Wyrok SN z dnia 24 lipca 2024 r., sygn. II NSNC 306/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Wiak (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Janusz Niczyporuk
‎Arkadiusz Janusz Sopata (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa I. K. i G. G.,
‎przeciwko T. C. i I. C.,
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 24 lipca 2024 r.
‎skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 30 marca 2001 r., sygn. XIV GC 2726/00/15,

1. uchyla w całości zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach;

2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania wywołane wniesieniem skargi nadzwyczajnej.

UZASADNIENIE

Pozwem z 19 lipca 2000 r. I. K. i G. G. (dalej: „powodowie”), wspólnicy „C.” s.c. w D., wnieśli do Sądu Okręgowego w Katowicach o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwani I. C. i T. C. (dalej: „pozwani”) solidarnie, jako wspólnicy spółki cywilnej P. w C., mają zapłacić na ich rzecz solidarnie kwotę 385 345,39 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości 0,9% za każdy dzień opóźnienia liczonymi od dnia 15 maja 2000 r. oraz kosztami procesu w wysokości 29 219,82 zł, w tym kosztami zastępstwa adwokackiego w kwocie 24 003,00 zł, zgodnie ze złożonym spisem kosztów i umową.

Powodowie wskazali, że w ramach prowadzonego przez nich obrotu wierzytelnościami nabyli w drodze cesji wierzytelność wobec pozwanych, wrazzewszystkimi związanymi z nią prawami, a więc również z odsetkami zazwłokę w zapłacie zobowiązań, pochodzącą od ich wierzyciela – B. Sp. z o.o. Oddział K. – wwysokości 329 954,51 zł. Wierzytelność ta wynikała z nieuregulowanych należności za towary sprzedane pozwanym przez pierwotnego wierzyciela. Pismemz 6 kwietnia 2000 r. powodowie wezwali pozwanych do zapłaty kwoty377 941,76 zł, stosownie do przedstawionego pozwanym wyliczenia, orazzaproponowali częściowe umorzenie należności pod warunkiem zapłacenia kwoty 353 948,13 zł do dnia 13 kwietnia 2000 r. W następstwie tego wezwania, 15maja 2000 r. w D., pomiędzy „P.” s.c. jako dłużnikiem, a „C.” s.c. jako wierzycielem, została zawarta umowa ugody nr […].