Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.240.2024.1.RST

Rozliczenie przez Spółkę zapłaconej Zaliczki w okresie przed jak i po rejestracji Kontrahenta jako czynnego podatnika VAT w Polsce.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie rozliczenia przez Spółkę zapłaconej Zaliczki w okresie przed rejestracją Kontrahenta jako czynnego podatnika VAT w Polsce oraz nieprawidłowe w zakresie rozliczenia zapłaconej Zaliczki oraz braku obowiązku korekty w okresie po dokonaniu rejestracji przez Kontrahenta.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu Zaliczki otrzymanej w okresie przed i po rejestracji Kontrahenta do celów VAT w Polsce oraz braku obowiązku korekty rozliczenia podatku VAT. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą w Polsce, działającym w branży rozwiązań energetycznych, oferując urządzenia typu: pompy ciepła, elektryczne kotły, ogrzewacze wody, wymienniki i zasobniki, bufory c.o. oraz usługi serwisowe związane z dostarczaniem wskazanych urządzeń. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółka zawarła z podmiotem niemieckim - „Kontrahent” umowę o zaprojektowanie, wykonanie, dostawę, montaż i rozruch linii produkcyjnej do emaliowania zbiorników (dalej: „Umowa”), której realizacja została przewidziana na okres półtora roku (dalej: „Transakcja”). Umowa została podpisana (...) 2023 r.

Wyprodukowana linia produkcyjna ma zostać zamontowana w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę w Polsce. W ramach Umowy, Kontrahent zobowiązał się, że wykonana przez niego linia produkcyjna będzie odpowiadała wymaganiom i potrzebom Wnioskodawcy oraz będzie współdziała z innymi komponentami oraz istniejącymi już częściami ciągu technologicznego, posiadanymi przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na przewidziany czas realizacji, a także stopień skomplikowania przedmiotu Umowy, dla pełnej realizacji Umowy przewidziano szereg etapów, tj.:

1.przygotowanie i zatwierdzenie dokumentacji projektowej

W ramach tego etapu prac, Kontrahent przygotuje i przekaże Spółce do zatwierdzenia: (i) projekt linii produkcyjnej w 3D z dokładnym przedstawieniem komponentów, (ii) koncepcję bezpieczeństwa i obszary bezpieczeństwa, (iii) punkty wspólne urządzenia z innymi urządzeniami w projekcie oraz media w projekcie.

2.dostarczenie planów fundamentów

Wskazany etap obejmuje dostarczenie przez Wnioskodawcę planów fundamentów dla linii produkcyjnej, tak aby możliwe było zamontowanie linii produkcyjnej w wybranym miejscu montażu.

3.wykonanie linii produkcyjnej oraz jej odbiór FAT

Ten etap zakłada wykonanie przedmiotu Umowy przez Kontrahenta oraz jego odbiór fabryczny, mający na celu sprawdzenie zgodności linii produkcyjnej z warunkami Umowy przed jej transportem do Wnioskodawcy.

4.pełna dostawa linii produkcyjnej

W ramach tego etapu prac sprzęt ma zostać przetransportowany do miejsca wskazanego przez Wnioskodawcę w Polsce na warunkach DAP. Za transport odpowiada Kontrahent, z tym jednak zastrzeżeniem, że kosztami transportu linii produkcyjnej do Polski zostanie ostatecznie obciążony Wnioskodawca. Ponadto, strony Umowy ustaliły, że prawo własności sprzętu przechodzi na Spółkę z chwilą pozostawienia sprzętu do dyspozycji w miejscu montażu wskazanym przez Wnioskodawcę.

5.montaż linii produkcyjnej w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę

Ten etap prac zakłada montaż sprzętu w Polsce, w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę. Montaż zostanie wykonany przez ekipę Kontrahenta w miejscu przekazanym przez Spółkę, które Spółka zobowiązała się odpowiednio przygotować i dla którego ma ona zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo i higienę pracy. Montaż będzie obejmował szereg skomplikowanych czynności mających zapewnić prawidłowe działanie sprzętu, w tym takie działania jak: spawanie i cięcie (prace z otwartym ogniem), pozycjonowanie liniowe, czy podłączenie do wszystkich przewidzianych środków łączności. Po zakończeniu montażu Kontrahent ma wykonać także próbny przebieg sprzętu na własną odpowiedzialności i przy wykorzystaniu swojego personelu.

