Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.231.2024.2.JO

Miejsce opodatkowania świadczonych usług składowania na podstawie art. 28e ustawy oraz brak obowiązku wystawienia faktur korygujących.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2024 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy miejsca opodatkowania świadczonych usług składowania oraz braku obowiązku wystawienia faktur korygujących. Uzupełnili go Państwo pismem z 10 maja 2024 r (wpływ ePUAP 10 maja 2024 r.) oraz - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 2 lipca 2024 r. (wpływ ePUAP 2 lipca 2024 r.) oraz z 3 lipca 2024 r. (wpływ ePUAP 3 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

A. S.A. zawarł w dniu 6 czerwca 2023 r. umowę składowania nr (…) z kontrahentem norweskim, posługujący się jako nabywca usługi numerem VAT norweskim. Przedmiot i zakres umowy został określony w pkt 1 i 2. Spółka wystawiała dotychczas faktury zgodnie z art. 5G) umowy ze stawką 23%, uznając, iż usługi objęte umową są związane z nieruchomością na podstawie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Jednak kontrahent norweski zwrócił się do Spółki z żądaniem, bazując na otrzymanym wezwaniu do złożenia korekty z dnia 19 kwietnia 2024 r. od Naczelnika (…) Urzędu Skarbowego (…) o skorygowanie wcześniej wystawionych faktur do stawki VAT bez podatku w ramach procedury odwrotnego obciążenia, twierdząc iż usługi objęte umową winny być opodatkowane na zasadach ogólnych na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu fatycznego.

W odpowiedzi na zadane pytania wskazali Państwo następująco:

1)czy są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem VAT UE, jeśli tak, to od kiedy

A. Spółka Akcyjna z siedzibą w (…) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 stycznia 1995 r. (według wykazu podatników VAT prowadzonego przez Szefa Krajowej Informacji Skarbowej) oraz posiada potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE z dnia 23 kwietnia 2024 r.

2)co jest przedmiotem umowy na składowanie nr (…) zawartej z kontrahentem norweskim oraz w jaki sposób przebiega proces realizacji świadczonej usługi, należy przedstawić krok po kroku/etapami proces realizacji umowy

Przedmiotem umowy na składowanie nr (…) jest składowanie powierzonych przez kontrahenta norweskiego elementów konstrukcji stalowej służącej do budowy mostów, na zewnętrznych placach składowych na terenie Zakładu (…) ((…) będących własnością A. S.A.) w (…). Proces realizacji świadczonej usługi przebiega w sposób następujący:

a)przed dostawą konstrukcji stalowej zleceniobiorca ustala jej termin z firmą transportową wybraną przez kontrahenta norweskiego,

b)następuje dostawa konstrukcji stalowej przeznaczonej, która jest zapewniona i finansowana przez kontrahenta norweskiego,

c)pierwszą czynnością w ramach świadczonej usługi jest rozładunek konstrukcji stalowej z samochodów ciężarowych przez pracowników zleceniodawcy (weryfikacja wagi elementów przyjeżdżających może odbywać się z udziałem przedstawiciela kontrahenta norweskiego, ale najczęściej odbywa się to bez jego obecności),

d)podczas rozładunku pracownicy zleceniobiorcy inwentaryzują przywiezione elementy konstrukcji stalowej, zgodnie z nazewnictwem wskazanym w projekcie wykonawczym otrzymanym od kontrahenta norweskiego,

e)dalej następuje separacja przywiezionych elementów konstrukcji stalowej przez pracowników zleceniodawcy na trzy grupy:

- elementy konstrukcji stalowych przeznaczone wyłącznie do składowania,

- elementy konstrukcji stalowych przeznaczone do przerobu przez zleceniobiorcę w (…),

- elementy konstrukcji stalowych bez przeróbki, które nie podlegają składowaniu,

f)następnie elementy konstrukcji stalowych przeznaczone do składowania są przenoszone dźwigiem na inną część placu składowego, gdzie są zabezpieczane przekładkami drewnianymi przed uszkodzeniem oraz następuje ich posortowanie według typów asortymentu,

g)prowadzenie rejestru składowanych elementów jest po stronie kontrahenta norweskiego,

h)przed planowanym wywozem składowanych elementów konstrukcji stalowych zleceniobiorca ustala jej termin z firmą transportową wybraną przez kontrahenta norweskiego,

i)następuje załadunek składowanej konstrukcji stalowej przez pracowników zleceniobiorcy na samochody ciężarowe, które zapewnia i finansuje kontrahent norweski,

j)podczas załadunku składowanych elementów konstrukcji stalowych w celu weryfikacji wagi elementów opuszczających zakład może być obecny przedstawiciel kontrahenta norweskiego, ale najczęściej odbywa się to bez jego obecności,

k)wyjazd samochodu ciężarowego z załadowaną składowaną konstrukcją stalową poza teren Zakładu (…) w (…) stanowi zakończenie składowania danej partii konstrukcji stalowej.

