Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 czerwca 2024 r., sygn. II SA/Ol 28/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant Starszy referent Aneta Krygielska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi A. Ś. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu zagospodarowania terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r., Starosta S. (dalej jako: "organ pierwszej instancji", "Starosta"), zatwierdził projekt zagospodarowania terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany i udzielił pozwolenia na budowę na rzecz R. Sp. z o.o. (dalej jako: "inwestor", "Spółka"), obejmującego wieżę telekomunikacyjną wraz ze stacją bazową [...] o wysokości całkowitej 52 m n.p.t. wraz z instalacją radiotelekomunikacyjną i infrastrukturą zasilającą na działce nr [...] w obrębie [...], gm. S. Starosta wskazał funkcję i rodzaj zabudowy – obiekt infrastruktury technicznej oraz nałożył na inwestora obowiązek ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji opisał przebieg postępowania

i skonkludował, że pozytywne rozstrzygnięcie w sprawie pozwolenia na budowę uwarunkowane jest łącznym spełnieniem wymagań określonych w art. 35 ust. 1 oraz art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2023 r. poz. 682, z późn. zm., dalej jako: "Pr. bud."), które to wymagania zostały w niniejszym postępowaniu spełnione.

Od ww. decyzji odwołała się A. Ś. (dalej jako: "skarżąca", "strona"), zarzucając decyzji naruszenie:

1. art. 4 Pr. bud., poprzez jego niewłaściwą wykładnię i uznanie, że sama lokalizacja przedmiotowej inwestycji nie może podlegać ocenie podczas rozpatrywania wniosku

o pozwolenie na budowę, gdyż została już wcześniej ustalona w ramach odrębnego postępowania, podczas gdy prawo do zabudowy nieruchomości gruntowej nie jest prawem nieograniczonym, gdyż podmiot, któremu przysługuje prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane musi chociażby uwzględnić inne prawa i dobra chronione, tj. ochrony środowiska, wolności i prawa innych osób;