6.odbiór SAT

Wskazany etap zakłada ponowne przetestowanie sprzętu, w szczególności w celu potwierdzenia, że transport i montaż nie mają wpływu na jego funkcjonalność.

7.Szkolenia

W ramach ostatniego etapu prac personel Kontrahenta przeprowadzi szkolenia z korzystania z linii produkcyjnej dla pracowników Spółki.

Wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu Umowy zostało określone ryczałtowo. Wynagrodzenie obejmuje wszystkie prace oraz czynności będące składowymi Umowy, w tym prace o których mowa powyżej, i jest płatne w 4 płatnościach częściowych, gdzie:

a.pierwsza płatność częściowa stanowi 30% wartości wynagrodzenia i ma charakter zaliczki - jest płatna po podpisaniu Umowy, ale jeszcze przed wykonaniem przedmiotu Umowy,

b.druga płatność częściowa również stanowi 30% wartości wynagrodzenia i ma charakter zaliczki - jest płatna po zatwierdzeniu projektu sprzętu, ale jeszcze przed wykonaniem przedmiotu Umowy,

c.trzecia część płatności również stanowi 30% wartości wynagrodzenia i jest płatna po dostawie sprzętu do miejsca dostawy,

d.czwarta część stanowi 10% wartości wynagrodzenia i jest płatna po dokonaniu odbioru SAT.

Jak już wskazano powyżej, strony ustaliły, że prawo własności do dostarczanego Wnioskodawcy sprzętu przechodzi na niego w chwili jego pozostawania do dyspozycji w miejscu dostawy, tj. w (...). Dla realizacji Transakcji zaprojektowania, wykonania, dostawy, montażu i rozruchu linii produkcyjnej do emaliowania zbiorników ustalono Incoterms DAP, niemniej Spółka ma zostać obciążona kosztami transportu linii produkcyjnej z Niemiec do Polski. Ponadto, jak już zostało to przedstawione w niniejszym wniosku, po dostarczeniu linii produkcyjnej do miejsca wskazanego przez Wnioskodawcę, Kontrahent dokona jej montażu, próbnego rozruchu oraz przeszkoli personel Spółki ze sposobu korzystania ze sprzętu.

Po podpisaniu Umowy, (...) 2023 r., Spółka uiściła zaliczkę stanowiącą pierwszą płatność częściową, w wysokości 30% wynagrodzenia ryczałtowego (dalej: „Zaliczka”). Zaliczka została udokumentowana fakturą wystawioną przez Kontrahenta 15 marca 2023 r. (dalej: „Faktura”). Faktura została wystawiona bez polskiego podatku. Na Fakturze wskazano Incoterms EXW. Dla celów VAT, Zaliczka została rozliczona przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT z tytułu jej uiszczenia.

Niemniej, tuż po uiszczeniu Zaliczki, Kontrahent dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce z datą 5 kwietnia 2023 r. Rejestracja Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce wynika z realizacji przez niego innych transakcji, których rozliczenie wymaga rejestracji Kontrahenta w Polsce. W ocenie Kontrahenta, fakt jego rejestracji wpływa na sposób rozliczenia Transakcji, tzn. zdaniem Kontrahenta, po rejestracji, to on stał się podatnikiem z tytułu Transakcji w Polsce i z tego powodu powinien wystawiać Spółce faktury z polskim VAT.

Mając na względzie powyższe, Kontrahent skorygował „do zera” Fakturę. Ponadto, w 2024 r. Kontrahent wystawił dwie faktury zaliczkowe z polskim VAT: (i) 1 lutego 2024 r. na 30% kwoty wynagrodzenia oraz (ii) 5 lutego 2024 r. również na 30% kwoty wynagrodzenia. Na obu fakturach wskazano Incoterms EXW. Kontrahent stoi także na stanowisku, że będzie on podatnikiem z tytułu ostatecznej realizacji Transakcji - wykonania dostawy z montażem.

Biorąc pod uwagę całość zaprezentowanego stanu faktycznego, Wnioskodawca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, chce upewnić się co do skutków VAT, wynikających z Transakcji dostarczenia linii produkcyjnej przez Kontrahenta.

Pytania

1.Kto jest podatnikiem VAT z tytułu realizacji Transakcji w opisanym stanie faktycznym, w tym zarówno przed, jak i po rejestracji Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce?

