Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.233.2024.3.DP

Czy należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowiły płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym należności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowiły płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym należności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 lipca 2024 r. (wpływ 4 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

ABC („ABC”, „Wnioskodawca”) jest funduszem inwestycyjnym z siedzibą w Republice Irlandii. ABC jest irlandzkim rezydentem podatkowym, nie posiada w Polsce siedziby ani zakładu w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie posiada również w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. ABC jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Irlandii oraz nie jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce. Przedmiot działalności ABC skupia się przede wszystkim na inwestycjach w branży (…).

XYZ sp. z o.o. („XYZ”) prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. Główny przedmiot działalności XYZ to działalność (…).

W dniu 24 maja 2023 r. XYZ zawarła umowę leasingu z Y sp. z o.o. („Leasingobiorca”) („Umowa Projektowa”). Przedmiotem Umowy Projektowej jest instalacja przez XYZ systemu fotowoltaicznego na potrzeby własne o mocy 16,3 MW („Instalacja”) na rzecz Leasingobiorcy. Leasingobiorca przez okres trwania Umowy Projektowej będzie ponosił na rzecz XYZ opłaty za korzystanie z Instalacji.

ABC zawarła z XYZ umowę o finansowanie („Umowa Finansowania”). Celem Umowy Finansowania jest pozyskanie przez XYZ środków pieniężnych na pokrycie kosztów związanych z realizacją Inwestycji w ramach Umowy Projektowej. W tym celu, ABC nabędzie na podstawie Umowy Finansowania wierzytelności wynikające z Umowy Projektowej („Wierzytelności”) za cenę nabycia obliczoną jako wartość nominalna Wierzytelności pomniejszona o obowiązującą stopę dyskontową („Cena Zakupu”).

ABC i XYZ nie są podmiotami powiązanymi.

Co do zasady, Wierzytelności stanowiące przedmiot Umowy Finansowania nie będą wymagalne w momencie ich nabycia przez ABC. Staną się one wymagalne po ich nabyciu przez ABC, tj. po tym jak nadejdzie ich termin płatności wynikający z faktur wystawionych przez XYZ na rzecz Leasingobiorcy na podstawie Umowy Projektowej.

Zgodnie z Umową Finansowania, wartość Wierzytelności będących przedmiotem Umowy Finansowania będzie ustalana po jej pomniejszeniu o określone koszty eksploatacji, utrzymania i ubezpieczenia poniesione przez XYZ związane z Instalacją realizowaną dla Leasingobiorcy. Wartość Wierzytelności netto mającej być przedmiotem sprzedaży do ABC będzie pomniejszona o kwotę dyskonta określoną w Umowie Finansowania („Dyskonto”).

W konsekwencji, sprzedaż części Wierzytelności przez XYZ na rzecz ABC będzie dokonywana za cenę sprzedaży niższą od wartości nominalnej tych Wierzytelności. Różnica wynikająca z pomniejszenia wartości nominalnej Wierzytelności o Dyskonto, będzie stanowiła wynagrodzenie ABC za nabywanie od XYZ Wierzytelności na podstawie Umowy Finansowania.

Wnioskodawca podkreśla, że na podstawie Umowy Finansowania przysporzeniem dla ABC jako nabywcy Wierzytelności będzie wyłącznie kwota Dyskonta. XYZ nie będzie płaciła innych opłat lub marży do ABC z tytułu przelewu Wierzytelności.

Sprzedaż Wierzytelności nie będzie skutkowała zmianą stron Umowy Projektowej. Po zawarciu Umowy Finansowania, płatności z tytułu Umowy Projektowej będą w dalszym ciągu regulowane przez Leasingobiorcę na rzecz XYZ. XYZ będzie również odpowiedzialna za obsługę i administrowanie Wierzytelności, w tym podejmowanie działań mających na celu uzyskanie płatności należnych od Leasingobiorcy. Z tego względu, pomimo zawarcia Umowy Finansowania, strony Umowy Projektowej pozostaną niezmienione.

