Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 206/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik, Sędzia del. WSA Włodzimierz Gurba (sprawozdawca), Protokolant Szymon Czerwiński, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 412/19 w sprawie ze skargi E. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 14 marca 2019 r., nr 1001-IOV1.4103.92.2018.9.U14.AD 1001-19-029136 w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz E. L. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z 9 października 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 412/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej jako "WSA, Sąd pierwszej instancji"), ze skargi E. L. (dalej zwanej jako "Skarżąca, Strona, Podatnik"), działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej jako "Organ, DIAS, Kasator") z 14 marca 2019 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń-grudzień 2014 r.

1.2. Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, istotą sporu jest ustalenie, czy Skarżąca odliczyła podatek naliczony z faktur, które dokumentowały rzeczywiste zakupy towarów handlowych (głównie wyrobów odzieżowych) do wystawców faktur w centrum handlowym, a zatem czy te faktury dawały Skarżącej prawo do obniżenia podatku należnego, stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm.), dalej jako "u.p.t.u.". Zdaniem organu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uprawnia do przyjęcia oceny, że spółki, od których Podatniczka miała nabywać towary wynikające z kwestionowanych faktur, były podmiotami nierzetelnymi, stwarzającymi pozory istnienia i prowadzenia działalności gospodarczej. Organy podatkowe uznały, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że faktury, na podstawie których Podatniczka obniżyła podatek należny, stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane pomiędzy uwidocznionymi na tych fakturach podmiotami tworzącymi jedynie pozory legalnych transakcji handlowych. Organy podatkowe obu instancji oceniły, że Podatniczka nie działała w dobrej wierze.