Interpretacja indywidualna z dnia 10 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.275.2024.1.BS

Czy w przypadku otrzymanego odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody w obiekcie, który ewidencyjnie składa się z wielu środków trwałych, wartość tego odszkodowania będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości sumy wszystkich poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na wytworzenie we własnym zakresie oraz zakup środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była taka szkoda (nie więcej niż do kwoty uzyskanego odszkodowania), bez konieczności ustalania współczynnikiem/proporcją kwot odszkodowania przypadających na poszczególne środki trwałe i porównywania ich z kosztem wytworzenia/ceną zakupu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacjiindywidualnej

21 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku otrzymanego odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody w obiekcie, który ewidencyjnie składa się z wielu środków trwałych, wartość tego odszkodowania będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości sumy wszystkich poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na wytworzenie we własnym zakresie oraz zakup środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była taka szkoda (nie więcej niż do kwoty uzyskanego odszkodowania), bez konieczności ustalania współczynnikiem/proporcją kwot odszkodowania przypadających na poszczególne środki trwałe i porównywania ich z kosztem wytworzenia/ceną zakupu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Podstawowym obszarem działalności operacyjnej Spółki jest (…).

W pożarze (…) uległ zniszczeniu należący do Spółki budynek myjni samochodów ciężarowych wraz z warsztatem. Obiekt ten ewidencyjnie składał się z wielu środkach trwałych. Na skutek pożaru zniszczeniu uległ budynek (stanowiący środek trwały w ewidencji Spółki), jak również związana z nim infrastruktura i wyposażenie stanowiące w ewidencji odrębne środki trwałe (dalej dla celów wniosku ww. składniki będą nazywane „infrastrukturą towarzyszącą”) takie jak: przyłącza elektryczne do budynku, sieci elektryczne wewnątrzbudynkowe, kanalizacja sanitarna, instalacja sprężonego powietrza, instalacja parowa wewnątrzbudynkowa, instalacja CO i CT, okablowanie strukturalne, kanalizacja teletechniczna, rozdzielnie elektryczne, instalacja wentylacyjna, instalacja SSP czy bateria kondensatorów. Dodatkowo, zniszczeniu uległa - również stanowiąca ewidencyjnie odrębny środek trwały - instalacja myjąca Karcher - główne urządzenie w budynku myjni.

Z uwagi na rozmiar zniszczeń spowodowanych pożarem, podjęto decyzję o zaprojektowaniu nowego obiektu, o tej samej funkcji. Obiekt ten będzie posiadał podobną (ale nie tożsamą) infrastrukturę towarzyszącą oraz będzie wyposażony w nową instalację myjącą Karcher. W efekcie zostaną wytworzone we własnym zakresie/nabyte środki trwałe, które zaliczane będą według Klasyfikacji Środków Trwałych - Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864, z późn. zm.; dalej: „Klasyfikacja”) - do tego samego rodzaju co zlikwidowane środki, w szczególności budynek z infrastruktura towarzyszącą i instalacja myjąca Karcher.

Spółka złożyła roszczenie ubezpieczycielowi, które zawierało następujące pozycje:

1. Koszty odbudowy:

- Koszt odbudowy myjnia – warsztat,

- Instalacja Karcher wraz z montażem,

- Część socjalna - dostosowanie do nowych przepisów prawa budowlanego,

- Wymagania Ubezpieczyciela, w tym poprawa bezpieczeństwa,

- Projekt odtworzeniowy wraz z kosztorysem w celu oszacowania wartości odtworzeniowej utraconego w pożarze mienia,

- Dodatkowe prace związane z rozruchami i odbiorami,

- Koszty nadzoru,

- Inspektor nadzoru w poszczególnych branżach, wymagany pozwoleniem na budowę.

