającą się brakiem przychodów w okresie (...) powstała konieczność rozszerzenia jej zakresu. W wyniku szeregu analiz i przeprowadzonych rozmów z potencjalnymi klientami dostrzeżono szansę na rozwój w nowym segmencie mogącym stanowić uzupełnienie sprzedaży w sezonie (...) i tym sposobem niwelację negatywnego efektu sezonowości. Segmentem tym są liczne restauracje na wodzie, porty, mariny zlokalizowane na (…). Aktualnie restauratorzy mają duże trudności w zaopatrzeniu swoich punktów drogą lądową, gdyż większość z nich posadowiona jest bezpośrednio na wodzie. Brak jest bowiem hurtowni, które mogłyby obsługiwać tego typu lokale od strony wodnej. Dlatego dostrzega Pan w dystrybucji towaru drogą wodną ogromny potencjał i szansę na rozwój swojej firmy.

W celu realizacji zamierzenia zakupił Pan łódź motorową marki (…), która posiada specjalną kabinę do przewożenia towaru oraz wydłużoną rufę, co pozwoli na łatwy rozładunek towaru. Łódź zakupiona została za gotówkę.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Działalność gospodarczą prowadzi Pan od 15 lutego 2006 r. Przedmiotem Pana zapytania jest okres amortyzacji łodzi. Przychody są opodatkowane na zasadach ogólnych/podatkiem liniowym. Prowadzi Pan księgi handlowe. Ponosi Pan następujące wydatki związane z całokształtem posiadania i utrzymania łodzi: zakup paliwa, serwis i konserwację, opłaty portowe i cumownicze, ubezpieczenie. Łódź motorowa w dniu przyjęcia do używania będzie stanowiła środek trwały: jest nowa, kompletna i zdatna do użytku, a przewidywany okres użytkowania wynosi dłużej niż rok. Łódź zostanie zakwalifikowana do grupy 7, podgrupy 77, rodzaj 773 Klasyfikacji Środków Trwałych, tj. tabor transportu śródlądowego. Łódź służyć będzie do przewożenia towarów, stanowiących własność firmy, a nie do świadczenia usług transportowych dla firm obcych. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami związanymi z posiadaniem i utrzymaniem łodzi, a uzyskanym przychodem z działalności gospodarczej to:

• zwiększenie przychodów w wyniku zniwelowania negatywnego efektu sezonowości, który towarzyszy aktualnie prowadzonej działalności,
• zwiększenie przychodów w wyniku pozyskania nowego segmentu odbiorców tj. właścicieli marin, restauracji i pubów przy (…).
• zwiększenie rozpoznawalności marki własnej (…) i związany z tym wzrost przychodów,
• zacieśnienie relacji handlowych i pozyskanie nowych odbiorców dzięki spotkaniom marketingowym podczas rejsów na łodzi.

Wartość zakupu łodzi przekracza kwotę 10.000 zł netto.

Pytania

1.Czy firma, kupując łódź motorową, która wykorzystywana będzie wyłącznie do uzyskania przychodów ze sprzedaży posiadanego asortymentu towarów oraz do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup łodzi oraz całokształtu wydatków związanych z posiadaniem i utrzymaniem łodzi?

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, 974, 1137, 1301, 1488, 1561, 2180), w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystuje się do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

2.Czy łódź motorowa wykorzystywana sezonowo w działalności gospodarczej podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Łódź motorowa wykorzystywana sezonowo w działalności gospodarczej podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, środki trwałe, które są używane sezonowo, amortyzowane są wyłącznie w okresach ich faktycznego wykorzystania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 22h ust. 1 pkt 3 tej ustawy:

Według art. 22h ust. 4 ww. ustawy:

Możliwe jest więc ustalenie – dla środków trwałych wykorzystywanych sezonowo – wysokości odpisów amortyzacyjnych w wyższej lub niższej wysokości:

• przez dokonanie tych odpisów w okresie ich wykorzystania, a wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie lub
• przez dokonanie tych odpisów w okresie ich wykorzystania, a wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku.

Środki trwałe używane sezonowo to składniki majątku, które w związku ze specyfiką działalności podatnika są wykorzystywane przez podatnika tylko w określonym okresie roku. Poza sezonem te składniki majątku nie są wykorzystywane do prowadzonej działalności, jednak nie można uznać, że są zbędne lub nieprzydatne.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że aby amortyzacja środków trwałych mogła być uznana za koszty uzyskania przychodów, musi być dokonana zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpisów amortyzacyjnych zasadniczo dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki przyjęto do używania i wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Z powyższego wynika, że odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać co miesiąc, jednak w myśl do art. 22h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego (…). Wyjątkiem są odpisy amortyzacyjne od środków trwałych używanych sezonowo, dokonywane tylko w okresie ich wykorzystywania (art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wtedy wysokość odpisu miesięcznego można ustalić przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie lub przez 12 miesięcy w roku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego i hurtowego (...). Rozszerzył Pan swoją działalność gospodarczą o dystrybucję towarów drogą wodną do restauracji na wodzie, portów, marin zlokalizowane na (…). Zakupił Pan łódź motorową, która posiada specjalną kabinę do przewożenia towaru oraz wydłużoną rufę, co pozwoli na łatwy rozładunek towaru. Łódź zakupiona została za gotówkę, a jej wartość przewyższa kwotę 10.000 zł. Łódź motorowa w dniu przyjęcia do używania będzie stanowiła środek trwały: jest nowa, kompletna i zdatna do użytku, a przewidywany okres użytkowania wynosi dłużej niż rok. Łódź zostanie zakwalifikowana do grupy 7, podgrupy 77, rodzaj 773 Klasyfikacji Środków Trwałych, tj. tabor transportu śródlądowego.

Zatem łódź motorowa wykorzystywana sezonowo w działalności gospodarczej podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, prowadząc działalność gospodarczą przez część roku, a tym samym używając łodzi motorowej sezonowo, może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanej sezonowo łodzi wyłącznie w okresach faktycznego jej wykorzystania.

Wobec powyższego Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).