Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.368.2024.1.MST

Skutki podatkowe planowanego umorzenia pożyczek udzielonych przez Spółkę wspólnikom.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych planowanego umorzenia pożyczek udzielonych przez Spółkę wspólnikom. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Jest również czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest (...).

Spółka udzieliła pożyczki:

1)A.A (dalej: „Wspólnik 1”), dnia (...) 2021 r., na kwotę (...) zł, którą zwiększono aneksem do kwoty (...) zł (dalej: „Pożyczka 1”),

2)B.B (dalej: „Wspólnik 2”), dnia (...) 2021 r., na kwotę (...) zł (dalej: „Pożyczka 2”).

W momencie udzielenia Pożyczki 1, Wspólnik 1 był wspólnikiem i prezesem zarządu Spółki.

Zaś w momencie udzielenia Pożyczki 2, Wspólnik 2 pełnił funkcję członka zarządu Wnioskodawcy. Dnia (...) 2022 r. w KRS ujawniono wpis o objęciu przez niego (Wspólnik 2) udziałów Spółki. Dodatkowo, od dnia (...) 2022 r., jest zatrudniony (Wspólnik 2) w Spółce na podstawie umowy o pracę. Pożyczka 2 nie została powiązana ze stosunkiem pracy Wspólnika 2, który wówczas nie istniał.

Ponadto, w Spółce nie funkcjonują regulacje wewnętrzne dotyczące udzielania pożyczek pracownikom.

Pożyczka 1 i Pożyczka 2 nie zostały udzielone w związku z działalnością gospodarczą Wspólnika 1 oraz Wspólnika 2. Działalność gospodarcza tego pierwszego jest aktualnie zawieszona, a Wspólnik 2 w ogóle jej nie prowadzi. W treści umowy Pożyczki 1 i Pożyczki 2, posłużono się wyłącznie danymi osobowymi Wspólnika 1 oraz Wspólnika 2.

Obie pożyczki zostały udzielone na cele prywatne, a planowane działanie nie będzie formą wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu. Zarówno Wspólnik 1, jak i Wspólnik 2, otrzymują wynagrodzenie z tytułu powołania.

Obecnie Wnioskodawca rozważa umorzenie Pożyczki 1 i Pożyczki 2.

Pytania

1.Czy przychód Wspólnika 1 powstały z tytułu umorzenia Pożyczki 1 należy zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, a przez to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania – jako płatnik – kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego?

2.Czy przychód Wspólnika 2 powstały z tytułu umorzenia Pożyczki 2 należy zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, a przez to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania – jako płatnik – kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego?

3.W przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 oraz pytanie 2, jeśli Wnioskodawca nie będzie miał możliwości pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, czy Wspólnik 1 oraz Wspólnik 2 będą obowiązani wpłacić płatnikowi (Spółce) kwotę należnego zryczałtowanego podatku przed dokonaniem świadczenia?

Państwa stanowisko w sprawie

1.W ocenie Wnioskodawcy, przychód powstały z tytułu umorzenia Pożyczki 1 należy zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, a przez to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania – jako płatnik – kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego.

2.W ocenie Wnioskodawcy, przychód powstały z tytułu umorzenia Pożyczki 2 należy zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, a przez to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania – jako płatnik – kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego.

3.Jeśli Wnioskodawca nie będzie miał możliwości pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, Wspólnik 1 oraz Wspólnik 2 będą obowiązani wpłacić płatnikowi (Spółce) kwotę należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem świadczenia.

Uzasadnienie Państwa stanowiska w sprawie pytania 1

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, co do zasady, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu, jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu, którym może być w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

W orzecznictwie wskazuje się przy tym, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozważane umorzenie Pożyczki 1, będzie stanowić dla Wspólnika 1 przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Umorzenie zobowiązania (pożyczki), będące formą zwolnienia z długu, o którym mowa w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „KC”), nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT. Jest to jednak zlikwidowanie długu, czego skutkiem jest powstanie przysporzenia po stronie dłużnika. Ten wzbogaca się bowiem, bo nie jest już zobligowany do spłaty oznaczonej kwoty. W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o PIT, umorzenie pożyczki należy zatem kwalifikować jako przychód z nieodpłatnego świadczenia.

Sposób opodatkowania przychodu (dochodu), determinujący powstanie oznaczonych obowiązków po stronie płatnika, jest przy tym uzależniony od uprzedniej kwalifikacji przychodu do odpowiedniego źródła przychodów. Te zostały oznaczone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, w którym wskazano w szczególności, że źródłami przychodów są:

1.stosunek pracy,

2.działalność wykonywania osobiście,

3.pozarolnicza działalność gospodarcza,

4.kapitały pieniężne,

5.inne źródła.

W przypadku umorzenia Pożyczki 1, w ocenie Wnioskodawcy, przychód Wspólnika 1 będzie należało zakwalifikować do tzw. kapitałów pieniężnych, co będzie generować po stronie Spółki poniżej opisane obowiązki.

W pierwszej kolejności należy jednak stwierdzić, że przychód z nieodpłatnego świadczenia Wspólnika 1, nie będzie mógł zostać uznany za przychód z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Wspólnika 1 nie wiąże z Wnioskodawcą stosunek pracy (i nie przewiduje się, aby miał istnieć w dacie umorzenia Pożyczki 1), więc nie istnieje realna możliwość kwalifikacji analizowanego przychodu do niniejszego źródła przychodów. To automatycznie oznacza, że Spółka nie będzie pełnić roli płatnika na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o PIT.

Przychód z umorzenia Pożyczki 1 nie będzie również stanowić przychodu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT. Planowane działanie nie będzie formą wynagrodzenia z tytułu zasiadania przez Wspólnika 1 w zarządzie Wnioskodawcy. Innymi słowy, celem umorzenia Pożyczki nr 1 nie będzie chęć wygenerowania przysporzenia majątkowego stanowiącego formę zapłaty za pełnioną funkcję członka zarządu.

Przychód z tytułu umorzenia Pożyczki 1 nie będzie również stanowić przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o PIT. Pożyczka 1 nie została udzielona w związku z prowadzoną (aktualnie zawieszoną) działalnością gospodarczą, lecz wyłącznie na cele prywatne. Należy też zauważyć, że Wnioskodawca jest osobą prawną, a więc w okolicznościach sprawy nie znajduje zastosowania art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, zgodnie z którym jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Ponadto, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, zaliczenie przychodów do tego źródła jest możliwe, jeśli przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 oraz 4-9.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma podstaw do uznania, że przychód z tytułu umorzenia Pożyczki 1 będzie należało zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT i że Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

W ocenie Spółki, przychód Wspólnika 1 będzie należało zakwalifikować do kapitałów pieniężnych – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT.

Przedstawiona kwalifikacja przychodu wymaga istnienia ścisłej relacji pomiędzy statusem podmiotu dokonującego świadczenia i jego odbiorcy (tj. spółka kapitałowa i jej wspólnik). Nieodpłatne świadczenie ma być formą czy być bezpośrednio związane z uczestnictwem w zyskach osoby prawnej.

Łącznik tego typu występuje w okolicznościach sprawy. Wnioskodawca stoi bowiem na stanowisku, że gdyby nie istniejąca relacja Spółki i Wspólnika 1 – do umorzenia pożyczki prawdopodobnie by nie doszło. Zdarzenie będzie zatem skorelowane ze statusem dłużnika, który na skutek planowanego działania, uzyska przychód z nieodpłatnego świadczenia. Ustawodawca przewidział występowanie 0sytuacji tego typu, czemu dał wyraz właśnie w treści art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, w którym wskazał wprost na nieodpłatne świadczenia wspólników spółek.

Przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia Wspólnika 1 będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a Wnioskodawca będzie pełnił w przedstawionych okolicznościach rolę płatnika na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o PIT.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

Regulację tę, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, stosuje się również do płatników pobierających zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1¬11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 ustawy o PIT.

