Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 17 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.379.2024.2.AMA

Zastosowanie procedury VAT-marża do sprzedaży obuwia nabytego od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, na rzecz klientów niebędących podatnikami.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

  • prawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania procedury VAT-marża do sprzedaży obuwia stanowiącego towar używany (posiadającego nieznaczne ślady zużycia), nabytego od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, na rzecz klientów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy oraz
  • nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania procedury VAT-marża do sprzedaży stanowiącego towar nowy (nienoszony), nabytego od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, na rzecz klientów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania procedury VAT-marża do sprzedaży obuwia nabytego od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, na rzecz klientów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 4 lipca 2024 r. (data wpływu 11 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT. Wiodącym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, sklasyfikowana pod numerem 47.91.Z.

Wnioskodawca planuje rozszerzyć prowadzoną działalność o sprzedaż używanego obuwia. Zamierza nabywać używane obuwie od osób fizycznych stosując umowę kupna-sprzedaży. Osoby sprzedające obuwie Spółce wcześniej nabyły to obuwie w sklepie.

Buty będą nowe nienoszone, ale pochodzić będą z rynku wtórnego, więc w świetle prawa traktowane będą jak buty używane. Spółka zamierza sprzedawać buty ekskluzywne. Ilość pozyskiwanych w taki sposób par butów będzie przekraczała kilkaset miesięcznie.

Wnioskodawca zamierza stosować do sprzedaży używanego obuwia procedurę szczególną wymienioną w ustawie o podatku od towarów i usług, a mianowicie procedurę marży opisaną w art. 120 ustawy.

Wnioskodawca wzoruje się na firmie, która praktykuje taki sposób pozyskiwania towarów i stosuje procedurę marży. Sklep znalezionej firmy można znaleźć pod adresem (…).

Wnioskodawca zamierza sprzedawać obuwie tylko konsumentom, osobom fizycznym niebędącym podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zamierza prowadzić ewidencję umożliwiającą prawidłowe i rzetelne rozliczanie podatku VAT z zastosowaniem procedury marża, odrębnie od ewidencji sprzedaży stosowanej w przypadku sprzedaży towarów opodatkowanych według zasad ogólnych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posługuje się określeniem „używane” by podkreślić, że nabywane obuwie pochodzić będzie nie od producenta, a od osób trzecich, które uprzednio nabyły obuwie od producenta (tylko konsumenci) i to właśnie ze względu na fakt uprzedniego posiadania obuwia przez osoby trzecie są one klasyfikowane przez Wnioskodawcę jako używane.

Pod kątem stanu zużycia nabywanego obuwia, Wnioskodawca będzie nabywał wyłącznie obuwie o stanie „nowe”, tj. nienoszone, względnie posiadające nieznaczne ślady zużycia.

Buty będą pochodzić z rynku wtórnego, ponieważ właściciel, od którego będą one nabywane (głównie konsument), dokonał ich uprzedniego zakupu za pomocą oryginalnego kanału sprzedaży producenta przy zastosowaniu stawki 23% VAT przy zakupie.

Nabywane przez Wnioskodawcę obuwie będzie spełniać definicję towarów używanych zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361).

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż obuwia używanego nabytego od osób fizycznych na rzecz klientów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT może odbywać się z zastosowaniem procedury VAT-marża w odniesieniu do towarów używanych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do działalności, którą zamierza prowadzić znajdzie zastosowanie procedura VAT-marża.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 120 ust. 1 definiuje towary używane. Zgodnie z pkt 4 tegoż ustępu przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne. W pkt 1-3 wymienione zostały definicje dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich oraz antyków.

Obuwie nabywane przez Wnioskodawcę do dalszej sprzedaży nie będzie spełniać definicji zawartych w art. 120 ust. 1 pkt 1-3. Będzie natomiast mieścić się w ramach definicji zawartej w pkt 4 towarów używanych.

Art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W ust. 10 ustawodawca wskazał, że procedurę marży można stosować tylko w odniesieniu do towarów używanych, które zostały nabyte m.in. od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Według Wnioskodawcy, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca spełni wszystkie wymagania dotyczące możliwości zastosowania procedury VAT-marża.

Zamierza sprzedawać obuwie, które będzie nabywane od osób fizycznych (które nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT), które nabyły obuwie ze sklepu (płacąc 23% VAT).

Obuwie nabywane będzie jako używane, jednak nie będzie wcześniej noszone.

Sprzedaż będzie dokonywana na rzecz osób fizycznych również niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy.

Spółka będzie prowadzić odrębną ewidencję umożliwiającą rozliczenie podatku VAT z tytułu sprzedaży towarów używanych. Dzięki prowadzonej ewidencji obliczana będzie marża, która pomniejszona o należny podatek VAT stanowić będzie podstawę opodatkowania.

W opinii Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie mogła zastosować opodatkowanie procedurą szczególną VAT-marża w odniesieniu do planowanej sprzedaży używanego obuwia. Wnioskodawca uważa, że towar (obuwie) był już raz opodatkowany VAT w momencie nabycia w sklepie przez osobę fizyczną, w związku z tym uzasadnione jest stosowanie marży w odniesieniu do tych towarów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Definicję towarów, w stosunku do których mają zastosowanie szczególne procedury VAT-marża, zawiera art. 120 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

W myśl art. 120 ust. 4 ustawy:

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do treści art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast na podstawie art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy:

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1)osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2)podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3)podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Stosownie do art. 120 ust. 11 ustawy:

Przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy:

1)dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5;

2)dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;

3)dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż wymieniony w ust. 4 i 5, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 7%.