Wierzytelności, które będą objęte sprzedażą w ramach Umowy Finansowania będą wierzytelnościami niewymagalnymi - takimi, które są przewidziane w Umowie Projektowej, ale których termin płatności jeszcze nie wystąpił. Jednocześnie, objęte sprzedażą na podstawie Umowy Finansowania będą tylko te Wierzytelności, które na moment sprzedaży będą spełniać określone kryteria kwalifikujące je do objęcia transakcją („Eligible Receivables”). Zgodnie z Umową Finansowania, każda Wierzytelność, aby kwalifikowała się do objęcia sprzedażą zgodnie z Umową Finansowania, powinna spełnić kryteria szczegółowo określone w Umowie Finansowania. Jednocześnie, na moment dokonania przelewu Wierzytelności nie będą istniały przesłanki do uznania tych Wierzytelności za zagrożone nieściągalnością.

Płatności Leasingobiorcy wynikające z Wierzytelności powstałych pod Umową Projektową będą dokonywane do XYZ. Z uwagi na wcześniejszą sprzedaż tych Wierzytelności do Wnioskodawcy, XYZ będzie przekazywać otrzymane od Leasingodawcy Płatności do ABC.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

 1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT na terytorium Irlandii;

 2. XYZ Sp. z o.o. („XYZ”) nie posiada siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Irlandii. Siedziba działalności gospodarczej XYZ znajduje się wyłącznie na terytorium Polski. XYZ nie jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Irlandii.

Pytanie

Czy należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowiły płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT i czy w związku z tym należności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowić płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z tym, należności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, należności uzyskane od Leasingobiorcy i przekazywane przez XYZ do Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowiły płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, należności te nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychody uzyskane na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (nierezydenci), między innymi z tytułu odsetek oraz należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce w wysokości 20%.

W ocenie Wnioskodawcy, analizowane płatności przekazywane przez XYZ do Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowiły wypłaty odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż Wnioskodawca będzie jedynie przekazywać na rzecz ABC płatności należne XYZ od Leasingobiorcy w ramach Umowy Projektowej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „odsetek”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie natomiast z definicją podawaną przez Encyklopedię Prawa (Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2000, str. 587), odsetki stanowią „okresowe świadczenie uboczne w postaci określonej kwoty pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiące zazwyczaj wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. Wielkość odsetek ustala się z uwzględnieniem określonej stopy procentowej w stosunku do wielkości kapitału oraz czasu korzystania z niego”.

W sposób analogiczny definiuje pojęcie odsetek Komentarz do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku („Komentarz OECD”). Posiłkowe odwołanie się do Komentarza OECD jest w tym przypadku zasadne z uwagi na wyżej wskazany brak samodzielnej definicji odsetek w ustawie o CIT, jak również fakt, iż Modelowa Konwencja OECD stanowiła wzór dla większości bilateralnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, które to umowy także zawierają regulacje dotyczące opodatkowania odsetek podatkiem u źródła.

W Komentarzu OECD podkreśla się, iż odsetki stanowią wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału, zatem warunkiem koniecznym do zakwalifikowania określonej płatności do kategorii odsetek jest istnienie długu pieniężnego pomiędzy podmiotem dokonującym płatności a jej odbiorcą.

Analogiczna definicja odsetek została zawarta również w art. 11 ust. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Irlandią. Użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi, jak również każdy innych dochód, który zgodnie z prawem tego Państwa, w którym ten dochód powstaje, jest traktowany jak dochód z tytułu pożyczonych pieniędzy, lecz nie obejmuje dochodu, który na mocy artykułu 10 jest traktowany jako dywidenda. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Jak wynika z powyższego, aby można było mówić o płatności dokonywanej tytułem odsetek, płatność taka musi być związana z istnieniem określonego długu pomiędzy podmiotem otrzymującym odsetki a podmiotem dokonującym ich płatności. Odsetki muszą bowiem wynikać z umowy przewidującej udzielenie finansowania o charakterze zwrotnym, ponieważ zawsze stanowią one wynagrodzenie za otrzymane finansowanie. Sytuacja taka nie wystąpi w omawianym przypadku, ponieważ XYZ nie przekaże do ABC środków o charakterze dłużnym (zwrotnym), z tytułu których ABC miałaby obowiązek dokonywania płatności odsetek, jako wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. ABC przekaże do XYZ środki pieniężne, jednakże nie będą to środki o charakterze zwrotnym, lecz definitywnym (zapłata ceny z tytułu sprzedaży Wierzytelności przez XYZ do ABC).