2.W przypadku uznania, że podatnikiem z tytułu realizacji Transakcji jest Kontrahent - czy podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu pierwszej Zaliczki jest Kontrahent, a co za tym idzie Wnioskodawca powinien skorygować swoje rozliczenia VAT w związku z uiszczeniem Zaliczki?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym w stanie faktycznym, podatnikami VAT z tytułu realizacji Transakcji są: (i) Kontrahent - po jego rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce, (ii) Wnioskodawca - przed rejestracją Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce.

2.Mając na względzie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, w ocenie Wnioskodawcy, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu pierwszej Zaliczki jest Spółka, a co za tym idzie Wnioskodawca nie powinien korygować swoich rozliczeń VAT w związku z uiszczeniem Zaliczki.

Uzasadnienie stanowiska

W zakresie pyt. 1

Transakcja - miejsce opodatkowania dla celów VAT

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT miejsce dostawy towarów, które wymagają instalacji lub montażu, niezależnie od tego, czy są one wykonywane z próbnym uruchomieniem czy też nie, przez dostawcę lub osobę działającą w jego imieniu, jest miejscem, gdzie towary te są montowane lub instalowane. Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęć „montażu” i „instalacji” jak i nie określa, co należy przez nie rozumieć. We wspomnianym przepisie wskazano jedynie, że nie uznaje się za montaż lub instalację prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Brak precyzyjnych definicji tych terminów w ustawie o VAT wymaga odwołania się do ich znaczeń w języku polskim oraz ich interpretacji dokonywanych przez sądy administracyjne i organy podatkowe. Definicja słownikowa, jak podaje słownik PWN online, określa „montaż” jako proces składania gotowych części w całość, np. maszyn czy urządzeń, oraz instalowanie urządzeń technicznych, natomiast „instalację” jako proces umieszczania urządzeń technicznych w określonym miejscu. Taką interpretację potwierdza również np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 6 maja 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 1973/10), stwierdzając, że montaż to połączenie gotowych elementów w jedną całość.

Z kolei tzw. „proste czynności”, w kontekście art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, oznaczają takie działania, które teoretycznie mógłby wykonać sam nabywca, bez potrzeby posiadania specjalistycznej wiedzy. W przeciwieństwie do nich, działania wymagające specjalnych umiejętności, które zazwyczaj posiada dostawca, kwalifikowane są jako montaż lub instalacja (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2022 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.410.2022.2.RST oraz w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2022 r. o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.618.2021.1.MR). Takie rozróżnienie jest istotne dla określenia, czy dana dostawa towarów jest traktowana jako dostawa z montażem, co wpływa na miejsce opodatkowania VAT tej transakcji.

W analizowanym stanie faktycznym proces montażu oraz rozruchu linii produkcyjnej do emaliowania zbiorników wymaga szczegółowej i specjalistycznej wiedzy, która wykracza poza zakres prostych, intuicyjnych działań. Wskazują na to m.in. warunki umowne dotyczące linii produkcyjnej , zapewnienia funkcjonalności i bezpieczeństwa, przygotowania miejsca montażu, a także wymagane czynności, takie jak cięcie, spawanie, pozycjonowanie liniowe, czy też podłączenie do wszystkich przewidzianych środków łączności.

Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy, Transakcja ta powinna być traktowana jako dostawa towarów z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, podlegająca opodatkowaniu VAT w miejscu montażu, czyli w Polsce.

Transakcja - określenie podatnika

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikami VAT w Polsce są nabywcy towarów, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:

• innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
• innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia
• podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT,

b. nabywcą jest:

• w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
• w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku dostawy z montażem, dla której miejscem dostawy jest terytorium Polski, podatnikiem jest nabywca - polski podatnik VAT, jeśli dostawca nie posiada siedziby, ani stałego miejsca działalności w Polsce i nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT.

Do chwili zarejestrowania Kontrahenta jako podatnika VAT w Polsce, Wnioskodawca jako nabywca miał zatem obowiązek dokonania rozliczenia VAT należnego od dostawy towarów wraz z montażem przez Kontrahenta, stosując mechanizm odwrotnego obciążenia. Do tego momentu wymogi określone w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT były bowiem spełnione, gdyż:

a. Kontrahent nie miał siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, oraz

b. Kontrahent nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce, oraz

c. Wnioskodawca był podatnikiem z siedzibą w Polsce i posiadał status czynnego podatnika VAT zarejestrowanego w Polsce.