2. Zwrot poniesionych kosztów.

3. Utrata zysku (ustalona na 5 miesięcy od XI 2021 do III 2022).

W efekcie decyzji ubezpieczyciela Spółka uzyskała w 2022 roku odszkodowanie w wysokości około 80% wnioskowanej sumy. Ubezpieczyciel nie przedstawił szczegółowego zestawienia uznanych roszczeń w rozbiciu na poszczególne pozycje. Jedynie odszkodowanie dotyczące części socjalnej nie zostało wypłacone w 2022 roku.

Spółka do momentu otrzymania odszkodowania nie rozpoczęła jeszcze prac związanych z odbudową (wytworzeniem we własnym zakresie lub zakupem środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda).

W związku z powyższym, Spółka uznała, iż wypłacone odszkodowanie dotyczy proporcjonalnie wskazanych powyżej 3 tytułów (koszty odbudowy, zwrot poniesionych kosztów, utrata zysku). Z powyższych 3 tytułów, kwota przypadająca proporcjonalnie na koszty odbudowy (wytworzenie we własnym zakresie lub zakup środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była szkoda) została uznana przez Spółkę w roku 2022 za odszkodowanie podlegające zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT Spółka była zobowiązana do poniesienia wydatków na odbudowę (wytworzenie we własnym zakresie lub zakup środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda) środków trwałych do 31 grudnia 2023 roku.

Spółka wydatkowała uzyskane odszkodowanie na przeprowadzenie robót budowlanych w celu odbudowy (wytworzenia we własnym zakresie) spalonego budynku myjni i warsztatu wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz na zakup instalacji myjącej. Łącznie Spółka wydała do końca 2023 roku na odbudowę (wytworzenie we własnym zakresie lub zakup środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda) spalonego budynku myjni i warsztatu wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz instalacji myjącej mniej niż kwota, która została uznana przez Spółkę w roku 2022 za odszkodowanie podlegające zwolnieniu.

Niemniej jednak, kwota którą Spółka wydała na zakup instalacji myjącej była wyższa niż proporcjonalnie przypadająca na tę pozycję kwota uzyskanego odszkodowania (według kosztorysu przedstawionego ubezpieczycielowi). Wzrost wydatków na tę pozycję był wynikiem niedoszacowania przez Spółkę wzrostu cen tego rodzaju urządzeń.

Pytanie

Czy w przypadku otrzymanego odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody w obiekcie, który ewidencyjnie składa się z wielu środków trwałych, wartość tego odszkodowania będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT do wysokości sumy wszystkich poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na wytworzenie we własnym zakresie oraz zakup środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była taka szkoda (nie więcej niż do kwoty uzyskanego odszkodowania), bez konieczności ustalania współczynnikiem/proporcją kwot odszkodowania przypadających na poszczególne środki trwałe i porównywania ich z kosztem wytworzenia/ceną zakupu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymanego odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody w obiekcie, który ewidencyjnie składa się z wielu środków trwałych, wartość tego odszkodowania będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) do wysokości sumy wszystkich poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na wytworzenie we własnym zakresie oraz zakup środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była taka szkoda (nie więcej niż do kwoty uzyskanego odszkodowania), bez konieczności ustalania współczynnikiem/proporcją kwot odszkodowania przypadających na poszczególne środki trwałe i porównywania ich z kosztem wytworzenia/ceną zakupu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Co do zasady, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 ustawy o CIT). Przy czym ustawodawca przewidział w pewnych sytuacjach zwolnienia z opodatkowania dla otrzymywanych odszkodowań.

W rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 17 ust. 10a ustawy CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Biorąc pod uwagę powyższe, aby skorzystać ze wskazanego w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT zwolnienia od podatku CIT, muszą zostać spełnione kumulatywnie następujące przesłanki:

- odszkodowanie musi dotyczyć szkody w środku trwałym (z wyłączeniem samochodu osobowego),

- odszkodowanie musi być wydatkowane na ściśle określone w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, cele tj. na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda i w ściśle określonym okresie,

- wydatki pokryte odszkodowaniem nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca wypełnił hipotezę art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w zakresie przeznaczenia kwoty odszkodowania na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była taka szkoda.