Parafrazując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy:

–przychód Wspólnika 1 z tytułu umorzenia Pożyczki 1 będzie przychodem z nieodpłatnego świadczenia,

–ww. przychód będzie należało zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych,

–przychód ten będzie opodatkowany 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym,

–Wnioskodawca, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o PIT i art. 42 ust. 1 ustawy o PIT, będzie pełnił w tej sytuacji rolę płatnika i będzie obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego i wpłacenia go w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, wykonuje swoje zadania.

Należy także wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy, nie będą ciążyły na nim obowiązki wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, bo Spółka nie dokona wypłaty świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Co kluczowe, zgodnie z przytoczonym przepisem, dane świadczenie (w tym nieodpłatne) można zakwalifikować do przychodów z tzw. innych źródeł wyłącznie wtedy, gdy nie znajdują zastosowania regulacje z art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT. Tym ostatnim są tzw. kapitały pieniężne, do których, w ocenie Wnioskodawcy, będzie należało zaliczyć przychód z tytułu umorzenia Pożyczki 1.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przychód Wspólnika 1 powstały z tytułu umorzenia Pożyczki 1, będzie należało zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, a przez to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania – jako płatnik – kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego.

Uzasadnienie Państwa stanowiska w sprawie pytania 2

Uwagi wstępne poczynione na potrzeby pytania nr 1 znajdują pełne przełożenie na potrzeby pytania nr 2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozważane umorzenie Pożyczki 2 będzie stanowić przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia dla Wspólnika 2.

Umorzenie zobowiązania (pożyczki), będące formą zwolnienia z długu, o którym mowa w art. 508 KC, nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT. Jest to jednak zlikwidowanie długu, czego skutkiem jest powstanie przysporzenia po stronie dłużnika. Ten wzbogaca się bowiem, bo nie jest już zobligowany do spłaty oznaczonej kwoty. W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o PIT, umorzenie pożyczki należy zatem kwalifikować jako przychód z nieodpłatnego świadczenia.

Sposób opodatkowania przychodu (dochodu), determinujący powstanie oznaczonych obowiązków po stronie płatnika, jest przy tym uzależniony od uprzedniej kwalifikacji przychodu do odpowiedniego źródła przychodów. Te zostały oznaczone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, w którym wskazano w szczególności, że źródłami przychodów są:

1.stosunek pracy,

2.działalność wykonywania osobiście,

3.pozarolnicza działalność gospodarcza,

4.kapitały pieniężne,

5.inne źródła.

W przypadku umorzenia Pożyczki 2, w ocenie Wnioskodawcy, przychód Wspólnika 2 również należy zakwalifikować do tzw. kapitałów pieniężnych, co będzie generować po stronie Spółki poniżej opisane obowiązki.

W pierwszej kolejności należy jednak stwierdzić, że przychód z nieodpłatnego świadczenia Wspólnika 2, nie będzie mógł zostać uznany za przychód z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Spółka nie udziela pożyczek osobom, które zatrudnia na podstawie umowy o pracę. Nie wdrożono również żadnych aktów wewnętrznych w tym zakresie. W szczególności należy jednak mieć na względzie, że aby uznać daną umowę pożyczki za pożyczkę pracowniczą, konieczne byłoby posiadanie statusu pracownika w momencie jej udzielenia – co nie występowało w przypadku Wspólnika 2. Ten został bowiem zatrudniony przez Wnioskodawcę pół roku później, a więc są to zdarzenia niezależne.

Podsumowując powyższe, przychód z nieodpłatnego świadczenia Wspólnika 2, nie będzie mógł zostać uznany za przychód z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, co automatycznie oznacza, że Spółka nie będzie pełnić roli płatnika na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o PIT.

Przychód z umorzenia Pożyczki 2 nie będzie również stanowić przychodu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT. Planowane działanie nie będzie formą wynagrodzenia z tytułu zasiadania przez Wspólnika 2 w zarządzie Wnioskodawcy. Innymi słowy, celem umorzenia Pożyczki nr 2 nie będzie chęć wygenerowania przysporzenia majątkowego stanowiącego formę zapłaty za pełnioną funkcję członka zarządu. W żaden sposób nie będzie wiązać się zatem z dodatkową rolą, którą Wspólnik 2 pełni w Spółce.

Przychód z tytułu umorzenia Pożyczki 2, nie będzie stanowić również przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o PIT. Wspólnik 2 nie prowadzi działalności gospodarczej, a sama Pożyczka 2 została udzielona na cele prywatne. Należy też zauważyć, że Wnioskodawca jest osobą prawną, a więc w okolicznościach sprawy nie znajdzie zastosowania art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, zgodnie z którym jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Ponadto, nawet gdyby Wspólnik 2 prowadził działalność gospodarczą, to zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, zaliczenie przychodów do tego źródła jest możliwe, jeśli przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 oraz 4-9.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma podstaw do uznania, że przychód z tytułu umorzenia Pożyczki 2, będzie należało zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT i że Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

W ocenie Spółki, przychód Wspólnika 2 będzie trzeba zakwalifikować do kapitałów pieniężnych – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT.

Przedstawiona kwalifikacja przychodu wymaga istnienia ścisłej relacji pomiędzy statusem podmiotu dokonującego świadczenia i jego odbiorcy (tj. spółka kapitałowa i jej wspólnik). Nieodpłatne świadczenie ma być formą czy być bezpośrednio związane z uczestnictwem w zyskach osoby prawnej. Łącznik tego typu występuje w okolicznościach sprawy. Wnioskodawca stoi bowiem na stanowisku, że gdyby nie istniejąca relacja Spółki i Wspólnika 2 - do umorzenia pożyczki prawdopodobnie by nie doszło. Zdarzenie będzie zatem skorelowane ze statusem dłużnika, który na skutek planowanego działania, uzyska przychód z nieodpłatnego świadczenia. Ustawodawca przewidział występowanie sytuacji tego typu, czemu dał wyraz właśnie w treści art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, w którym wskazał wprost na nieodpłatne świadczenia wspólników spółek.

Przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia Wspólnika 2 będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a Wnioskodawca będzie pełnił w przedstawionych okolicznościach rolę płatnika na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o PIT.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

Regulację tę, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, stosuje się również do płatników pobierających zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 ustawy o PIT.

Parafrazując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy:

–przychód Wspólnika 2 z tytułu umorzenia Pożyczki 2, będzie przychodem z nieodpłatnego świadczenia,

–ww. przychód będzie należało zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych,

–przychód ten będzie opodatkowany 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym,

–Wnioskodawca, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o PIT i art. 42 ust. 1 ustawy o PIT, będzie pełnił w tej sytuacji rolę płatnika i będzie obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego i wpłacenia go w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, wykonuje swoje zadania.

Należy także wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy, nie będą ciążyły na nim obowiązki wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, bo Spółka nie dokona wypłaty świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Co kluczowe, zgodnie z przytoczonym przepisem, dane świadczenie (w tym nieodpłatne) można zakwalifikować do przychodów tzw. innych źródeł wyłącznie wtedy, gdy nie znajdują zastosowania regulacje z art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT. Tym ostatnim są tzw. kapitały pieniężne, do których, w ocenie Wnioskodawcy, będzie należało zaliczyć przychód z tytułu umorzenia Pożyczki 2.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przychód powstały z tytułu umorzenia Pożyczki 1 (Pożyczki 2 – dopisek organu), będzie należało zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o PIT, a przez to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania – jako płatnik – kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego.

Końcowo należy podkreślić, co odnosi się do obu pytań, że w ocenie Wnioskodawcy, posiada on interes prawny do wystąpienia z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: „OP”), obowiązkiem płatnika jest obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Zgodne z art. 30 § 1 OP, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Jednak jak wskazuje się w doktrynie, jeśli źle obliczy podatek, a w efekcie pobierze go w kwocie mniejszej niż powinien, to odpowiada za niepobranie części podatku (L. Etel [w:] R. Dowgier, G. Liszewski, B. Pahl, P. Pietrasz, M. Popławski, W. Stachurski, K. Teszner, L. Etel, Ordynacja podatkowa. Tom I. Zobowiązania podatkowe. Art. 1-119zzk. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 30.).