Tak więc, w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu uiszczenia pierwszej Zaliczki, spełnione były przesłanki uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT zobowiązanego do rozliczenia VAT w związku z zapłatą zaliczki.

Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zarejestrowania Kontrahenta dla celów VAT w Polsce, nie jest już jednak spełniony wymóg z art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o VAT, który zakłada brak rejestracji dostawcy dla celów VAT w Polsce, co powoduje, że od chwili rejestracji, to Kontrahent powinien być uznany za podatnika VAT z tytułu realizacji Transakcji. Oznacza to, że w odniesieniu do płatności wnoszonych po rejestracji Kontrahenta dla celów VAT w Polsce, a także w odniesieniu do realizacji samej Transakcji, to Kontrahent będzie występował jako podatnik VAT i to na nim będzie ciążył obowiązek rozliczenia VAT z tytułu zaliczek oraz z tytułu wykonania dostawy z montażem, które zrealizują się po jego rejestracji. W takiej sytuacji, Kontrahent powinien wystawiać faktury z wykazaną kwotą polskiego VAT.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym w stanie faktycznym podatnikami VAT z tytułu realizacji Transakcji są: (i) Kontrahent - po jego rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce, (ii) Wnioskodawca - przed rejestracją Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce.

W zakresie pyt. 2

Mając na względzie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, zgodnie z którym to on był podatnikiem VAT z tytułu Transakcji przed rejestracją Kontrahenta dla celów VAT w Polsce, Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie to on jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu uiszczenia Zaliczki i z tego powodu nie powinien korygować swoich rozliczeń VAT w tym zakresie.

Poniżej, Wnioskodawca przedstawia argumenty, które przemawiają za jego stanowiskiem.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, wystawienie faktury korygującej jest wymagane w sytuacjach, gdy:

a. po wystawieniu faktury dochodzi do zmian w podstawie opodatkowania lub kwocie podatku,

b. gdy zwrócono towar lub opakowania podatnikowi,

c. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty (zaliczki/przedpłaty) nabywcy, lub

d. stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury.

W ocenie Wnioskodawcy, przepis ten nie daje uprawnienia do korekty Faktury w przedstawionym stanie faktycznym, czyli w związku z rejestracją Kontrahenta do celów VAT w Polsce po otrzymaniu Zaliczki na dostawę towarów z montażem, która to dostawa ma nastąpić już po dniu jego rejestracji. W opisanym stanie faktycznym nie została bowiem spełniona żadna z powyższych przesłanek, a na dzień jej wystawienia, Faktura została przygotowana przez Kontrahenta w sposób prawidłowy. Jak już wskazano powyżej, na moment zapłaty Zaliczki Kontrahent nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce, a więc dla potrzeb rozliczenia Zaliczki słuszne przyjęto, że podatnikiem VAT jest Wnioskodawca i w konsekwencji Kontrahent słusznie wystawił fakturę bez polskiego VAT. Wystawiona przez Kontrahenta Faktura nie zawierała więc żadnych pomyłek, czy błędów w jakichkolwiek pozycjach i jako taka nie powinna podlegać korekcie.

Spółka stoi także na stanowisku, że nie istnieją podstawy prawne do uznania, że późniejsza (po otrzymaniu pierwszej Zaliczki) rejestracja Kontrahenta wpływa na sposób określenia podatnika VAT z tytułu Zaliczki i sposób rozliczenia VAT w związku z jej uiszczeniem.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania całości lub części zapłaty przed dostawą (włączając w to zaliczki), obowiązek podatkowy powstaje w chwili otrzymania takiej płatności. Jest to zgodne z art. 65 Dyrektywy, który precyzuje, że VAT od zaliczek dokonanych przed dostawą towarów lub świadczeniem usług staje się wymagalny w chwili otrzymania tych płatności.

Ta zasada stanowi wyjątek od generalnej reguły ustalonej w art. 63 Dyrektywy (i odpowiadającym art. 19a ust. 1 ustawy o VAT), według której zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego, a tym samym moment, w którym VAT staje się wymagalny, ma miejsce w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług. Reguła ta znajduje zastosowanie w przypadku dostawy z montażem, gdyż dla tego typu transakcji nie przewidziano innego sposobu ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego.