Ustawodawca nie wprowadził żadnych specjalnych regulacji odnoszących się do sytuacji, w której odszkodowania przyznawane jest z tytułu szkody w majątku, stanowiącym ewidencyjnie zbiór różnych środków trwałych (budynek z wyposażeniem, instalacja produkcyjna etc.). Niewątpliwie jednak, zwolnienie przedmiotowe odnosi się do kwot odszkodowań przeznaczonych na odtworzenie zniszczonego majątku. A więc kluczowym warunkiem dla zastosowania tego zwolnienia jest wydatkowanie przez podatnika równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony. Z takiej konstrukcji przepisu wynika, że tylko niespełnienie jednego z tych warunków oznacza obowiązek opodatkowania uzyskanego odszkodowania z tytułu szkody w środkach trwałych.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy, celem przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie odszkodowania na odtworzenie środków trwałych tak, aby podatnicy mieli możliwość odtworzenia środków trwałych celem kontynuacji prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244) brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w ten sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe. Wobec powyższego, aby odszkodowanie mogło zostać uznane za dochód podlegający zwolnieniu z CIT, musi ono zostać przeznaczone na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup lub wytworzenie środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. Co istotne, nie muszą być to ściśle te same środki trwałe, ale muszą być one zaliczone zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju środków trwałych, z którymi związana była szkoda tj. w przypadku Wnioskodawcy, m.in. nowa myjnia oraz infrastruktura towarzysząca będą musiały zostać zaliczone do tego samego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych, co zniszczone środki trwałe, z którymi związana była szkoda, co też miało miejsce jak wskazano w opisie stanu faktycznego.

Z powyższego wynika, że ustawodawca nie przewidział żadnych ograniczeń kwotowych (ograniczeniem zwolnienia jest wysokość otrzymanego odszkodowania), a celem przepisu jest ułatwienie inwestowania w środki trwałe. Wnioskodawca jest zatem zdania, że w przypadku otrzymania odszkodowania w związku z wystąpieniem szkody w obiekcie, który ewidencyjnie składa się z wielu środkach trwałych, wartość tego odszkodowania będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT do wysokości sumy wszystkich poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na wytworzenie we własnym zakresie oraz zakup środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była taka szkoda (nie więcej niż do kwoty uzyskanego odszkodowania), bez konieczności ustalania współczynnikiem/proporcją kwot odszkodowania przypadających na poszczególne środki trwałe i porównywania ich z kosztem wytworzenia/ceną zakupu. Z literalnego brzmienia przepisu art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT nie wynika konieczność ustalenia wysokości odszkodowania podlegającemu zwolnieniu na każdy pojedynczy środek trwały.

Wnioskodawca wskazuje, że w przepisach ustawy o CIT tzw. zasadę proporcjonalnego rozliczenia można odnaleźć jedynie w treści art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT. W świetle powołanego przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z treści wyżej powołanych przepisów wynika, iż poniesione przez podatnika koszty uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować bezpośrednio do poszczególnych źródeł przychodów, powinny być wyłączone z rachunku tych kosztów w takiej części, w jakiej służą przychodom, których nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Wobec powyższego należałoby uznać, iż zasada proporcjonalności występuje jedynie w ściśle określonych przypadkach i jest uregulowana jedynie w przepisie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT. Natomiast w zaistniałym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z przypadkiem, w którym jest możliwe zastosowanie poprzez analogię tej zasady, gdyż byłoby to sprzeczne z celem regulacji.

Biorąc po uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółce będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w zakresie całej kwoty przyznanej tytułem odszkodowania za zniszczoną myjnię wraz z infrastrukturą towarzyszącą do wysokości sumy wydatkowanych kwot na odbudowę zniszczonych środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju co środki trwałe, które uległy zniszczeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: