Podstawa wymiaru zasiłku – uzupełnianie wynagrodzenia w razie nieobecności z powodu siły wyższej

Przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku z ubezpieczenia społecznego może wystąpić sytuacja, w której wynagrodzenie za dany miesiąc będzie wymagało uzupełnienia z powodu usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy. Jedną z takich nieobecności może być zwolnienie z powodu siły wyższej. Według ZUS, wynagrodzenie za czas tego zwolnienia podlega uzupełnieniu, ponieważ pracownikowi przysługuje z tego tytułu tylko połowa płacy.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem wskazanego okresu, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.