Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 maja 2024 r., sygn. I SA/Wr 881/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek Sędziowie: Sędzia WSA Jarosław Horobiowski Asesor WSA Łukasz Cieślak (sprawozdawca) Protokolant: Starszy specjalista Aleksandra Połaczewska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 maja 2024 r. sprawy ze skargi I S.A. z siedzibą we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2023 r. nr 0201-IOV-11.4103.15.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r. I. uchyla w całości zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 31 stycznia 2023 r. nr 378000-CKK1.4103.10.2020.SZD; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 125 017 zł (sto dwadzieścia pięć tysięcy siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez I. SA z siedzibą we W. (dalej: strona, spółka, strona skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ odwoławczy) z dnia 29 sierpnia 2023 r. nr 0201-IOV-11.4103.15.2023, którą – po rozpatrzeniu odwołania spółki – utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej: Naczelnik, organ I instancji) z dnia 31 stycznia 2023 r. nr 378000-CKK1.4103.10.2020.SZD w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy wynika, że postanowieniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Olsztynie wszczęto 24.06.2014 r. wobec spółki postępowanie kontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku VAT za kwiecień 2014 r. W badanym okresie podstawową działalnością skarżącej była sprzedaż telefonów komórkowych, komponentów do komputerów, oprogramowania, komputerów, tabletów, odtwarzaczy multimedialnych, urządzeń peryferyjnych i akcesoriów komputerowych. W wyniku postępowania stwierdzono, że spółka, uczestnicząc w transakcjach określanych jako tzw. "karuzela podatkowa", skorzystała z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a także sama wystawiła faktury niedokumentujące rzeczywistych zdarzeń gospodarczych w zakresie obrotu telefonami komórkowymi, tabletami, procesorami, konsolami, tuszami i tonerami. W konsekwencji przeprowadzonego postępowania za badany okres, organ zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez T. sp. z o.o. sp.k. (dalej: kontrahent I) oraz A. S.A. (dalej: kontrahent II), dotyczące obrotu telefonami komórkowymi oraz sprzedaży usług transportowych w kwietniu 2014 r. na łączną kwotę 23 802 406 zł. Ponadto ustalono, że spółka działając w ramach "karuzeli podatkowej" wystawiała faktury VAT niedokumentujące rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Wykazana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i eksport towarów - opodatkowane stawką 0% - związane były z obrotem telefonami komórkowymi, od których na pierwszym etapie ich wprowadzenia na rynek krajowy nie został odprowadzony (przez "znikających podatników") podatek należny ze stawką 23%. Organ I instancji wydał decyzję określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r. w wysokości 3 961 264 zł (w deklaracji podatkowej wykazany zwrot podatku w wysokości 19 841 142 zł). Od decyzji spółka wniosła odwołanie, po rozpatrzeniu którego DIAS wydał decyzję z dnia 24.07.2019 r., którą uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. W uzasadnieniu decyzji DIAS wskazał m.in., że stan faktyczny sprawy nie został ustalony w stopniu wystarczającym do podjęcia właściwego rozstrzygnięcia i wymaga dalszego uzupełnienia materiału. Organ stwierdził także, iż należy w szczególności poczynić ustalenia dotyczące warunków współpracy podatnika z bezpośrednimi kontrahentami w kwietniu 2014 r. oraz dokonać oceny tych relacji. Organ dodatkowo zalecił sprawdzenie czy materiał dowodowy w postaci nagranych przez ABW rozmów pracowników strony został pozyskany zgodnie z prawem. Wskazano również na konieczność uwzględnienia w ponownie prowadzonym postępowaniu materiałów dołączonych przez skarżącą w postępowaniu odwoławczym oraz przeprowadzenie wnioskowanych przez nią dowodów.