Skoro więc, w odniesieniu do Zaliczki, obowiązek podatkowy powstał w dacie jej otrzymania, to na ten moment należy oceniać jej konsekwencje w VAT. Z uwagi na fakt, że w momencie uiszczenia Zaliczki, a więc w dacie powstania obowiązku podatkowego w VAT, Kontrahent nie był zarejestrowany do celów VAT w Polsce, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu pierwszej zaliczki był Wnioskodawca.

Z całości powyższych rozważań wynika, zdaniem Wnioskodawcy, że Faktura została wystawiona w sposób prawidłowy, a Wnioskodawca nie powinien korygować swoich rozliczeń VAT w związku z uiszczeniem Zaliczki.

Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 czerwca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 2939/17), w którym stwierdzono, że:

„Mając na uwadze literalną wykładnię przepisów dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego należałoby uznać, że otrzymywane przez Stronę wynagrodzenie (faktury zaliczkowe), do dnia, rejestracji, winien rozliczyć Kontrahent będący nabywcą, z kolei pozostała część zapłaty (faktury zaliczkowe oraz faktura końcowa) winna rozliczyć Skarżąca na zasadach ogólnych. (...)

Zgodnie bowiem z art. 19a ust. 1 Uptu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem m.in. otrzymania zaliczki. Jak stanowi natomiast art. 19a ust. 8 Uptu, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Każda zaliczka jest zatem, z punktu widzenie przepisów Uptu, poniekąd odrębnym zdarzeniem, które rodzi powstanie obowiązku podatkowego w momencie dokonania zapłaty.”

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że przedmiotowa Zaliczka stanowi odrębne zdarzenie podatkowe i w konsekwencji podatnikiem z tytułu jej uiszczenia był Wnioskodawca, który nie powinien korygować swoich rozliczeń VAT w związku z jej zapłatą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) - zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Natomiast mając na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Wskazać również należy że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie zaś do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106g ustawy.

Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Dane które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w pkt 12-14 wymieniono:

Ponadto, w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:

Na mocy art. 106i ust. 1 ustawy:

Z kolei z art. 106i ust. 2 ustawy, wynika, że:

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy - faktura korygująca powinna zawierać:

Ponadto zgodnie z art. 106j ust. 2a ustawy:

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Należy przy tym zauważyć, że prawo wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą.

I tak, faktura korygująca w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

• w przypadku gdy dostawa towaru lub usług została nieprawidłowo zafakturowana (np. błędna cena lub ilość towarów, błędna stawka),
• z powodu zdarzenia powodującego konieczność korekty, które zaistniało po dokonaniu dostawy towaru lub usług.

W związku z powyższym, uzasadnionym jest stwierdzenie, że sposób rozliczenia faktur korygujących uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność skorygowania faktur dokumentujących dostawę towarów, czy też świadczenie usług w tych pozycjach. W przypadku bowiem gdy przyczyna powodująca konieczność dokonania korekty istniała już chwili wystawienia faktury pierwotnej (np. błąd, pomyłka, przeoczenie) wówczas korekty w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy. Natomiast w sytuacji, gdy przyczyna uzasadniająca dokonanie korekty zaistnieje w terminie późniejszym niż wystawiona została faktura, której korekta ma dotyczyć, wówczas korekty tej nie trzeba uwzględniać w okresie, w którym ujęto fakturę pierwotną.

Z treści wniosku wynika, że Spółka zawarła z niemieckim Kontrahentem Umowę na zaprojektowanie, wykonanie, dostawę, montaż i rozruch linii produkcyjnej do emaliowania zbiorników, której realizacja została przewidziana na okres półtora roku („Transakcja”). Wyprodukowana linia produkcyjna ma zostać zamontowana w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę w Polsce. Z uwagi na przewidziany czas realizacji, a także stopień skomplikowania przedmiotu Umowy, dla pełnej realizacji Umowy przewidziano szereg etapów, tj.: przygotowanie i zatwierdzenie dokumentacji projektowej, dostarczenie planów fundamentów, wykonanie linii produkcyjnej oraz jej odbiór FAT, pełna dostawa linii produkcyjnej, montaż linii produkcyjnej w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę, odbiór SAT oraz szkolenia. Wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu Umowy zostało określone ryczałtowo. Wynagrodzenie obejmuje wszystkie prace oraz czynności będące składowymi Umowy, w tym prace o których mowa powyżej, i jest płatne w 4 płatnościach częściowych, gdzie:

• pierwsza płatność częściowa stanowi 30% wartości wynagrodzenia i ma charakter zaliczki - jest płatna po podpisaniu Umowy, ale jeszcze przed wykonaniem przedmiotu Umowy,
• druga płatność częściowa również stanowi 30% wartości wynagrodzenia i ma charakter zaliczki - jest płatna po zatwierdzeniu projektu sprzętu, ale jeszcze przed wykonaniem przedmiotu Umowy,
• trzecia część płatności również stanowi 30% wartości wynagrodzenia i jest płatna po dostawie sprzętu do miejsca dostawy,
• czwarta część stanowi 10% wartości wynagrodzenia i jest płatna po dokonaniu odbioru SAT.

Strony ustaliły, że prawo własności do dostarczanego Wnioskodawcy sprzętu przechodzi na niego w chwili jego pozostawania do dyspozycji w miejscu dostawy, tj. w (...). Po podpisaniu Umowy, 31 marca 2023 r., Spółka uiściła Zaliczkę stanowiącą pierwszą płatność częściową, w wysokości 30% wynagrodzenia ryczałtowego. Zaliczka została udokumentowana Fakturą wystawioną przez Kontrahenta 15 marca 2023 r. Faktura została wystawiona bez polskiego podatku. Na Fakturze wskazano Incoterms EXW. Dla celów VAT, Zaliczka została rozliczona przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT z tytułu jej uiszczenia. Po uiszczeniu Zaliczki, Kontrahent dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce z datą 5 kwietnia 2023 r. Rejestracja Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce wynika z realizacji przez niego innych transakcji, których rozliczenie wymaga rejestracji Kontrahenta w Polsce. Zdaniem Kontrahenta, po rejestracji, to on stał się podatnikiem z tytułu Transakcji w Polsce i z tego powodu powinien wystawiać Spółce faktury z polskim VAT. Kontrahent zatem skorygował „do zera” Fakturę. Ponadto, w 2024 r. Kontrahent wystawił dwie faktury zaliczkowe z polskim VAT: (i) 1 lutego 2024 r. na 30% kwoty wynagrodzenia oraz (ii) 5 lutego 2024 r. również na 30% kwoty wynagrodzenia. Na obu fakturach wskazano Incoterms EXW. Kontrahent stoi także na stanowisku, że będzie on podatnikiem z tytułu ostatecznej realizacji Transakcji - wykonania dostawy z montażem.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia kto jest podatnikiem VAT z tytułu realizacji Transakcji, w tym zarówno przed, jak i po rejestracji Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce (pytanie nr 1) oraz ustalenia czy podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu pierwszej Zaliczki jest Kontrahent, a co za tym idzie Wnioskodawca powinien skorygować swoje rozliczenia VAT w związku z uiszczeniem Zaliczki (pytanie nr 2).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy wskazać, że co do zasady podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towarów, które podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu dostawy towarów przez nabywcę towarów. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem dostawy a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy względem dostawy towarów jest spełnienie warunków dotyczących dokonującego dostawy towarów oraz nabywcy towarów. Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy warunkiem niezbędnym do tego aby w przypadku nabycia towarów podatnikiem stał się nabywający towar jest aby dokonującym ich dostawy na terytorium kraju był podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki.

Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r. zaliczka oznacza część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności (str. 1221).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że aby daną wpłatę pieniężną móc uznać za zaliczkę musi ona zostać dokonana na poczet przyszłej konkretnej transakcji. Zatem w momencie wpłaty musi być znany towar czy usługa, na które zostanie ona przeznaczona.

Podkreślić należy, że zaliczka nie jest dodatkową czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz jest integralnie związana z daną usługą lub sprzedażą konkretnego towaru, na poczet których została uiszczona. W przypadku zaliczek ustawodawca określił jedynie inny moment powstania obowiązku podatkowego niż w przypadku sprzedaży świadczonej bez pobrania zaliczki. Zatem, zaliczka powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie którego dotyczy.