Przekazywane przez XYZ płatności do ABC nie będą więc związane z jakimkolwiek długiem istniejącym po stronie XYZ w stosunku do ABC, lecz będą one wynikiem realizacji Umowy Finansowania, na podstawie której XYZ będzie miała obowiązek pobierać spłaty Wierzytelności od Leasingobiorcy wynikające z Umowy Projektowej i następnie przekazywać je do ABC.

Płatności przekazywane przez XYZ do ABC nie będą zatem stanowić wynagrodzenia za udzielenie XYZ finansowania przez ABC oraz nie będą wynagrodzeniem za jakikolwiek kapitał udostępniony przez XYZ.

W związku z powyższym, płatności przekazywane przez XYZ na rzecz ABC w wykonaniu Umowy Finansowania nie mogą być zakwalifikowane do odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ nie stanowią one wynagrodzenia za finansowanie udzielone XYZ. Z uwagi na powyższe, płatności dokonywane przez XYZ do ABC nie stanowią dochodu z udostępnionych środków pieniężnych – w analizowanym zdarzeniu przyszłym XYZ nie będzie dłużnikiem ABC z tytułu długu, od którego takie odsetki mogłyby być naliczane.

Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych odsetki traktowane są jako element wynagrodzenia z tytułu korzystania przez dłużnika z kapitału wierzyciela. Oznacza to, że ww. płatności dokonywane przez XYZ na rzecz ABC nie mają charakteru odsetkowego, gdyż nie stanowią dochodu z pożyczonych pieniędzy lub korzystania z cudzego kapitału w jakiejkolwiek innej formie, a pomiędzy stronami brak jest stosunku dłużnego, z którego można by wywodzić obowiązek zapłaty odsetek. Płatności otrzymywane przez XYZ od Leasingobiorcy będą bowiem przekazywane przez XYZ do ABC wyłącznie w wykonaniu Umowy Finansowania.

Analizowane płatności nie będą stanowiły także dywidend, ani dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych wskazanych w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności wynikające z Umowy Projektowej, przekazane ABC na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowić także żadnego z pozostałych tytułów wymienionych art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W szczególności, płatności uzyskane przez XYZ od Leasingobiorcy i przekazywane ABC na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowić należności za użytkowanie urządzenia przemysłowego, w tym środka transportu.

Posiłkując się Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w odniesieniu do definicji należności licencyjnych, należy dojść do wniosku, iż o wypłacie „należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego” można mówić tylko w takim przypadku, gdy podmiot wypłaca wynagrodzenie za dzierżawę lub korzystanie z określonego urządzenia. Tymczasem, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach Umowy Finansowania nie będzie występował jakikolwiek element związany z udzieleniem przez ABC na rzecz XYZ prawa do korzystania z jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, za które to prawo XYZ dokonywałaby jakichkolwiek płatności do ABC. W ramach Umowy Finansowania, XYZ sprzeda do ABC Wierzytelności wynikające z Umowy Projektowej, za co ABC zapłaci XYZ cenę. Wierzytelności przekazywane będą zatem do ABC w wykonaniu obowiązków XYZ wynikających z Umowy Finansowania, a nie za użytkowanie jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego przez XYZ.

Na marginesie można zauważyć, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską i Irlandią nie klasyfikuje należności za używanie urządzenia przemysłowego (handlowego lub naukowego) do tzw. należności licencyjnych. W związku z tym nawet uznanie za należności za używanie urządzenia przemysłowego (według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), nie spowodowałoby opodatkowania w Polsce, gdyż należności takie, według umowy zawartej między Polską i Irlandią mogłyby być opodatkowane jedynie w Irlandii.

Należy również wskazać, iż pomimo zawarcia Umowy Finansowania, strony Umowy Projektowej pozostaną niezmienione, a mianowicie leasingodawcą pozostanie XYZ, zaś leasingobiorcą w dalszym ciągu będzie Y sp. z o.o. Będąc stroną Umowy Finansowania, ABC nie stanie się stroną Umowy Projektowej.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy płatności przekazywane przez XYZ do ABC na podstawie Umowy Finansowania, pochodzące ze spłat Wierzytelności przez Leasingobiorcę na podstawie Umowy Projektowej, nie stanowią należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, ani też za jakikolwiek inny przychód wskazany w tym przepisie.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych, m.in.: interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 lipca 2021 r., 0114-KDIP2-2.4010.148.2021.2.AG; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2021 r., 0111-KDIB1-3.4010.143.2021.2.JKU; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lutego 2020 r., 0111-KDIB2-1.4010.652.2019.1.BKD.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, płatności dokonywane przez XYZ do ABC nie mieszczą się w żadnej z kategorii dochodów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. W rezultacie, kwoty te nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: updop):

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 updop:

W świetle art. 3 ust. 5 updop:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 updop:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

 1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

 2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

 3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

 4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 updop:

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Ponadto, jak wynika z art. 22 ust. 1 updop:

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 updop:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz ABC na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowiły płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop i czy w związku z tym należności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Wobec powyższego, oceniając należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania pod kątem kwalifikacji do należności wskazanych w art. 21 ust. 1 updop, wskazać należy, że ww. należności nie spełniają definicji „odsetek” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „odsetki”. Zgodnie z definicją podawaną przez Encyklopedię Prawa (Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2000, str. 587), odsetki stanowią „okresowe świadczenie uboczne w postaci określonej kwoty pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiące zazwyczaj wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. Wielkość odsetek ustala się z uwzględnieniem określonej stopy procentowej w stosunku do wielkości kapitału oraz czasu korzystania z niego”.

Definicja odsetek znajduje się także w art. 11 ust. 4 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r., poz. 129 ze zm., dalej: „UPO”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Irlandię dnia 7 czerwca 2017 r. Zgodnie bowiem z ww. przepisem:

Zatem, wystąpienie odsetek zdeterminowane jest wystąpieniem długu. Innymi słowy odsetki powstają tylko wówczas gdy jeden podmiot udzieli drugiemu podmiotowi finansowania o charakterze zwrotnym - odsetki stanowią bowiem wynagrodzenie za takie finansowanie.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wypłatą wynagrodzenia za korzystanie z cudzego kapitału. Przekazywane bowiem przez XYZ płatności do Wnioskodawcy nie będą związane z długiem istniejącym po stronie XYZ w stosunku do Wnioskodawcy, lecz będą wynikiem realizacji Umowy Finansowania, na podstawie której XYZ będzie miała obowiązek pobierać spłaty Wierzytelności od Leasingobiorcy wynikające z Umowy Projektowej i następnie przekazywać je do Wnioskodawcy. Zatem, należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowić „odsetek”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Analizowane należności nie będą stanowić także żadnego z pozostałych tytułów wymienionych art. 21 ust. 1 pkt 1-4 updop, w tym m.in. przychodów z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Jak wskazano w opisie sprawy, w ramach Umowy Finansowania nie będzie dochodziło do udzielenia przez ABC na rzecz XYZ prawa do korzystania z urządzenia przemysłowego, za które to prawo XYZ dokonywałaby płatności do ABC. W ramach Umowy Finansowania, XYZ sprzeda do ABC Wierzytelności wynikające z Umowy Projektowej, za co ABC zapłaci XYZ cenę. Wierzytelności przekazywane będą zatem do ABC w wykonaniu obowiązków XYZ wynikających z Umowy Finansowania, a nie za użytkowanie jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego przez XYZ.

Należności o których mowa we wniosku nie będą także stanowiły dywidend, ani dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych wskazanych w art. 22 ust. 1 updop.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez XYZ na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umowy Finansowania nie będą stanowić płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop. W związku z tym, należności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań odnoszących się do podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostaną/zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).