W interesie Spółki leży zatem prawidłowa kwalifikacja źródła przychodów, która przesądzi m.in. o prawidłowej stawce podatku dochodowego. Na marginesie można dodać, że jako analogiczną sytuację można wskazać tę, w której płatnik występuje do organu o prawidłową kwalifikację transakcji, która może, ale nie musi być opodatkowania tzw. podatkiem u źródła.

Uzasadnienie Państwa stanowiska w sprawie pytania 3

Jak zostało wskazane powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o PIT, będzie on pełnił rolę płatnika w przypadku umorzenia Pożyczki 1 oraz Pożyczki 2. Będzie zatem obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego i wpłacenia go w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, wykonuje swoje zadania.

Powyższe może być jednak utrudnione z uwagi na fakt, że umorzenie pożyczki generuje przychód o charakterze niepieniężnym, a więc Wnioskodawca nie będzie dokonywał z tego tytułu płatności na rzecz Wspólnika 1 i Wspólnika 2, od której mógłby pobrać zryczałtowany podatek dochodowy. Oczywiście taka sytuacja (tj. dokonanie innej płatności) może wystąpić niezależnie od tej transakcji, a więc pobranie podatku może być możliwe, jednak Wnioskodawca nie wyklucza wariantu przeciwnego.

W takim przypadku, w ocenie Spółki, zastosowanie per analogiam powinien znaleźć art. 41 ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy o PIT – nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia. Skoro bowiem:

–art. 41 ust. 1 ustawy o PIT dotyczy płatnika dokonującego świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o PIT,

–z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT związany jest art. 41 ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT, który wprowadza obowiązek przekazania przez podatnika kwoty zaliczki płatnikowi, jeśli tylko świadczenie, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy o PIT, ma wymiar niepieniężny,

–art. 41 ust. 1 ustawy o PIT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, również do płatników dokonujących świadczeń z tytułów określonych w art. 30a ust. 1 pkt 1-11 ustawy o PIT (czyli również art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT),

–to art. 41 ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT – powinien znaleźć odpowiednie zastosowanie do płatników dokonujących świadczeń z tytułów określonych w art. 41 ust. 4 ustawy o PIT.

Niedostarczenie środków przez podatnika powodowałoby, że płatnik byłby w istocie obowiązany do pokrycia podatku z własnych środków i ewentualnego dochodzenia roszczenia na gruncie cywilnym.

Podsumowując, jeśli Wnioskodawca nie będzie miał możliwości pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, Wspólnik 1 oraz Wspólnik 2 będą obowiązani wpłacić płatnikowi (Spółce) kwotę należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem świadczenia. Przy czym, przez udostepnienie świadczenia, w ocenie Spółki, należy rozumieć datę umorzenia zobowiązania.

Ocena stanowiska

Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

–stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

–działalność wykonywana osobiście (pkt 2);

–pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

–kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7);

–przychody z innych źródeł (pkt 9).

W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasady ustalania wartości świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych reguluje art. 11 ust. 2-2c ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Ustawodawca odróżnia przy tym przysporzenia, które mają charakter:

–pieniężny – pieniądze i wartości pieniężne;

–niepieniężny – świadczenia w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa), nieodpłatne świadczenia inne niż świadczenia w naturze (otrzymane usługi lub świadczenia polegające na udostępnianiu rzeczy lub praw).

Szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z poszczególnych źródeł zostały zawarte w art. 12-20 ustawy.

I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 analizowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 7 ww. ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d tej ustawy:

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b.

