Postanowienie SN z dnia 24 lipca 2024 r., sygn. III USK 117/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania M. J.
‎od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego MSWiA w Warszawie
‎o wysokość emerytury policyjnej,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 lipca 2024 r.,
‎na skutek skarg kasacyjnych odwołującego się i organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
‎z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. akt III AUa 276/22,

1. odmawia przyjęcia obydwu skarg kasacyjnych do rozpoznania;

2. wzajemnie znosi między stronami koszty postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z 6 grudnia 2022 r., na skutek apelacji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA w Warszawie (dalej jako organ emerytalny) od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu z 28 stycznia 2022 r., zmienił częściowo zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że ustalił od dnia 1 października 2017 r. wysokość emerytury policyjnej M. J. w kwocie 4 748,70 zł brutto miesięcznie i oddalił apelację w części.

Od powyższego wyroku skargi kasacyjne wniosły obie strony postępowania.

Odwołujący się M. J., zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całość, oparł skargę kasacyjną na podstawach naruszenia prawa materialnego: 1) art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 723; dalej: ustawa zaopatrzeniowa) w związku z art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 33 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, przez błędną interpretację i niezastosowanie oraz uznanie, że osoba posiadająca staż służby 15 lat w Policji nie spełnia warunków do uzyskania policyjnej emerytury na podstawie tego przepisu; 2) art. 13 ust. 1 pkt 1c ustawy zaopatrzeniowej, przez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że osoba posiadająca jako równorzędne ze służbą okresy służby na rzecz totalitarnego państwa nie może mieć ustalonej policyjnej emerytury na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy, mimo spełnienia warunku 15 lat służby w instytucjach wymienionych w tytule ustawy; 3) art. 13a ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej, przez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że dokument pt. „informacja o przebiegu służby" może zawierać jedynie dane dodatkowe wymienione w ust. 4 pkt 1 - 3 tego przepisu, a nie okoliczności faktyczne dotyczące rzeczywistego przebiegu służby funkcjonariuszy na rzecz totalitarnego państwa; 4) art. 15c w związku z art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, przez jego niewłaściwe zastosowanie będące konsekwencją dokonania błędnej wykładni przejawiającej się w przyjęciu, że służba skarżącego od dnia 1 sierpnia 1984 r. do dnia 31 lipca 1990 r. była służbą na rzecz bliżej niesprecyzowanego totalitarnego państwa, podczas gdy z całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności akt osobowych skarżącego, to nie wynika i mimo faktu, że prawidłowa wykładnia, a co za tym idzie, również zastosowanie przepisu, wymagają, aby dla uznania, czy służba danego funkcjonariusza była służbą na rzecz totalitarnego państwa, czynności wykonywane w ramach służby rzeczywiście polegały na zwalczaniu opozycji demokratycznej, związków zawodowych, stowarzyszeń, kościołów i związków wyznaniowych, łamaniu prawa do wolności słowa i zgromadzeń, gwałceniu prawa do życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli, była trwale związana z łamaniem praw człowieka i obywatela na rzecz komunistycznego ustroju totalitarnego; 5) art. 95 ust. 1 i art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 504) w związku z art. 11 i art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy zaopatrzeniowej, przez ich niezastosowanie i uznanie, że osoba spełniająca warunek 15 lat służby w Policji może nie mieć przyznanej emerytury na warunkach określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1-4, ust. 2 pkt 1-3, ust 3, ust. 3a, ust. 3b, ust. 4, ust. 5, ust. 5a i ust. 6, z pominięciem okresów służby na rzecz totalitarnego państwa; 6) art. 33 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 pkt 2 ustawy zaopatrzeniowej, przez jego niezastosowanie i uznanie, że zmiana decyzji ustalającej prawo do świadczenia osoby, która pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, może nastąpić bez przedstawienia nowych dowodów lub nowych okoliczności faktycznych po upływie pięciu lat od wydania decyzji ustalającej świadczenie po raz pierwszy; 7) art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2016 r., poz. 2270) w związku z art. 11 i art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy zaopatrzeniowej i art. 180 §1 i 2, art. 7a § 1, art. 8 § 1, art. 9, art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1550), przez uznanie, że dokument Instytutu Pamięci Narodowej pt. „informacja o przebiegu służby”, w którym nie wskazano żadnych informacji o przebiegu służby skarżącego, a tym bardziej takich, z których wynikałoby pełnienie przez niego służby na rzecz totalitarnego państwa, mógł stanowić wyłączną podstawę do wszczęcia stosownego postępowania i wydania decyzji obniżającej świadczenie; 8) art. 150 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (jednolity tekst: Dz.U. z 2024 r., poz. 145) stanowiącego, że dotychczasowi funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej lub Służby Bezpieczeństwa, którzy podejmą służbę w Policji albo zostaną zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zachowują odpowiednio ciągłość służby lub zatrudnienia.