Należy wskazać, że do rozliczenia podatku z tytułu jednej dostawy powinien być zobowiązany tylko jeden podatnik, co oznacza, że sposób rozliczenia podatku od zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed jej dokonaniem, powinien być taki sam jak sposób rozliczenia dostawy tych towarów.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy:

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów z montażem na rzecz nabywcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstaje z chwilą dokonania dostawy, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy jednak zauważyć, że realizacja kontraktu, który ma charakter dostawy towaru z montażem, różni się od klasycznego wydania towaru, gdyż wiąże się ona, obok fizycznego przekazania poszczególnych elementów sprzętu, z wykonaniem prac montażowych czy instalacyjnych. O dokonaniu dostawy towaru z montażem zawsze decyduje jej faktyczne wykonanie. Przy czym w sytuacji, gdy dostawa jest poprzedzona zapłatą zaliczki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zaliczki w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Mając na uwadze analizowany stan faktyczny wskazać w pierwszej kolejności należy, że zasady dotyczące miejsca opodatkowania transakcji związanych z dostawą towarów mają kluczowe znaczenie dla transakcji międzynarodowych. W sytuacji przemieszczenia towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego dokonanego w wyniku sprzedaży tych towarów na rzecz kontrahenta z innego niż Polska kraju (posługującego się innym niż polski numerem identyfikacji podatkowej) co do zasady mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. W przypadku zaś przemieszczenia towarów poza Unię mamy co do zasady do czynienia z eksportem towarów stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy. Ponadto, należy wskazać, że wyjątek od ogólnej zasady ustalania miejsca opodatkowania dostawy towarów został wprowadzony w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy towary będące przedmiotem transakcji przeznaczone są do zainstalowania lub mają być zmontowane przez dostawcę lub w jego imieniu, miejscem ich dostawy (a więc i opodatkowania) jest miejsce, w którym nastąpi montaż lub instalacja. Przy czym montaż lub instalacja nie powinna stanowić prostej czynności umożliwiającej funkcjonowanie montowanego towaru.

Ponadto należy wskazać, że strony transakcji mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy dwa lub więcej świadczeń są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego. Jeżeli jednak w skład realizowanego świadczenia wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Jak wynika z wniosku Spółka zawarła Umowę z niemieckim Kontrahentem na zaprojektowanie, wykonanie, dostawę, montaż i rozruch linii produkcyjnej do emaliowania zbiorników. Ponadto proces montażu oraz rozruchu linii produkcyjnej do emaliowania zbiorników wymaga szczegółowej i specjalistycznej wiedzy, która wykracza poza zakres prostych, intuicyjnych działań. Wskazują na to m.in. warunki umowne dotyczące linii produkcyjnej, zapewnienia funkcjonalności i bezpieczeństwa, przygotowania miejsca montażu, a także wymagane czynności, takie jak cięcie, spawanie, pozycjonowanie liniowe, czy też podłączenie do wszystkich przewidzianych środków łączności. Mamy więc do czynienia ze złożonym procesem wykraczającym poza „proste” czynności. Tym samym omawiana Transakcja tak jak Państwo wskazali stanowi dostawę towarów z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Ponadto wyprodukowana linia produkcyjna ma zastać zamontowana w miejscu wskazanym przez Spółkę tj. w (...), dlatego też miejscem dostawy a zarazem opodatkowania na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy będzie Polska.

Natomiast Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia który podmiot (Państwa Spółka czy Kontrahent) powinien rozliczyć zaliczki zarówno przed jak i po rejestracji Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce. Jak wskazaliście Państwo, wynagrodzenie należne Kontrahentowi płatne jest w czterech płatnościach częściowych. Wpłacenie przez Państwa Spółkę (czynnego podatnika podatku VAT na terytorium Polski) pierwszej Zaliczki z 31 marca 2023 r. (dotyczącej dostawy towarów z montażem opodatkowanej w Polsce) nastąpiło kiedy Kontrahent, jak wynika z wniosku, nie posiadał siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, przy tym nie był także zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce. Zatem do momentu kiedy Kontrahent nie był zarejestrowany dla celów podatku VAT  w Polsce to nabywca czyli Państwa Spółka na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy była zobowiązana do rozliczenia podatku należnego z tytułu realizowanej przez Kontrahenta dostawy towarów z montażem, a tym samym opodatkowania Zaliczki. W sytuacji bowiem gdy Kontrahent nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce nie był w Polsce zarejestrowany jako podatnik VAT czynny natomiast Państwa Spółka jako nabywca była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT mającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, spełnione były wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Zatem na moment wpłacenia Zaliczki kiedy Kontrahent nie był zarejestrowany dla podatku jako podatnik „VAT czynny” prawidłowo został zastosowany mechanizm odwrotnego obciążenia.