Jak wskazano natomiast w art. 20 ust. 1 powołanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co pozwala aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w powyższym przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze – nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, a po drugie – nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42a cytowanej ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z wniosku, planują Państwo umorzyć pożyczki udzielone w 2021 roku Wspólnikowi 1 oraz Wspólnikowi 2. W momencie ich udzielenia, jeden ze wspólników był prezesem Spółki, natomiast drugi członkiem zarządu, który udziały w Spółce objął po dacie udzielenia mu pożyczki. Pożyczki nie są jednak formą wynagrodzenia za pełnienie funkcji w Spółce – wspólnicy otrzymują wynagrodzenie z tytułu powołania. Obecnie drugi wspólnik jest zatrudniony w Spółce (umowa o pracę), jednak w jej ramach nie funkcjonują regulacje wewnętrzne dotyczące udzielania pożyczek pracownikom. Pożyczki nie zostały ponadto udzielone w związku z działalnością gospodarczą wspólników (jeden ma zawieszoną działalność, a drugi jej nie prowadzi), lecz na cele prywatne.

Wskazania wymaga, że otrzymanie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie pożyczki są obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki, jej części lub odsetek. Wtedy bowiem pożyczkobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe. Umorzona kwota wierzytelności z tytułu pożyczek będzie stanowić zatem dla wspólników przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W okolicznościach Państwa sprawy umorzone pożyczki nie będą przychodami ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-3 powołanej ustawy. Państwa argumenty w tym zakresie są prawidłowe.

Omawianego przychodu nie sposób jednak kwalifikować, jak proponują Państwo we własnym stanowisku, do źródła „kapitały pieniężne” z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z 17 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy. Przepisy te dotyczą bowiem świadczeń, które uzyskuje się z tytułu bycia wspólnikiem spółki i posiadania prawa do udziału w jej zyskach. Bezpośrednim źródłem tych świadczeń jest stosunek prawny pomiędzy osobą fizyczną a spółką, jaki powstał na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych i umowy spółki z momentem nabycia przez te osobę fizyczną statusu wspólnika spółki.

Tymczasem, w opisanej przez Państwa sytuacji umorzenie pożyczek – jakkolwiek będące nieodpłatnym świadczeniem dla pożyczkobiorców – nie jest realizacją ich prawa do udziału w zyskach Spółki jako osoby prawnej. Inaczej mówiąc, nie jest to świadczenie należne tym osobom z tytułu bycia wspólnikiem Spółki. W opisanej sytuacji pożyczkobiorcy mają również status wspólników Spółki, ale opisane świadczenie z tytułu umorzenia uzyskają jako pożyczkobiorcy, a nie jako wspólnicy Spółki.

W swoim stanowisku w sprawie wskazują Państwo, że gdyby pożyczkobiorcy nie byli wspólnikami spółki, najpewniej nie doszłoby do umorzenia pożyczek. Argument ten nie przemawia jednak za zakwalifikowaniem problemowego świadczenia do źródła kapitały pieniężne. Pokazuje on jedynie, że istnienie powiązań pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcami ma wpływ na decyzje Spółki co do losów umów pożyczek.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczy bowiem świadczeń w jakikolwiek sposób związanych z faktem bycia wspólnikiem spółki. Obejmuje swoim zakresem tylko te świadczenia, które wprost wynikają z posiadania udziałów w spółce (udziału w jej zyskach). Nie będzie miał zatem zastosowania do analizowanych przychodów z tytułu umorzenia pożyczek.

Przychody, jakie zostaną uzyskane przez wspólników z tytułu planowanego umorzenia im pożyczek udzielonych przez Państwa Spółkę nie wypełniają przesłanek zakwalifikowania ich do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy. Wobec tego, należy je zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji – wbrew Państwa twierdzeniu – nie będzie spoczywał na Państwu obowiązek pobrania podatku dochodowego jako płatnik. Będą Państwo jednak mieli obowiązek informacyjny, tj. obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodów i przesłania jej wspólnikom oraz właściwemu urzędowi skarbowemu – wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest nieprawidłowe. Pomimo częściowo prawidłowej argumentacji, błędnie zakwalifikowali Państwo problemowe przychody do źródła kapitały pieniężne i błędnie ocenili Państwo kwestię swoich obowiązków na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z opisanym zdarzeniem.

Państwo stanowisko w sprawie 3 pytania nie podlega ocenie, bowiem oczekiwaliście Państwo odniesienia się do tej kwestii „w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 oraz pytanie 2”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).