3)czy świadczycie Państwo usługi składowania także dla innych podmiotów, czy też działacie tylko w ramach wyłączności dla kontrahenta

Aktualnie nie świadczą Państwo usługi składowania dla innych podmiotów, gdyż ograniczeniem jest tutaj między innymi wielkość posiadanych zewnętrznych placów składowych.

4)czy Państwa kontrahent posiada nieograniczony (swobodny) wstęp na teren Państwa magazynu, gdzie są składowane jego towary

Kontrahent norweski nie posiada nieograniczonego (swobodnego) wstępu na teren zewnętrznych placów składowych, gdyż cały obszar Zakładu (…) jest ogrodzony, ochraniany.

5)czy Państwa kontrahent ma prawo do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz ma prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której składowane są jego towary,

Kontrahent norweski nie decyduje o rozmieszczeniu składowanych elementów konstrukcji stalowych oraz nie ma uprawnień do zarządzania powierzchnią zewnętrznego placu składowego.

6)czy Państwa kontrahent decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej określonej przestrzeni Państwa magazynu, czy przestrzeń magazynowa jest określona, znana Państwa kontrahentowi i przeznaczona wyłącznie do jego użytku

Kontrahent norweski nie ma przydzielonej przestrzeni magazynowej na zewnętrznych placach magazynowych wyłącznie do jego użytku, gdyż na zewnętrznych placach składowych zleceniobiorca przechowuje przede wszystkim konstrukcje stalowe wyprodukowane przez siebie jako wyrób gotowy.

7)(w jakim kraju) Państwa kontrahent ma swoją siedzibę

Kontrahent będący zleceniodawcą umowy składowania nr (…), tj. B. AS, VAT nr: NO (…) ma siedzibę w Norwegii.

8)czy Państwa kontrahent posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeśli tak, to czy to stałe miejsce uczestniczy w nabywaniu usług składowania od Państwa, tj. czy świadczyli Państwo usługę na rzecz tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce

Powyższy kontrahent jest zarejestrowany na terytorium Polski jako podatnik VAT czynny pod numerem NIP: (…), lecz Naczelnik (…) Urzędu Skarbowego (…) uznał w dniu 19 kwietnia 2024 r., iż nie posiada on w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu

Czy świadczone przez podatnika usługi objęte umową składowania na rzecz kontrahenta norweskiego, są objęte obowiązkiem rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski na podstawie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, bądź są opodatkowane w kraju siedziby usługobiorcy na podstawie art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, co spowoduje konieczność wystawienia faktury korygującej?

Państwa stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu

Wnioskodawca uważa, iż świadczone usługi objęte umową składowania są związane tylko i wyłącznie z jedną skonkretyzowaną nieruchomością położoną na terytorium kraju na terenie Zakładu (…) w (…), stąd rodzą one obwiązek rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski na podstawie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a-28o ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, w myśl tego artykułu:

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ustawy:

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy:

Przepis art. 28e ustawy - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące - determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości - jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Zmiany w tym zakresie obowiązują od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z przepisami rozporządzenia za usługi związane z nieruchomością nie mogą być uznane usługi związane z przechowywaniem (magazynowaniem) towarów, jeżeli usługobiorcy nie przysługuje wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której przechowuje towar.

Powyższe potwierdził TSUE w sprawie C-215/19, gdzie stwierdził, że „Artykuł 47 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2008/8, oraz art. 31a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług związanych z nieruchomością w rozumieniu tych przepisów, jeżeli owym klientom nie przysługuje - czego zbadanie należy do sądu odsyłającego – wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której zainstalowano szafy”.

Kwestia określania miejsca świadczenia usług magazynowania była także przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w polskiej sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland, TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112. Aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

Zdaniem TSUE, świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. Wynika z tego, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W opinii TSUE, jeżeli usługobiorcy w przypadku usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że:

Natomiast art. 29a ust. 10 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, który stanowi, że:

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu, który potwierdza rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika.

Z ww. przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Powyższe uregulowania wskazują, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że 6 czerwca 2023 r. zawarliście Państwo umowę składowania nr (…) z kontrahentem norweskim, posługującym się jako nabywca usługi numerem VAT norweskim. Kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem zawartej umowy jest składowanie powierzonych przez kontrahenta norweskiego elementów konstrukcji stalowej służącej do budowy mostów, na zewnętrznych placach składowych na terenie Zakładu (…) ((…) będących Państwa własnością) w (…).

Wystawialiście Państwo dotychczas faktury ze stawką 23%, uznając, że usługi objęte umową są związane z nieruchomością na podstawie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Jednak kontrahent norweski zwrócił się do Państwa z żądaniem, bazując na otrzymanym wezwaniu do złożenia korekty z 19 kwietnia 2024 r. od Naczelnika (…) Urzędu Skarbowego (…) o skorygowanie wcześniej wystawionych faktur do stawki VAT bez podatku w ramach procedury odwrotnego obciążenia, twierdząc, że usługi objęte umową winny być opodatkowane na zasadach ogólnych na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy usługi objęte umową składowania na rzecz kontrahenta norweskiego są objęte obowiązkiem rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski na podstawie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do wątpliwości w zakresie miejsca świadczenia usług objętych umową składowania na rzecz kontrahenta nie można zgodzić się z Państwem, że w analizowanym stanie faktycznym znajdą zastosowanie przepisy szczególne definiujące miejsce świadczenia usług związanych z nieruchomością. W przedmiotowej sprawie nieruchomość położona na terenie Zakładu (…) w (…) nie jest przedmiotem świadczenia. Z opisu sprawy wynika, że zakres umowy obejmuje składowanie powierzonych przez kontrahenta norweskiego elementów konstrukcji stalowej służącej do budowy mostów, na zewnętrznych placach składowych na terenie Państwa magazynu. Jednakże kontrahent norweski nie posiada nieograniczonego (swobodnego) wstępu na teren zewnętrznych placów składowych, nie decyduje również o rozmieszczeniu elementów konstrukcji stalowych oraz nie ma uprawnień do zarządzania powierzchnią zewnętrznego placu składowego. Kontrahent nie ma również przydzielonej przestrzeni magazynowej na zewnętrznych placach magazynowych wyłącznie do jego użytku, gdyż przechowujecie tam Państwo przede wszystkim konstrukcje stalowe wyprodukowane przez siebie jako wyrób gotowy. Zatem należy stwierdzić, że niewątpliwie Państwa Spółka wykorzystuje nieruchomość do świadczenia na rzecz Kontrahenta usług składowania, jednak nieruchomość ta (place zewnętrze na terenie Zakładu (…)), jako taka, nie jest w tym przypadku przedmiotem umowy (nieruchomość nie jest przedmiotem świadczenia). W konsekwencji w tej sytuacji nie występuje wystarczająco bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi usługami i nieruchomością - o którym mowa w art. 31a rozporządzenia.

W związku z tym, opisane we wniosku usługi świadczone na rzecz kontrahenta norweskiego nie są związane z nieruchomościami i art. 28e ustawy nie znajduje zastosowania. Do ww. usług nie znajdują również zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Zatem miejsce świadczenia ww. usług wykonywanych przez Państwa na rzecz kontrahenta należy ustalić na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli - jak Państwo wskazaliście - terytorium Norwegii. Tym samym usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast odnośnie obowiązku wystawienia kontrahentowi faktur korygujących należy ponownie wskazać, że faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, potwierdzających rzetelność wystawionego dokumentu. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca winna spełniać wszystkie wymogi wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy.

Uwzględniając powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że powinniście Państwo skorygować dotychczas błędnie wystawione na rzecz kontrahenta norweskiego faktury. Bowiem jak ustalono w niniejszej interpretacji usługa składowania powinna być rozliczana na zasadach ogólnych wynikających z art. 28b ust. 1 ustawy i w konsekwencji powinna być opodatkowana poza terytorium Polski. Zatem nie byliście Państwo zobowiązani do rozliczenia podatku należnego (zastosowanie miał mechanizm odwrotnego obciążenia) i w wystawionych fakturach na rzecz kontrahenta zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy nie powinniście Państwo wykazywać ani stawki podatku ani kwoty podatku, faktury powinny posiadać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Tym samym powinni Państwo skorygować nieprawidłowo wystawione faktury na rzecz kontrahenta norweskiego poprzez wystawienie faktur korygujących, które skorygują nieprawidłowo wykazany podatek VAT oraz wskażą na konieczność zastosowania odwrotnego obciążenia.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku wyjaśniamy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych dokumentów. W związku z tym dokumenty przesłane przez Państwa nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).