Natomiast późniejsza rejestracja Kontrahenta jako podatnika VAT czynnego w Polsce, wpłynie na zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia przy opodatkowaniu otrzymanej Zaliczki, bowiem wówczas Kontrahent stanie się dopiero podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z kwot Zaliczek otrzymanych po rejestracji jako czynny podatnik VAT.

Nie można zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że późniejsza (po otrzymaniu pierwszej Zaliczki) rejestracja Kontrahenta nie wpłynie na sposób określenia podatnika VAT z tytułu Zaliczki i sposób rozliczenia VAT w związku z jej uiszczeniem. Należy wskazać, że zaliczka nie jest odrębną czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz jest integralnie związana z daną sprzedażą konkretnej usługi bądź konkretnego towaru, na poczet której została uiszczona. Zaliczka zatem powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie, którego dotyczy. Sposób rozliczenia podatku od zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed dokonaniem tej dostawy powinien być taki sam jak sposób rozliczenia podatku od tej dostawy. Zatem z uwagi na uzyskanie przez Kontrahenta statusu podatnika VAT czynnego, w wyniku dokonanej rejestracji do podatku VAT ostateczne rozliczenie (opodatkowanie) podatkiem należnym Zaliczki otrzymanej przed rejestracją jak i Zaliczek otrzymanych po tym okresie, spoczywa na Kontrahencie w ramach jednej transakcji tj. dostawy z montażem. Tym samym, po rejestracji Kontrahenta to on jest zobowiązany do rozliczenia całej Transakcji w tym Zaliczki otrzymanej przed jak i po rejestracji w ramach dostawy z montażem.

W konsekwencji z uwagi na to, że do rozliczenia podatku z tytułu jednej dostawy powinien być zobowiązany tylko jeden podatnik, opodatkowanie pierwszej Zaliczki, otrzymanej przed rejestracją Kontrahenta jako podatnika VAT  na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy powinno zostać skorygowane, bowiem cała transakcja (wraz z przedmiotową pierwszą Zaliczką) powinna zostać rozliczona przez Kontrahenta. Zatem Spółka i  Kontrahent są zobowiązani do dokonania korekty rozliczeń dotyczących pierwszej Zaliczki. Sposób rozliczenia podatku od Zaliczki uiszczonej na poczet dostawy przed dokonaniem tej dostawy powinien być taki sam jak sposób rozliczenia podatku od tej dostawy. Transakcja związana z otrzymaniem pierwszej Zaliczki w tym konkretnym przypadku powinna zostać skorygowana i rozliczona przez Kontrahenta poprzez wystawienie faktury ze stawką właściwą dla danego świadczenia (dostawy z montażem). W konsekwencji w związku z otrzymaniem przez Państwa Spółkę korekty faktury VAT wystawionej przez Kontrahenta, w której skorygował on „do zera” kwotę zaliczki, Spółka również powinna dokonać korekty rozliczenia dotyczącego pierwszej Zaliczki tj. podatku należnego i podatku naliczonego (dokonanego przed pierwszą rejestracją Kontrahenta na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy) w związku z późniejszą rejestracją Kontrahenta dla celów VAT w Polsce.

Ty samym Państwa stanowisko jest prawidłowew zakresie uznania Państwa Spółki jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu zapłaty pierwszej Zaliczki w okresie przed dokonaniem rejestracji jako podatnik VAT czynny przez Kontrahenta. Natomiast Państwa stanowisko jest nieprawidłowez zakresie uznania, że po rejestracji Kontrahenta Spółka nadal jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia pierwszej Zaliczki i nie powinna dokonać korekty rozliczenia.

Dodatkowe informacje

Ponadto należy wskazać, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga w zakresie skutków podatkowych odnośnie obowiązku rozliczenia podatku od zaliczek dla Państwa Spółki, a nie dla Kontrahenta. Interpretacja odnosząca się do Państwa wątpliwości i wydana na wniosek Państwa Spółki nie ma mocy wiążącej dla Kontrahenta (podatnika który dokonał dostawy z montażem na Państwa rzecz). Stosownie do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k -14n mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. W przypadku wątpliwości związanych ze skutkami podatkowymi dla Kontrahenta w związku z otrzymanymi zaliczkami to Kontrahent powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i w takim przypadku takie rozstrzygnięcie posiadałoby moc wiążącą i odnosiło się do Jego sytuacji prawnopodatkowej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).