Na podstawie art. 120 ust. 14 ustawy:

Podatnik może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw, do których stosuje się przepisy ust. 10 i 11. W przypadku zastosowania ogólnych zasad podatnik ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od towarów, o których mowa w ust. 11, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u tego podatnika z tytułu dostawy tych towarów.

Przepisy ustawy przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy m.in. towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży.

Zaznaczyć należy, że dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży ważny jest zarówno rodzaj towaru, który może zostać objęty tą procedurą, jak też to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w powołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar został jednak nabyty w celu odsprzedaży.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy m.in. towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania wszystkiego, co stanowi zapłatę. Jednocześnie zauważyć należy, że wymagane jest od podatnika prowadzenie rzetelnej ewidencji zawierającej w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w powołanych wyżej przepisach.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zastosowania opodatkowania w procedurze VAT-marży do sprzedaży obuwia nabywanego od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej.

Są Państwo czynnym podatnikiem VAT i planują Państwo rozszerzyć prowadzoną działalność o sprzedaż używanego obuwia. Zamierzają Państwo nabywać używane obuwie od osób fizycznych stosując umowę kupna-sprzedaży. Osoby sprzedające Państwu obuwie, nabyły je wcześniej w sklepie, zatem będą one pochodzić z rynku wtórnego, tj. właściciel, od którego będą one nabywane (głównie konsument), dokonał ich uprzedniego zakupu za pomocą oryginalnego kanału sprzedaży producenta, przy zastosowaniu stawki VAT 23% przy zakupie. Będą Państwo sprzedawać to obuwie tylko osobom fizycznym niebędącym podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy. Zamierzają Państwo także prowadzić ewidencję umożliwiającą prawidłowe i rzetelne rozliczanie podatku VAT z zastosowaniem procedury marża, odrębnie od ewidencji sprzedaży stosowanej w przypadku sprzedaży towarów opodatkowanych według zasad ogólnych.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że ww. szczególna procedura dotyczy tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów i w celu ich odsprzedaży.

W opisanych okolicznościach sprawy, nabywane przez Państwa buty od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, w celu dalszej sprzedaży, będą w stanie zużycia określonym przez Państwa jako „nowe”, tj. nienoszone, względnie posiadające nieznaczne ślady zużycia. Zamierzają Państwo sprzedawać buty ekskluzywne.

Wyjaśnienia wymaga więc określenie dla towaru „używany”, które wskazuje, że nie dotyczy ono towarów nowych, lecz takich, z których faktycznie korzystano, użytkowano je. Również zawarte w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określenie „nadające się do dalszego użytku” wskazuje, że towary te przed dokonaniem dostawy były wcześniej używane. Jak wskazał Naczelny sąd Administracyjny w wyroku z 11 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 305/17:

„(…) definicja „towarów używanych” określona przy procedurze opodatkowania marży obejmuje towary używane w powszechnym tych słów znaczeniu. Zatem o tym, czy dany towar jest towarem używanym w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. stanowi jego stan, faktyczne korzystanie z niego, powodujące mniejsze lub większe zużycie. Pojęcie „towary używane” oznacza wszystkie towary, które nie są fabrycznie nowe.”

Nie jest więc prawnie możliwe stosowanie procedury VAT-marża do dostawy towarów nowych. Procedura VAT-marża może być stosowana tylko wówczas, gdy kupiono „towar używany” i zakup nie był opodatkowany VAT przez dostawcę.

Tym samym, nabycie przez Państwa nowych butów od konsumentów z rynku wtórnego, tj. nie od producenta, bez faktycznego użytkowania obuwia (bez żadnych śladów zużycia), nie jest wystarczające, aby uznać towar za używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jak wyżej wskazano, pojęcie „towar używany”, o którym mowa w tym przepisie, nie odnosi się do towarów nowych, a sam tylko fakt nabycia obuwia z rynku wtórnego, bez jego faktycznego użytkowania przez sprzedającego, nie uprawnia Państwa do zastosowania do sprzedaży tego towaru procedury VAT-marża.

Będą więc Państwo nabywać od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, obuwie:

  • nowe, nienoszone – nie zostały przez sprzedającego używane – które nie stanowią towarów używanych w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, jak również
  • posiadające nieznaczne ślady zużycia – które można uznać za towary używane zdefiniowane w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zatem, w odniesieniu do sprzedaży obuwia posiadającego nieznaczne ślady zużycia, stanowiącego towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, nabytych przez Państwa od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy, w celu ich dalszej odsprzedaży, będą Państwo mieli prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT-marża zawartej w art. 120 ust. 4 ustawy. Jednocześnie zaznaczyć należy, że obuwie to powinno być faktycznie użytkowane przez Państwa dostawców, czyli nie powinny to być buty nowe, posiadające np. wady fabryczne.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży obuwia nowego, nabytego od konsumentów z rynku wtórnego, nie będą Państwo mieli prawa do zastosowania procedury VAT marża, gdyż towar ten nie będzie spełniał warunków uznania go za towary używane, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko, że sprzedaż obuwia nabytego od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, na rzecz klientów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, może odbywać się z zastosowaniem procedury VAT-marża, uznaję za prawidłowe wyłącznie w części odnoszącej się do towarów używanych - obuwia, które nie jest i nie będzie nowe, co będą potwierdzały (nawet nieznaczne) ślady zużycia tego obuwia.

Natomiast, w części dotyczącej obuwia nowego, nienoszonego, które nie stanowi i nie będzie stanowiło towaru używanego, nabytego przez Państwa od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, na rzecz klientów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, Państwa stanowisko uznaję za nieprawidłowe, ponieważ sprzedaż obuwia niespełniającego definicji towaru używanego, określonej w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie może odbywać się z zastosowaniem procedury VAT-marża.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję jednocześnie, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

Zatem, wydając tą interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00